110 resultaten.
Wat de toekomst brengen moge.
poëzie
4.0 met 59 stemmen 10.352 Wat de toekomst brengen moge,
mij geleidt des Heren hand;
moedig sla ik dus de ogen
naar het onbekende land.
Leer mij volgen zonder vragen;
Vader, wat Gij doet is goed!
Leer mij slechts het heden dragen
met een rustig kalme moed!
Heer, ik wil Uw liefde loven,
al begrijpt mijn ziel U niet.
Zalig hij, die durft geloven,
ook wanneer het oog…
Bedroefd
poëzie
3.0 met 29 stemmen 6.329 Leg zachtjes de hand op mijn voorhoofd
Bedarend, stil en koel,
En druk haar tegen mijn slapen,
Waar ik de pijn gevoel.
Uw grote, witte handen
Bezitten wonderkracht
Leg daarom Uw hand op mijn voorhoofd
En druk mijn slapen zacht.
Blijf zwijgend bij mij zitten,
Stil zonder woord of vraag.
Ik ben niet ongelukkig,
Ik heb maar wat hoofdpijn…
Verborgen smart is halve smart (1900)
poëzie
3.0 met 46 stemmen 6.146 Ik zal niet droevig klagen,
Dat niemand mij troost in mijn leed;
Juist daarom kan ik het dragen,
Omdat geen mens het weet.
Geen troost, geen mededogen,
Maakt ooit dit hart gezond,
Want zagen nieuwsgierige ogen
De grote, open wond,
En peilden nieuwsgierige handen
Hoe diep die wonden zijn,
Hoe smartelijk zouden ze branden…
Winterstilte
poëzie
4.0 met 38 stemmen 6.127 De grond is wit, de nevel wit,
De wolken, waar nog sneeuw in zit,
Zijn wit, dat zacht vergrijzelt.
Het fijngetakt geboomte zit
Met witte rijp beijzeld.
De wind houdt zich behoedzaam stil,
Dat niet het minste takgetril
't Kristallen kunstwerk breke,
De klank zelfs van mijn schreden wil
Zich in de sneeuw versteken.
De grond is wit, de nevel…
Vogels
poëzie
3.0 met 16 stemmen 5.782 Daar is een fijn gekwetter in de lucht
Van vele vogelkelen,
Mij blijft dit lichte vogelengerucht
Alwaar ik ga, omspelen.
Het is het tjilpend lief geluid,
Het fijn gepiep van mussen,
't Is nu en dan met ver gefluit
Een merelstem daartussen.
Het is het zacht en blij gekweel
Van mezen en van vinken,
Die even soms uit vrijer…
Het Geitenweitje
poëzie
3.0 met 30 stemmen 5.575 Op het geitenweitje
Staat het kleine geitje
Bij de grote geit.
Geiteke, wat moet je
Met je fijne snoetje,
Dat zo klaaglijk schreit?
Met je bleke bekje?
Geiteke wat rek je,
Trek je aan het touw?
Snuffelende aan mijn mouwen...
Met je lief vertrouwen
In zo'n vreemde vrouw!
In mijn handen stop je
Nu je jonge kopje:
Zeg, wat moet ik doen…
Heimwee
poëzie
3.0 met 53 stemmen 5.560 Ik voel mij als een kindje,
Dat 's zomers buiten logeert,
En alles heeft, wat haar hartje,
Haar kinderhart begeert.
De lieve, rijke gastvrouw
Geeft uit haar overvloed
Het kindje daaglijks bloemen
En vruchten, rijp en zoet.
Ze geeft haar kostbaar speelgoed,
Daar speelt het kindje mee,
Vertelt haar mooie sprookjes
Van…
Heb mij lief, gelijk ik ben
poëzie
4.0 met 53 stemmen 5.514 Ik zou tot al mijn vrienden willen gaan
- Ook wel tot hen, die niet mijn vrienden zijn -
En vragen: Heb mij lief, gelijk ik ben
En stel aan mij geen eisen. Zie, ik kan
Niet onderhoudend praten, niet gevat
Of geestig zijn, en niet vertrouwelijk
Vertellen van mij zelf of van mijn ziel....
Wat zouden we ons vermoeien voor elkaar?
Laat mij maar…
Oktober
poëzie
3.0 met 37 stemmen 5.500 De blaadjes waaiden
Langs alle wegen,
De blaadjes draaiden
In kringen rond -
Ik liep te drentelen
En kwam ze tegen,
Ik zag ze wentelen
Over de grond.
Het was oktober,
Wanneer de blaren,
Rood als rood koper,
Of geel van kleur,
In dichte scharen
Neer komen strijken -
Ik liep te kijken
En snoof de geur.…
Afscheid
poëzie
3.0 met 26 stemmen 5.490 Eén ogenblik van het voorbije leven
Als voor 't bewogen spiegelvlak te staan
Van rimplend water, dat met stadig beven,
Het beeld, eer het tot stand komt, doet vergaan,
De vorm te zien, die in het water drijft,
Onzuiver zo van kleuren als contouren,
Die, vluchtig bij het allerlichtst beroeren,
Geen wezen heeft, dat in zichzelf beklijft...
En…
Moritura te salutat
poëzie
3.0 met 17 stemmen 5.101 Dit zijn Uwe wegen,
Ook de mijne? 'k weet het niet, mijn God,
Al mijn wensen en begeerten zwegen.
Toen Gij tot mij spraakt, ik sprak niet tegen,
Ik aanvaardde Uw gebod.
Of mijn hart dit wilde?
'k Heb niet naar het schreien van mijn hart gevraagd.
Toen Uw glimlach mijne ziel doortrilde
En mijn glimlach gloren deed, verstilde
't Al in…
ALS NOVEMBER IS GEKOMEN
poëzie
3.0 met 28 stemmen 5.098 Als november is gekomen
En de regentijd breekt aan,
Als de bomen in de laan,
- Ach, de bladerloze bomen! -
Om de glorie, hun ontnomen,
In de mist te schreien staan,
Als november is gekomen,
En de takken traan op traan
Op de vochte grond doen stromen,
Waar de bladerkens vergaan
Na hun goude' oktoberdromen
En hun korte vrijheidswaan -…
Nu weet ik wat het allerdroevigst is.
poëzie
3.0 met 41 stemmen 4.971 Nu weet ik wat het allerdroevigst is.
't Is niet de dood of scheiding, niet het kwaad,
Dat anderen ons aandoen, of 't gemis
Aan aardse liefde, niet, dat ons verlaat
En jeugd én schoonheid, eer genoten is
Het zoet van 't leven, niet de dwaze daad
Die men beweent in rouw en droefenis;
't Is: als men leeft voor iets, dat niet bestaat
En…
Liefde
poëzie
3.0 met 19 stemmen 4.959 Meen, zo ik zing, vol liefde zijn mijn zangen,
Niet, dat mijn mond de schamelheid vergat
Van 't hart, dat open stond om vreugd te ontvangen,
Maar, waar de liefde nimmer binnentrad;
Mijn lied is immers vol van uw verlangen,
O Liefde, die ik steeds heb liefgehad!
Waart gij gekomen, toen ik u verwachtte,
Ik had met diepe vreugde u ingeleid,…
De dood als verlosser
poëzie
3.0 met 47 stemmen 4.944 Kom nu met uw donker, diep erbarmen,
Eindelijke Dood.
Laat dit pijnlijk lichaam in uw armen
Rusten als het kind op moeders schoot.
Laat mij veilig door de schaduw uwer groote
Vleugelen gedekt
Slapen gaan, het moede oog gesloten
En het lichaam pijnloos uitgestrekt.…
De Herdersfluit
poëzie
4.0 met 31 stemmen 4.943 Eens ging ik langs het lage riet
dat ruisen kan en anders niet,
toen langs mijn pad een herder kwam
die één van deze halmen nam
en die besnoeide en besneed
en maakte tot zijn dienst gereed.
Door dit gekorven rietje, dat
als dood hij in zijn handen had,
die stemmeloze stengel, zond
hij straks de adem van zijn mond,
en als hij blies zo zong…
Nu is zij wedergekomen
poëzie
4.0 met 19 stemmen 4.573 Nu is zij wedergekomen,
Zoals zij vroeger placht,
Met haar donkere ogen vol dromen,
En met haar zonnige lach
Met dat ongenaakbaar hoge,
Dat over haar wezen ligt,
Met die reine gloed in haar ogen,
En dat dwepende aangezicht,
Met die krans van lichte lokken,
Om dat edele, bleke gelaat,
Met de lichtend gouden gordel,
Om…
Eén ding is nodig
poëzie
3.0 met 35 stemmen 4.548 (Lukas 10:42; 1 Cor. 13:1-4)
Indien ik de talen der mensen sprak
En der engelen taal,
Ik ware, zo mij de liefde ontbrak,
Een luidende schel, een klinkend metaal.
Indien ik de toekomst las
En profeteerde,
En alles, wat verborgen was,
Verstond en leerde,
Indien ik dat geloof bezat,
Dat bergen verzet, maar de liefde niet had…
Marie
poëzie
3.0 met 64 stemmen 4.505 Zij slaapt, die steeds vol leven was
En levenslust.
Nu ligt ze bleek, verstijfd en koud,
In doodse rust.
Ween niet om haar, ween heden niet,
Nu ze onbewust
Van pijn en ziekte sluimert, ziet,
Ze slaapt, ze rust.
En nu voor 't laatst, op aarde haar
Vaarwel gekust,
Voor ons de strijd des levens, maar
Voor haar…
Najaarslaan
poëzie
3.0 met 17 stemmen 4.465 Ik keek in de gouden heerlijkheid
Van een najaarslaan,
Het was of ik de goudene deuren wijd
Zag openstaan,
Het werd mij, toen ik binnen ging,
Of ik door gouden gewelven liep:
Ik aarzelde even, ik ademde diep,
Diep van verwondering.
Ik voelde mij eerst als een kindje, dat stout
Doet wat verboden is;
Ik sprak: 'Zijn voor mij die gewelven gebouwd…
MOED
poëzie
3.0 met 17 stemmen 4.411 Geef mij de moed om onrecht te onderkennen,
Ook waar 't door eeuwen van gebruik gewettigd wordt,
De vaste wil aan onrecht nooit te wennen,
Ook waar de macht, het weg te nemen, schort.
Doch zo ik spreek, het zij geen laf opstandig klagen,
En waar ik zwijg, 't zij nooit, verwonnen door de tijd,
Indien ik licht mijn leed en dat van…
DIE MIJNS HARTEN VREDE ZIJT
poëzie
3.0 met 24 stemmen 4.398 Die mijns harten vrede zijt.
En de enig ware ruste,
Reine bron van klare lusten,
Zuivre zon van zaligheid -
Laat mij willen en niet willen,
Wat Gij wilt en niet en wilt,
Blijde gaande door het stille
Leven in uw vree verstild.
Buiten U is niets dan strijd,
Niets dan moeiten, niets dan zorgen -
Laat mij, in Uw rust geborgen,
Slapen…
In memoriam (2)
poëzie
3.0 met 24 stemmen 4.369 Ik ween om woorden, die onuitgesproken bleven,
Woorden van troost en deernis om uw leed,
Van dank voor 't geen gij waart en voor mij deedt,
Van tederheid, die ik verlangde u te geven,
Doch nooit heb uitgezegd of neergeschreven
Uit schroom voor 't grote woord, die 't ware woord vermeed...
Ik ween om woorden die onuitgesproken bleven
Om al,…
In memoriam
poëzie
3.0 met 21 stemmen 4.361 'k Heb bij uw sterven niet geschreid,
Het was de tijd,
Voor u om heen te gaan,
Maar 't weten, dat gij niet meer zijt
Doet toch weemoedig aan.
Ik heb uw stil gelaat bestaard,
Van 't geen gij waart
De dode, lege vorm,
Die gij gelaten hebt op aard
Ten prooi aan made en worm.
Ik weende niet toen ik u zag,
Hetgeen daar lag,
Het scheen…
Moeder
poëzie
3.0 met 31 stemmen 4.346 Moeder naar wier liefde mijn verlangen
Sinds mijn kinderjaren heeft geschreid,
Ach, hoe zult gij mij zo straks ontvangen
Na de lange scheidingstijd?
Zult gij mij aanstonds als uw kind begroeten,
Als ik ontwaken zal uit mijn dood?
Zal ik nederknielen mogen voor uw voeten
Met mijn hoofd in uwe schoot?...
Maar wat dan? Wat zult gij tot mij…
En er werd een grote stilte
poëzie
3.0 met 34 stemmen 4.333 Marcus IV : 39.
Er woei een grote storm van smart
Over mijn levenszee,
De baren sloegen over mijn schip.
Alzo, dat het vol werd van wee.
En Jezus was mét mij in het schip,
Maar nu was het nacht en Hij sliep.
Ik wekte Hem op in mijn grote angst.
Ik wekte Hem op en riep:
'Bekommert het U, o meester, niet,
Dat ik verzink…
Liefdehonger
poëzie
3.0 met 18 stemmen 4.292 Ik heb zulk een honger naar liefde,
Toch spreek ik er niemand van.
Mijn hart is zo trots, dat ik niemand
Er iets van vertellen kan.
Waarom is dat hart zo hoogmoedig,
En toont het zijn armoede niet?
Men geeft toch zo graag van zijn weelde,
Als men honger en armoede ziet.
Eén enkele blik was voldoende,
Een blik, die 't verlangen verraadt…
Sinds ik het weet...
poëzie
3.0 met 20 stemmen 4.266 Sinds ik het weet - ik weet het wel, ofschoon
Nog onder ons angstvallig wordt ontweken,
Het boze woord te noemen, dat bij 't spreken
Lacht ruw of wat onzuiver klinkt van toon, -
Sinds ik het weet, werd mij de overvloed,
De schoonheid en de zoetheid aller dingen,
Die mij alom omgeuren en omringen,
Nog wèl zo liefelijk en wèl zo zoet,
Sinds…
De avond is gekomen
poëzie
3.0 met 4 stemmen 4.260 Het licht werd weggenomen,
Dat over de aarde lag.
Reeds duisteren de bomen -
De avond is gekomen.
En 't was nog klare dag!
De zon had hare stralen
De rijpe zomernoen
Rechtstandig neer doen dalen,
Met oogsten en binnenhalen
Had ik nog veel te doen.
Toen is mijn zon gezonken
Voor goed en onverwacht,
De bleke sterren dronken
Het hemellicht…
In het hooi
poëzie
3.0 met 49 stemmen 4.180 Ik lag in het hooi,
De hemel was mooi,
Mijn bed zacht en goed,
En het geurde zo zoet.
Ik keek met een zucht
Van genot naar de lucht.
Mijn geluk was als dat
Van een spinnende kat.
En ik dacht: 'Zo meteen
Moet ik op, moet ik heen -
Maar ik weet nog niet, hoe
Ik dat kan, ik dat doe.
Als nu spelenderwijs
Mij de Man met de Zeis
Had…