448 resultaten.
Het was een miezerige dag
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 424 Ik hoorde gisteren de musjes tjilpen en fluiten
Als een koor van wel duizend houten luiten.
Het liefst hadden ze hun lof wijds verspreid
Wellicht zich zelf op een feest voorbereid
Ik zag elders kinderen en hun dansende lokken
Een lucht vol sneeuw maar toch geen vlokken.
Zag merels en weet ze gaan straks ook zingen
Het zijn als gewoonlijk de…
Maandag is een oudere boom geveld
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 694 Maandag is een boom geveld en het regende.
De lokkende takken vroegen uitstel
Het was een heldere dag een donkere wereld
En toch verlichtte zon het schaduwrijke.
Zag ik de laatste knoppen van haar takken
Het Tiroolse kostuum kinderen haar hondje
Nog voor het voorjaar is geworden
Ook vandaag krokussen en sneeuwklokjes.
Vanuit een slechtzittende…
Zonder overtollige reutel groeit de tijd de dag door
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 296 En het mist zo door de dag heen denk ik naar buiten kijkend,
Het is windstil zelfs de bloesem van humor ontluikt niet
Is de dag traag te droef om te stralen waar is de zon,
Zijn de uren minuten niets dan een schaduw.
Een bed en een tafel zonder gezelschap?
Dit beeld binnenstebuiten geeft duizenden cirkels
Werelden om in te wonen of even in…
Was het goddelijke 't lieve leven leven en de lieve dood
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 179 Deze morgen was heel rein van vorst
Niet vermoeid van leed van leven
En ziet 't maagdelijke buiten
't Kwam onze ogen bij de wilgen weer tegen.
Met een stem van lichte sneeuw
Ontsnapte zelf een geeuw.
Die het moment van nog even nadromen drijft
Een gedachte in de juiste baan beschrijft.
Wat is in leven ooit verzwegen
Kunnen deze woorden…
Passanten in de mist
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 168 Waar is die man , waar zijn zijn zilveren haren
't is dwaasheid hij nadert me
ik voel de vloed in de verte zijn golvende kruin
daar komt het lastpaard dat ik mis.
Ik neem de dag als dwaasheid op
met de ongedekte haardos
straks vat ik zijn hand
van oude dromen die hij dacht te vergeten.
Spoed me naar zijn wangen
het hek flankeert onze…
Woorden van Kant
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 159 Figuratief stelt waarheid niets voor
figuratie met figuranten die figureren
filharmonisch en demonisch
filomeren die fingerend infiltreren
filosoferend iets uitproberen
figuratief en de figurant
woorden van Kant
@2005…
Die ene gedenkdag
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 249 Die dag kende vijf bijlen.
Een hand vol water en zon.
Prachtige keuzes om uit kiezen
Met een ransel op zijn rug
Die dag kende vijf bijlen.
Prachtige keuzes om uit kiezen
Met kruisvaarders
kruisvaarders van St. Jan' in Rijswijk
Dukaten in het vizier en zijn hand
Wetend hij is geboren en
Dit is niet het huis van vrees.
Deze extase keert ooit…
Waar vlaggen wolken kietelen
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 228 Waar vlaggen hier tussen bergen wolken kietelen
taal aan vogels bomen en gras behoort
leef ik me in, hier bekoort iedere zin.
Bekoort als beeld, de nerf uit een oudere schrijn
wellen opnieuw dromen van een serafijn
uit deze frêle aardkleuren waar Alpen geuren
zie ik opeens alles, 't ooit hernieuwd gebeuren.
Wat gaat schuil in en achter…
Nog barsten er geen bomen en bloemen uit
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 182 Ik zie hun geraamtes van bladertooi ontdaan
wolken vol regen aan het hemeldek staan,
glans op planten in het groen
ook dagen steeds ontvankelijk open doen.
Wat is zien en getroffen worden door ontroering
Nu kwartiermakers van storm de lucht betrekken
als ik buiten ook binnen het nut tracht te ontdekken.
Kwetsbaarheid van leven onthult alle…
Uit het raam
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 286 Ik zou wensen dat het voorjaar kwam
Het geel en goud komende dagen omarmd
Nu vormt het weer nog steeds een dam
Zonder dat dit ons gemoed verwarmt.
Want de lente is als een mooie droom
Hoe sterfelijk is ook het heden
Is als levendige muziek komt op stoom
We trekken voorwaarts en weg uit het verleden.
Verwarmen met groenere takken en zachte…
ik spot met oneindigheid
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 441 Ik geef je vandaag gratis het witgrijs
de vleugelslagen van ook de meeuwen
de laaghangende wolken die verhuizen
wellicht van Friesland naar Westmaas.
Het is altijd een ik en de laatste fase samen
met ook een nieuwe dag.Een die eigenlijk
wil wensen de hele dag aanwezig te blijven
om iets te betekenen voor de gewone ander.
Wij hebben als…
De dagen gaan veel te snel
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 256 De dagen gaan veel te snel
Net als de wolken aan de lucht
Ik zoek dekking en laat een zucht
Naar buiten gevlucht klopt tijd wel.
Het lijkt vreemd een weerloosheidprediking
De dag een ding om je op en in te begeven
Alles uit leven te verweven oogt om het even
Met beide handen langs je zij zonder aantijging.
En toch de juiste balans een…
Op weg
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 288 Het was een gewone februaridag niet anders dan andere
zonder de ene voet voor de andere te zetten vertrok een moment
uit de kamer waar benen de dag bij beenden , ik nog net
onderscheid kon maken tussen staan en lopen
me verbazend over hoe mensen versmelten
in denken aan voedsel en het zout der aarde,
gepeperd wellicht net als anderen
gedacht…
Om de pijn te verzachten
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 392 t Debacle van deze dag is het noemen niet waard,
er is geen grond om het op te leggen,
zijn handen laat hij ook vandaag gewoon zijn handen
verpand aan zijn lijf bloot van aard ontspruit nieuw leven.
Hij gaat niets vragen wenst niets hij gaat gewoon zijn weg
legt pech en verwachtingen op de juiste plaatsen
dromen dichtbij het zachte voorjaar…
Rozenverscheidenheden
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 223 Hoe maak ik zelf een telegraaftoestel
ik verlang naar gezette tijden
naar de elementen en naar regels over het voorjaar.
Naar een vonkeninducator en stokrozen.
Waar dien ik toe als beoefenaar van huisvlijt.
De winter had zo nu een dan een vrolijk gezicht
van al vroeg in de herfst begonnen grondbewerking
bemesting en aanleg van het beschutte…
Complimentendag
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 237 In willekeurig licht kan het zich vastzetten
wat zal het opleveren
jou of mezelf verzetten.
Ik geef ze allemaal een compliment
zij die de moed opbrengen te reageren
op regels en zinnebeelden als missionaressen.
Kijk er ligt een naam in deze kamer
herken je jouw karakters.…
Moeder
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 185 Ze ziet in al dat woelen steeds wat haar telgen hier bedoelen
Geen dief die ‘t echte gedachtenpad vandaag behoeft te stelen
Leven kent al genoeg echte criminelen
Een moederoog ziet waar ’t leven bedroog
Domweg dagelijks in haar aardse oog.
In het woud en in verre bossen
in menig weide met grazende ossen
in welige akkers bij de groene…
De winter wordt bijna ontslagen
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 238 De winter wordt bijna van plagen ontslagen
je merkt het lichtere aan het lengen der dagen
het genoeglijke dat aan komt rollen uit leven
tuinen die boden nieuwe kansen willen geven.
Zie hoe tij de tijd verdraagt ‘t maakt het buitenleven weer zoet
als ook jij uitgeslapen zomerse stappen weer buitenshuis doet.
Menig gewas vreest nog de vorst…
Moeder II
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 288 Moeder II
Te leven voor haar kroost, kun jij het nog wel horen
druk jij je kind aan het hart als zuigeling uitverkoren.
of is denkkracht hier vervlogen zonder enig mededogen.
Het is als een heilig pand dat ik onder mijn hart blijf dragen
als weer een dag hun pad ook het mijne blijven schragen.
Ooit trok de zon naar West oogde rood flauwer…
Weet u werkelijk niets is in vergetelheid weggeleden
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 202 Deze dag heeft me welhaast in een amoureuze blik
aangekeken, mijn zachte handen vastgenomen
met het nodige welbekomen en de grijns van een vrouw
compleet trouw alsof we elkaar begrepen
vanwege dagdromen in mijn armen geknepen.
Ik nam nog een langere blik mijn hanenpoten aankijkend
niet wijkend van het moment van herkenning.
Dacht is het…
Stoïcijns
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 285 Het was net als toen ik je wegbracht, de eerste dag,
een nieuwe school, een nieuwe tijd om te leven.
Het maakte je wel eens moedeloos al die treden,
dezelfde treden en treedt nader met die stoel.
En je zusje zong en de hond kwispelde gewoon.
Soms wil je dan gewoon even wegzinken,
een andere dag dan die voorliggende drinken
maar dagen zijn behoedzaam…
Een ware nachtmerrie
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 271 Wat gekanker al niet kan geven in leven
als lichten doven nu ze een vonk zien,
geen bel antwoordt geen deur opent.
Ze roepen om bomen van gewoon formaat
een langere lente dan de vorige
vooral om zomers en picknickmanden.
Hoe laat je de rest in witregels vergeten.
Hebben alle partijen vleugels en zij enkel vlerken?
Hij weet hij had bloemen…
Een ware nachtmerrie (II)
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 190 Dit tweegesprek in de nacht geeft steeds herhaling
echo zonder uitzicht op een werkelijk lange lente,
hoe droef kunnen pauwen thans nog schreiden,
monden nog scheppen naar beeld en gelijkenis.
Hoe het neer te leggen
alles was waar en ooit wel goed.
Zijn ze niet meer schoon
uw aderen de armen en uw keel.
U sprak ooit over het purper van…
De hand naar haar krullen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 226 En hoe bij het zien van die hand
alles onmiddellijk voor hem voorbij is
zijn heimwee steeds terugkomt.
Hoe met duizend dingen het ene benoemen
zijn rouwrandjes onder zijn nagels
zijn nachten zonder maan en sterren.
Hij zocht een woord
woorden en vond een beeld
eigen angst een oog
en veel naaktheid.
Zoop , rookte als een ketter…
Hoe zwaar is vederlicht matroesjka
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 267 In de matroesjka vind je haar handen
haar borsten, haar als walnoten
de parade aan verhalen van het leven.
Ik kijk, dorst niets te zeggen, glunder
er trekt een stoet aan waarheid voorbij.…
uit de serie: Ware nachtmerrie IV
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 229 Zo als we waren dragers van beloftes,
er ligt een grotere levensvraag,
onderhuidse spanning in Drenthe
dicht bij de hunnebedden.
Schoffelend bij de violen
plant hij dille en jasmijn,
Spaanse margrieten, vergeetmenietjes,
bieslook, hij knot de wilgen
schildert 's avonds zijn stilte.
Zelfs de sering oogt anders dit jaar
en alle trommels…
Het is zo stil vandaag, verlangend je te troosten
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 311 Niets in je leven is onbelangrijk voor mij
ik sta aan de deur van je hart, klop
weet wat er in je hart leeft
zelfs gedurende je zwerftochten.
Ren niet weg, loop rustig.
Wat kan werkelijk voldoening schenken
of vrede jou kracht en moed brengen
zie je de forsythia de voorjaarsboden niet.
Het hindert niet hoe dikwijls je die handen
of het…
Zijn we niet allemaal medearbeiders van liefde?
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 215 In de brieven die wij in onze harten schreven
over wat onze eigen ogen beleven in leven,
onze monden verkondigen,
zonder de schaduw en de val van tempels
kerken en al die verschillende zuilen
en muilen met volle huiveringen en liefde
staat wat kliefde, er bestaan komma’s.
Komma’s om met blijdschap vervuld te lezen
in regels wat wel en…
Wat is bovenal zonder volledig
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 152 Oude zielen hebben levens zat
verzadigd van aarde.
Wat ontzinkt aan de wereld
volledig vreedzaam in gemoed,
is bovenal zonder dood
besterven, onnodig gerucht pracht
een hoofd een rustpunt
handen want niets vraagt.
Wat is oud, jong zielsgelukkig
een gouden verzoendeksel
oude zielen hebben levens zat
één hoofd, één rustpunt.
Tijden sterven…
Luister zelfs het maanlicht oogt vroom en koel.
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 195 Wat stijgt op uit diepten van jouw ziel?
Misschien ben je overstroomd door het licht
gewond door het water,
verdronken door zeeën emoties
nog niet één met de juiste grond geworden.
Ritsel je nog tussen struiken en gras,
worstel je met de kuisheid van het laatste kleed.
Voel je jouw lichaam
nog steeds niet vol van verwachting dansen…