Alle inzendingen van hilde

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Bij de confrontatie met beperking verlies ik mijn evenwicht tot ik heil zie in nieuw licht ik tel geen dagen of uren en telkens vind ik een uitweg in creëren en imagineren piekeren is op slag verdwenen geniet weer ten volle van het leven wakker, gelukkig en content sta nu echt wel te kijken, geen oordeel meer of kritiek brengt me terug…

Waarheen liefde van mijn hart zal ik iets breien met draden van helder licht, zien wat leeft vraag mijn zonnebron overvloed in voorraad rechts averechts gouden spinsel maak een kilometerslange trui de hele wereld kan erin gigantisch groot en rekbaar zo koud overal buiten ik knuffel iedereen warm kom er gezellig bij voel je met liefde…

Niet meer treuren om verlies zoveel licht die avondzon oranje geel en roze tussenin wil schilderen en kleuren nieuwe tinten in mijn leven die de schoonheid dienen Kracht van moed verzamelen jou de juiste afstand geven en een kunstwerk afleveren liefde schijnt door alles heen legt geen schaduw neer onvoorwaardelijk universeel…

Ik krijg met rijmen mijn versje niet dicht jij tast mijn gevoel lieve vriend dat ene gebaar van jou proeft als witte wijn voor mij jij bent mijn beste gedicht houdt mijn loodlijn geaard hart open en vrij ben ik nieuw voor jou…

In tranen om nieuwe chemtrails schotse ruiten op hemelsblauw namiddag kleurt wazig wit zonsondergang doorstreept geluidloze vliegtuigen weven luchtig hun patroon hertekenen het volmaakte tot een schandelijk kladje, gestoorde breinen willen het klimaat onder de sloef, aluminium en strontium dringen in de kern…

Samen Vlinders in oranje leiden me naar bijzonder contact vreugdespatten over de lijn het wordt een delen met pan en schorseneren soep en experimenteren jij en ik elk, samen en apart lekker op de tong geef me een zoen zal ik er kunjit op doen of liever, och nee bakken met ons twee zullen we dit overdoen met appels of liever…

Wat zal ik beginnen nu ik niet meer overweldigd wordt door emoties, zijn rust of leegte dan mijn ding? ik vraag mezelf nu wat ik wil in een leven dat zijn grond verliest, ga ik nu zweven om niet te voelen dat pijn hoort bij het langzaam loslaten van een mooie liefde zonder einde, die vraagt om vrijheid en evolutie Ik ga in voeling met…

wat ligt verborgen in de tijd wanneer ik een vermoeden heb dat niet alles is gezegd en mijn zieledroom niet is volbracht ik zal het weten op zijn tijd voel ik hier en daar de tekens die me intuïtief zijn voorgezegd alles is nog vaag en in de maak toch ben ik nu al begeesterd met het nodig vuur voor avontuur ik vraag het mijn zielevrienden…

Dag lieve man, je warmt mijn dag al in de ochtend gevoelvol en attent wat zou ik dromen van de ideale vent ik heb je lief, je raakt de juiste snaar muziek in mijn gemoed en in de ruimte van stil verlangen heerlijke wisselstroom van het hart viool en orkest in harmonie nooit eerder die hemelse symfonie…

de zon gaat onder in mijn ziel glans en levenslust zijn zo verdwenen neerslachtig mag ik overvloedig wenen plots klopt "schitterend idee" aan mijn deur maakt bonte schetsen in oranje kleur losgekoppeld van die domme sleur ik kom terug in harmonie, ben niet meer ziek maak fantasie en droom weer identiek nieuw is het leven dat ik nu zie…

zomaar een glimlach bewustzijn van de zegening ervaren van een zieleband je stem zo dierbaar door de telefoon helder en helemaal hier, ik zie en hoor en al mijn voelsprieten proeven je bent aanwezig zonder lijn geluk is groot en klein en metershoog peil ik de liefde met mijn derde oog…

Integriteit en waarheid zoeken hun weg in deze woelige tijd vol kronkels in een doolhof van leugen en valse waarden die naar het echte weten leiden en voor duurzame vrijheid strijden licht brengen in het vele duister met de passie van jeugdige luister voorbij illusies op weg gaan vergeten dromen uitstralen als een sprankelende bron…

attent en alert ben je in de heilige ruimte van mijn hart ergens carpe diem eigen tempo los en vrij laten leven het nieuwe proeven al-een jij in mijn schatkamertje wachtend aanwezig…

Waar verstop je dank en zegening, vreugde bij het krimpen van een ziekte zonder uitweg beginnen, groen verzinnen penseel maakt duizend tinten blauw en geel in aquarel geen gemoei meer wel gestoei verhuizen, dromen en al het goede laten komen weelde, overvloed onmogelijk is mogelijk ik ben onmetelijk rijk…

Moeilijke keuze twijfel is reuze weet het niet meer angst keer op keer verstand afgetast zelfs overbelast hoe moet het nou ik sta in de kou geef me over en...plots die tover ik weet het weer zonder verweer vraag het hierboven kan nu enkel loven t'is God in mij nu ben ik vrij het hogere doel is wat ik voel…

rijmen bakken en inpakken een eigen halleluja op Pasen heerlijk naar jou te zenden om te vieren dat we elkaar herkenden die dag een drietal lentejaren elk weerzien weer geloven in elkaar vernieuwen met verassend gezoen vermoeden van liefde in elk gebaar nooit aangekomen waar verwacht tegenstellingen hard en zacht scherp en evenwichtig…

mezelf tegenkomen in de spiegel jouw invloed ontwaren gezicht veranderd in de jaren liefde geeft me een pasfoto gans nieuw je bent mijn edelsteen hou je in mijn schrijn uniek en heel apart het blijft geheim weet me te verblijden in deze rare tijden los van al het goede dat ik kreeg gaf je inzicht, wijze rimpelingen ik koester het beeld…

ik kan je niet gerust stellen dat alles goed zal komen zoals zo velen je vertellen ik doe het niet om je te kwellen maar je moet de hel aangaan, wil je weer dromen…

Er is een drang en onstilbaar verlangen met koesterende handen te verzachten al wat verwrongen en geslagen is, en pijnlijk angstig voor wat nog komen kan. Toch zijn we moedig en zoeken steeds opnieuw het leidsel van Ariadne, stralend Licht tegemoet van Achnaton- Ra, Vader-Zon, die schitterende bron. We vullen en omhullen ons met de pracht…

Slaap zacht, wacht en wacht de dagen wiegen in voorlopig getreuzel verdoven de pijn van het eenzaam oorverdovend langzaam ontwaken uit een zekerheid dat wellicht verlaten van ooit tedere warmte niet anders kan, verandering en het haast vaste weten dat duidelijk in mij weerklinkt ga beginnen met beminnen wat ik als landschap heb geschilderd…

Avond van eenzaamheid liefde, een val waar je in trapt niet de manier om te worden bevrijd van leegte waarin je wegzakt zelfvertrouwen gevonden, de kracht van je hart blijkt, ligt het werkelijke minderwaardigheidscomplex in de maatschappij waar het hart niet langer rood van liefde is, maar zwart van het rottingsproces gevoed door razernij…

Gisteren, vroeger en nog levens ver wil ik je weer ontmoeten verlangen onstilbaar, meer en meer ik wacht zo'n duizend jaar, echt waar je zal me vinden en herkennen mijn ogen, hart, totale wezen zien rivieren vloeien samen, onvermijdelijk het tijdstip volgend dat het juiste is.…

Melancholie overvalt de lente die wel wil, ongeduldig mislukt en de rode loper naar de warme zon niet uitgerold krijgt grijs en helemaal van de wijs Verwachting, laat me zachtjes je hand nemen, vertrouwen op de gouden dageraad, vermoeden van Utopia. O godallemachtig moet toch mogelijk zijn ! Nog zoveel pijn, zo diep, een traan bij elke…

Al die lieve mensen in mij zet ze op een rij maar jij, openbloeien in de straling van je zijn als nooit, geschenken rondstrooien me boven alles geliefd voelen even dat voorrecht van uniek en vervuld zijn warm en onmetelijk uitbreiden aan alle zijden tijd en ruimte doorstralen moeten is mogen en vrijheid blijheid. Vertel me wat geluk is…

worden wie we zijn klinkt wijs ik raak er niet uit of in want vandaag is lentesneeuw in mijn ziel veranderd in ijs oude versleten gedragspatronen duizendmaal dolgedraaide CD wekt me tot nieuw in de wereld van springlevend kom kleine paasgele pracht bloemboeketjes, aardekracht maak alles zacht en wacht dan word ik weer wie ik ben…

Niets hield je tegen om mij te warmen in je armen ik ben toch ziek, zegt mijn verstand en ook de dokter, alleen mijn lijf, want de baas ben ik ik blijf. Zal het doemdenken mij verleiden neen, je keert me 180 graden weet me te verblijden. Zo dankbaar ben ik nu Ik ga je kussen ga mijn weg, eerst even rouwen t' was ook zo mooi en dat blijft…

De sprankel van weleer het is niet meer ik zoek en zoek, en ben het kwijt Waar bleef je al die tijd O lieve innigheid! Waar leidt je me naartoe? Laat ik je los dan ben je vrij op zoek naar de oneindigheid.…

Zijn we met z'n allen verdwaald in de jungle van machteloos en mateloos? wat is nog niet verkracht en houdt nieuwe kaalslag de wacht. wou dat ik zelf eigenhandig een woestijn kon verhinderen voor onze geliefde kinderen. Och neen, we zoeken gewoon de zon want al dat gebrom vinden we erg dom. Slaap rustig en leef lustig we houden het…

Schaduwen in de sneeuw van bomen, langgerokken vertellen mij dat de zon zichzelf glanscentueert terwijl ik mijmer over schoonheid niet te vatten in gradaties van helder en blits Ik sta voor een keuze in mijn leven het gewirwar in mijn brein is nu rust en elk antwoord is juist…