131 resultaten.
deining
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 165 alles is waarde gelijk van snijkanten
ik ben een harde lijn onder de mensen
mijn kinderen hangen aan de muur
op hoofdhoogte
de menigte een oeroude vijver
het vruchtwater tussen lege oevers
de deining rimpelend van geboortes
ook mijn moeder drijft tussen de cirkels
ik zal afkalven druipend op de hoeken
bedropen op de snijkant
de kaders vervagend tot…
tegenstrijdig
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 163 de zomer is te vol
het gele oog van rottend vlees
midden in de dunne tovenaarscape
blauw van vervliedende dagen
de warme mond vol rood
bedropen de baard van het vuur
van aanstaande dood
en in het laffe avonduur
roept het om winter
het loeien van de haard
waar net het smoren vraagt
de waard is een valsaard
bedienend op de wenken…
verbinding
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 161 Tegenwoordig liggen de verbindingstekens
weerloos open
veel wind tussen de passanten
gezichten onder een witte ijslaag
dat vriest dat kraakt
bewegingsloos de tongen kapot
taalkundigen die zwaluw worden
en hun winterpak aantrekken
Het kwijnt en rot traag aan de nerven
van de woorden
huizen worden vergeten
takken tot blad straten tot…
vergankelijkheid
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 161 O werelds leven
niets zo wraakroepend de dood
mee met de baring…
troost
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 160 Die morgen zocht ze
vertroosting in voedsel en
bakte een ijsje…
tergdicht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 160 De epseklepsen snijden de epsen,
zwaaien met plakken
kletsen de monden dicht
dragen het broden te berde
alles ten brode
om d' espe
De dieren der democratie
de laagst gemene deler
De beklozen zijn filosofen
stemrecht zonder woorduiteinde
Kloefkappers kappen bekentenis
van de woorden
Isolex solex olex
brommer van dogma
Recht rechts…
geluidloos
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 156 Er zijn geen redenen meer
de dingen mogen voorbij gaan
ook het vaste geloof in de traagte
ik heb het huis scheef geduwd
meer en meer rondom mezelf
de afstand tot het raam uitgerokken
het licht vlerkend over de tegels
cirkels trekkend van zwijgzaamheid
is het al voorbij
zal het even blijven liggen
of leg ik het verleden af
tegen het grenzeloze…
sneeuw het geheugensteuntje
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 156 sneeuw bedekt alles
de natuur weet het beter
de mensheid is één…
het laatste contact
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 152 Licht lichter en lichter
Dicht dichter en dichter
het luwen traag en trager
nog een paar laatste seconden
die eeuwigheid worden
de hersenen de uitval
elektronen die in de kern vallen
de waarnemingshorizon
eeuwig vallend
het massief zwart gat
de genade die pijnloze dood wordt
raakt nog aan de neuronen
het laatste contact met
de verzuchtingen…
zomerse herinnering
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 148 vroeger wordt bewaard in schuren
alles was toen van hout
brood werd op de borst gesneden
krullend op de smeuïge tongen
klappend in het verleden
kon je je nog met zomer aankleden
de liefde ontsprong met de natuur
bruusk met geweldloos geweld
de weerstand breken in spaanders
knieën mennend naar het bekken
en zo kuste hij haar met de aren…
Vossen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 147 Vossen snellen zich over de besneeuwde velden
het vliedende landschap zuigt zich onder de buiken
de vossen zijn slijpende slijpen hun oren
spits wrijven de ogen wrijven de streek
in de ogen
straks zal er het bloed zijn, bloed dat kuilen maakt
tot de bodem ‘d aarde en sporen van
sluikse silhouetten benevens de
indrukken van prooien, contouren…
helden
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 146 de beste gedichten zijn ontstoken
door mensen die dood hadden kunnen zijn
uit heldendom zij zijn icoon in ons aanschijn
hun bedoeling is een infectie op te lopen
wij zijn dan rillende en ontheemd
en zeer van eigenheid verstoken
wij verwijten hen het dedain zo wereldvreemd
maar eerder is de mondaine wereld
vervreemd van de mens…
reflex
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 146 een druppel aan de dakgoot groeit nog verwachtingsvol
in de eerste paar seconden
met uiterste spanning op de uiterwaarden
en in de tegenspraak de tensie de enige reden van bestaan
op het randje van barsten
niet om zeggen ei zo na dood
de doem komt met het avondrood
in de hitte na de regenval
komt het afronden
het gewicht van water
al…
geheim middel
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 146 Liever hang ik
in het landschap met een hoofd
dat scheef hangt van verbeelding
de vijvers ontwaren met bootje
iris de blote ogen van ‘t oeroude
baarvoets badend in arcanum
Liever dan
de naakte essentie vangen
stokstijf op het doek gedwongen
veel weerglans gebroken
met barre ongenaakbaarheid
de bevangenis van blootte…
aarding
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 143 De wereld ligt scheef en bergaf
benepen met nadering in de einder
de liefde een zwaar vehikel geworden
wat nog rest past in mijn geklemde hand
het schrijven het tasten naar kostbaarheden
die zich onvermoed in mijn zakken verhullen
plompe bewoordingen kervend op mijn kladjes
met het definitief van een houthakker
die een boom omlegt
Met klompen…
zou ik, wil ik, kan ik
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 141 Op de zinsnede van zinloosheid
trekken we een ononderbroken lijn
rond enig ontbreken van ‘t zijn
de eindeloosheid geflessenhalsd met
dat beetje eigen leven en dan die triviale kwak
de dood op de bodem van de fles
elkéén gesmoord in eigen nat
het afvragen afgesloten met een kurk…
aandrift
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 141 Een blad papier te zijn
wit halsstarrig
wat onder de huid zit
gepropt in de keel
gesloten in zichzelf
Ik trek een horizon
met witte potloden
wit en maagdelijk
ontspruitend uit een wonder
gekropt uit mijn lichaam
zelfsluitend
Halsstarrig teken ik witte V’s
vogels in formatie
het wit op 't witte landschap
komt tot leven
de vloed steekt…
meervoudigheid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 140 je trekt een lijn
en alles eronder verdrinkt
omdat je niet wist dat je
een zee trok onder je hand
wind waait niet
het zijn driften die uit het zijn kolken
als het stil is in het hart de winter
hoor je alsnog het onderhuidse kloppen
van het ijs schotsend op het barende water
en als de gesel voorbij is
regent’ slechts assen uit de ransel…
levenscirkel
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 139 Doorgang...
en in de laatste avonden
pleegt het oog zichzelf te verraden;
Het zalven, loochenen en het plooien
de wenselijkheden van de onafwendbare aftakeling
de blik definitief naar de geboortegrond in gene zijde vertrokken
en wij mild smalend het wrak te zien van de laatste uren
de herinneringen slechts afgemeten aan de laatste exploten…
bijvoeglijk of overtreffende trap
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 139 Toen ik schreef over de hitte van zomer
het verzengende zomerweer dacht ik
terstond hoe lui is dat verzengend wel niet
wat is het verzengende in verzengend zomerweer?
De zon die warmt en warmer en nog heter wordt
spontaan in brand vliegt van hitte?
Mag het bijvoeglijke spreken met een surreële zon?
Wat is dan het schitterende in schitterende…
hard en moeilijk vormbaar (senryu)
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 137 De ijdelheid ligt
magnetisch op het aambeeld
van zelfreflectie…
intense geestdrift
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 137 Gretig drink ik de
mokka uit haar wilde blik
de afdronk intens…
insomnia
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 137 De maan was vol en zwaar drukkend
ik kreeg geen verlichting geen slaap
het huis kwam tot leven insomnia
de klokken tikten de koffiezet tikte
de planken op de bovenverdieping kraakten
de boog van de keukenkraan keek me aan
wees naar de vloer en nog dieper onder de grond
ik hoorde het steunen van de aarde
wellend duwend naar boven druppel…
doodsqueeste
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 130 Met de loop der jaren
had ze een muur van ongeneigdheid gedrongen
een cursieve villa met doodlopende gangen gebrouwd
en ik liep hopeloos verloren in haar heikel decor
rologend van tafel naar kast blievend naar houvast
haar hondse blik plensde als zuilen van regen
de klankkast zo klinkt het zo botst het
falsetto als een kalebas met rotbui
viel…
winst opstrijken
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 130 Achter ons doen we de deur toe
en trekken ze de ladder op
dood zijn de schedels die knarsen
op de vliering onder de pannen
achter het luik een knetterende wind
van stemmen die gepoft zijn
het kaf uitgestrooid stuivend het zand
de zee is een zeil dat schuift
over het zijn
tot petroleum de lijken
tot petroleum
winbaar en de winst van…
spiegel voor mijn dode zelf
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 129 Hij hing met zijn leven in zijn lichaam
met een overgeërfde kapstok de traditie
een tortelduif vloog door zijn hart
het gat er in moest nu wel gevuld
dus trouwde hij een extra kapstok
ook het goedgebekte hing hij over
zijn vrouw’ s schouderstukken
Veel viel mee en ook veel viel tegen
zijn kleren slechts af te vegen
de onmededeelzaamheid…
wederkerig
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 126 In het mokka van haar ogen kom ik thuis
zoals op een krakend koude winterochtend
slepend door mijn nog te hete koffie
reeds drinkend 't aroma van haar pupillen
zoals ook ’t zacht gemoed allengs verdrinkt
de waas lang gerekt tussen ons slepend’ ogen…
schaduwbeeld
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 125 Zwemmend in ’t water
zulks toekomst vergetend
verpozend onder ’t lover
de hitte van ’t heden verloochenend
In elke bespieding Alleen te zijn
bezwangerd en bezwaard
van loden hitte
vervreemd en onthecht te zijn
verteerd door de vele gedaantes
van verbeelding…
immanentie
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 124 een gedicht
in een gedicht
in een gedicht
geboortegewicht
een boom
in een boom
in een boom
dennenappel
hitte
in de hitte
in de hitte
eeuwige zon
een mens
in een mens
in een mens
kleinkind
verleden
in het heden
in de toekomst
herinnering
leven
na een leven
na een leven
eeuwigdurend afscheid…
opgejaagd
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 122 In alles zit de stelligheid maar
zelden laat de gestalte zich ontwaren
Zo ook de wind die jaagt
tot het waait en de dood
met takken uit de kruinen slaat
Zo ook zou het afdichten van holte moeten zijn
tot het beurse uit de lippen valt
ietwat van vergankelijkheid verketterd is
wankel terend op slechts een paar schimmige woorden
met enig voortbrengsel…