Alle inzendingen van Stanislaus Jaworski

Zij zit verscholen in het scherm van haar gsm, benen over elkaar bezig te zijn, haar been wipt op en neer, met één toetst zij als Luky Luke met ’n vinger een shaggie rolt en sneller schiet dan schaduw valt Haar zonnebril trekt zij omlaag zodra zij ziet dat ik te diep in haar bruine ogen duik Zo kan zij weer koel, afstandelijk zijn haar…

Treur niet om mij, het hoort erbij zoals de vloed past bij het getij Tranen smaken naar de zilte zee veel looizuur zit in zwarte thee Zing een lied, dans voor mijn graf denk nog eens aan mij, huil of lach Leef verder gerust en bedenk dit wel de dood steekt in hetzelfde vel Wees niet bang, ik ging u immers voor zing met alle engelen in hemels…

Zij wil niet dat ik troost Het juiste zeg en doe Haar inviteer om samen Vanavond te huilen Naar al weer een volle maan Zelfs achter de wolken Zij wil dat ik haar gooi Haar vleugels openslaan Ik vang haar niet meer op…

Op zijn puurst is een erotisch vers een lichaam op zijn naakst Woorden, zinnen dus zoals arm voor de borst hand voor de schaamstreek wenkende vinger glimlach die de passie preekt Een zucht van ongestild verlangen die taal aan stukken breekt hoorbaar en zichtbaar wordt op weg naar het hoogste punt zout smaakt, zich verliest blote huid…

haar ogen één blik uit hen en alles is verloren alle zorgvuldig voorbereide zinnen alle kalmte en concentratie eigenlijk doet zij niks kijkt alleen maar zegt of hoort geen kwaad is zo vreselijk blij een bekend gezicht te zien zij glimlacht sereen, vol van vertrouwen en ik ben sprakeloos…

Wij stonden aan de rand van een groot zwart gat waarin alles verdwijnt en hoopten opnieuw geboren te worden redenloos Jij hield mijn hand vast voor een veilig gevoel om mij ervan te verzekeren dat jij mij nodig had Jij wist zeker dat jij niet als ik zou willen reïncarneren Er was een kans, zoals een dag in het leven van…

Brandende liefde of een koekoeksbloem Jou zien heeft mij behekst in al mijn laffe, losse delen die op hun beurt heel relaxed opgaan in de talloos velen die ik had kunnen zijn en nooit geworden schijn maar die ik wel kan spelen Jij zult je nooit hoeven te vervelen zolang mijn ik jou gerieft Neem mij altijd asjeblieft zoals…

De grote zaal is leeg en in de haard dansen de vlammen Van de bedienden slechts hun verre fluisterstemmen Een ogenblik is alles stil een dood moment in tijd de neus gedrukt in het naar stof riekend trijp van de versleten canapé Naar buiten kijkend in de wintergrijze lucht een sledetocht met paarden over het landgoed van mijn…

uit het open raam het valt op de harde grond tussen de oren en spreidt zich als een wolkje uit verscholen in het struikgewas toch blijft hij geloven in een soort rechtvaardigheid die niet van deze aarde is hij kromt zijn rug, schommelt komt geruisloos overeind…

Vandaag op de honderdste dag het elfde uur dat je mij verliet om een patatje zonder te halen bij Snack Vander Laan denk ik aan jou en huiver Hoewel aangegeven als vermist vond men geen spoor van jou zelfs geen deeltjes DNA terug Uit het buurtonderzoek bleek dat je verdween onderweg Nu om kwart voor twaalf zou ik als jij willen gaan opgaan…

woorden sprekend lippen die zich vormen naar klinkers en consonanten in een onbekende taal ogen weerspiegelen de betekenis van vorm en staven stem totdat het is alleen maar een droom met haar hoofd tegen zijn schouder luisterend naar het geluid van verre gerust stellende drums…

The sun comes up and in the end all decisions were only justifications for what already has been decided unconsciously. On the bench in the clear light of the morning sun, your hair knotty, touched by sleep becomes an untouchable halo. My voice is uttering a lonely sigh and when you're openening one eye I realise you can not see…

Liefde is een leugen woorden zijn bedrog want de betekenis staat niet vast Verdriet moet tot de lippen reiken pijn doen als een vuur dat littekens schroeit een brandmerk dat achteraf uitgelegd kan worden als bezit onweerlegbaar van jezelf…

Volgens de bevoegde instanties is de dichter Chris Abani gevangen genomen op grond van het feit dat een roman (fiction) van hem als blauwdruk had gediend van een coup d’État, die mislukte In het half jaar van gevangenschap leerde de dichter over politieke rechtvaardigheid, kon niet meer zwijgen belandde vervolgens na zeven maanden vrijheid…

Vandaag op de honderdste dag het elfde uur dat je mij verliet om een patatje zonder te halen bij 'Venetiaan' gedenk ik jou en huiver Hoewel aangegeven als vermist vond men geen spoor van jou zelfs geen deeltjes DNA terug Uit het buurtonderzoek bleek dat je verdween onderweg Nu om kwart voor twaalf zou ik als jij willen gaan opgaan,…

Er zijn zo van die peinzende dagen verwonderd voelt vader zich verlaten van alle mensen en alle dingen hij begint zich ernstig af te vragen kan zonder seks het leven bestaan? Vogels zouden stoppen met zingen planten het bloeien, het bloeien laten harten zouden van lust niet harder slaan Seks is voor de mensen copuleren de natuur geeft elk…

Elke nacht wacht hij op haar en sterft een duizend doden tot zij hem roept telkens weer met voldoende woorden door hem in een spinnenweb gezet dat haar omsluiert iedere dag en door haar in de middag afgelegd voor het nieuwe kind, dat slechts in haar zichzelve vindt en wacht op haar stem in de lange nacht.…

Niet de persoon die achterblijft op het doek van een schilderij een oneffenheid, een vage vlek maar het gewas, het veld en de lucht die naar verse lijnolie ruikt De geuren die verbanden leggen momenten onvolledig herscheppen een film gekunsteld in kleur beeld voor beeld op een rij Ik bouw jou op uit mij…

Waren het je ogen, o zo ijzig blauw of lag het verscholen in dat gebaar waarmee jij iets schikte aan je haar of deelden jij en ik dezelfde kou Van een onstuimige liefde van weleer die zelfs voorbij het absolute nulpunt iets nieuws, geen verandering meer gunt slechts herinnering aan geleden oud zeer Liefde verandert in diepvriesspinazie…

Zij is zo mooi als nagellak rood kan zijn als rozen van gisteren gesneden en in een vaas gezet ondanks schijnbaar verzet sneven met restjes rood als hele kleine rosse bloemen op blanke nagelglans Een gedicht gaat op en onder in haar lach, zo zacht als was en harder dan de hardste diamant…

Exact wilde jij weten hoeveel liter water er in de Noordzee ging Jij toonde je niet erg verrast, toen ik daarop het goede antwoord gaf in kubieke meters blokkendozen van melk in draagkarton met een fouten marge van jawel slechts tien procent Gelukkig vroeg je niet hoeveel en hoelang ik van je hield…

nu je verder droomt met je knuistjes gebald voorbij de donkere nacht langs sterrenlicht en zwarte gaten waar alles in verdwijnt met uitzondering van die droom van jou zul jij je daarvan niets herinneren een glimlach van een milliseconde om mij en alles in je slaap…

Gedichten later leek jij een ander mens dichter dat wel maar één met twee kinderen Na elke geboorte werd jij een nieuw chemisch fabriekje waaraan jij wennen moest Nieuwe verzen stonden vast als huizen in jouw hoofd evenals de scherpte van jouw korte, stevige haar gekleed in een rode overjurk op een zandkleurige broek Waar raakte jij…

Je leest woorden, begrijpt een zin Met je gevoel en met je ogen beschik je over leesvermogen vervolgens teken je er een mensje in Mensen wonen in hun woorden zwart-wit, gekleurd, vaag, concreet tussen woorden koud en heet niet te vatten in akkoorden Toch blijft een geloof in verenen twee mensen met hun eigen taal en een voorliefde…

Un nouveau matin commence promet un jour beau et propre sans un passé gênant un soleil qui brille perpétuellement un vent doux, une voile, un bateau À l'ombre de la grand-voile le temps se repose et s'endormit en accord avec la berceuse avec le bercement de botter. Voor Anne Van Brussel De nieuwe morgen wordt wakker belooft een…

Zo kent ieder leven groter leed en alle pijn kan zich verzachten mits op tijd gedeeld Wrakhout deinend op het water dat éénmaal gestrand voorgoed een eiland wordt uit wind en zand…

Loom telt de boerin haar oogst kijkt uit over het dampend land het zweet in de aarde, constant de zorg om het groeiend gewas Dankbaar om wat is en was keert zij zich krakend om Nog steeds vermoedt zij vaag dezelfde boerderij, achtergelaten tussen de bomen na het avondeten de lezing en het gebed om regen geen antwoord op haar vraag Zij…

Ik zie je heus wel naar me kijken je blik op mijn borst en mond Ik zie heus wel dat je me wat vindt je glimlach als je mij ontdekt Hoe je mijn billen waardeert als ik soepel van je wegsnel Hoe je verlangt naar de witheid van mijn tanden tegen je tong naar het strelen van mijn hand Je ziet me heus wel naar je kijken en wegdromen…

Het laatste uur in het gezelschap van de zon, de Ierse Zee, de golven de wind, de klapperende zeilen na verandering van koers Achterover leunde jij gleed zijdelings weg Het lichaam koos het moment om weg te gaan en jij verdween in het schreeuwen van de meeuwen boven de zee, het land de stad en Amsterdam…

Tussen u en mij Zeedistel en zeekraal een lege plek voor ons warm zand en de zon die ter kimme gaat rood gloeit en uitdooft Ver, ver van ons stemmen verstrooid op de wind Een hond blaft en boven ons muziek als een lied Hier is de cirkel rond het lichaam veilig achtergelaten Hier bestaan wij hebben niets rollen af en aan vloeien…