448 resultaten.
Mag ook ik even
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 66 Mag ik je schouder om even op uit te huilen,
wees maar stil nu gaan de woorden toch verloren,
ik wil eigenlijk alleen maar even voor verdriet schuilen
nu kan ook ik woorden van troost even niet horen.
Blijf gerust even zitten woordeloos mij warm omringen
soms zijn er gewoon draden onbeschrijfelijke pijn
ooit zal ook ik de vogels weer gewoon…
Ik moet even kleien
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 78 Hoe een huis overeind kan blijven
nu die akelige ziekte ook daar wil beklijven,
haar geest nu wellicht ook een ster wil zijn
rest hier opnieuw al weer intens zielenpijn.
Die dag dat ze niet meer zal ontwaken
geen gesprekken of reünie mee zal maken,
blijf het vast even roerloos op die hemeltrap
kraakt hij al maanden genoeg bij menig stap.…
De wekker
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 119 Ik zet het het alarm in mijn hoofd
elke ochtend bij het gloren uit
dan ontspruiten mijn gedachten
vanuit de vele nachtelijke prachten
schrijf ik met plezier al mijn dromen
op papier en deel ze geïllustreerd hier.
Welke kleur zal vandaag
in de pupil van mijn ogen
tij gedogen, de nacht met de dag
het huidige leven met het even mogen verweven…
Nevel al aan de gevel
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 77 De tijd voelt als een verse appelschil,
al wordt het straks vast licht en zou hij willen
hij hoort ook nog steeds helder en te luid
nachtelijk aanzwellende golven van ooit gillen.
Er zwelt een hele stoet schuimkoppen
weer golven, wederom amper te stoppen.
Meeuwen soppen, meerkoeten deinen mee
op ook deze aanzwellende februari zee.
Wordt…
Ik weet
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 133 Misschien is dit de regel
die niemand wil lezen,
de zaterdag die niemand
wil zien of voelen als dag
en een dag voor moeder dag.
Vandaag leg ik aarde en het zand
uit mijn handen en hoofd neer
in de wind en laat het verwaaien.
Wordt het weten later weer
gewoon een morgen, weer de dag
om er in te berusten, om zandkastelen
of woorden in…
102000 namen lezen
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 66 Met vele stemmen om en om
roepen we de gestorven dierbaren om
naam voor naam om bij stil te staan.
Daar bij elk pover bed wordt een naam gezet
ooit een lid en lichaam vol liefde uit een gezin
volgt nu met voor en achternaam zin voor zin.
De talrijke Sinti en Roma , de Joodse mensen
persoonlijkheden met unieke traktementen.
Louis Monasch…
De essentie van de natuur
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 293 Verdriet is soms een kraai,
iets wat arriveert met dat verenkleed,
rondfladdert, je denken ongehoord
verstoort en je hart hard laat bonken.
Die dagen van onmacht niet verkwikken.
Het is iets van andere voornemens
kunnen ook die wetten van de natuur
het sterven gaan helaas niet opheffen.
Al dat wat eerst rauw allesoverheersend
is, slijt…
Voel ook jij de dag stralen
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 58 De wind waait en de lucht wordt blauw wit,
de bloemen zwaaien en knoppen komen uit,
lente ontspruit, het is echt onroerend om te zien
al komt er 'n bui in 't zuiden ik wil de lente inluiden.
Heel de natuur kan ons nu werkelijk zo verblijden
kijk met al die jonge lammeren vandaag in de wei.
Het talud wordt hier groener en echt steeds groener…
Heb leven lief
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 41 Het zijn gelukkige dagen zonder broodnijd
ademloos het tot stand komen van vredigheid
blijkt bij het gloren nu ongetwijfeld inspiratie en steun
dat en die dingen zijn die niet te vergeefs zijn gekomen.
Het zijn de dagen dat je niemand uit je hoeft te weren
dat en die je het leven spontaan durven laten begeren.
Niemand weet wanneer leven zal…
Al wat leeft en voorjaar geeft
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 42 De dag verkwikt vandaag met serene rust
alles geurt en bloeit als een lieve lust.
Zendt het hemelse zo haar troost neer
kijk , planten en bollen geven al kleuren weer.
Vrouwen laten binnen de ruiten glanzen
buiten zie je het vliegjesgoed dansen.
Schapen, wat zou de zin van hun gedrag wezen,
is het dartelen de kuur om wintersmart te genezen.…
Nachtwaker en die vallende ziekte
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 101 Hoe wordt de nacht soms plots een schrik
zonder de ragfijne levensdraad te vernielen,
in een minutenlang durend angstig ogenblik
door de jaren heen eelt op je beide knieën.
Zwelt even je hart erg heftig vol ongeduld,
is het voorspoed die je leidt, je voorbereidt,
blijft je sterk en vol moed met hoop vervuld
compleet doorspekt met aangeleerd…
De tijd maakt een schets
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 66 Ontkomen we niet aan de dagen, de weken
laat staan de maanden en straks de jaren.
Tikken ze als roodborstjes tegen de ruiten
ontsnappen ze als songteksten uit een mond.
Prenten ze patronen, laten ze roffels van
ook die harten klinken als ze hinkend
lopend of als motor met zijspan zich weer
voortbewegen. De tijd maakt een schets.
Toch is er…
Windekind I
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 24 Ik hoor ze zeggen keer maar om,
het leven en regels zijn vaker krom.
Regels keren zich tegen elkaar,
geloof dat maar geloof dat maar.
Ik hoor ze zeggen keer maar om.
Ik hoor ze zeggen keer maar om.
Ooit was ook ik jong, groen als gras
heb 't leven aan nadenken gewijd
om ooit tot helder besef te komen
kost dat ervaren dus altijd veel tijd…
liefdeswens
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 75 Waar een nevel van vuurwerk hangt
de hemel deze dagen even wordt bedekt
weet ik herontdekt waar jij bent als een stem
waar ik zover weg van jou ook zachtjes aan wen.
Wel snel en heel onrustig klopt mijn hart
in mijn ogen ook tranen van vreugde en smart.
Ik herinner mij het afscheid van jou intens lief mens
ik hoop dat het je goed gaat dat is…
Een ogenblik langslopend ben je te naakt
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 63 Je bent veranderd, geen lucht happende vis meer
noch plant die een tekort aan water kreeg
laat staan een man met lege blikken,
iets glimt en glundert weer in je ooghoeken.
Er is weer een deel ruggengraat dat zich recht,
een boom die met al haar blad omhoog reikt,
zijn armen uitstrekt naar het licht.
Kijk er bouwt zelfs een vogel bijna een nest…
Serenade van het leven
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 72 Als zijn dagen korter worden, gedachten willen dalen
wellicht hunkeren naar een diepere slaap en de dood,
zal het dan voelen als iets wat in gemoed gaat neerdalen,
zodat de hemel oplicht met een prachtig avondrood?
Hij wil zo graag nog even leven, ademen valt hem zwaar
wellicht nog eens luisteren naar klanken van een gitaarsnaar.
Verder heeft…
Mijn liefste lief
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 62 En als ik nu de toekomst gewoon zou mogen lezen
omhuld door gelukkige gedachtekracht die macht
zou mogen ontvangen, wat ook soms duisternis bereidt
voorspel ik dagelijks 'n feest omdat wat met jou geneest.
Wat jij in het leven steeds weer kunt gedogen
verdragen in en met je veelzeggende ogen
aan voorjaarskrampen die weer verdampen
en niets…
Verwarring
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 52 Zijn onze kleinkinderen wezens van het licht
onverplicht erfenissen van onze voorvaderen,
ze hebben zoveel kleuren en geuren van vroeger
klinken vaak als liederen uit hun oude handpalmen.
Zelfs het muzikale ritmegevoel is herkenbaar.
Jong bestaan ze uit talrijke bijzondere vormen.
Hun ogen dwalen vaak langs vreemde dingen
herkenbaar als ik…
Die grijze mist
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 113 De dagen ruisen de mist trekt gestaag nu op,
toch vervaalt het landschap ook weer.
Elders trekken dagen de natuur weer uit het slob
dat is iets waar ik regelmatig over fantaseer.
Ik heb een tijd niet over de natuur nagedacht,
heb tijdelijk last van een ontembaar hart,
een die mij zowel vreugde als verdriet bracht,
de rouwtijd is nog niet geheel…
De nachten zijn zwoel de dagen heet
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 62 De boomtakken zitten vol kwinkelerende vogels
al voelen sommige ook als werkelijke sloopkogels.
Goudgeel beschenen nu de maan is verdwenen,
maken mijn gedachten een zwerftocht op twee benen.
Eenmaal namelijk door die dorst naar kennis gewekt
voelt het of mijn gedachten met veerkracht zijn bedekt.
In ons stemming geel met wit gekleurde kamervertrek…
Stemmen op een gemeenteraad
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 570 Een dichter of vier zal gaan spreken
Over hoe geen haat te gaan kweken
In ons vaderland of in een huwelijksband
Niet zeggen laten we in verkiezingstijd zwijgen
Wat in ons hart niet kan beklijven
Maar gaan galmen over verkeerd geënte twijgen.
Want waar moet het heen met ween landje ween
Waar moeten we wel mee in zee en in mee.
Een dichter…
Verlatenheid
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 128 In het ooit wat wellicht over jaren arriveert
houdt mij nu even wakker in de nacht,
het toont mij de pracht van eens geëerd
en tal van het beleefde andere eens gedacht.
Nu loop ik even op een ander pad van blijdschap,
zie de grote beer heel anders dan voorheen.
Ik struikel over woorden en vraag dan hoe vind je dat
we waren samen dat intens…
Luister lief
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 65 Durf jij voorzichtig om je heen te kijken
want alles blijft maar gaat ook voorbij.
Zie ook jij de vergankelijkheid van dingen,
al lopen wij nog op met elkaar zij aan zij.
Zoals ooit in oktober ons samenzijn bij zee,
we brachten samen mooie herinneringen
schelpen, oud eikenhout en een zeester
blootvoets al juttend naar huis weer mee.
Durf…
Dag schat
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 50 Ik wil het leven niet langer bewenen
Al is het gemis nog lang niet verdwenen.
Je portret hangt hier op meerdere wanden
In gedachten voel ik nog steeds je lieve handen.
In gedachten leef ik nog deels in het verleden
Denkend aan wat nu te doen en wat we ooit deden.
Soms bid ik dat ik niet van verdriet bezwijk
Maar ik beloof dat ik nooit voor…
Herdenking kamp Ravensbruck (II)
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 586 Het was de dag dat je zei, eens zullen we sterven
andere sterren dan deze gele uitdragen
als deze ogen voor eeuwig net als andere jassen, sluiten.
Voor onszelf hun vijandigheid niet meer van belang is.
Zo nuchter als de heilige nacht ons zal wenken
bedenken we dan opnieuw
dat ze niet beter wisten
zich massaal vergisten.
Kijk, ze hebben…
Ik heb je nog steeds lief zo lief
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 70 Al groeit de dood in elk mensenleven mee
net als het eens geboren leven,
vandaag geen verjaardag in het dorpscafé
je vandaag thuis gedenken is wel het streven.
Wat is het ooit stralend begonnen schat
nu hier juist vandaag de stilte leven keert,
thans voelen dagen even als een koudwaterbad
omdat een andere tijd van leven aanmeert.
Dood gaf…
Haiku reeks
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 69 Op een hoge tak
beklemtoont nu de stilte
dit wonderlijke.
Een mens oogt engel
als een handvol confetti
hier plots neerdalend.
Met mijn mond open
teken ik wat ik hier zie
als voorstelbare.…
Wereldwijde rode vlag
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 64 Keer op keer verleidt de dag ons tot denken
als een rivier die als een lint door de wereld stroomt,
met associatieve omwegen door ons gedachten te schenken
nu zee druppels met al het nieuwe en onbekende wenden.
Al ademt het water regelmatig met heftig verlangen
heeft het te kampen met windkracht ons soms goed gezind
met overal volstrekte vermenging…
De toekomst is nu
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 148 Al zijn mijn zinnen en regels bescheiden,
wil ik mij niet aan andere zaken wijden
vloeit er wel van alles in ook mijn oren
zelfs gedachten die mij niet toebehoren.
Eens gaf het dagen vol met vreugde
verhaalde ik over alles wat prachtig
deugde was ik olijk vrolijk zelden moe
sprak ik in stilte zelfs kamerplanten toe.
Maar ook kwamen dagen…
Liefde, een elfje
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 79 Schat,
nu ster
steeds nog dichtbij,
dagelijks nog mijn gedachtenkracht,
onuitwisbaar.
Liefde
zonder handen,
toch dagelijks brood,
zelfs na de dood
verbonden.…