50 resultaten.
Het uit zichzelf bestaande
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 99 De kosmische reeks van het leven
Terug te vinden in de kleinste zaken
Komt zonder zes niet bij de zeven
Kent zonder tong geen smaken
Waarachtig onzichtbaar voor het oog
Bevat einde noch begin
Gelijk een ongrijpbare regenboog
Is de weerkaatsing des levens er middenin...…
Avondschemer
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 95 Gelijk een grijs geweven deken
valt de avondschemer naar benee
Zwarte boomtakken als haarvaten
vormen netwerken
die ook in ons lichaam terug te vinden zijn
Ganzen vliegen aan de horizon
op weg naar verre oorden
Al vloeit de inkt wat ongelijk
een beeldrijk oneffen patroon onstaat
en laat zo de hemel van marmer lijken
Deze ets zal worden verfraaid…
Reïncarnatie van een boomblad
netgedicht
4.5 met 2 stemmen 92 Gouden blad in de wervelende wind
Als een kind zo verwonderd
Dwarrelt zij daar zeer gezwind
Een zomer lang heeft zij van vrijheid durven dromen
Alle winden meewaaiend
Welnu is de grijze herfst gekomen
Precies zoals een jaar geleden
Heeft de oude eik haar afgestaan
Vreedzaam dwarrelt zij naar beneden
Klaar om nogmaals dood te gaan……
Gestorven lelie van een oude dame
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 92 Hoorbaar voor het luisterend oor
Die dagelijks van haar zachte levenslied genoot
Viel haar wit bekroonde bloemenhoofd
Zachtjes op het spiegelende tafelblad
Zichtbaar voor het oude oog
Die uur na uur haar pracht doorzag
Was de dood gestaag in haar bladeren omhoog gekropen
Om haar sprankelende schoonheid langzaam te doen uitvagen
Voelbaar…
Wederzijdse liefde
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 92 Nevelig herfstbos
Herbergt vele roodborstjes
Tjilpend in de kou
Het jaar loopt weer af
Ze kleuren tezamen rood
Op een grauw toneel
Wolkjes waterdamp
Gevormd door kleine bekjes
Cirkelen weeldig
Bladloos in de kou
Met zijn talrijke bomen
Woont het bos in hen...…
Bronzen wereld
netgedicht
3.2 met 4 stemmen 91 Stijfjes in haar web
Zit een goudkleurige spin
Geheel onopvallend
In een schepping van koper en tin
De spichtige vorm van haar poten
Vier stuks aan elk haar zij
Is in het juiste patroon gegoten
Geheel keurig op rij
Haar web weeft zij aan bronzen bladeren
Elke herfst weer hetzelfde ontwerp
Binnen haar vaste kaderen
Het is al sedert…
Koekoeksklok
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 90 Handmatig uit hout gesneden bladeren omlijsten zijn woonst
Voor het kind is hij een mysterie
Voor de oude man een boodschapper
Zware dennenappels hangen onder zijn huisje
als roerloze kegels
omdat hij zonder hen
zijn taak niet vervullen kan
Zo vlug hij verschijnt
Zo vlug hij verdwijnt
Een krakend houten deurtje
opent bij aanvang van de nacht…
God is groen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 87 Hij is de poelkikker die aan een hongerige reiger weet te ontsnappen
En blijmoedig in het donkere water verdwijnt
Het bladmos ligt als een donzen deken over de grillige boomwortels heen
Omdat Hij dit met nauwkeurigheid heeft weten te weven
Hij beweegt de groene specht tot het eten van de bosmieren
Die in groten getale in de voedzame bodem…
God is rood
netgedicht
4.5 met 2 stemmen 86 Een roodborstje zingt Zijn hoogste lied op een scheefgezakte grafsteen
om zo te verfraaien wat vergeten lijkt
Hij is de fragiele klaproos in de berm
die geduldig wacht
om geplukt te worden door een kind
waarmee Hij Zijn jeugdigheid kan delen
Hij is het avondrood die het hemelgewelf in het westen als een vuur doet oplaaien
Totdat de schemer…
Sterrenzee
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 77 Donkere golven rijzen op
In klanken van ruisen en zuchten
krullen zij langzaam om
Alsof zij de maansikkel aanbidden
die badend in bleek licht boven hen hangt
Een zilte adem wordt ingehouden
vergezeld door een korte stilte
Boven de golven van donkerte
verschijnen nieuwsgierige schuimkoppen
Dan buigt het geheel volledig neder
Stort in en…
Bevroren zwanenmeer
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 72 Toen een zwanenjong zichzelf in de spiegel aankeek
en een grijs donzig kuiken terugblikte
Begon zij nieuwsgierig
kleine barstjes in het glas te pikken
Al snel ontstond er een kunstwerk
van verfijnde breuklijntjes
Bloemen van ijs ontsproten
in het o zo tere glas
Zij bleef met haar snavel pikken
totdat haar spiegelbeeld
langzaam transformeerde…
Illusie der eeuwige jeugd
netgedicht
3.7 met 6 stemmen 72 Wat ochtenddauw doet verfraaien
laat spinrag vergeten
Zo vergeet men die jong is soms
degenen die oud zijn
en tot grijs vervagen
De ouden van dagen vergeten daarintegen nooit
hun reeds vergane gloriedagen
toen zij als het frisse ochtenddauw
het spinrag tot een kasteel van kristal verfraaiden
de zon op hun jonge huid voelden
en dachten dat…
Straatleven
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 70 Daklozen op straat
Voor velen haast onzichtbaar
Niet voor hen die zien……
Saturnus
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 66 Melancholie, discipline en soberheid
zijn de invloeden die hij op levende wezens uitoefent
Terwijl eenzame steenbokken de bergketens verkennen
brengt zijn kleurloze gaslichaam een overvloed aan starheid
om hen te doen volharden in hun langzame klim
tot onherbergzame hoogten
Omringd door dampen en ijsdeeltjes
produceert hij een traag wenend…
Boom met duizend kleuren
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 64 Diep verscholen in een bos
Staat een boom met duizend kleuren
Hij heeft een vreugdevolle tijd beleefd als majestueuze beuk
Toen eekhoorntjes zijn verse nootjes aten
onder zijn kruin van dode takken
En hij zo de basis mocht vormen van hun levensverhalen
Terwijl zijn witte bast langzaam afbladderde door het gekras van kleine spechtenklauwtjes…
Schilderij
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 60 Witte vegen tegen een strakblauwe lucht
God schildert op deze zondagmiddag
een van zijn oude ontwerpen
steeds weer opnieuw
Een afgeleefde wuivende populier
danst gelijk een ijverige kwast tegen de hemelboog
Jonge eksters krassen van vreugde
Een levendiger schilderij zal er nimmer bestaan...…
De schelp
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 56 Als ik luister naar het ruisen van de wind
Waai ik terug naar mijn kindertijd
Waar ik klein was en bemind
Terug naar oma’s oude vensterbank
Waar een schelp fier stond te pronken
Die ooit ver in de diepzee lag verzonken
Met de schelp tegen mijn oor geklemd
Maakte de bloedstroom des levens
Zich met een zeebries aan mij bekend……
Openluchttheater
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 55 Een zeebries zucht zijn adem uit
Grillige boomtakken proberen tevergeefs
tegen de richting van zijn zilte lied
in te groeien
De zon draait
Schept een luid akoestisch geluid
dat voor niemand ooit hoorbaar is geweest
De schaduwen verschuiven
en worden weer langer
Hun dagelijkse dans
traag uitvoerend
Totdat totale duisternis
als een doek voor…
Berkenbos
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 54 Gelijk gekromde reumatische vingers
Grijpen de verzilverde berkentakken naar de oostenwind
Niet om hem te doen hinderen op zijn lange reis
Maar om de verhalen vast te houden die hij langs hen heen blaast
Mythen die door volkeren zijn verteld
Zijn aan de gierende wind meegegeven
Om ze weg te voeren over onherbergzame vlaktes
En opspattende…
Aan de bosrand
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 48 De slaap is als een donker woud
die vele geheimzinnigheden in zich herbergt
Aan de rand lijkt het duister en onbegaanbaar
maar mysterieuze verhalen en kleurrijke diersoorten
wachten geduldig om ontdekt te worden
Verwelkomt door een donzig pad
treedt men een sluimertoestand binnen
De nevel trekt op
onthult daarmee oeroude raadsels
van…