Alle inzendingen van jan zwennes

sint is gezwart piet is gewit hun beide gebitten blijven helder en wit soms grijpt sint terug op piets' bestraffende roe maar zingende kinderen wordt hij nooit moe sint wil zijn pieten een spiegel voorhouden hij niest eerst drie keer, want wat is hij verkouden de pieten kijken in spiegelend glas en zien daar zichzelf, zoals dat steeds was…

de Sint kan niet komen wie dat nu verzint de Sint kan niet komen dat gelooft toch geen kind ja, opa's en oma's en vaders en moeders en de juffrouw op school maar ik zeker niet! de Sint is toch jarig dat verzin je heus niet de Sint kan niet komen dat begrijpt toch geen kind ja, opa's en oma's en ooms en tantes en de meester op school…

de uitstraling en kleuring van haar transparante ruimhartige blauwroze blouse voeren mij terug naar gelukzalige decennia waarin Carmiggelt succesvol schreef en de hem typerende melancholische gevoelens met zijn lezers deelde haar dooraderde licht klovende tepelhoven doen de presentie van heftig blauw bloed vermoeden hetgeen mij opwekt tot het…

jarig zijn is niet zomaar een dag in het jaar soms is die dag vreselijk naar jarig zijn is afscheid nemen het oude jaar neemt plots de benen alle dagen op en weg en voordat je 'dank je' zegt begin je aan een schoon nieuw jaar sst even stil, ik ben nog niet klaar een jaar is lang, telt vele dagen het vergt veel moed je daaraan te wagen…

Sinterklaas is wit geboren maar niemand wil nog heden horen dat Pietermanknecht, ja, het is niet te geloven zwart is beneden, maar ook van boven Sinterklaas houdt het daarom kort niet dat het aan zijn dichtkunst schort maar een witte Piet dat is het niet en als je hem ziet, dan is het geen Piet zonder letters dus loze woorden en weet je…

wanneer 'het straks' nu zal zijn kan niemand zeker weten het einde is niet zonder pijn dat wordt het soms wel verweten 'het straks' is vast niet strak omlijnd niets lijkt bekend daarover wel spreekt men zachtjes en verfijnd 'men rust' - ik vind dát wel wat pover straks komen wij elkaar nog tegen daarboven, want je weet maar nooit…

de vissen, de vissen wat zal ik ze missen zo kleurrijk en schichtig ze zwemmen in scholen maar zijn niet leerplichtig ze vroegen mij op de schelpenthee ja, dan zeg je echt geen nee ook proef je de zilte zeesterrensoep en eet je mee van zeepaardjeskoek geen zeewier meer voor de visite maar octopus uit zilveren vergieten de vissen, de vissen…

mijn straat is nog doorlopend te bezoeken haar stenen hebben alles doorstaan lantaarns, stoepen, winkels op de hoeken alsof ik niet ben weggegaan mijn school is heel dichtbij gebleven lokalen vol leven, net als toen ik blijf er graag komen, al is het maar voor even waarbij ik haar dan vol heimwee zoen mijn ooit, tot bijna tastbaar verworden…

nu wil ik met je vrijen straks wil jij misschien wel meer vandaag zullen wij niet meer strijden morgen wellicht nog ene keer ooit zijn we tijdloos samen nooit één minuut dat ik daarover denk vreemd dit moment te beschrijven terwijl ik je aanstonds een glas wijn inschenk proost dan op dit wonderlijk leven langdurig op weg naar het slotfestijn…

op school hebben wij sinds kort geschiedenis de juf vertelt ons iedere week over alles wat geweest is over wat opa's en oma's en hun opa's en oma's vroeger deden en hoe zij soms onder oorlogen en aan besmettelijke ziektes leden overal heeft zij plaatjes bij en vaak ook filmpjes met geluiden zoals over de 80-jarige oorlog met het spaanse…

straks zullen wij samen reizen hand in hand, dicht bij elkaar langs prachtige huizen, wegen, paleizen Madurodam staat voor ons klaar hoog toren je uit boven vliegveld en treinen heel ver kijk je uit over wegen en bos hoe alles zo klein, toch echt kan rijden voelt als een wonder, neen, ik laat je niet los vrolijk toeteren auto's, rinkelen…

ik wil jouw kleuren in mij voelen verwondering in je ogen zien voortrazend vuur in regen koelen jouw strijd aanschouwen bovendien ik wil de bladeren met je delen rapen wat jou speels verliet stormwind ervaren, mij nooit vervelen genieten van wat 't verval mij biedt samen verkreukelen, vergaan, vergelen elkaar verliezen in bevrijdend…

over vaderen is eigenlijk weinig bekend over moederen zijn boeken volgeschreven op Vaderdag ben ik eerbetoon gewend en worden mij als dank cadeautjes meegegeven als moeder over vader moedert en vader over moeder vadert is er niemand die verloedert wordt het optimum aan geluk benadert…

licht gekruide smakelijke woorden glijden bevallig van mijn board ze kijkt er van op, blij verrast die had ze in tijden niet gehoord grijs, grauw, kleurloos is steevast de discussie geen romantiek, geen vrolijke flirt het heeft wel wat van ruzie vaak gaat dat zo, onbedoeld geluk blijkt somtijds zuinig gestoeld de onrust is thans weggeappt…

eigenlijk wil ik helemaal niks niet spelen, niet rennen, niks helemaal niks mijn ogen doe ik vandaag niet open en op mijn benen ga ik niet lopen gisteren was ik nog heel actief wat was ik toen uitzonderlijk lief eigenlijk doe ik niets vandaag niet kleuren, niet zwemmen, niks helemaal niks mijn ogen maak ik nog steeds niet open en ook mijn…

hoe langer wij samen te dichter wij staan hoe veel ook de dagen te meer er vergaan hoe lief is jouw lachen verdiend is je trots het zal altijd beklijven mijn liefde, mijn rots…

tijger Tim is vaak alleen niemand om te spelen gelukkig heeft hij een step te leen zal hij zich niet vervelen Truus en Co, meestal samen rennen vrolijk door het bos plukken zomers blauwe bramen en zien weleens een rode vos aan het einde van het pad vlak bij de kastanjeboom zit tijger Tim stil op zijn gat hij voelt zich treurig, voelt…

later wil Jeppe het allemaal weten hoe lief hij was, hoe stout wat hij wel en niet mocht eten wat was goed en wat was fout of hij vaak huilde en voor het eerst lachte of hij dronk met zijn hèle mond en of hij soms op kusjes wachtte al zat zijn luier onder de stront wie toch die leuke liedjes kende met wie hij speelde, kleuren kon wie hem…

samen in het voorjaarsgroen wacht ik op je eerste zoen het is lente, dan is het wachten zoet op die eerste voorjaarsgroet samen in de zon genieten broeiend geluk in water vergieten alles wat ik wensen zou ik geloof dat ik nu al van je hou samen langs dat paadje lopen die eerste zoen, 'k blijf erop hopen in gedachten tuiten mijn lippen…

was ik maar wat langer waren mijn benen maar niet zo dun waarom ben ik in het donker altijd banger en voelt het alsof ik mij geen geluk vergun was ik maar wat knapper waren mijn ogen maar niet zo dof waarom ben ik niet vol kracht en dapper en lijk ik in de liefde een stumperende sof morgen zal ik stoer, geliefd en prachtig zijn fiets ik…

opa, ja pippa opa, geschiedenis, wat is dat eigenlijk Pippa, luister, dat ga ik je nu vertellen wat gisteren is, is vandaag geschiedenis en wat is geschied, is alles wat geweest is het 'nu' staat altijd brutaal voorop ook al las je deze tekst zo-even nog op geschiedenis is ook wat je ooit hebt beleefd niet dat je dat later nog allemaal…

tijger Tim woont in de stad maar dat verkeer dát is me wat autorijden is veel te druk dan krijg je zo een ongeluk bromfietsen maakt erg lawaai snorfietsen vindt Tim te saai fietsen ja dat is je dát maar fietsen ja hoe doe je dat de fietsmeneer wil hem wel leren hoe te draaien hoe te keren richting aangeven vóór de hoek klauwen aan het…

wakker worden is bewegen, draaien wakker zijn is spelen, kraaien schone luier, ontbijten, poepen zeurderig om aandacht roepen schreeuwen, huilen, hoppen, schrikken yoghurt van een lepel likken slagroom met je handen eten vieze broek en van niets weten altijd lachen, vrolijk doen krijg voor iedere grimas een zoen dat ik lief ben en bijzonder…

allitererende moeilijke woorden aaneengeregen in een gedicht veel lettergrepen, onbegrepen inhoudelijk onzin, compleet ontwricht symbolisch lijkt logisch uitbeelden maakt waar veel moeilijke woorden klinken soms raar metafysica, gaat iedere zin te boven metamorfose, voor herschepping gekozen metafoor, vergelijkingsbeeldspraak die blik…

mijn rust, mijn warm mijn ik, mijn huis mijn jij, mijn ons mijn wij, mijn thuis laat los, laat gaan laat zijn, laat staan leef blij, leef door leef mee, leef vrij nieuw lust, nieuw honk nieuw jij, mijn rust…

tijger Tim is zenuwachtig want vandaag gaat hij op reis met het vliegtuig naar Timboektoe naar zijn ouders ver van huis alle vriendjes komen kijken als hij naar het vliegveld rijdt langs de weg zwaaien zij met vlaggen en wensen hem zingend goede reis tijger Tim kijkt door het raam naar buiten telt de wolken, ziet de zee likt zijn vacht…

weet u wat nu zo jammer is het jaar is op, geen dag is er meer over maar ik wil geen gekissebis en zeker niet daarover daarom doe 'k net alsof het gisteren is en sla vandaag dus over gisteren was overigens zeer bijzonder een dag vol zang en kleuren maar 't weerhoudt de hypochonder niet van somberheid en zeuren echt vrolijk oogt dit…

bezige geluiden wekken de straat het vrachtverkeer voert af en aan er wordt gewerkt van vroeg tot laat snel ontbijten, kom op, we gaan de lift omlaag, de voordeur open naar de stalling, op de fiets nog even snel een broodje kopen ik steel de dag, dat is niet voor niets de straat bruist van voor naar achter terrassen vol, veel zang en dans…

voel jij het ook die tinteling dat feestelijke gevoel die herinnering de verfrissende verkoelende vlokken die je vol optimisme naar buiten lokken sneeuw beschermend rond je te voelen in smeltend ijs je woede koelen witte kristallen uit je knuisten eten het gloeiende gezicht in de zon doen weten met vriendjes spontaan 'sleetje delen' ravotten…

beschermend, liefkozend liggen haar armen om mij heen haar zand glijdt zacht schurend van mij af en nestelt zich in de lijnen van mijn hand ik schud en zij laat los, ik kus en zij geeft zich bloot blank met pluimen aan de randen, rakend aan het water rakend aan de zee, spelend, altijd spelend in dit nu vrije veilige land de bunkers, groot…