50 resultaten.
Tsjernobyl
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 105 Een onzichtbare vijand
ademt een verroeste stad
De kermis is verlaten
Het levensspel is uitgespeeld
Een radioactieve pop wacht eenzaam
op de terugkeer van een ziekelijke dame
die destijds nog een kwiek meisje was
Doorweekt motiefjesbehang
probeert vergeefs te sieren
wat allang vergeten lijkt
De natuur knabbelt aan grauw beton
treedt brutaal…
Koekoeksklok
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 90 Handmatig uit hout gesneden bladeren omlijsten zijn woonst
Voor het kind is hij een mysterie
Voor de oude man een boodschapper
Zware dennenappels hangen onder zijn huisje
als roerloze kegels
omdat hij zonder hen
zijn taak niet vervullen kan
Zo vlug hij verschijnt
Zo vlug hij verdwijnt
Een krakend houten deurtje
opent bij aanvang van de nacht…
Herfstfilosofie
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 140 Gemaskeerd door dode bladeren en de waterdamp van paddenstoelen
draagt de herfstwind een geur van nostalgie met zich mee
Een onmiskenbaar zoet aroma met een bittere ondertoon
Terwijl krassende raven ritselen door het gebladerte
bewandel ik een slingerend pad door mijn ziel
Dauwdruppels transformeren spinnenwebben
in kastelen van flinterdun…
Zonnestraal
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 113 Toen haar eenzame oude dag
langzaam in tijd wegtikte
verscheen er voor haar vermoeide voeten
onverwachts een zonnestraal
Op een wonder had zij
al jaren niet meer gewacht
Kleine stofdeeltjes stegen op
gevangen in de lichtstraal
Verwonderd als een kind
grepen haar verkleumde vingers
naar het sprankelende licht
Plots voelde zij een warme…
Grote bonte specht
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 117 Grote bonte specht
In een rood broekje gehuld
Hakt zij berkenhout
In een blanke stam
Omlijst door zonnestralen
Begint zij haar nest
April dient zich aan
Tot haar lege nest syndroom
Zal dit haar thuis zijn...…
God is geel
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 99 Hij beveelt de zonminnende citroenvlinder
richting de bosrand te gaan
voor het houden van een heilzame winterslaap
Hij is de gele trilzwam die de oude iep langzaam uitholt
Zodat het ieder uur
een beetje meer sterven mag
De bladeren die van de bomen waaien zijn geel
nu hij ze weer heeft teruggenomen
omdat hun vermoeide takken ze niet…
De man die de kraaien voerde
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 159 Vanuit het niets
verschijnen zij ten tonele
Om zijn grijze hoofd dartelen zij
als uitgehongerde donkere duivels
Krassend als oude violen die talloze jaren onder het stof hebben gewacht
om hun laatste strijkje te mogen spelen
Wiekende vleugels zonder richting
laten blauwzwarte veren neerdalen als donkere parels
die verdwijnen in het herfstige…
God is blauw
netgedicht
5.0 met 5 stemmen 153 Hij is de ijsvogel aan de rand van het moeras
die over drassige landen loert
en het wolkendek in het aardoppervlak ziet weerspiegelen
Bomen kleuren groen omdat het levende blauw van God door de gele zon wordt verwarmd
Transparante oceanen kleuren blauw omdat Hij in het water woont
Water dat het begin van alle levensvormen in zich herbergt…
De schelp
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 56 Als ik luister naar het ruisen van de wind
Waai ik terug naar mijn kindertijd
Waar ik klein was en bemind
Terug naar oma’s oude vensterbank
Waar een schelp fier stond te pronken
Die ooit ver in de diepzee lag verzonken
Met de schelp tegen mijn oor geklemd
Maakte de bloedstroom des levens
Zich met een zeebries aan mij bekend……
Reïncarnatie van een boomblad
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 92 Gouden blad in de wervelende wind
Als een kind zo verwonderd
Dwarrelt zij daar zeer gezwind
Een zomer lang heeft zij van vrijheid durven dromen
Alle winden meewaaiend
Welnu is de grijze herfst gekomen
Precies zoals een jaar geleden
Heeft de oude eik haar afgestaan
Vreedzaam dwarrelt zij naar beneden
Klaar om nogmaals dood te gaan……
Wolkenspel
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 115 Onzichtbare handen bouwen luchtkastelen
Door bijeen gewaaide wolken
op te stapelen tot ongrijpbare torens
Majestueuze nevelpaarden draven vooruit
de zacht purperen hemelpoorten binnen
Trompetten van mist
blazen een vervlogen doch koninklijk lied
die de muzieknoten van deze melodie
sereen laat neerdalen
Als een lieflijk zomerbuitje…
Stiltecentrum
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 114 Woorden zijn hier niet nodig
Eigenlijk compleet ongepast
De wereld lijkt hier overbodig
Van mijn schouders valt een last
Buiten trekt de mist voorbij
De gevoelens in mijn hart nabij
Licht ontroerd door de muziek
Neem ik waar de kleuren
Alsook de milde akoestiek
Vele opgeschreven woorden
In een gedenkboek vastgelegd
Niet om ooit te beantwoorden…
Het kerkraam
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 114 Gekleurde stipjes over de koude tegels
Dansend in de zonnestralen
Sprankelde lichtshow zonder regels
Waarin de fantasie van een kind kan verdwalen
Gisteren schitterden ze van afwezigheid
Omdat er wolken waren
Vandaag schitteren ze gelijk een mozaïek
Omdat de wolken zijn gaan varen
Moeder Maria kijkt verwondert neer
Op die ene oude dame
En…
Berkenbos
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 54 Gelijk gekromde reumatische vingers
Grijpen de verzilverde berkentakken naar de oostenwind
Niet om hem te doen hinderen op zijn lange reis
Maar om de verhalen vast te houden die hij langs hen heen blaast
Mythen die door volkeren zijn verteld
Zijn aan de gierende wind meegegeven
Om ze weg te voeren over onherbergzame vlaktes
En opspattende…
Bankje in het bos
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 153 Bankje in het bos
Omringd door natte herfstbladeren
De zitting begroeid met mos
Paddenstoelen rondom zijn oude benen
Ietwat krakkemikkig
Tussen de koude grijze stenen
Boven schittert een kolibrie met gezag
Gouden wieken
Snelle vleugelslag
Het is alweer jaren geleden
Mijn opa was nog jong
Die hier zijn tijd besteedde
En van het bankje…
Bronzen wereld
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 91 Stijfjes in haar web
Zit een goudkleurige spin
Geheel onopvallend
In een schepping van koper en tin
De spichtige vorm van haar poten
Vier stuks aan elk haar zij
Is in het juiste patroon gegoten
Geheel keurig op rij
Haar web weeft zij aan bronzen bladeren
Elke herfst weer hetzelfde ontwerp
Binnen haar vaste kaderen
Het is al sedert…
De cello
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 285 Eenzame cello zonder lied
Bedolven onder duizenden stofdeeltjes
Een hol hart dat weent van verdriet
Strijkinstrument met weemoedige klank
een strak viertal aan snaren
haar welgevormde hals zo rank
Vele symfonieorkesten heeft zij begeleid
Wankelend op haar staartpen
is zij almaar door de strijkstok gekastijd
Zwijgende cello in de hoek…
Filosofie
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 158 Als er in een bos o zo verlaten
een blad dwarrelt van de bomen
Niemand heeft het in de gaten
Er geen mens is langsgekomen
Als er in een bos o zo verlaten
een takje knispert of verbuigt
maar er is geen sterveling
die hiervan getuigt
Als er in een bos o zo verlaten
een geluid voortkomt uit de natuur
niet eens heel bijzonder
tijdens het…
Volle maan
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 130 Wandelend over een verlaten kronkelpaadje
Slingerend langs knoestige bomen
Loop ik vergezeld door zilver maanlicht
Zomaar wat te dagdromen
Kijkend omhoog, naar de witte magische bol
Voel ik inwendig de lol
Om een diepe wens te uiten
Een wens die een vorm van creativiteit laat ontspruiten
Overvallen door een gevoel zeer frappant
Lijkt het alsof…
De zonnebloem
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 206 Eenjarige plant met een hart van diep donkerbruin
Bekleed met franjes gelijk een fonkelend bladgoud
Helderblauwe hemelen rondom zijn bloeiende kruin
Als de menselijke geest die vrij is van gedachten
Warme winden hebben donkere wolken weggeblazen
Diezelfde wolken zullen nooit meer wederkeren
Aan de Zonnegod behoort al deze roem
Want hij schiep…
Straatleven
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 71 Daklozen op straat
Voor velen haast onzichtbaar
Niet voor hen die zien……
Het uit zichzelf bestaande
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 99 De kosmische reeks van het leven
Terug te vinden in de kleinste zaken
Komt zonder zes niet bij de zeven
Kent zonder tong geen smaken
Waarachtig onzichtbaar voor het oog
Bevat einde noch begin
Gelijk een ongrijpbare regenboog
Is de weerkaatsing des levens er middenin...…
Schilderij
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 60 Witte vegen tegen een strakblauwe lucht
God schildert op deze zondagmiddag
een van zijn oude ontwerpen
steeds weer opnieuw
Een afgeleefde wuivende populier
danst gelijk een ijverige kwast tegen de hemelboog
Jonge eksters krassen van vreugde
Een levendiger schilderij zal er nimmer bestaan...…
Oud beeld
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 125 Ergens op de wereld staat een oud beeld
met haar handen voor haar gelaat geslagen
Gure wind die langs haar stenen rokken speelt
en al haar fijne lijntjes laat vervagen
Ergens staat een klassiek beeld
tussen de oude kromme bomen
Terwijl de zon haar stenen haren streelt
laat zij haar tranen stromen
Niemand merkt meer op
het verdriet dat het…
Op de rug van een libelle
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 289 Toen een libelle mij mee voerde
Naar zonnige waterkanten
Trof ik daar dansende groepjes muggen aan
Trompetbloemen bliezen hun engelachtige klanken
Voor het menselijk oor onhoorbaar
Zachtjes over de gladde waterspiegel
Vele viooltjes vielen bij
Om het lied der natuur te vervolmaken
Dit vertoon werd foutloos belicht
Door de luister van de…
Donkere handen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 130 Bladloze bomen in een gure herfststorm
die als grote donkere grijphanden
wuiven naar de vogelzwermen
Verkleumde sprietige vingers
herbergen hun verlaten nesten
Rustplaatsen die zij maanden geleden hebben verankerd
in het toen nog zo levendige loof
Hun reeds volgroeide jongen zijn allang gevlogen
Vergetend de grote donkere grijphanden…
Gestorven lelie van een oude dame
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 92 Hoorbaar voor het luisterend oor
Die dagelijks van haar zachte levenslied genoot
Viel haar wit bekroonde bloemenhoofd
Zachtjes op het spiegelende tafelblad
Zichtbaar voor het oude oog
Die uur na uur haar pracht doorzag
Was de dood gestaag in haar bladeren omhoog gekropen
Om haar sprankelende schoonheid langzaam te doen uitvagen
Voelbaar…
God is rood
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 86 Een roodborstje zingt Zijn hoogste lied op een scheefgezakte grafsteen
om zo te verfraaien wat vergeten lijkt
Hij is de fragiele klaproos in de berm
die geduldig wacht
om geplukt te worden door een kind
waarmee Hij Zijn jeugdigheid kan delen
Hij is het avondrood die het hemelgewelf in het westen als een vuur doet oplaaien
Totdat de schemer…
God is zwart
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 108 Hij is de roek die achteloos zijn nest bouwt
in de top van een hoge boom
en strijdvaardig heerst over krakende populierenbossen
De nacht ontbreekt aan licht omdat Hij mens en dier dwingt uit te rusten
En de nachtwezens zo hun ruimte geeft
Hij is de steeds veranderende schaduw
voor hen die schuilen willen
tegen de aldoor brandende zon…
God is groen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 88 Hij is de poelkikker die aan een hongerige reiger weet te ontsnappen
En blijmoedig in het donkere water verdwijnt
Het bladmos ligt als een donzen deken over de grillige boomwortels heen
Omdat Hij dit met nauwkeurigheid heeft weten te weven
Hij beweegt de groene specht tot het eten van de bosmieren
Die in groten getale in de voedzame bodem…