114 resultaten.
Tranen van de boom
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 75 Het niets impliceert hier
dat mijn krachtige wortels zwijgen
rumoer van mensheid zegt me
er is niets ernstigs aan de hand
we zoeken het zand
van vergeten dromen
op het verkeerde strand
verdwaalt tussen desillusie
meneren die negeren
mevrouwen die miauwen
voor de kat zijn kut
in de ochtendkrant
en door het licht van nieuwe wanhoop…
Stilte van de heimweehut
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 185 In stilte van de heimweehut
zat jij niet langer in de put
gedachten gingen nergens heen
daardoor was jij met God alleen
het oergevoel waarmee je kwam
was uit een ander toneelstuk
een wereld waar ik niet aanwezig was
zelfs niet in de brieven die jij in stilte las.
Een stoel stond op een andere plek
het schilderij was van een vreemde gek…
Stille getuige
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 350 Hoe waarheid draait in menselijk verkeer
de ziel die merkt het telkens weer
een vreemd verhaal over moraal
een man begrijpt zijn geest niet meer
maar toekomst werpt een rechte lijn
de winterkou vindt niemand fijn
klimaat hangt aan een zijden draad
en smeltend ijs ten einde raad
zorgt voor extremen in het weer
de mens die krijgt geen lente…
Achter de horizon
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 248 Achter de horizon slapen zwanen
en moeders in japonnen
kinderen onder luchtballonnen
bij het water dromen vaders
in tranen die rivieren maken
en oceanen zonder zon
staren naar bomen
die woestijnen benijden
mieren die olifanten berijden
in een land dat niet bestaat.…
Hemelkleurig
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 3.717 De heimweekleuren achter de horizon
bereiken geoefende schildershanden
met jouw onbekende verlangen
zou je deze kleuren willen benoemen
als hemelkleuren voor een onbevreesd gedicht
tijdens een leefbare droom
met als zielsgewichten
wind, maan en sterren
achtervolg ik jou met een vogelkleur
en blijf ik nooit zonder beweging.…
Gefaciliteerde droom
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 70 Ik loop door de nachten
zonder mijn naam
op blote voeten
om dagen te vergeten
langs oude vloedlijnen
op het nachtstrand
de zwoele wind
over mijn schouders
voorgoed ontheemd
en zonder ouders
het laat me niet los
die andere werkelijkheid
tussen droomwereld
en toekomstig verlangen
waarachtige vriendschap
zonder leugens en bedrog…
Ravenspel
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 560 Er was iets ouderwets in mijn jeugd
ik deugde niet voor zwarte raven
ze loerden altijd naar mijn ogen
er zaten er twee, goedgebekt
op de grijze nok van een schuur
ze leken tegen elkaar te praten
in een gesprek over mijn ouders
sloeg mijn vader haringen
aan gort
bij het graanveld
waar de tent waarin we woonden
wind verdroeg
liet mijn…
Jeugdhaven
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 373 Er liggen zes boten
aan een steiger
in de haven van mijn jeugd
ieder met een eigen zeil
een buitenboordmotor en roeispanen
een kiel, een roer, en een reddingsboei
soms spring ik in het prille water
van het meer, met minder herinneringen
bevaar ik oceanen in mijn fantasie
waar mijn moeder plots een eiland wordt
en mijn vader een gebergte…
Herfststilte
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 131 De dood speelt geen theater met de stilte
zeg maar niets meer is nu bittere ernst
en alles wat er toe deed is fout gegaan
alsof heimwee speelt met het vergeten
liedjes veranderen door een aai van de wind
de herfst heeft nu zijn eigen heilzame stilte
je slaapt niet, je bent niet herrezen
je zweeft ergens rustig en sereen
in de gedachten van…
Het dodenlied
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 340 Herkende het dodenlied niet
aan het vallen van de bladeren
was voor mij iets tijdloos verbonden
een gevoel zonder heen gaan van dromen
ik dacht ook niet aan jouw stem
toen ik iets hoorde in de wildernis
was er heel ver weg liefde
een echo van stilte in een droom
herinnerde mij geen enkele noot
of muzikaal verlangen
toen je nog naast me…
Fossiel
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 138 Stille eeuwigheid
een oude ziel in droomtooi
zwijgend in een steen.…
Mystieke vogels
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 218 Meer spreeuwen dan ik tellen kon
verzamelden zich boven een hoge kerk
vol onbezonnen kinderdromen
en een lachende maan achter de bomen
een tante die ik nooit had gekend
stuurde een blonde kinderspiegel
in een brief zonder postzegel
naar een vriend, die mij bijzonderde
mystieke vogels vlogen die nacht
naar een onbestemde horizon
met veel…
Geloof in bloemen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 232 Geen geloof meer
in religieuze abstractie
of absurditeit van bloemen
in afscheid van armoede
geestelijk achtergesteld
op ondergrond van gelijk
wanneer zielsverwanten zwijgen
met muzikanten van stilte
geen geloof meer in lucht
slechts een dwalende duif.…
Vreemde ouders
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 307 Vader volgt rivieren
donkere schaduwen van zijn land
hij leeft zonder toekomstdromen
eerzucht verlaten in zijn hand
moeder, binnen gebleven
kan niet meer lopen zonder pijn
het zat haar tegen in het leven
geluk zal nooit meer bij haar zijn
mijn ouders zijn nu vreemden
in geen jaren, dat ik ze ergens zag
we zijn allemaal ontheemden
zo triest…
Droombestaan
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 180 Dankzij het droombestaan van mijn jeugd
ben ik uiteindelijk tot het leven bekeerd
ik geloofde eerst de woorden niet
zo tegengesteld als ze waren in uitersten
was de ooievaar waarschijnlijk blind
en de boerenkool weer vol met rupsen
in zichzelf gekeerd in automatisme
droomde ik bewegingen, beweringen
veranderingen die niet voorgesteld werden…
Herinneringen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 196 Herinneringen aan mijn jeugd
lijken soms
in mijn geest vervreemd
alsof ik toen een ander kind was
dan ik nu zou willen zijn
en ik herhaal soms de vraag
die ik mij als kind zo vaak stelde
wat heeft het allemaal voor zin
als er echt niemand van mij houdt
dan draai ik het geluid van de radio
wat zachter richting regenwoud
en beweer dat…
Het dodenboek
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 618 In het boek der doden
speelt weer die jongen
die voor zijn sterven
de zon toelachte
in het dodenboek
waar een vlinder droomt
over levenloze nachten
zonder bezoek van dagen
die de dood verzachten
met het blonde, lieve meisje
dat na hem ging naar de wolken
in een eenzaam dood vertolken
in het boek tekent stilte
het droevig einde…
Het doodspapier
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 655 De herfst treedt weer toe
in mijn belevingswereld
‘t vergankelijke seizoen
van jouw trieste dood
het doodspapier wordt weer
opnieuw gelezen, en tranen wellen
uit bron van innerlijke nood
een doodsgedicht
door jou geschreven
over passie, sterven
en dagelijks brood
de laatste uren
van jouw beklemmende leven
onze gezamenlijke waarheid…
Vanaf de horizon
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 355 Het gras kleurt grauw
waar jij dromen verspeelt
slapen zeemeerminnen
op vaste wal, vervreemd
golven klotsen tegen kadekust
dromen hernemen liefste lust
en jij schrijft brieven aan de toekomst
vanaf de horizon tot aan het heelal
voor wie het hoort, de zondeval
is door jouw ogen droomgestoord
maar het leven is geen carnaval
door liefde…
Zielsverwante verlatenheid
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 249 Dikwijls wanneer ik
mezelf in eenzaamheid verlicht
door over het alleen zijn te peinzen
vrees ik weer de zielsverwante verlatenheid
die tijdens mijn herinnerde jeugd
zo voelbaar was in heimweedromen
ik keer dan terug
in verwilderde rozentuinen
en probeer mijn gevoelens
in uitvoerige brieven te omschrijven
maar ik besef tenslotte…
Herfstlicht van de nacht
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 559 Geluidloos neemt de herfstnacht
alle gedachten mee naar toen
het begon met jouw fluisterstem,
daar bij het graf van jouw vader
vertelde je eindelijk
wat jou was overkomen
in jouw jeugd
er vlogen kraaien
boven bomen die onder herfstlicht
op het kerkhof stonden
er huppelde een verdwaald konijn
op het goed onderhouden graf
van de…
Leenschilderij
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 241 We dwalen in een vierkant land
onze gezamenlijke waarheid
kent geen verfstreken meer
het leenschilderij is veranderd
in een maagdelijk doek
droom niet, verzin niets
verlang niet meer
lijkt het namens
de kunstenaar
te zeggen
we schaduwdansen achter de horizon
waar herfstvogels afscheid nemen
met nieuwe moed als levensbloed
ben jij…
Winterboek
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 206 Er heerst een winterse stilte
tussen de lege bladzijden
van het onbeschreven winterboek
wat er na het bezinken
is blijven hangen aan de mensheid
is jouw wanhoop
uniek in zijn alleen zijn
maagdelijk als onbetreden sneeuw
als een ster in donkere nacht
die menselijke schaduw verlangt
waar het licht de wensen wegneemt
doodse kalmte zich…
Toereikend
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 139 Nooit zag ik de hemel meer toereikend
dan die nevelige juliavond
na het voorbij trekken van onweer
dampend boven het liefdesweiland
waar wij betrapt door een terugkerende zon
onze kriebelkleren weer aandeden
om aan de waanzin te ontsnappen
het was bijna aanraakbaar geweest
die zonde tussen het zomerse gras
maar nog voor het tot werkelijk…
Fataal
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 215 Er zat iets
poëtisch in de conversatie
we wisselden gegevens uit
met geluidloze woorden
een duif weggevlogen
uit een oude droom
vloog over een landkaart
naar de horizon
waar geniale autisten
gespecialiseerd in nudisme
de route van organisatie voorzagen
je vertelde iets over een woonplaats
waar vogels met de doden spraken
ik…
Moeder
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 194 Zag ik mijn moeder
in de zwoele zomernacht
gekleed in roes van zwarte tulpen
met in haar hart
mijn zelfportret
van hardwerkende handen
en boog zij zich
tot de kolkende rivier
om het haar te wassen
in het bloed van de wereld
door de adem van mijn heimwee.…
Zwarte ster
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 203 Mijn ogen zoeken tere bloemen
die mijn ziel met licht betasten
boven het Britse landschap schijnt een ster
in de eeuwigheid, het licht van een idool
het is geen popster, maar een zwarte ster
hij zal je niet zeggen wie je bent
in tientallen metaforen leeft hij voort
door zilte duurzaamheid van liefde.…
Koud
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 132 Het zijn doorgaans niet de mensen
die het zich kunnen veroorloven
om in een restaurant te gaan eten
die het koud hebben
het is koud voor de mensen
die door de maatschappij
in de steek zijn gelaten
zij hebben het koud
en het laat de meeste mensen koud
dat zij het koud hebben
men voert liever de eendjes
dan een zwerver zonder brood
mijn…
Zwanenzang
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 262 Een ballerina op een bepoederde spiegel in pirouette
een ballerina van glas, zonder ogen, zonder hart
zie hoe ze cirkelt in haar eenzaamheid
onbevlekt wit en onbevangen
er ligt geen deken van onverschilligheid
over de waandenkbeelden die haar vader bezig houden
tijdens het ijlen in de koorts-tocht van zijn ziekte
op zijn vlucht langs de…
Steracteur
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 169 Muizenissen van de zomer
lezen lectuur op de bank
over een horizon die niet liegt
terwijl jij droomt in verhalen
probeer ik de liefde te vertalen
het raam is niet veel verder dan
de steracteur die open en dicht kan
met hetzelfde gevoel als gisteren
maar het lijkt verder hier vandaan
muizenissen van de nacht
ze kruipen over het tapijt…