163 resultaten.
De zwijgzamen geldt dit geheim gefluister
poëzie
3.0 met 4 stemmen 1.671 De zwijgzamen geldt dit geheim gefluister:
God schiep de mens als leemklomp zonder luister.
Hij toefde een ogenblik in dit aards leen,
Beet in een vrucht, en dook weer in het duister.…
Dood Kindje
poëzie
3.0 met 160 stemmen 37.499 Men heeft het kindje, wit en recht,
Uit 't wiegje in een kleine kist gelegd,
En wit en zwart, o simpel onderscheid,
Zijn slaap en dood, zijn tijd en eeuwigheid.
Hij is maar even hier geweest.
Men gaf hem op 't geboortefeest
Van hand tot hand, tot, stil en lief,
Een gast hem kussend aan de lippen hief,
En allen keken... later is…
Eenheid
poëzie
1.0 met 4 stemmen 873 Hoe helderder licht, hoe duisterder.
Hoe duisterder hoe meer sterren.
Hoe meer sterren hoe groter heelal.
Hoe groter heelal, hoe leger.
Hoe leger, hoe stiller.
Hoe stiller, hoe nader het midden.
Hoe nader het midden, hoe meer leven.
Hoe meer leven, hoe sterker hart.
Hoe sterker hart, hoe aardser.
Hoe aardser, hoe verder van het midden.
Hoe…
Engelen I
poëzie
4.0 met 3 stemmen 527 Zó gezwind kan nooit een vogel vliegen,
Als hij stort door alle heemlen heen.
Maar hij voelt zijn vallen als een wiegen
En de sferen rimpelen alleen.
En het is in 't weerlichtsnel verschijnen
Van de dingen, of hij stille stond.
Even glanzen zij en zij verdwijnen,
Als de glimlach om zijn zachte mond.
En de werelden, die langs hem rollen,…
Erkenning
poëzie
2.0 met 15 stemmen 1.700 Er is geen leed, er zijn geen tranen meer.
't Is al door Uwe liefdebrand verslonden..
De dood is als een schaûw voor u verzwonden.
Wij zien slechts licht, wij zien alleen de Heer!…
Familiedag
poëzie
4.0 met 1 stemmen 914 Van heinde en verre komt de sippe saâm,
Een dag per jaar, om met elkander te eten,
En op te rakelen wat werd vergeten:
Der vaadren veten en hun eigen faam.
Zij smullen lang van 't hartig nagerecht
En lasteren met argloos om zich schouwen.
Bij veel betuigingen van vol vertrouwen…
Finis
poëzie
3.0 met 4 stemmen 619 Wij weten niet wat komen zal.
Het hart gedenkt wat is geweest:
De vrede van een stille geest,
Vervreemding, duister, overal.
Maar smart en onrecht zijn voorbij.
Wij keerden weer tot liefdes wijk.
Als kind'ren van Gods koninkrijk
Zijn wij herboren, sterk en vrij.
God boog de rechte lijn; ‘t begin
Raakt aan het eind, de cirkel sluit.
De…
GESPREK
poëzie
4.0 met 2 stemmen 365 Er was geen nood, er was geen zonde,
Die ik niet aan u zeggen konde.
En alle zorg en alle wee
Verzonk in uwer liefde zee.
Gij had geen woorden en gebaren,
Het licht, dat fonkelde in uw haren,
De glans die in uw ogen lag,
Uw klaarheid wàs: de nieuwe dag,
De milde zon, de frisse winden,
't Onwrikbaar aan elkaar verbinden
Van morgenkalmte…
Gebed
poëzie
2.0 met 6 stemmen 940 O Heer, hoe vreeslijk zijn de dagen,
Nu heel de wereld schreeuwt van nood,
Naar uwe hemel waaien vlagen
Kreten om bloed, klachten om brood.
Gij geeft, en men verdelgt uw spijze,
Verwekt kunstmatig hongersnood,
En stilt op uitgezochte wijze
Wanhopigen met lust en dood.
De vlakten liggen braak en bloedig,
't Zaad en de zaaier sloeg terneer…
Geboorte
poëzie
4.0 met 1 stemmen 456 Reeds was in haar het afscheidnemen
Begonnen tussen haar hart en het kind,
Misschien zou ze in 't licht als een vreemde
Aanschouwen, die ze in 't donker had bemind.
Zij dacht aan het wonder, dat ze open
Zou wezen en wijd voor leven en dood.
Zij bewoog zich niet meer; maar haar hopen
Op het kind en God was één en was groot.
Later; haar handen…
Geboorte
poëzie
4.0 met 2 stemmen 367 [Maria-lied]
Toen het kleine kindje was geboren,
Bleef er in het hart van zijn verkoren
Moeder slechts een moeheid, en ze leed.
En ze lachte smartlijk, toen zij even
Weer terugdacht aan het eerste beven
Van zijn leven in haar, en ze kreet.
Nu begon voor beiden het gescheiden
Wezen... en zijn zijden kopje vlijde
Ze aan het snelle…
Geen andere goden
poëzie
3.0 met 6 stemmen 2.876 Vergeef! verlangen, aards en heerlijk,
Dat plotsling aan de ziel ontsprong,
Een jong begeren, maakte jong,
En hield zijn glans, ook toen het deerlijk
Besef ons met ontzetting sloeg,
Dat wie de hemel wil verwerven
Zijn liefste afgod moet ontstèrven,
Zelfs als hij hem ten vure droeg.
3/4-12-1933…
Geluk
poëzie
3.0 met 34 stemmen 3.618 Toen zagen wij de wolken kruien
En wachtten door de zwoele dag
Het breken van de donderbuien
In regenvlaag en hagelslag.
En de avond daalde en geen vertroosten
Van koelte en geen verkwikken kwam.
Toen barstte ’s nachts het grommend oosten
In blauwe gloed en rode vlam.
Wij haalden onze adem ruimer
En zonken uit de lauwe druk
Tot Uwe grondeloze…
Gij hebt ter wereld zoveel schoons geschapen
poëzie
3.0 met 11 stemmen 1.954 Gij hebt ter wereld zoveel schoons geschapen.
Hoe fel ik leef, 'k kan al uw vreugd niet rapen.
Gun mijn verdoolde zinnen eindlijk rust.
Laat mij één nacht lang en gelukkig slapen.…
Gij wordt geboren
poëzie
4.0 met 14 stemmen 1.556 Gij wordt geboren: het bekommert geen.
Gij sterft verloren: het bekommert geen.
Het golven van de grote oceaan
Breekt niet door 't zinken van een kiezelsteen.…
Gloria
poëzie
2.0 met 12 stemmen 2.105 Nu is de lucht zo teder groen
Als 't ritselen der vroege lente.
Knapen plantten hun blanke tenten
In schaduw van het fors plantsoen.
Nu, na de lang genoten dag,
Liggen ze stil omhoog te staren,
En zien de sterren statig varen
En zijn vol goedheid en ontzag.
In deze wijde dadenloze
Dagen is niets door hen verkozen
Dan lach en milde heiligheid…
God heeft u van mij afgeëist
poëzie
3.0 met 15 stemmen 1.411 God heeft u van mij afgeëist,
En nu de tedere avond grijst,
Buig ik, niet meer vermetel,
Bij uwe lege zetel.
Hoe zal ik zeggen, ziek van leed:
'Hij doe, al schijnt het nog zo wreed,
Wat goed is in Zijn ogen,
Zijn recht is vol meedogen.'
O dit, dat Hij zijn kinderen slaat,
En plotseling in hun midden staat
Om 't liefste weg te rukken…
God, laat Gij dit verwonden ongewroken?
poëzie
2.0 met 14 stemmen 1.597 God, laat Gij dit verwonden ongewroken?
Ai zie, hoe mij de zonde heeft gestoken.
Waarom te klagen? wordt de zoetste peer
Niet 't eerst door de venijnge wesp geroken?…
HOOGZOMER
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.578 De slaap ontwijkt in deze lichte tijden.
De schemering verdiept tot donkerblauw,
En vóór dit zwart wordt, komt het morgengrauw
Reeds als een rook de hemel overglijden.
Klopt ’t bloed zo zwaar door onze ontruste rust?
Zijn het de maaiers die hun zeisen haren*?
Valt er een schaduw binnen van de blâren?
Is dit een droom? Spoken hier dood en lust…
Haarlem VI
poëzie
2.0 met 8 stemmen 2.414 O aangezicht zo licht en stil,
Een goudenregen in April,
In gure tijd voorzegt gij zomer.
Gij hebt mijn dagen rijk gemaakt.
Ik, door uw goedheid aangeraakt,
Werd tot een godgeslagen dromer.
En dacht gij, dat ik u vergat,
Voor schoon gelaat in schone stad,
Belust verboden buit te werven?
Uw wezen wies zó door mij heen
Als klimopwortels door…
Het Groninger Hogeland
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.816 II Het volk
Zij kennen niet de delicate zwier
van de gebaren, en het soepel spreken.
De woorden die zij uit hun harten breken
Zijn luid; hun lachen schuimt als donker bier.
Zij werken machtig, wild is hun plezier;
Brutaal wordt ieder vreugde aangekeken.
Hun feesten razen, en de nachten bleken
Als het dorp nog davert van dans en getier.…
Het Groninger Hogeland
poëzie
3.0 met 34 stemmen 4.813 I Het land
't Is alles eenvoud wat uw stoerheid sierde,
En alledaags bij werelds wufte pronk:
Het zwaatlend koren rond de heilge wierden,
Uw kolken waar kasteel en kerk in zonk;
Temidden graan en bontbebloemde weien,
Waar de gelatenheid zichzelf bedroomt,
De nuchtre pracht der rijke boerderijen
Met brede schuren tussen schraal geboomt'…
Het is een blijde dag
poëzie
4.0 met 2 stemmen 629 Het is een blijde dag: het wit
Der sneeuw is door geen voet gekrookt.
De zonneschijn is zuiver goud.
De luchten staan van kristallijn.
De wind, die door de bomen strookt,
Rooft heel hun schat van tintlend rijm.
En als een vorst, die door de straten rijdt,
Strooit hij juwelen achteloos en wijd en zijd.
Het is een blijde dag: wij twee
Gaan…
Het meisje
poëzie
3.0 met 16 stemmen 4.067 Egyptische grafschildering
Zij is een nauw ontloken lotos,
Maar veel hulplozer en droever.
Zij is als een smalle boot, los
Van de nog nabije oever.
Zij is niets dan een kleine leegte
In dit boordevol heelal,
Want zij smachtte, maar verzweeg te
Zeggen, wat haar vullen zal.…
Het mensenlot
poëzie
3.0 met 13 stemmen 2.228 De nacht grenst aan de dag, en aarde aan de hemel.
Er is geen scheidslijn tussen deze twee.
Geen niemandsland bevindt zich tussen beide
Waarin wij ons neutraal bezinnen kunnen
En ons toekomstig woonoord vrij verkiezen.
Hier zijn wij, en een eeuwige seconde
Belet ons om de hier geheven voet
Daar neer te zetten, ach, en ’t hier begonnen
Glimlachen…
Het verdriet
poëzie
3.0 met 12 stemmen 1.946 Ik heb gewerkt, ik heb geleden,
Ik heb geworsteld met 't verdriet,
Ik heb gebogen als het riet,
en soms heb ik 't met laffe vlucht gemeden.
Nu stelt 't zich ondoordringbaar voor mijn staren
Als van de nacht het nevelig begin.
Maar als een lichtende lantaren
Hef ik U op en volg U 't duister in.…
Hoe stralend zijn de rozen weer herboren!
poëzie
2.0 met 8 stemmen 1.790 Hoe stralend zijn de rozen weer herboren!
Hoe vaak werd ons hun zoet geheim onthuld.
Gij hebt zo vaak gelachen en geduld
Dat ik in uw beminnen ging verloren,
En dieper is mijn liefde dan tevoren,
Want gij zijt dood, en ik ben van rouw vervuld.
Maar dit is troost, wat is geweest,
Kan niet vervluchtigen of sterven.
Hoe ver wij aan elkaar ontzwerven…
IK BEN GEEN VADER EN IK HÈB GEEN ZOON
poëzie
4.0 met 16 stemmen 2.386 Ik ben geen vader, en ik hèb geen zoon.
Niets dan een sage is zijn zacht bestaan.
Toch groeide hij gelijk de nieuwe maan
In grootte en glans en werd volwassen-schoon.
Nevens mij, glorieus en monotoon,
Verging de kringloop van zijn kort bestaan.
Mijn hand is strelend door zijn haar gegaan
En langs het kloppend halsje van mijn zoon.
Ik weet…
Ik heb u lief
poëzie
3.0 met 13 stemmen 2.906 Ik heb u lief, gij zult gelukkig zijn!
Zo fluister ik, alleen, in staag herhalen,
En door mijn denken komt met vlagen dwalen
Van liefdes volkslied het oeroud refrein.
De meisjes zingen 't in de maneschijn
Met brede slingers wandlend langs de wegen,
Zij roepen 't iedre donkere jongen tegen:
Ik heb u lief! gij zult gelukkig zijn!
Door de…
Ik heb zo vaak…
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.062 Ik heb zo vaak, wanneer de schemer hing
Over de grachten en de hoge bomen,
Dicht aan het raam gedrukt zitten te dromen,
Waarlangs het lichten aarzlend nederging.
De kleuren en de lijnen van elk ding
Verdwenen in het wazig-witte dromen,
Dat, uit het stille water opgekomen,
Voor ’t vochte raam ’t lantarenlicht opving.
Als ’t koude glas drukte…