Alle inzendingen van Linde

Zij striemden met hun woorden, de wond doet soms nog pijn. 'k Probeer het te vergeven, vergeten blijkt nog moeilijker te zijn. Zij striemden door te zwijgen, een klankbord zo gemist. 'k Probeer het te vergeven, Ik wou dat ik het niet meer wist. Zij striemden in onwetendheid, een oordeel snel geveld. 'k Probeer het te vergeven. Vergeten…

Jij stond daar ik stond hier er leek iets te zijn het leek alsof we al verbonden waren er was iets iets nieuws jou uit mijn gedachten bannen dat ging niet jij moest het zijn maakte ik mezelf wijs…

Alleen maar denken wil ik aan hem hij met zijn eerlijke ogen dagen zijn te lang nachten te kort laat me slapen en maak me wakker als hij er is laat de mensen wijs zijn laat de vogels zingen laat de honden hun spel spelen laat de kinderen slapen laat hem mijn spiegel zijn... Hij is er niet hij is hier nooit geweest hij leeft voort…

Kom hier bij mij heel dicht bij mij en versmelt met mij en ik zal jou zien in jou totale eigenheid en samen zullen we vliegen naar werelden die alleen wij kennen…

De regen komt op me neer laat mij vergeten ik voel me vrij zak weg in extase alles stroomt weg uit me met de gulzige druppels ik voel me één ik voel geen angst geen aarzeling geen twijfel het klopt één met de regen met mezelf eindelijk voel ik mezelf leven…

Kijk daar loopt ze goudblonde haren glanzend maar haar ogen diepgroen die mysterie kunnen uitstralen zijn nu leeg haar glimlach geforceerd alsof niets haar kan raken ze gaat door praat door betekenisloze woorden ze hoort betekenisloze woorden niets dat raakt ze wilt gezien worden haar ogen zeggen me: Kijk me aan en kijk iets dieper…

Help de waterput je klimt omhoog naar het licht je denkt dat je er bent bijna maar dan val je weer naar beneden de diepte in de zwarte donkere diepte daar blijf je dan soms lang soms kort en dan begin je weer opnieuw…

Look here, upon this picture and on this. Hoe minzaam speelt in 't herfstseizoen Door 't ruisend woud het licht der maan. Hier zag ik Olga sidd'rend staan. Zacht lei ze 't korfje neer in 't groen En snikte en vlood... Haar argloos wicht Is thans apteker te Maastricht. De torenspits, met mos omkleed, Die 't nesteke van 't…

't Is een onwederlegbre waarheid. - T.J. Kerkhoven. Een onwederlegbre waarheid Is het, dat bij middag klaarheid, De avond zelden duister spreidt; Daarentegen biedt het duister Ons zeer zelden zonneluister; Dit is zelfs een duidelijkheid. Zo kan men, op de dag van…

Zo is het warme weer in ’t eind teruggekeerd En ziet men lieden, wier gezondheid was bezeerd Door kou, zich in de gloed der zonnestralen koestren, Niet langer in hun huis geklemd als Texelse oestren. De zomer nadert en de Winter schuurt zijn piek; ’t Was tijd waarachtig; want hij maakt het mensdom ziek. Nu kan men in zijn hemd of zomerbroek weer…

Liggend op je kussen probeerde je sterk te zijn. Zoveel pijn had je het maakte je kapot. Al je kracht gebruikte je om je laatste gebaar een lik te laten zijn. Een lik die je me gaf op m´n neus als teken van dank dat ik niet bij je wegging dat ik je niet verliet. Die lik betekent zoveel voor me je gaf om me en ik om jou. Mijn gebaar aan…

Golven zonder déja vu Nooit zal de vorm van de met schuim bedekte golven meerdere malen hetzelfde zijn. Hoe de ene golf breekt en hoe de ander ontstaat is voor eeuwig en altijd uniek. Geen golf deelt ervaringen met zowel golf als water. Één golf één gedachte en nooit een déja vu.......…

- O kinderkens, wier lieve tred Het hart ons in verukking zet, Wanneer gij huppelt langs de vloer En dwaalt als scheepjes zonder roer, En, dartelend, zonder dat gij 't weet Of wilt, op 't ouderlijk kleed In onschuld treedt, Wie weet, Of ge eenmaal al te met, O smart ! Uw voet niet zet Op 't ouderhart! ----------------------------------…

Zeg eens, krullebol, sprak een wolf tot een lam bij een beek: Waarom sta je daar zo te drinken alsof geen mens er naar keek? 't Wordt hoog tijd, dat ik eens kennis met je maak en wat nader spreek, En dat zal heel wat anders zijn, dan met rammetjes te vrijen. Wou jij nu hier het water bederven; dat zal ik niet lijen. Maar, Mijnheer! sprak het…

Hier ligt Jochem de Edammer in het graf, Die, toen hij leefde, niets om de dood gaf; En hij is zijn eigen gelijk gebleven want nou geeft hij niets om het leven.…

het afscheid valt over het perron, houdt de omarming innig vast tot een fluitsignaal ons losrukt en de deur onze lichamen scheidt mijn ogen spannen zich op achter gesloten oogleden en een diepe ademstoot opent ze weer, diep in de jouwe tekent zich het weerzien liplezen blijkt nu geen kunst en gebarentaal hoeft geen uitleg de trein begint…

Ik ben een zeer gelukkig kind, Wanneer men dit bedenkt: Mijn vader is mijn beste vrind, Die mij schier alles schenkt: Zijn afgedragen zomervest, Zijn oude broeken, en de rest; Maar dat weet Moeders naaister best. Hoe lekker smaakt die boterham, Met dat Sint Nikolaas, Dat mijn mama mij brengen kwam In plaats van Leidse kaas. En och! hoe…

Als somtijds de boze lusten van het vlees je mogen kwellen Zou ik je maar raden om je weet wel wat ik meen tot in Holland uit te stellen Want de Engelse hoeren zal niemand je recommanderen Ze liggen net als bevroren monumenten in de veren En om te maken dat een Engelse hoervrouw onder het naaien een beetje leeft Zou je er een ander onder moeten…

Ik lig hier als een varken in mijn kist, potverblommen! Ik heb al veel beleefd; maar zo iets is mij nog nooit overkommen.…

Elke keer denk ik weer Heer het valt waarachtig toch niet mee. Ik redeneer en constateer dat mijn psyche is in twee. Begrijp mij God 't is geen gespot al mijn kritisch vragen. Evenmin heeft het zin om bij wie dan ook te klagen. Vaak gedacht in de nacht is het fictie of een feit. Ik ervaar weliswaar steeds meer uw aanwezigheid…

Het kalf Kent een natuurkundige maar half Daar er geen tijd is om het te bestuderen, zo gauw is het uit de kleren Intussen weet men uit Plinius*, dat dit dier Gewoonlijk PA! zegt tegen een stier En tegen een koe: MOE! En 't antwoord is dan gewoonlijk BOE! 't Geen in het chinees zoveel wil zeggen als HOW DO YOU DO? Voorts zeit hij OOM tegen…

Een hond is vermaard Om zijn gezellige aard En 't kwispelen van zijn staart. Zijn neus, doorgaans rond, staat gewoonlijk in 't front, En zo lang die maar nat en fris is, Is 't een bewijs, dat meneer zo gezond als een vis is. Een hond is iemand, die van zijn baas bijzonder veel houdt, Die hij, om zo te spreken, als zijn derde vader beschouwt…

Daar school een nachtegaal in 't groen Het was in de Mei! En hij zong zo zoet in ’t loof-festoen, Het was in de Mei! En hij gaf zijn zoetelief een zoen Net als ik of hij zou doen, Zes maal, zes maal, zesmaal doen, Het was in de Mei! - Een bloedverwant van Patertje langs de kant. "Ons gekweel" - Zegt een voormalig Philomeel - "Is…

Het nestje schuilt op 't dak En 't wiegje schuilt er onder; En beide door Gods oog bewaakt, Is dit geen liefdrijk wonder!…

Achternagezeten door de voorjaarsstorm, rent de vrieskou hijgend de aardbol af, nog een waterige sneeuwbui afschuddend. De ijle windkracht drumt grauwheid opzij. Een hemelsblauwe vlag wappert schaduwloos en bedekt de wereldtuin met vers floraal dons. De etherische geur raast door menig libido en verspreidt het ‘long hot summer’ syndroom.…

Iemand, die in de verte zijn schreeuwen hoort, Zegt: "dat is zeker weer een afschuwelijke mensenmoord." Je moet het horen om het te geloven. "Gelukkig," zegt Buffon, "zijn de doven." Want als men maar even op zijn eksteroog treedt, Dan gilt hij, alsof hij van geen uitscheien weet. En als men hem van de borst durft tillen, Dan maakt…

Een koei is iemand met twee oren, En aan weerskanten een horen, Volgens de Hollandse Naturalist Verboom Is zij de uitvindster van de aardbeien met room. Ook waren rundermest en rollenden Vóór de koei heur tijd nog onbekenden. En wat men van haar huid al niet maken kan Ga dat maar eens te Bennebroek vragen aan "de Geleerde Man," Immers Dido…

Ik wil, zei Jan, nu ik verhuis uit dit leven, Heel gaarn aan Piet alles vergeven Wat hij jegens mij heeft misdreven. Maar zo hij 't met eksterogen op mocht doen, Dan wens ik hem alle daag een wandeling in een nauwe schoen.…

Een Peerd! een Peerd! mijn bochel voor een Peerd! - Richard III Een paard, Naar de aard, Is er nog eer dan zijn staart; Hij doet het te voet Net zo gauw en zo goed Als een ander te paard het doet, En je kijkt niet om Of hij is al weerom. Met niemendal op zijn rug Is hij bijzonder vlug, En met iemand onder de man Is hij in 't lopen nog…

Wandelaar, om u de waarheid te zeggen u kunt zo moe van het lopen niet zijn als ik van het leggen.…