Alle inzendingen van K.Bladzij

Wie zich verzoent met onuitstaanbare buien herbergt bakken zon…

Je fietst er tussen leven en dood: onder teder groen maar boven vale bladeren... Dan opent zich halleluja-ruim! een vroeggeboren stadium: je komt weer thuis. Water klopt al in je oren, je navel sopt, wier slaat onaardig tegen je volgroeide ogen terwijl het fietspad langs de beuken golft…

Het moet toch mogelijk zijn om je leven zo'n draai te geven dat je driekwart van je idealen ondanks allerlei omstandigheden in voldoende mate kunt bereiken. Mits je een filosofie volgt die veilig langs vreemde terreinen voert en je doet inzien dat elke dag ook alles wat je moeizaam bereikt hebt hopeloos in een ravijn kan mieteren. Laat…

Je kunt van heel veel dingen moe worden. Haha, die dingen ga ik hier niet noemen. Daar wordt de lezer alleen maar moe van. Nee, ik ga hier geen vermoeide dingen noemen. Je kunt veel beter uitermate blij worden. Volkomen verheugd raken over éen ding. Je zult ook niet zo gauw meer moe worden. Voortdurend heb je het over éen ding! Tegenwoordig…

Kalmpjes schuif ik over je te gekke meubelen en toon de kale muren een zichtbaar sms-je... Altijd heet ik je welkom. Vandaag en elke morgen. Ontvouw je nobele plannen. Ik kijk al eeuwen vooruit! Ik toon je mijn allure: soms fel of mild, verhuld. Welk duister er ook verschijnt- ik licht je bij met liefde. Na wat jaartjes kijk ik of…

Neem bijvoorbeeld 'modder'. Je denkt direct aan klodder. Vervolgens aan aanmodderen, niet te nauw kijken en lekker onaangepast je gang gaan. Varkens komen voorbij en ja, je studieresultaten vielen tegen, maar uitgelaten kijk je rond: wie doet je wat in dit domein, hier zal niemand dat willen wegen. Je denkt aan stroop, aan brij, aan…

Dag, meneer Verantwoordelijkheid. Waar ik u vooral om benijd is dat u er zo ècht voor gaat, zo doelgericht en toegewijd de dingen rangschikt, voorbereidt, en niet eerder rust voordat al uw solide zekerheid een afgerond A4-tje lijkt... Het valt bijzonder in u te prijzen dat u nooit vertrouwen schaadt, noch brutaal de boer op gaat. Men kan…

Alles wat in de buurt komt. Sterke veronderstellingen. Souvenirs op hun retour. O ja, u ziet het goed: Consequente gedachten In een nieuw én oud moment. A ja, daar heeft het veel van weg. Typerend... In mensen, dieren, dingen huizen Energieën die er niet om liegen. Sinds Franciscus van Assisi zich met armoede omringde, vinden…

Boom ben ik, bloem tussen gebouwen besta hier buiten het toerisme, buitengewoon aan de rand bescherm, beschaduw, beziel de bovenstad. Benedictus, toevallige, betrap mij, bezie mijn begenadigde bladerbos! Beter éenmaal doorgrond dan biljoen keer een doorsnee-plant.…

Ik wurm me er maar weer eens in. Dankzij een handreiking van thuis. Hopend dat ik sneller genees. Want lopen wordt mijn uitvinding... Ben al op zoek naar een fysio. Stiekem denk ik aan een prothees. Als mijn netwerk nog maar beweegt: 'Slimme Leen neemt weer de benen.'…

Na de eentonige Po-vlakte - talloze logistieke bedrijven - de menselijke heuvels en dalen: Toscane in hoogst eigen persoon! Als de bus is voorgereden, heten vlamcipressen ons bijzonder welkom: 'Voeg u in Het Landschap van de Italiaan.' Opvallend veel appartementen delen de golvende horizon. Ooit vocht Hannibal hier tegen plaatselijke…

'Piep knoggie larien' Het lijkt wel of ik dronken ben. 'Piep knoggie larien kwiekkwiek' Er moet iets met mij gebeurd zijn... 'Da wawa psychosa' Nou nee, zo erg is het niet. 'Piriet, piriet, curiosa' Precies, dat piept wat vrolijker. 'Parachuteke, parasiet, limieteke een-twee-drie-hopla' Nou zie maar, zie maar of je mijn toestand…

Muis beweegt. Rat beweegt. Muisrat beweegt. Eekhoorn komt erbij. Rat vindt dat Eekhoorn niet mag bewegen. Maar Eekhoorn beweegt. Allen bewegen onrustig... Eekhoorn verstart: Muisrat kan zich niet bewegen! Rat kijkt onbewogen. De Beweging heeft zich opgeheven. Ergens rest nog een gestolde rots. Een fabeldier dat zich opricht. Eekhoorn…

'Wat een weertje, hè?' 'Hangt er helemaal van af hoe ik existeer.' 'En dat is, mijnheer?' 'Dompel ik onder of ga, ga ik nog te keer..., tegen die beer, die donderbui van een buurman. Ga ik nu te ver?' 'Wij meerkoeten gaan meestal te ver als het moet. 't Weer valt dan niet op.' 'Maak van uw woede een haiku die klinkt, en ziet: de…

Dor als een parkeerplaats verlang ik om te leven. Gemillimeterd gevoel snakt naar uitbundigheid! Een sorbet op een terrasje? Begin nu al te beven... Mijn leven is doortrokken van zuur- en zuinigheid. Voeg daarbij Het Oog dat mij ziet schranzen, en u snapt een fractie wat mij straks zal doen branden... Een beetje vakantie plan ik in de buurt…

Hij claimt een verleden. Jij koestert een bank. Dichtbij een weide. Niks aan de hand. Toch wappert er onrust. Hij stapt naar de rand... Jij denkt: onheilspellend. Hij staart naar zijn land: een eerlijk silhouet. Een teken van verzet! Dan klinken er schoten. Een siddering..., een akelige jank - Oudzeer neemt een keer wraak.…

Het is niet je fantasie die de doorslag geeft, noch je taaltalent of wat ook voor accent dat je vers doet excelleren. Met van alles een beetje raak je Poëtica in haar ziel. Wacht je voor de overdrijving, het rijmregime, het succes van een grapje. Realiseer je dat er Iemand staat te bonken voor een noodgeval..., een appèl dat je ijdelheid…

Bach had zijn Kantaten, Mondriaan zijn kwadraten, Jantje Beton z'n maten - Maar wie bezing jij in de hitte van je lied?…

dwaal je langs de opgetogen ribben van de kathedraal in Salisbury. Geprevelde gebeden uit eeuwen kluisteren je oor in stille nissen. Een schone orgelklank bevangt je als je net een sluitsteen hebt geschoten. Het mysterie der opklinkende preken heeft het pleister rijk beloond! Zolderachtige gemoedelijkheid verwarmt je ogen, bezwaart je hart.…

'Nu vissen wij in de Baai der Neontetra's, mijnheer Slauerhoff.'…

Huizen, bomen, tuinen, mensen - ze glippen je ogen binnen als vissen in een hongergrot. Aan jou de nobele keuze welke indrukken zullen gaan zingen voordat ze worden opgeslokt. Recht vooruitkijkend ontgaat je wat er zijdelings vliedt. Wolken blijven in rijen drijven. Je droomt hardop... en doet teniet. Inwendig roeren zich draken. Tot…

Het voorjaar is een bevalling. Ondanks een krachtige zon verstenen de takken. Sapstromen in bomen wantrouwen de wind. Er zijn regenbuien die modder gebruiken omdat het ijs is verdampt. Oude weefsels verteren want hongerige vormen dringen aan, dringen op, dringen aan op ontplooiing... Dan - tijdens een milde namiddag ontstaat de knop…

Tot ons is gekomen méér dan lentelicht een menselijke engel ons te verschonen van alle nonsens die wij hebben opgebouwd want hij blijft kind van een Voorbeeldvader dat wij verruild hebben voor iets dat nooit genoegen geeft: een ijdel kader. Geef maar toe dat de welvaart niet alleen op onze kennis dobbert geef toe dat in onze woestijn…

Ga diep terug in je geheugen. Beveel je bij het verleden aan. Eis de namen van de gezichten met wie je toen moest communiceren. Contouren vormen ijkpunten van je vroeg-ijverig bestaan. Je voelt weer even de oude verhoudingen en hoe die naar het heden leiden. Tal van schimmen zijn achtergebleven -- te magere signalen geweest om nu nog in…

Heden, 1984 jaar geleden, is de dood onttroond. Ja, neem het Halleluja maar weer in de mond! Wij baren witte ogenblikken: Schoon te kunnen beginnen waar je hopeloos was ontspoord. Royaal te kunnen vergeven wat men al jaren dwarszit. Vul je zorgen maar omgekeerd in... Heden verbleekt het noodlot, het pijnlijk-nabije einde. Mensen…

puik panklaar pasteitje praat me niet van plomp pedant protserig pompoenen eten pinda's achterover gooien pepsels knauwen omdat uien prat gaan op pruttelend vlees protesteer, mijn lieve profileer je ongenoegen potentie in overvloed punt is hoe plezier je die pleit voor fijngevoeligheid per pc of per se bij precaire, culinaire…

Niets? Toch wel iets... Jij kunt het Niets benoemen. Dus ben jij Alles waarop het Niets zich kan beroemen. Wat leeft, heeft je geest er ingestopt. Wat hebben mensen al niet bedacht! Even is jouw Niets een ouwe sok voor je fladderende biljetten. Tot je een fraaie bouwval koopt...…

Overal treurt de tortel... Maar niemand, niemand heeft last van haar dwingend gezeur, haar oervervelend gekoer. Vooral in de zomer grijpt zij haar nederige kans met een simpel ritme de stilte te betreuren. Voor muzikale oren soms stompzinnig vals! Maar niemand, niemand stoort zich aan haar melancholieken. Sprinkhanen, ratten, wespen…

'Kort gezegd omdat ik sinds Jules de Corte nog maar nauwelijks genees van mijn verontwaardiging: wasmachine voor de expansie van de mens...'…

Dat je door te dichten met liefde voor het levende vers in een stijlvolle vorm de gretige lezer wil verlichten, blijkt vaak een ritje op een hobbelpaard. Kraaiend op een draaiend podium wordt de wereld een film -- maar na drie rondjes schrik je: geen vader, moeder of oom die jouw pret als liefde ziet.…