Een macho vindt zichzelf een hele vent
Maar is in wezen een vent die zichzelf niet kent
Een bink, een stuk, een spetter
Die stoer en branieschoppend minderen kloot, die etter!
In iedere stad een schat, maar de vrouw niet echt door heeft
Dat maakt ‘m toch eigenlijk maar een halve vent
Die alleen voor zichzelf leeft
Van de waarheid wegrent…
Ook al ken je geen integriteit
Heb je geen stabiliteit
Voel je onbetwiste nijd
Als anarchistische meid
In een ellenlange puberteit
Vanwege burgerlijke banaliteit
Door anderen gekastijd
En gebombardeerd als stommiteit
Toch dan zie ik in jou geheid
Dat jij je hebt bevrijd
Uit de hypocritisch strijd
Van deze zogenaamde moderne tijd…
Wat te doen als mijn meisie omfloerst met grijze sluier
Vecht tegen duisternis en worstelt met onzekerheden?
Wat te doen als mijn meisie zoekt naar kleuren
Als een fee zonder staf, haar niets meer kan opbeuren?
Wat te doen als ze met regenboog en zonnestralen
De grauwe sluier niet kan laten verdampen
Om elkaar tot de diepste kern te verwarmen…
Naamloze bewoner wat hebt gij geleden
Door pijn, terreur en zinloos geweld moe gestreden
Geketterd door zijn credo maakten redelozen hem tot slaaf
Noodlot, simpele pech kerfden hem in naamloos epitaaf
Ongewild, vol ontberingen , geduurde hij deze onderdrukking
Geestdoding, tergende twijfel, die enorme verstikking
De kou, de ontberingen…