Alle inzendingen van Stanislaus Jaworski

Soms stel ik me voor dat ik je echt ontmoet Een rosse bloes met korte mouwen, een beige rok tot op de knieën en zwarte klakschoenen je kijkt me aan en dan snel weg Loop naar je toe, jij tilt je armen op ik schuif mijn handen onderdoor leg ze te rusten op je schouderblad Hoe de spanning uit spieren verdwijnt tot je soepel en zacht tegen…

Hoe blond je was onder jouw gebloemde rok in je geborduurde slip het rijmde op de haren op je hoofd en ik verloor me in de naaktheid van de huid de diepte van je ogen de geuren en de smaak jij zei dat je nog wel even bij mij kon blijven maar dan echt moest gaan…

Vannacht zag ik de maan verdwijnen de aarde stond op de juiste plek Was de maan echt even weg? tot ik een randje licht zag verschijnen Jouw splinter klopte pijnlijk geruststellend in mijn hart…

De grafsteen afgeschrobd mijn handen rood en koud de salie kort teruggesnoeid de bladeren neem ik straks naar huis voor de hete smoor van schapenvlees en u, pa u ligt hier goed en ik weet ook wel dat u ons mist daar in het Vagevuur, u kon slecht tegen eenzaamheid, u was het enige kind van opa en oma en gebleven in ons gezin van…

Van jou gedroomd vannacht je was gehuld in zwijgen de lippen waren rood gestift de ogen leeg uitgestorven Van martelaar tot heilige is maar een kleine stap je kreunde met uitgerukte tong een onverstaanbaar hijgen Wat doe je hier, beminde met dezelfde oude leesbril hoekig staand op je neus wat moet je hier dacht ik Jouw…

ik snak naar wit na al die herfst naar sneeuwballengevechten warme chocomelk die ik niet graag drink waarvan de geur mij geheel vervuld de bekerhitte gloeiend in de koude hand wafels en engelen maken in de tuin kent u dat niet? doet u dat nooit? je laat je vallen achterover in de sneeuw voorzichtig zakken mag natuurlijk ook dan doe je de…

Jij gevangen in jouw cocon ik in die van mij, ben ik de groeven in jouw gezicht ontstaan op weg naar waar geen verdriet heersen kan een landschap van ravijnen die bij elke nieuwe regenval rivieren van smart bevatten en ik pieker, pieker me suf zeg jou dat het van vermoeid- heid is, terwijl ik beter weet…

ik brand mij aan jouw woorden vind het omhulsel van jouw pijn hoor hoe jouw vleugels gaten van passie, liefde en haat ver weg door dikke luchten slaan viel hard voor jou en vlieg lomp botsend aan takken en droog blad achter de doffe slaggeluiden aan ik volg zo het Allerzielenspoor jij wacht, mijn bidsprinkhaan…

dat ik jou meer schaad dan baat ik wil niet dat jij de dieperik in gaat geen rimpel in de wallen onder jouw ogen geen pretlicht maar iets daar tussenin ik vraag me af of zoiets wel bestaat zoniet, dan wil ik dat jij zonder mij verder springt met de herinnering aan toverwoord en heksengroen…

Zij houdt mijn handen vast ik mag mij niet bewegen zij speelt dat zij Medusa is maakt mij van warme steen Twee minuten vindt zij te lang voor bewegingloos, het is maar een bedacht spel Langzaam wordt zij bang op mijn knipoog geeft zij een lel Ik hou mijn handen hard in die van haar ik mag mij niet bewegen weet dat zij Medusa…

in de stem van Nafiss het accent van Ispahan tussen de stijlen van het balkon het gezicht van Amir het gemekker van schapen dat van het dorpsplein klinkt de geur die van de bergen komt ik dagdroom voort maak me ongerust drijf mee met de stroom val over de rand kijk om me heen zie hoe breekbaarheid vleugels krijgt met op de rug twee op…

Het gerucht dat zij maakt bij het opstaan naar het raam gaan, verandert het licht dat binnenvalt laat het bewegen omgeeft haar schaduw met stof dat zichtbaar zweeft in de lucht neen, dansen doet het niet…

Wat ik niet bereiken kan in jou terwijl ik observeer en reik is omgekeerd evenredig aan wat ik van mij laat zien. Een meer helder als glas, waarin kristallen vissen het licht breken en kleuren tonen, verdwijnt in één harde klap spoorloos. Met kromgetrokken tenen en in- getrokken klauw, hou ik van jou.…

Liefje, ik weet je hebt geen ander Toch vind jij dat jij moet gaan Geen woorden houden jou meer tegen Geen harde hand en ook geen traan Alles gezegd, alles gezwegen Ga maar ver hiervandaan Iets van jou blijft in me leven In mijn eenzaamheid bestaan Liefje, ik weet je hebt geen ander Toch vind jij dat jij moet gaan Geen woorden houden jou…

De ergste vrouwen zijn de vijanden van het eerste ogenblik en onbegrip tiert welig rond tot men per ongeluk opnieuw op hen stuit en aangeraakt in stukken aan hun voeten ligt vaag wetend hoe het vroeger was de pijn is vreselijk, verscheurd op zoek naar heel en als men dat gevonden heeft opnieuw reepjes stof alleen nog maar geschikt voor pennenlap…

al haar rondheid nodigt uit tot zitgemak tot blijven en dat zij weg kan gaan of rusten tegen mijn schouder aan, zacht en warm is denken achteraf elke dag probeert zij opnieuw mij te verlaten vind ik haar terug soms in het uur van de hond gromt zij mij aan met opgetrokken lippen zij bijt en ik verdrink in haar open mond…

in haar kern is iets dat hard en taai elke storm weerstaat veerkrachtig buigt zij als het holle riet soms waarschuwt ze mij dat zij op het randje staat beveelt mij dichterbij omvat mijn haar en trekt tot zij weer rustig wordt hoe moet dat nu ik kaler en breekbaarder verdor? zie ik in haar ogen verwijt omdat ik omkom in de tijd?…

Bonsai, eik en witte berk en jij met kind dat uit alle macht jouw hoofd in haarband perst Mijn blik hangt op jouw onderlip, ik weet er is niet meer dan dit: moeder met kind Leven lijkt een kippenren waarin ik beiden mis Van te ver blaas ik een kus, die op jou rust Heel even laat jij jouw blik mijn kant opgaan…

tot vijf uur zit ik op messenger de laatse tijd veel last van vocht op ogen treurigheid ik doe u pijn en tranen helpen niet veel stofdeeltjes in de lucht en al die hormonen in het millieu daar wordt een mens ook niet vrolijk van. het voelt alsof ik u groot onrecht heb gedaan vrouw van taal van woord. ik wacht wel tot…

Hier was het een schone morgen slaapzand uit de ogen gedaan aan u gedacht en daarnaast een Vlaamse en Nederlandse vertaling gelegd van geluk Te rade gegaan bij Eliah Kazan Arthur Miller, Marilyn Monroe's Diamonds are a girl's best friend opgezet en vlak daarna wordt dit jaar een uitstekende wijnoogst verwacht uw gezicht voorgesteld in…

Zij leeft haar leven met slag en stoot overwint zij storm Vindt zij in iemand een veilige haven die armen om haar slaat Dan maakt zij die los na verloop van tijd Want zij verkiest het eenzaam lopen langs de vloedlijn waar zij steeds nieuwe dingen vindt na zware storm.…

In het rechte vlak sta jij schuinsweg te wezen, jij kon niet anders toch Kus jouw enkel, jouw voet, streel de holte van de knie, de ronding van jouw kuit vermoed: jij toont mij nooit al jouw verborgen schatten Jij draait mij om, jaagt me weg met te veel liefde in de stem de scheldnamen geschreeuwd opdat ik achteraf zal weten dat ik er voor…

Haast denk ik dat u niet bestaat De zwarte jurk kleedt u af Totdat ik beter kijk en zacht Bedenk op bedekte plekken Ondanks de hoge split Via woorden was het Dat ik u ontmoette U was vol haat tot u Zich aan mijn weemoed sneed In mij een lotgenoot begroette Met bloed mijn naam opschreef…

Ik tel de dagen van mij af de uren, de minuten, seconden die u van mij scheiden, de woorden nog onuitgesproken en bewaard als opgelegde wijn van een goed jaar Ik ruik de geuren van de kazen Beklopt door u, beluisterd, omgedraaid Voel de zachtheid van uw strelen uw harde werkhanden tegen mijn onbeschermde huid van papier Nog even dan proef…

Haar laptop optillend het bagagerek in laat zich haar blote buik zien, een navel glimmend van doorvoed geluk een vleesgeworden godin volmaakt vallend in het moment waarvan ik deelgenoot ben zich hakt in de herinnering beweegt, bestond, verging voelbaar vloeibaar Ming…

Het delen van kauwgum schept een band tussen mensen die kauwgenoten worden, zoals een kudde koeien die dezelfde maalbewegingen maken na het grazen liggend in het gras Onder liefdesparen en kinderen komt het wel voor dat hetzelfde stukje kauwgum van mond tot mond gaat Ernaar kijkend blijft het heden een onverteerbare zaak…

Het leven duurt zo lang om jou te ontdekken Wat weten golven van zijn wat weet aarde van mijn zicht een bijziend, tranend oog Aangetrokken door jouw vuur beloofde het warmte en licht In de koude duisternis ligt sinteling van jou en mij wachtend om uit elkaar jij en ik, van ons besmet te zijn…

Jouw achterwerk vergelijken met een chocoladen trilpuddinkje dat nagefloten wordt door de bouwvakkers vanaf hun hoge uitkijkpost van steigers doet nog veel te kort als ik jou zie bewegen over de kasseien van de straat tot jij je omdraait naar mij de buik golft met net dat randje vet gebaart dat het allemaal bestemd is voor het lessen van…

ik stof maar rond met een plumeau verplaats het van hier naar daar slechts zelden op dezelfde plek soms zit ik in het oog van de storm vloeit rust in waakzaamheid ben ik het vliedend middelpunt van het heelal vervloei ik tot niets en al voel ik ben u niet waard een hand die jasmijnthee schenkt hoopt de afstand te verkleinen…

Weet niet goed wat ik met u aan moet ik raak verslaafd aan u U valt me door de huid en ik koester u Het wordt tijd voor mijn tropisch regenwoud waar de bloedzuigers en bloedteken uit de bomen droppen aangetrokken door de warmte van mijn lijf, de trilling van geluid. En dan nog al dat wriemelend gespuis dat zich stort op mijn…