Alle inzendingen van annemieke steenbergen

t Debacle van deze dag is het noemen niet waard, er is geen grond om het op te leggen, zijn handen laat hij ook vandaag gewoon zijn handen verpand aan zijn lijf bloot van aard ontspruit nieuw leven. Hij gaat niets vragen wenst niets hij gaat gewoon zijn weg legt pech en verwachtingen op de juiste plaatsen dromen dichtbij het zachte voorjaar…

Ze leeft in lichte herinnering als prijs en met dankende verheerlijking want in het beeld "mem" zag ik mezelf of waren het de sproeten of kin van een der elf. Het zachtere kleed of de hardere grond de kraaienpootjes rond haar mond. Was het de lucht boven een jonge dag haar weelderige haardos die ik zo mag. De torenklok of wat ze graag zong…

Wellicht zijn je vingers olifanten, te slakachtig net als sommige regels aangetrouwd of zebra’s zijn, missen ze te snel bladerend een zegevierend gevoel net die ene latere zonnestraal ‘t achterliggende doel. Het ene kaarsje zal ook rapper een bête glimlach een dag als ijdel tijdverspil onverplicht verlichten, verfrissend op ‘t gemoed werken…

Op weg naar de graven ben ik enkel blij Een ceder staat links naast de datum in mei Ik ben niet verbolgen zie 'n heg en looppad tussen beide in Voorbijgaand aan de strooiakker witte lakens aan het begin. Zomers trekken wijngaardslakken slijmerige sporen Kan mijn hart dat nog niet opgeeft mezelf en hen overhoren Weinig te zeggen hebben als…

Aanschouw op ’t paviljoen handenschudders schouders, ruggen van puriteinen mutualiteit. Ik hoor 't ruisen van mijn eigen bloed hoezee, zee en mijn gemoed. Stilte bestaat niet. Stilte bestaat niet. De dag is werkelijk gul overgoten onverdroten niet schuw onverplicht zonovergoten licht. ‘k Heb al verse bramen gegeten. geen enkel uur ’t…

Voor paronomasie, anagram, palindroom Terra vota jota jota mat miezer en mot moeilijke rondelen, sonnetten en kreeftdichten. Richt er tuinhuisjes voor op dan geniet de elite, laat het letters sneeuwen, geniet van het gestuif. Bouw huizen voor fonetische spelling; alliteratie appartementen voor willekeurige letterverplaatsingen flats voor…

Vandaag vier ik dat ik ik ben, wat ik mag mag jij ook zoals liggen in het gras, kauwen op een spriet. We noemen niets groter ook niet kleiner alles gaat door en voort niets verdwijnt. Ik ben ook vandaag net als jij opgestaan en weet vandaag ben ik 64, heb ik mijn moeder zus en broer overleefd. Toch leven we samen door als een groot…

En door 't gaatje van een naald gekropen zijn, daar schreven we over aan onze dierbaren meer malen per dag - en zo gingen de dagen om. Klagend bonsden klokken, heen en weer, als de bommen, obussen en shrapnells vielen dan wilde je wel buigend nadenkend knielen. Want alles kwam, en alles moest verdwijnen. Nooit voel jij je instinct beter…

Als je een ander "echt" gunt zichzelf te zijn, ook al ben je een andere smaak of mening toegedaan pas dan kan er sprake van: respect en respecteren zijn. Tastbaar,zichtbaar,voelbaar, in voorspoed en verdriet dan laat je een ander toe in iets wat hij/zij anders niet ziet. Wees onbevreesd je bloot te geven als mens van vlees en…

Denkend aan kasteel Lichtenberg Het klooster “ Slavante “en burgerij Een tiental sterke paarden en stroomopwaarts Een stad achter ons latend zie ik een brug Overal leven en vriendelijk maanlicht een gezicht De Maas in een oudere droom voortkabbelen. Als vonken vuurslag een vleermuis opgejaagd Aan een wand laat vastklampen Bij een zandgat…

Gisteren wist ik het al maar vandaag beter dan ooit. Ik zag hem weer wandelen glimlachen en de stoep vegen. Elk oktoberblad raakt hij aan als een regel uit een gedicht. Ik heb een bijzondere plek in zijn hart in zijn leven en dat mag. Elke dag is als een omhelzing een dans in de kamer in het schemeren van de avond. Ik ben altijd aan…

Toen ik jong was geen irissen verwelkten in mijn ogen dacht ik enkel langs het schrale loof lopend al wat men leed behoeft men morgen mogelijk niet meer te lijden. Niet weder te ervaren ook bloemen verwelken, gaan weer bloeien als ogentroost kindje op moedersschoot of vetplant op de juiste momenten geuren. Duizenden malen weer…

Zijn het letters en getallen die regen kunnen vullen gedachten die soms wel of niet ‘t dagen verhullen watervlekken geven op glazen en het kristallen glas. Is het enkel bij dromen gebleven in weerbarstig leven zijn ze al ingelijfd en redelijk bejaard reeds bedaard. Ik schouw en denk elk hart dat sloot vindt eens de dood. Gedachten die soms…

Slaap kan vermoeden bewust blootleggen, waar het oude landschap lacht je hand nog warm is van het vasthouden, keien, hunebedden brandnetels en klimop ook de hyacinten daar op de juiste plaatsen jurkjes pantalons de mussen en koolmeesjes vatten. Het maanlicht sluit soms eenvoudiger om je heen dan muren en het dak. Ik hoorde ook vannacht…

Gisteren kon ik het nog niet zeggen. Midden op de dag zag ik geen spoken ook in het nu ben ik niet weggedoken. In mijn eigen huis thuis zei ik toch echt dat ik Maagd was. Maagd ben. Thans in het dodenrijk na weggezonken te zijn in mijn slaap, gaap ik als lachende woonachtige tussen prachtige sterrebeelden bij het melkwegsteltsel. Hoe…

De dienst belastingen steunt analfabeten Jan Kees de Jager geeft in Leiden vandaag het sein. Een campagne om medewerkers er op te wijzen dat ook laaggeletterden in de annalen van de belastingdienst met aangiften prijken ? Jan Kees de Jager geeft in Leiden vandaag het sein. Mogen wij echter hopen dat zijn bloedeigen ambtenaren ook in Apeldoorn…

Ik doorzoek als kind op het strand korrels zand met mijn zeef en beef. Emmer en schep in mijn bed sleep gejut uitgeput blootsvoets en gedwee heel veel water naar de zee.…

Wat is het huidige paradigma. Wat deden kerken in de zestiende eeuw Wat gebeurt al eeuwen eerder in debat. Is weten is weten niet altijd accepteren als men zegt hoge service graag gedaan mantels borgers zorgers bedekken soms leven. Muurspechten metselaars passanten hakten hamerden met overtuiging met pikhouwelen op beton luidkeels voor…

Niets in je leven is onbelangrijk voor mij ik sta aan de deur van je hart, klop weet wat er in je hart leeft zelfs gedurende je zwerftochten. Ren niet weg, loop rustig. Wat kan werkelijk voldoening schenken of vrede jou kracht en moed brengen zie je de forsythia de voorjaarsboden niet. Het hindert niet hoe dikwijls je die handen of het…

Wellicht trekt tijd als een taalgrens een mens handen vederlicht op tot grotere hoogte. Kuch je als een non over hoe leven begon ruik je ‘t inktzwarte en wit van eigen tijd. Fluister jij psalmen uit je palmen als paladijn spreek je als serafijn met prachtige slotstrofen over oudere hoven en regent het brood en wijn. Beschreef en beschrijf…

Is het wellicht de kwaliteit van het bewustzijn Desondanks toch werkelijkheid durven blijven. Dat een letter, een woord een vrouw evolueert Durf ik ( wees niet bang ) niet te ontkennen. Hoe schrijf je liefde in minderheidstalen. Dat een letter, een woord een vrouw evolueert Denk na voor je zelf, is er meer aan de hand. Tijd valt op…

Na vele jaren oponthoud rust zij in het kopergroen Tussen het roze groen en blauw zonder kou Zonder vergeetmenietjes te kuisen, zonder Naar het frisse gras en mos er onder te verhuizen Zonder rag of schimmels te verslinden hier bij de linden Zonder tranen uit tuiten rust ze liggend zonder te fluiten Als lafenis zonder weerbarstig…

Elk antwoord dat in mij welt heb ik afgewogen al denk ik de nacht had ook echt rust gemogen. Het klopt als een bus ik ben zo grootgebracht, begroet als zelfportret steeds de ochtendstond de verse regels uit mijn hart ziel en eigen mond 't nieuwe leven zoals het bij ontwaken tot mij komt. Vertolk de nacht die gestaag omhoog kruipt, dan uitbuikt…

Ik zag zo vaak wat is en was de bij, de bloem, ’t hout, ’t glas, de roemer tot de rand gevuld de trage tred zo zacht verhuld. De rivier, het bed, de overkant, de warme zon, het natte strand ik zag zo vaak de vormen staan de dienstmeid ramen open slaan. De liefde, hoop, een zere knie, de glans, reflectie die ik zie, dacht vaak aan…

En het mist zo door de dag heen denk ik naar buiten kijkend, Het is windstil zelfs de bloesem van humor ontluikt niet Is de dag traag te droef om te stralen waar is de zon, Zijn de uren minuten niets dan een schaduw. Een bed en een tafel zonder gezelschap? Dit beeld binnenstebuiten geeft duizenden cirkels Werelden om in te wonen of even in…

Wind klinkt als een kletsende mep, kolkend uiten scherende vervlochten wolken en zelfs achter omheiningen van prikkeldraad buitelen takken over ‘t asfalt van menige straat. De wind rukt krachtig kanend als razend oog hier buigt ’t getij bomen nederig tijdelijk tot boog. Deze neiging , de dag overdekken met een laagje ijs weerhoudt menig…

Als de dag van toen ook even weer het nu is, volkomen gelukkig nog onbevangen onbestemd u gewend als intens prachtig mens, 't oudere goud 't gloren hier opbouwt ook een gulle glimlach brengt. Er vandaag geen rouwrumoer van wie ook deze dag overschaduwd, wij deze dag mogen glunderen, het leven opnieuw met taart vieren schuift ook u met haar…

'k Ga blootvoets door zand van duintoppen bij de waterkant. En ik zag beneên, dicht bij bruin verpulverde blaren getij bedaren, gentianen en ’n drieteenstrandloper. ’t Is ook al stiller, later in ’t seizoen, een hazenkoppel onder braamstruiken bij wilgen grijsgroen. En heel gedwee zag ik dicht bij zee boven bij ’n duinpan bij het vervliegen…

Verdriet is soms een kraai, iets wat arriveert met dat verenkleed, rondfladdert, je denken ongehoord verstoort en je hart hard laat bonken. Die dagen van onmacht niet verkwikken. Het is iets van andere voornemens kunnen ook die wetten van de natuur het sterven gaan helaas niet opheffen. Al dat wat eerst rauw allesoverheersend is, slijt…

Was al tegen een inval voor zij voor waren. Zouden meer mensen in Holland Zonlicht hebben aanschouwd? Ik vind dat ik mezelf goed ken Maar wie ben ik het te vragen. Is den Haag niet de stad van het recht. Het internationaal recht. Met respect voor een volkenrechtenmandaat. We geven belasting op voor een April. Blijven we nog geloofwaardig…