119 resultaten.
Tamboer
gedicht
4.0 met 7 stemmen 5.383 We horen hem wel, de tamboer in de verte,
maar luisteren niet. De maat van zijn stokken
bepaalt onze stappen. Ook nu. Verwijlen
wil ik bij een wals van vroeger, een dans,
kind op de arm. Het spant ondraaglijk
tussen toen en vandaag. Aan de mars valt niet
te ontkomen. Woedend doe ik een greep
in de muziekdoos van het geheugen, waar
haar te…
Vanuit de keuken
gedicht
4.0 met 5 stemmen 9.745 Voor L.
Mijn zilverharige vriendin en ik
zijn als twee grote appelbomen
steviger en heerlijker dan ooit in bloei,
voor de bongerd gerooid wordt.
Wanneer wij elkaar spreken, bijvoorbeeld
over het best-bewaarde damesgeheim
aller tijden, of over hoe wij ons
voegen naar de wet van de wereld,
almaar, en waarom, zegt zij mij:
wij zijn bang…
Klank
gedicht
3.0 met 6 stemmen 8.646 Het kind zat naast mij in een zaal,
tussen ons lag de partituur. Maat-
strepen stonden stijf in stil geweld
van inkt. Dankzij de muren
en het dak werd dat geluid.
Zoals bij ons de huid verdriet
omspant, zei ik, en een voor een
wees ik de instrumenten aan
op het schavot. Zij is er niet.
Als ik mijn ogen sluit ga ik haar
zien. Tussen hoorn…
Parijse daken
gedicht
3.0 met 6 stemmen 7.868 Ik kreeg een hotelkamer met openslaande
deuren. Zesde verdieping. Jij, al anderhalf
jaar dood, zat tegenover mij. Ochtend.
Een zeer lange neger bracht ons ontbijt,
hij glimlachte. Tussen ons in schikte ik
kopjes en messen. Ik schoof een croissant
op je bordje, hier, dat vind je lekker, kletste ik.
Gaan we naar warenhuizen, paleizen
of gewoon…
Een nieuw jaar
gedicht
3.0 met 3 stemmen 11.880 Nog niet. De zoon moet nog trouwen,
de oude nog stervan. Er komt nog
wereldvoetbal en goudvissenbroed.
In de reiskist vouwt zij de avondjurk,
kinderkleren, gesloten papieren. Eetbaar
de kleine vruchten en draken van koek.
Op de steiger blijkt de kist gevoerd
met gestreepte zijde. Leegte, lavendelgeur.
Gisteren zwommen hier zwanen als schepen…
Zij kwam, verschrikt, uitdagend, onverwacht
gedicht
3.0 met 3 stemmen 6.857 Zij kwam, verschrikt, uitdagend, onverwacht
en wankelde mijn armen in en zag mij aan
ik zag haar ogen vochtig, donker en verleidend staan
in een vermoeid gezicht – zij bleef de ganse nacht
en stamelde mij toe dat zij een offer bracht
aan mijn verlangen – en brak in tranen uit
en lachte schamper, roekeloos en luid –
het was een vreemde trieste…
Fantoom
gedicht
3.0 met 8 stemmen 6.035 Het is een woord voor pijn die geen
bestaansrecht heeft; je lijdt aan
een afwezigheid, je snakt met hart
en huid naar wat er eerst nog was.
Wat afgesneden is dringt zich bedrieglijk
op, je strekt je armen blind naar
de verzaagde voet, een leegte,
het verdwenen kind. Het is een naam
voor wat zich voordoet in de zestien
meter van de ziel:…
Ineens
gedicht
3.0 met 9 stemmen 5.874 Ineens was ik het vermogen
om warmte vast te houden
verloren. Nu de kinderen
het huis uit zijn, snoof ik,
ja, ja. Ik kroop onder steeds
meer dekens. De kachel
loeide. De warmste van ons
tweeën kon mij niet meer
verhitten. Ik rilde en
huiverde alsof ik oog
in oog stond met de dood.
Wat ook zo was. De dood
en ik stonden op een…
De stad herboren
gedicht
4.0 met 15 stemmen 3.486 Liggend ontwerpt hij het stadsdak, prent
het patroon van bladloze takken tegen fel
blauw in zijn brein, dat bloemkooltje, leeg
nog en klein. Waakzaam ontvangt hij licht
en lawaai, zonder oordeel. Honden, motoren,
een boor. Ik duw zijn wagen en merk hoe hij
schift, niet meer schrikt, scheidt wat hem boeit
en wat niet. Hij verovert de woorden…
Mijn zoon
gedicht
3.0 met 5 stemmen 3.704 Mijn zoon stormt door het huis,
een roffel op de trap. Hij is
zichzelf een motor. Het lied
dat in hem leeft ontsnapt hem
soms. Ik hoor hem zingen
op de gang en zwijg.
's Nachts is hij bang, hij twijfelt
aan zichzelf, aan ons, de wereld.
Ik neem hem in mijn arm
en zonder spreken vaag ik
de oorlog weg en kinderkanker,
mijn eigen dood, het…
DE SPIN
gedicht
4.0 met 8 stemmen 2.128 Die zilveren deinende schoot,
mijn liefste, dit maagdelijk gave net,
dit gruwelijk schone huwelijksbed,
dit vangzeil van de dood -
ik heb het gesponnen tussen de bomen
en tussen de zon en de aarde
en al waar ik ontwaarde
je zoet-zoemende dolersdromen.
Ik vang je op in mijn wiegelend bed
O wond in mijn maagdelijk net
O liefste verloren in mijn…
Waakzaam
gedicht
2.0 met 6 stemmen 2.189 De roffel van zijn hart waarschuwt
het kind dat op de schommel tolt
en zweeft. Hij knikt zodra het landt.
Het denken houdt niet op. Als zij
gaan liggen in de nacht weeft hij
een net van aandacht om het huis.
Gedachten jaagt hij ver voorbij contract
en kruising. Al het onverwachte is
een nederlaag die slim wordt bijgezet.
Niets moet hem…
Lente
gedicht
2.0 met 12 stemmen 5.721 Het klein hoefblad hield ik vroeger
scherp in de gaten. Wanneer, waar,
of het al. Ook de kale witte klaver
en later de rode met de roestplekken.
Wij schrokken nergens voor terug
met onze manden en spaden. Weide
stond in plaggen voor het keukenraam
te sterven, te snakken naar water.
Nu kweekt mijn zoon zijn geurend
riet op het balkon.…
Typologie van de drenkeling
gedicht
3.0 met 4 stemmen 5.562 Ze klimmen aan de uitgestoken hand de kant
op, kijken langs je heen; op weg weer, als zij
waren toen ze in dit nat abuis verzeilden. Dank-
bare schimmen die zich sluiten als het water zelf.
Soms brengt de dreg sereen en willoos materiaal
in vreemd geplooide stof. De dood als regisseur
van stilstaand beeld drapeert het water dat
vibreert boven…
Alzheimers' lach
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 741 Al ben je oud, ik voel de pijn
van vergeten rituelen.
Jouw lach en hopeloze woorden,
zo leeg en anders als zij zijn,
ik kan ze niet meer delen.
Een klein gebaar is wat ik wens,
een flikkering in je ogen.
Het is het niets dat ik nu zie,
verdwenen gedachten van een mens,
zo stil en onbewogen.
De verandering, die zoveel verhult,
is die…
gedacht (tanka)
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 688 denken is eenzaam
want op het moment dat je
mijn gedachten leest
zijn ze alweer veranderd
helemaal voor jou alleen…
Wachten
netgedicht
3.0 met 277 stemmen 91.187 Wachten doe ik
terwijl de tijd
haar schaduwen achterlaat
en jij
nergens meer bent
waar schaduw en licht
elkaar raken.
Wachten doe ik,
tot ook de schaduw
in de avond is verdwenen
en
het donker mij lachend
in haar greep houdt.
Wachten doe ik,
tot de kilte
de lachende avond verjaagt
en ik
niet anders meer kan
dan niet meer…
Lief
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 2.407 Mijn huid fluistert
dezelfde woorden
die jouw lippen spreken
als het verlangen
uit haar schaduw treedt
en teder
de liefde
aan zich bindt.…
Senryu van de nacht
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 581 Het licht van de nacht
beschijnt alles wat ik zoek
maar reeds lang bezit.…
Vrijheid
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 761 Zomers fietst zij blij
met rare capriolen...
Daar is hij, de zon!…
Wachten
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 936 Wachten doe ik
terwijl de tijd
haar schaduwen achterlaat
en jij
nergens meer bent
waar schaduw en licht
elkaar raken.
Wachten doe ik,
tot ook de schaduw
in de avond is verdwenen
en
het donker mij lachend
in haar greep houdt.
Wachten doe ik,
tot de kilte
de lachende avond verjaagt
en ik
niet anders meer kan
dan niet meer…
In de lucht
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 1.239 Zwaluwen dansen
als
Romeo en Julia
in vroeger tijden
tussen wolken
van tijdelijk geluk.
Ze vangt vliegen
met haar ogen.
Boven de daken.
Tussen de huizen.
Achter de dagen.
In de lucht.…
archief
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 621 het lichaam is een archief
dat sporen uit een verleden draagt
las hij en hij
hield de hand op zijn hart
waar verloren liefdes
gaten in geslagen hadden
zijn schouders hingen
van de last die
de nooit uitgepakte
rugzak meezeulde ach
hoe licht zou het leven
kunnen zijn
dacht zij
het hoofd hield hij recht…
MOEDERKOEK
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 501 Moederkoek
niet keurig opgevouwen
in de kast
als noodvoorraad
voor later
maar als ganzenmaal
door mijn strot geduwd
kruimels achteloos
verspreid over het
tapijt van verstikkende
moederliefde…
Gratis Geluk
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 1.232 Al lopend langs de vaart hoor ik iets fluiten
het zijn de kruiden met een kanten scherm
ze groeien zo maar gratis in de berm
dus bivakeer ik vele uren buiten.
Geluk is volgens zeggen niet te koop
vandaar dat ik als bijstandstrekker loop.…
Waterlanders
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 970 "Wat als" is nu geen vraag
Geen wanhoop.
niet vandaag
slechts,
Een bos bevroren bloemen
definitief bevrijd
deze meid
van mechanismen en maren
en uren turen
zonder zien
Wie gaat er dan ook
beneden de zeespiegel wonen.…
o grote moeder
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 88 o grote moeder
wieg me in je armen en zing een lied
van zon en maan
van zee en aarde
van leven, dood en leven…
groeten uit Ierland
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 108 de eenvoud van een pot met planten
tegen een witgekalkte muur
wat zonnevlekken
en wat schaduw
loom liggen
in het Ierse gras…
In het teken van tijd
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 491 In het teken van tijd
waar kwetsbaarheid
dierbaarheid in haar
licht vangt liggen wij in
stilte met elkaar verbonden
Ons zwijgen legt schaduwen
langs ongezegde woorden
Onze diepste gedachten liggen
als gevouwen handen
op ons lichaam te rusten
Na dit afscheid lijkt alles voorbij…
Vertel me
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 49 Vertel me
Hoe genees je zelf
Slechts half een vrouw voelend
Uiterlijk zelfbewust en krachtig
Maar niet in staat om te voorkomen
Vertel me
Hoe vergeef je jezelf en die ander
Zo veel jaren nadien
een van de fijnste dingen van het leven
Nog steeds ongrijpbaar lijken
Vertel me
Hoe vergeef je je naasten
Zo ontzettend lief…