Alle inzendingen over -II

Zhang hoopte dat hij toch nog weer een keertje Die plak zou winnen, nu voor thuispubliek Zijn reuzenzwaai liep uit op ballistiek Want toen het er op aan kwam brak zijn leertje Dus Epke bracht opnieuw de titel mee Na een perfecte Kolman-Gaylord II…

[Senryu] puissant rijke prins huwt watervlugge schone heel Monaco juicht (Toelichting: prins Albert II van Monaco treedt deze zomer in het huwelijk met een voormalig Zuid-Afrikaanse zwemster/fotomodel)…

gedichtje bij de sloot II Ik zit bij de sloot met een blocnote het geheim van het leven wordt me geopenbaard ik ben in de hemel en daar hoor ik thuis in dit aards paradijs het leven gaat als een wolk voorbij na de donderbui komt rust en zonneschijn dat is mijn geheim…

Wat Duitsland in de beide wereldrampen Van Wereld Oorlog I en Wereld Oorlog II Helaas niet lukte (want de rest werkte niet mee) -Europa onderbrengen in hun Kampen- Wil Merkel nu alsnog introduceren door Grieken te beheersen en beheren…

(Kruis II) De steen die eerst het graf had afgesloten verzegeld was verwijderd en de tombe was verlaten, leeg Hoe is het toch mogelijk dat Hij zichzelf heeft bevrijd...? Zowel fysiek als geestelijk tot het uiterste getart heeft Hij met het vergeven van schuld, ieder- een verward...!…

Die weet dus als geen ander dat het waar is, Dat wie bij Willem II werkt de sigaar is.…

I Letters vormen het woord tot een dysharmonisch slotakkoord II De dichter in het boetekleed de woorden tot een bom gekneed III Door dichters op het internet wordt zelfs de taalpurist besmet IV…

Tussen brandende rozen stond rechtop een zwaard een vogelreservaat en een dorp aan weerszijden uitstervend van brandenburg tot oude schild. angstvallig daalde de zee tot paradijselijk eb waar wolken het water verlieten en blustanks vervoerden met verdrinkingsdood door de lucht, rode paarden voorop, strijdkreten uitgooiend op het dorp dat zich…

Vroeg voorjaar breekt zich het hoofd over de torens duiven staren zich wezenloos op de stigmata ze schijten op het kruis in het hoge voorportaal ruikt het naar gecastreerde heiligen nu verbind me neem me mee nu vleugels raken de deuren als je opstaat -------------------------------- uit: 'Parmentier' jrg. 10 nr. 3.…

Het is alles, ja alles alles heeft een nieuw gewicht nu ik liefde ken - deze liefde ken is de wereld een gedicht is de zon gevuld met zinnen en toont de maan je mijn gezicht…

Vol winteravondschem'ring ligt de laan, Een buis, de wand hier, ginds grijswit als krijt; De tram, een blok van gelig schijnsel, rijdt Tussen twee lichtrechthoeken af en aan; Soms knapt, verwaaiend links, rechts van de baan, Een bouquet van meteoren los en smijt Blauwgroene sterren door de donkerheid, Waarin plots'ling zilv'rige sprookjes…

Als koel in 't groen baden mijn brandende ogen, En, stadsgevang'nen, wijd zwerven door 't ruim, Komt vlokkend op de wind, als gorig schuim Uit een riool, het stadslawaai gevlogen; Twee wolken stuiven aan, ineen gezogen Door stinkende auto die, rollende fluim, Op 't stof, dat wegbolt, in kwaadaard'ge luim De stad, immense zieke, heeft uitgespogen…

Al wat ik dacht - geloofde je - was waar, En goed was alles - vond je - wat ik dee. At Merlin's feet the weary Vivien lay: Jij zag in mij de Wijze Tovenaar, En 'k aaide, zelf al grijs, je roodblond haar, En 't leek dan, ik werd jong weer, en ik glee Naar 't paradijs op rode morgenzee. Dan zie 'k ook jouw kist staan, zwart, op de baar.…

Zeven zonen had moeder: Allen heetten Peter, Behalve Wanjka die Iwan heette. Allen konden werken: Eén was geitenhoeder, Eén vlocht sandalen, Eén zelfs bouwde kerken; Maar Iwan die Wanjka heette Wilde niet werken. Op een steen in de zon gezeten Bespeelde hij zijn schalmei. "O, mijn lieve, Mijn lustige, Laat mij spelen In de…

(de teruggekeerde peinst:) Het hart van Moeder kan ons nooit ontsterven, Want ’t is ontfermend als Gods grote hart. Hóe men haar liefde wonde en treitrend tart, Ze ontvangt vergevend na het woeste zwerven. En geen verwijten, want het vuns bederven Van ziel en ogen is opeens gestuit. Zij bad voor ons en mocht, armzaalge buit, Ons, worstlend…

In schem’rig groen stukje van de oceaan Zweeft als een schim het zeedier, transparant: Zich vergetend, ziet door glazen wand De mensengeest ‘t ontzaglijk wonder aan, Hoe ‘t zieltje, dat in elk trillend orgaan, Teer van doorschijnendheid, onzichtbaar brandt, ‘t vreemd, glazen vogeltje, zijn fijn als kant Geweven vleugeltjes doet slaan. Zo…

Ik wist niet dat dit alles was zo mooi. Zo staat ook wel een meisje vol in bloei, De bruigom loopt om haar en streelt het haar, Zijn spitse ving’ren door haar gouden haar: En loopt nu onwetend heen en zoekt in spel Matheid en slaap. Dan treedt op zijn drempel Een bloot beeld: onder ’t witte bedgordijn Glijden er blikken en een woordentrein.…

En haar verlangen werd zó groot, ze kon Al deze aardse dingen niet meer aanzien Van tranen en van liefde, en in waanzin Voelde ze in hem ieder ding: ze snelde Op een boom aan, hem denkend, en ze stelde Zich voor die, armen open, en ze viel Tegen die aan en kuste en een ziel Voelde ze in hem; in een sloot die open Langs bomen lag, stortte ze…

Nu komt het donker met zijn zoet Berouw en met zijn week verdriet. Nu stijgt verlangens lauwe vloed Ter lippen... en gij zijt er niet. Gij zijt hier niet... ik luister stil Naar 't suien van de wind der nacht, Die stadig uit het duister wil Verschijnen... waar ik op u wacht. Maar 't ondoorgrondelijke zwart Kiert nimmer open voor uw voet…

Ik wist niet dat dit alles was zo mooi. Zo staat ook wel een meisje vol in bloei, De bruigom loopt om haar en streelt het haar, Zijn spitse ving’ren door haar gouden haar: En loopt nu onwetend heen en zoekt in spel Matheid en slaap. Dan treedt op zijn drempel Een bloot beeld: onder ’t witte bedgordijn Glijden er blikken en een woordentrein.…

Barre verlatenheid Duldde ik eeuwen reeds, In gelatenheid Trots en uitgebrand. Wolken sneeuwen steeds, Zwaar en eindeloos; Wit en eindeloos Ligt het poolland rond. ‘t Laaiend Noorderlicht In staalharde nacht Houdt in mij de hoop Dat een langre schicht Mij inééns losscheurt uit mijn krater En in vlammenvloed Al het eeuwig ijs Smelt…

Supporters krijgen al hun geld retour Daar Willem II met 4-0 heeft verloren Waar moet een mens zichzelf het meest aan storen? Voor sceptici is dit gevonden voer Maar wat supporters ècht is afgenomen Lijkt nu gedoemd om nooit meer terug te komen…

II Je wilt op veren met ze mee en je besluit ze brood te geven. ----------------------------------- uit: 'Verzamelde Gedichten', 1993.…

Laat koning Albert II een zilte traan Of sterker nog, dreigt Filip te bezwijken, Of laten schreeuwers van hun afkeer blijken, Dan kunnen gokkers zondag cashen gaan. Zwaait Femen dan ook nog eens met wat tieten.. Gigantisch gaat de gokker dan genieten!!…

De eerste helft van de rampdag stond al omschreven, maar dat ging om de ochtend, 't is daar die dag duidelijk niet bij gebleven! Ze gaat de deur uit om naar de tandarts te gaan, komt bij haar auto, zit daar een kras op, zolang als m'n naam, een "buitenkat" is de schuldige. Als ze op de rijksweg rijdt staat in één keer het héle verkeer…

Een beeld Een boek Gedachten Vragen Een band Fusten bier Levenslied en Blues Pijlen Met as die Herinnering Dragen De pier Aflopend In gedachten Verzonken---…

De heftigheid van vurig en verlangend dromen balt zich samen in het diepste van mijn schoot: telkens opnieuw zie ik hoe jij je elegant ontdoet van je met zoetgeurend zweet doordrenkte, felgekleurde T-shirt... Jij, heerlijke, jonge god, met je donkere, halflange haar en die prachtige, groengrijze ogen, waarin ik mijzelf totaal verlies… Steels…

Zijne Hoogheid gaf forse kritiek op de lage bancaire ethiek. Graaf Davignon, Lippens en Votron brachten zijn spaarvarken in paniek.…

In mystieke ogen woont de liefde van het eeuwige kind waarmee deze kleine held ons in het leven siert met intuïtieve helderheid Het kent de hemel van dichtbij daar deze in hem woont Het speelt met zon, maan en sterren met water en met wind vertelt prachtige sprookjes verslaat draken, spoken en heksen Het zingt en danst om de Goden…

Haar vader ruimde stervend de baan. Sindsdien mocht ze op postzegels staan. Zij houdt van 't verhaal waarbij Jan Modaal haar daaglijks mag likken ... Achteraan!…