stromen
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 
960
960je glipt me door de vingers zoals
een sterke stroom ontsnappen wil
bij elke bocht of waterkant
en nergens is een dam
het laatste beeld van jou verdwijnt
vloeit uit de palmen van mijn handen
drijft weg naar onbereikbaarheid
de richting keert zich van me af
nog even kijk ik om en zoek de bron
waaruit de onderstroom geboren is
ik volg het…
Bezig met laden