Onder elk herfstblad
trefzeker door de wind neergelegd
schuilt een verradelijke gladde tegel;
deze dag waarin mijn illusies sneuvelen
zoals vroeger mijn tinnen soldaatjes
die ik heimelijk verborg, heb ik
tegelangst.
Er steken bossen witte rozen
in mijn brievenbus, elke dag weer.
Mijn depressie verdwijnt als ik mij
plotseling afvraag
in…
Toen ik mijn hand legde
op zijn rode doodskist,
keek een blauwe pauw
door het raam de aula in.
Met zijn witte haren
vormde het de driekleur
van het land en taal
waar hij zo innig van hield.
Bilthoven,12 juli 2005…
Een politicus uit Den Haag
drinkt zich vaak een stuk in z'n kraag,
hij is een vreemde vent
waar niemand echt aan went;
maar toch mag iedereen hem graag.…