Alle inzendingen van Stanislaus Jaworski

Mocht ik na mijn verscheiden nog eens komen in jouw dromen stappend uit mijn woordenstromen als een kind dat leert lopen dan hoop ik dat jij mij herkent aan mijn neus en ogen Zo niet, kun je mijn stem horen in het ruisen van het koren het waaien van de wind in het breken van de golven op de brekers aan het strand het schreeuwen van de meeuwen…

Ik kwam je weer tegen zei je naam en je keek alsof je me herkende aan het geluid niet aan hoe ik eruit was gaan zien je omhelsde me fluisterde "Jesus Christ" En ik "Hi Sis" tot we gescheiden werden door een body-guard vervuld van zijn plicht…

Je blijft verrassen ondanks de moeilijke tijden misschien juist daarom Alsof iemand uit zijn door cellulitis, sinasappelhuid aangetaste vel kan stappen Eindelijk al je parten kan ik zien en delen De dunschiller glinstert in jouw steriele hand vederlicht begint het strelen Van mijn lippen vallen druppels sap op de grond in een oogwenk…

Wij hadden elkaar en hartstocht om te beminnen te onthullen wie wij ten diepste waren De bomen van de Kruidtuin keken neer zagen hoe het goed was en terecht verging Winter haast onmerkbaar in lente overging geuren en lichtgroene verschillen Voor de grote plataan, dichtbij het openbaar gemak doet een zot zijn rituele gebaren en begint met het…

Soms zijn de woorden gelijk strijden ze om de volgorde slepen er de liefde bij en alle verzoekingen zijn los Wij weten dat, mijn muze en ik het verlangen naar elkaar je oude vrouwtjes geur de jonge meisjes lach Er is geen weg terug daarom gaan wij voort stoten elkaar gniffelend aan wij vliegen naar de maan…

Liefde is een leugen woorden zijn bedrog want de betekenis staat niet vast Verdriet moet tot de lippen reiken pijn doen als een vuur dat littekens schroeit een brandmerk dat achteraf uitgelegd kan worden als bezit onweerlegbaar van jezelf…

Het zijn de striemen in haar onderhuid die zich verdiepen doorzichtig rood een breuklijn laten voelen Dat zij lelijk is met ook een sinaasappelhuid dat jij haar kent zelfs haar naakte vel haar binnenkant puur natuur met jouw ogen proevende mond Het is allemaal van mij al is het maar geleend Zij is het die mij breekbaar teder maakt…

Maak je geen zorgen na vandaag mijn vleugels doen het prima moet nog wel wennen aan de wind de temperatuur in de hogere lagen Hoef alleen het gemis maar los te laten kleurenfoto met pluisjes van de pisseblom de smaak van gele bloemblaadjes zoetbitter het eten van salade op een wit balkon Adem me maar weg als je kunt het zaad is…

Boven mij hangen de sterren tellen heeft geen zin of gewicht evenals "God die door de sterren naar ons kijkt" reken ik uit Ik mag gezien, ik ben niet bang gemaakt naar Zijn beeld en gelijkenis neemt Hij mij zoals ik ben en was Laat ik Hem los, zweeft Hij weg…

Het overvalt me iedere keer bij de deur die opengaat het tafeltje met een foto de bloemen in een vaas een kaars die opflakkert. In luisteren was jij goed Jij hield van positief terwijl ik sprookjes deed van Roodkapje en de Wolf de Wolf en de Zeven Geitjes. Jouw sympathie had de wolf die jammerlijk verdronk met stenen in zijn buik maar…

Verliezen minder erg dan verloren een droom ontmoet die even blijft bij het opstaan en dan vervliegt naar de wereld van ontstaan Niet meer weten of in de droom gesproken, gezucht en ademgehaald in kleur of zwart-wit , vice versa van mannen, vrouwen en kinderen Er kwam een appel in voor een wurgslang in een boom Een gespleten tong bewoog…

Verliezen minder erg dan verloren een droom ontmoet die even blijft bij het opstaan en dan vervliegt naar de wereld van ontstaan Niet meer weten of in de droom gesproken, gezucht en ademgehaald in kleur of zwart-wit , vice versa van mannen, vrouwen en kinderen Er kwam een appel in voor een wurgslang in een boom Een gespleten tong bewoog…

De kou kwam voor de regen uit bij heldere nacht en volle maan een lied op de achtergrond plaats viel niet te bepalen Het meisje met de naam Berk ze was zo willig en zacht als ochtendmist met ros erboven een eenheid met haar paard Een boom omarmen, sappen voelen stromen van blad naar wortels en de weg terug een schimmel met ruiter…

U kunt wel zien geacht publiek dat ik niet hier geboren ben, maar in het verre Nederlands-Indië dat niet meer bestaat en dat ik via mijn ouders met grootouders op expliciete wijze in verbinding sta U weet wel dat de buitenkant van een mens niet hetzelfde is als de innerlijke binnenkant Twee grootmoeders van Javaanse bloede, een grootvader…

Me niet gerealiseerd hoe gevoelig je bent misschien heb jij mijn dood gezien wil jij die niet verdragen terwijl je weet een lichaam heb je tijdelijk en bewustzijn kent een onafwendbaar eindeloze pijn…

op zoek nemen we de plaatsen van bewoners, in verlaten huizen herstellen wat stuk is, slapen in hun bedden, nemen een bad eten resten uit koelkasten maken schoon, wassen kleren elke dag een andere woning onzichtbaar worden alleen nog maar elkaar zien zo scheppen wij bewoonde huizen wachten op het openen van het slot in de deur…

Voor een andere kijk hoeft men slechts van liggen over te gaan tot staan of omgekeerd wat ook te bereiken valt met transcedente poëzie lichtjes zwevend boven de grond men zegt ´hij dicht´ als men je ziet, en ´let op, straks zie je het weer niet´…

De rivier laat zich zien. Het licht weerkaatst van het spiegelend oppervlak een ijsvogel maakt kringen in het water forellen knabbelen aan onze tenen tot jij iets zegt over de vraatzucht van piranha's. Zou dit beeld ons kunnen vervangen zich afvragen wie wij zijn en kloppen op de deur van ons bestaan, van hemel en hel?…

dronk thee in doorzichtig porselein sierlijk met de pink omhoog in de lucht geurtjes van jasmijn jij slurpte, glimlachte verlegen zo kom ik jou nog steeds tegen denkend aan jou, de ogen sluit reden geef en daarom mij uit jouw stem blijf horen in de regen druppels, die ons namen geven…

Het schuilt in de naam geschreven in regen of je kan vliegen of luchtig zweven veer, vleugel of gevogelte zijn In mijn dromen klapwieken als een engel vallen als een duvel terug naar beneden Lucifer gelijk, vurig en smeulend Verlangen naar een Oosters vliegend tapijtje met gaten door kleurige motten geschapen over de heuvels, nieuwe…

De hond mocht geestdriftig blaffen tussen haar benen en de bedrijven door Dichters en musici dragen voor Bij elk applaus beaamt de blaffer zijn of wellicht haar gelijk of zelfs dat van haar, het blijft onbekend Na het begin van piano en gezang zijn zij, de hond en ook haar vriend voor wie achterblijft er voorgoed vandoor…

Bloedzuigers zitten vast in zijn huid de koppen hebben zich diep ingevreten totdat ze kloppend vol hun gastheer verlaten Stel dat er nog twintig mensen waren zou dat voldoende zijn om te blijven bestaan of zou met dat aantal juist het uitsterven beginnen onhandig en angstig in een groot woud waar het kleine welig tiert en luid Ben geen man…

Ik vraag haar hoe het is zonder borsten te zijn Zij ademt diep en antwoordt dat het meevalt, wat lichter nu maar dat een tweede overgang haar overvalt in de nacht badend in het zweet Wakker uit haar slaap gerukt vloekt zij "oestrogenen, oestrogenen"…

BOTTENLIJM Wat we niet willen: een oude vader met hamertenen Dat komt nooit meer goed hoe hard je er ook mee slaat Hoogstens de hoeren in de straat kijken er nog van op Wat de mogelijkheden zijn in het interactieve verkeer…

Na het weggaan, huilde je tot het stopte de opluchting bleef uit, het hikken begon Je krabde de droge plekken op de huid er zouden korsten en littekens komen je kneep in het vlees tot het verkleurde rood en geel in het paars blauw Een zeemeermin willen zijn oceanen overzwemmen want het water zou je dragen, voeden en verwarmen kieuwen zouden…

Door het open raam het geluid van de vallende regen een ritme van druppels op de bladeren dat rustig maakt Was jij hier dan konden we samen naakt een eindje stappen weggaan en terugkomen met grote spetters op de huid Elkaar afdrogen en ontdekken waar het in het lichaam gloeit Jij blijft het meisje van Brazilië het land waar jij van houdt…

Eerst is het wit dan worden handen en voeten gemaakt een liedje gezongen Woorden worden gewogen opgeblazen en vastgezet met dunne draadjes aan elkaar geregen Een gedicht is een vis die zwemt in het blanke gezicht van de maan Luister: de vis zingt…

Eerst is het wit dan worden handen en voeten gemaakt een liedje gezongen Woorden worden gewogen opgeblazen en vastgezet met dunne draadjes aan elkaar geregen Een gedicht is een voorn die zwemt in het blanke gezicht van de maan luister: de vis zingt…

Lieve L., Ik mis je zo, maar maak je niet ongerust ik sla me er wel doorheen Soms lijk ik zo vol verdriet dat er niets meer bijkan en dan stulpt mijn lijfje weer wat uit geeft ruimte aan nog een liter Ben een flexibel mens, een plastiche Al je gedichten weer gelezen als therapie, maar deze keer werkt het niet. Zou het liefst in een holletje…

Het kan nooit genoeg gezegd dat de ernst op jouw gezicht mij vrolijk doet kijken tot je lacht je afvraagt wat ik denk en ik zeg: Het is het accent of je ogen de rimpels in je neus, bruine nicotinevlek op een voortand geschilderd in jouw bovengebit De bittere smaak van jouw mond met tonen van kandij en chocola jij kust mijn lippen rond…