De zee heeft geen geheugen
De zee heeft geen geheugen
van een golf die naar het strand rolt
of één die langs de havenhoofden
als een tornado met witte kraag rondtolt
Zal die golf doorgaan met leven
misschien beginnen dan met doodgaan
welke zee gaat hij straks op
is hij het begin van mijn bestaan
Toen begeerte begon met eenzaamheid…
Rembrandt
Innemend voorspelbaar
zoals jij je haren afvuurt
op wolken zo grauw
voor altijd kwetsbaar in toedracht
opent de hemel zich breekbaar blauw
in linnen gesponnen gedachten
die nooit echt ervaring opdoen
als een kleur die niet huilt daar
de traan van je penseel gedropen
geruisloos en nat in
druppel verf tot stand kwam…
Het is het doek dat jij schildert,
in jonggeboren kleuren
contouren die vervagen
in een vroege avondstilte
pasteltinten op rimpelloos linnen
woorden als beelden op het doek
van zonnebloem of korenveld
zo vreemd levensecht
het is het doek dat
stabiel een ondergrond biedt
een knop in wording
in simpelweg een pennenstreek
leg wolken…