50 resultaten.
Aan de bosrand
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 47 De slaap is als een donker woud
die vele geheimzinnigheden in zich herbergt
Aan de rand lijkt het duister en onbegaanbaar
maar mysterieuze verhalen en kleurrijke diersoorten
wachten geduldig om ontdekt te worden
Verwelkomt door een donzig pad
treedt men een sluimertoestand binnen
De nevel trekt op
onthult daarmee oeroude raadsels
van…
Avondschemer
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 94 Gelijk een grijs geweven deken
valt de avondschemer naar benee
Zwarte boomtakken als haarvaten
vormen netwerken
die ook in ons lichaam terug te vinden zijn
Ganzen vliegen aan de horizon
op weg naar verre oorden
Al vloeit de inkt wat ongelijk
een beeldrijk oneffen patroon onstaat
en laat zo de hemel van marmer lijken
Deze ets zal worden verfraaid…
Bankje in het bos
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 152 Bankje in het bos
Omringd door natte herfstbladeren
De zitting begroeid met mos
Paddenstoelen rondom zijn oude benen
Ietwat krakkemikkig
Tussen de koude grijze stenen
Boven schittert een kolibrie met gezag
Gouden wieken
Snelle vleugelslag
Het is alweer jaren geleden
Mijn opa was nog jong
Die hier zijn tijd besteedde
En van het bankje…
Berkenbos
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 54 Gelijk gekromde reumatische vingers
Grijpen de verzilverde berkentakken naar de oostenwind
Niet om hem te doen hinderen op zijn lange reis
Maar om de verhalen vast te houden die hij langs hen heen blaast
Mythen die door volkeren zijn verteld
Zijn aan de gierende wind meegegeven
Om ze weg te voeren over onherbergzame vlaktes
En opspattende…
Bevroren zwanenmeer
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 71 Toen een zwanenjong zichzelf in de spiegel aankeek
en een grijs donzig kuiken terugblikte
Begon zij nieuwsgierig
kleine barstjes in het glas te pikken
Al snel ontstond er een kunstwerk
van verfijnde breuklijntjes
Bloemen van ijs ontsproten
in het o zo tere glas
Zij bleef met haar snavel pikken
totdat haar spiegelbeeld
langzaam transformeerde…
Bezinning
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 122 De zomer is getransformeerd
in een door mistflarden omsluierde dame
Sluipend door vochtig kreupelhout
laat zij de spinnen weer weven
Bladeren laat zij loskomen
door haar nootachtige geur
die haar volgt als een chique parfum
Voor de najaarszon
heeft zij nevel bijeengedreven
Alsof zij zo wil bezinnen
Door te laten sterven
opnieuw wil beginnen…
Boom met duizend kleuren
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 63 Diep verscholen in een bos
Staat een boom met duizend kleuren
Hij heeft een vreugdevolle tijd beleefd als majestueuze beuk
Toen eekhoorntjes zijn verse nootjes aten
onder zijn kruin van dode takken
En hij zo de basis mocht vormen van hun levensverhalen
Terwijl zijn witte bast langzaam afbladderde door het gekras van kleine spechtenklauwtjes…
Bootje in een fles
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 164 Witte zeilen hoog gehesen
Geteisterd door een flinke windhoos
Op Gods wil aangewezen
En op die van de matroos
Dit schouwspel duurt al jaren voort
Varend in turbulente stormen
Ofschoon licht aan de horizon gloort
Schuimen golven in talrijke vormen
Buiten dit tafereel hoort men getik
Van grootmoeders antieke breigerei
De zeebries geeft…
Bronzen wereld
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 91 Stijfjes in haar web
Zit een goudkleurige spin
Geheel onopvallend
In een schepping van koper en tin
De spichtige vorm van haar poten
Vier stuks aan elk haar zij
Is in het juiste patroon gegoten
Geheel keurig op rij
Haar web weeft zij aan bronzen bladeren
Elke herfst weer hetzelfde ontwerp
Binnen haar vaste kaderen
Het is al sedert…
De cello
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 284 Eenzame cello zonder lied
Bedolven onder duizenden stofdeeltjes
Een hol hart dat weent van verdriet
Strijkinstrument met weemoedige klank
een strak viertal aan snaren
haar welgevormde hals zo rank
Vele symfonieorkesten heeft zij begeleid
Wankelend op haar staartpen
is zij almaar door de strijkstok gekastijd
Zwijgende cello in de hoek…
De hogepriesteres
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 699 Toont zich meestal van haar zonnige kant
In haar fluwelen gewaad
Begrip en zorgzaamheid zijn aan haar verwant
Te midden van tweekleurige pilaren
Houdt zij zich al eeuwen schuil
Door dagelijks voor haar uit te staren
Maakt zij haar jurk niet vuil
Zo leeft zij tussen wit en zwart
Lezend in haar geschriften
Met een gemoed vol smart
Beheersend…
De man die de kraaien voerde
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 158 Vanuit het niets
verschijnen zij ten tonele
Om zijn grijze hoofd dartelen zij
als uitgehongerde donkere duivels
Krassend als oude violen die talloze jaren onder het stof hebben gewacht
om hun laatste strijkje te mogen spelen
Wiekende vleugels zonder richting
laten blauwzwarte veren neerdalen als donkere parels
die verdwijnen in het herfstige…
De schelp
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 55 Als ik luister naar het ruisen van de wind
Waai ik terug naar mijn kindertijd
Waar ik klein was en bemind
Terug naar oma’s oude vensterbank
Waar een schelp fier stond te pronken
Die ooit ver in de diepzee lag verzonken
Met de schelp tegen mijn oor geklemd
Maakte de bloedstroom des levens
Zich met een zeebries aan mij bekend……
De zonnebloem
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 206 Eenjarige plant met een hart van diep donkerbruin
Bekleed met franjes gelijk een fonkelend bladgoud
Helderblauwe hemelen rondom zijn bloeiende kruin
Als de menselijke geest die vrij is van gedachten
Warme winden hebben donkere wolken weggeblazen
Diezelfde wolken zullen nooit meer wederkeren
Aan de Zonnegod behoort al deze roem
Want hij schiep…
Donkere handen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 130 Bladloze bomen in een gure herfststorm
die als grote donkere grijphanden
wuiven naar de vogelzwermen
Verkleumde sprietige vingers
herbergen hun verlaten nesten
Rustplaatsen die zij maanden geleden hebben verankerd
in het toen nog zo levendige loof
Hun reeds volgroeide jongen zijn allang gevlogen
Vergetend de grote donkere grijphanden…
Filosofie
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 158 Als er in een bos o zo verlaten
een blad dwarrelt van de bomen
Niemand heeft het in de gaten
Er geen mens is langsgekomen
Als er in een bos o zo verlaten
een takje knispert of verbuigt
maar er is geen sterveling
die hiervan getuigt
Als er in een bos o zo verlaten
een geluid voortkomt uit de natuur
niet eens heel bijzonder
tijdens het…
Gestorven lelie van een oude dame
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 91 Hoorbaar voor het luisterend oor
Die dagelijks van haar zachte levenslied genoot
Viel haar wit bekroonde bloemenhoofd
Zachtjes op het spiegelende tafelblad
Zichtbaar voor het oude oog
Die uur na uur haar pracht doorzag
Was de dood gestaag in haar bladeren omhoog gekropen
Om haar sprankelende schoonheid langzaam te doen uitvagen
Voelbaar…
God is blauw
netgedicht
5.0 met 5 stemmen 153 Hij is de ijsvogel aan de rand van het moeras
die over drassige landen loert
en het wolkendek in het aardoppervlak ziet weerspiegelen
Bomen kleuren groen omdat het levende blauw van God door de gele zon wordt verwarmd
Transparante oceanen kleuren blauw omdat Hij in het water woont
Water dat het begin van alle levensvormen in zich herbergt…
God is geel
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 98 Hij beveelt de zonminnende citroenvlinder
richting de bosrand te gaan
voor het houden van een heilzame winterslaap
Hij is de gele trilzwam die de oude iep langzaam uitholt
Zodat het ieder uur
een beetje meer sterven mag
De bladeren die van de bomen waaien zijn geel
nu hij ze weer heeft teruggenomen
omdat hun vermoeide takken ze niet…
God is groen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 87 Hij is de poelkikker die aan een hongerige reiger weet te ontsnappen
En blijmoedig in het donkere water verdwijnt
Het bladmos ligt als een donzen deken over de grillige boomwortels heen
Omdat Hij dit met nauwkeurigheid heeft weten te weven
Hij beweegt de groene specht tot het eten van de bosmieren
Die in groten getale in de voedzame bodem…
God is rood
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 85 Een roodborstje zingt Zijn hoogste lied op een scheefgezakte grafsteen
om zo te verfraaien wat vergeten lijkt
Hij is de fragiele klaproos in de berm
die geduldig wacht
om geplukt te worden door een kind
waarmee Hij Zijn jeugdigheid kan delen
Hij is het avondrood die het hemelgewelf in het westen als een vuur doet oplaaien
Totdat de schemer…
God is zwart
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 108 Hij is de roek die achteloos zijn nest bouwt
in de top van een hoge boom
en strijdvaardig heerst over krakende populierenbossen
De nacht ontbreekt aan licht omdat Hij mens en dier dwingt uit te rusten
En de nachtwezens zo hun ruimte geeft
Hij is de steeds veranderende schaduw
voor hen die schuilen willen
tegen de aldoor brandende zon…
Groet van een vlinder
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 346 Wanneer ik een vlinder aanschouw
Die heel zachtjes neerstrijkt
Uit een hemel van helder blauw
Het mooiste van Gods schepping lijkt
De wind teder door zijn voelsprieten aait
Als een waardevolle liefkozing
Terwijl de zon om Moeder Aarde draait
Volgende haar vaste kring
Stil kan ik daarnaar staren
Naar het o zo fragiele diertje
Herinnerend…
Grote bonte specht
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 116 Grote bonte specht
In een rood broekje gehuld
Hakt zij berkenhout
In een blanke stam
Omlijst door zonnestralen
Begint zij haar nest
April dient zich aan
Tot haar lege nest syndroom
Zal dit haar thuis zijn...…
Herfstfilosofie
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 140 Gemaskeerd door dode bladeren en de waterdamp van paddenstoelen
draagt de herfstwind een geur van nostalgie met zich mee
Een onmiskenbaar zoet aroma met een bittere ondertoon
Terwijl krassende raven ritselen door het gebladerte
bewandel ik een slingerend pad door mijn ziel
Dauwdruppels transformeren spinnenwebben
in kastelen van flinterdun…
Het eeuwige niets
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 328 Waaruit alles is ontstaan
Verloopt volgens een kringloop
Om mettertijd weer te vergaan
Elke fase in het leven
Begint met een kleine baring
Blijft soms maar voor even
Voorziet het bestaan van een opklaring
Elke fase in het leven
Eindigt met een kleine dood
De pijn blijft soms maar voor even
Die men in laat voelen wat een geluk het bood…
Het kerkraam
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 113 Gekleurde stipjes over de koude tegels
Dansend in de zonnestralen
Sprankelde lichtshow zonder regels
Waarin de fantasie van een kind kan verdwalen
Gisteren schitterden ze van afwezigheid
Omdat er wolken waren
Vandaag schitteren ze gelijk een mozaïek
Omdat de wolken zijn gaan varen
Moeder Maria kijkt verwondert neer
Op die ene oude dame
En…
Het uit zichzelf bestaande
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 98 De kosmische reeks van het leven
Terug te vinden in de kleinste zaken
Komt zonder zes niet bij de zeven
Kent zonder tong geen smaken
Waarachtig onzichtbaar voor het oog
Bevat einde noch begin
Gelijk een ongrijpbare regenboog
Is de weerkaatsing des levens er middenin...…
Illusie der eeuwige jeugd
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 72 Wat ochtenddauw doet verfraaien
laat spinrag vergeten
Zo vergeet men die jong is soms
degenen die oud zijn
en tot grijs vervagen
De ouden van dagen vergeten daarintegen nooit
hun reeds vergane gloriedagen
toen zij als het frisse ochtenddauw
het spinrag tot een kasteel van kristal verfraaiden
de zon op hun jonge huid voelden
en dachten dat…
Jouw koude graf
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 320 Ze zeggen dat een mens nooit alleen is
Maar sinds jij er niet meer bent
Sta ik alleen met mijn gemis
Ze zeggen dat de mensheid om elkaar geeft
Maar sinds jij er niet meer bent
Heb ik eenzaamheid nog nooit zo diep beleefd
Met vrijwel niemand kan ik erover praten
Over wat we samen deelden
Hoe leeg ik mijzelf voel
Nu jij mij hebt verlaten…