Alle inzendingen van Herman Wijnen

Was ik maar dood, ja, lag ik maar te rotten, dan kon je mij niet meer bedotten. Immuun zou ik dan zijn voor al je lage streken. En als je snikkend 'Liefste!' riep, dan gaf ik taal noch teken. Was ik maar dood, dan kon mij niks meer raken. Je knap gezicht zou dan geen dwaas meer van mij maken. Niks viel er dan nog meer te lachen…

Het leven is een feest dat iedereen wel kent. Je bent er ooit geweest, er klonk een nare band. Je had geen conversatie, je keek steeds op de klok. De enige compensatie lag in een flinke slok.…