Nachtklam
netgedicht
Als aangeschoten wild valt de nacht aan.
De maan spoedt zich bebloed naar het oosten.
Langzaam verkoolt de huid waarop de littekens
van zinloosheid blijven bestaan.
Een piramide van zorgen keert zich om
en wrijft zand in ogen en haar.
Naalden boren zich in de zachte vrucht,
waarvan de warme vloed van vlees
zich geurend verspreidt.
Met zakken…