Alle inzendingen over Echo Gezangen

ben doodop mijn geest doolt door het niets murw geslagen kom ik ten ijs stuurloos de kilte trotserend onder mij het donkere niets krakend en steunend hoor ik met beangstigend geluid de echo het verleden peilen met onder elke bladzijde mijn paraaf... Elinora, 22 december 2010…

geuren zoet komen tevoorschijn vanachter een muur Zij die deze nacht de tekst godzijdank waarachtig leest Tussen ruimtes ligt een verscholen tijd centrum in dit labyrint maakt eindelijk vrij Pretogen breken kettingen en keten en niemand die nog lijdt golven breken een laatste keer in het onderbewustzijn vanaf vandaag vliegt enkel nog een echo…

Stoffelijk niet van deze wereld verankerd in hart en nieren levendig in volle weerbaarheid, geen diepe smart, een sterke eigenheid valt niet uit de toon onmiskenbaar consequent voorafgaand aan een zekere dood ontsproot zich het dichterlijk talent een eigenschap waarvan iedereen genoot waarin een creativiteit wordt herkent had hij niets…

Ik hoor de echo van het heden Die mij vertelt wat ik nu moet doen Maar ik zie ook een schaduw naar het verleden Die mij herinnert aan wat ik heb gedaan De echo is luid en duidelijk Hij geeft me richting en kracht Maar de schaduw is zacht en vaag Hij maakt me soms angstig en zwak De echo en de schaduw zijn beide deel van mij Ze vormen mijn identiteit…

'Gij zijt toch immer lastig! Gij wilt gestadig kussen! - Wat doet toch al dat kussen? Wat wil dat toch beteeknen?' Zo sprak mijn schone Fillis, En keek met donkere ogen, En wendde 't hoofd ter zijde. Ik greep haar lieve handjes, En zei: mijn dierbaar meisje! Mag ik u dan niet kussen!... Zij schudde 't hoofd en boog zich, En drukte met…

Waarom of toch de Dichters Zo graag een teugje drinken? Dit vroeg ik aan mijn Zangster, En zij gaf mij ten antwoord: 'Er was in oude tijden, Een bron, die aan de Dichters En vuur, en geest kon geven; Hier dronken ze uit, en zongen Ter ere van hun Goden, En dappere oorlogshelden. De schoonheid der Nature, Het lachen van de lente, Het zoet…

Waarom moet een meisje blozen Als zij 't woordje liefde hoort? Waarom moet zij kunstig veinzen Als de liefde haar bekoort? Is de liefde dan onedel? Is ze een grove, lage drift, Die de grote mens vernedert? Voor de wijsheid…

Hei da, lieve dreupel water, zijt gij helder toch en schoon, in uw hemels lichtgeschater en uw diamanten kroon! Rood en blauw en groen en geluw, peers en purperwendigheid siert, in onderling gespeel, uw pinkelende uitwendigheid! Hei da, heldere lichtkrystalle, diamanten waterding, moet ge op de aarde nedervallen…

Wanneer vertoont de Liefde Zich op het allerschoonste, In 't hijgende verlangen, Of na het gul genieten? - Wij smaakten het genot reeds In de armen der verbeelding, Wanneer wij nog verlangen. Maar, na het vrij genieten, Wanneer, door al de vreugde, De snaren der verbeelding Geheel zijn overspannen, Dan heerst in onze ziele Een sombere verwarring…

O! wat is mijn ziel veranderd Door der liefde treurigheid! Voortijds was ik altijd vrolijk, Als Natuur mij open lag; Blijde met een dansend mugje, En een wemelende worm; Gaf een maagre bloem der heide, Gaf een blaadje mij vermaak; In het rijk van plant en dieren Was de bron van mijn genot; ‘k Dronk daaruit met volle teugen ’t Reinste vergenoegen…

Zo ver van mijn alles, Gans teder verlangen Naar woorden der liefde, Verheugt mij dit uur. Ik zit aan mijn venster, En tuur op de landweg, Mijn ogen zo moede Dat alles mij schemert. Nu zie ik een briefpost In ieder verschijnsel; Mijn hart klopt reeds sneller, Het ijlt hem al tegen, En - ach het is mis. Ik tel de minuten:…

O! maan! gij die de schone schepping Met zacht en kwijnend licht bestraalt, En in dit stille heldre beekje, Uw hemels beeld naar 't leven maalt. Gij, die in 't loof verscholen hutten Mij ginds in halve schaduw toont, Als vreedzaame oorden, waar nog de onschuld Bij stille vergenoeging woont. Gij, die alom op berg en dalen, Nu doodlijke…

Waarom zoude ik toch beminnen? Is de Liefde dan zo zoet? Doris zal mij niet verwinnen, Schoon hij zo veel moeite doet! Schatten heeft hij - maar - zijn schatten Dan de bronnen onzer vreugd? Neen! de rijkdom, niet te omvatten, Is 't bezit der schone deugd! Waarom zoude ik toch beminnen? Is de Liefde dan zo zoet? Hylas zal mij niet verwinnen…

Psalm I. WEL zalig is de man die niet de baan des bozen Betreedt, hij, die niet volgt de raad van goddelozen, Noch in de stoel van spotters zit. Maar vreugde vindt des herten in de wet des Heeren, En dag en nacht, daarin de wijsheid zoekt te leren, Terwijl zijn geest aandachtig bidt. Gelijk de kloeke boom, geplant aan waterbeken,…

Een stille hut op 't eenzaam land, Vrij van gewoel en slommer; Een kleine moestuin met een beek, Beschaauwd van milde lommer; Een lieve schrijfcel, en een kas Met boeken, weinig mensen, Was al wat ik, als 't grootst geluk, Op Aard, van God kon wensen: Die keus lag in mijn kinderhart, Zij groeide met mijn jaren, Ik kreeg ze in …

Psalm XVII. Hoor, o Heere, mijn gesmeek, Waarheid uit mijns herten grond; Valsheid is 't niet, die ik spreek, Geen bedrog besmeurt mijn mond. Hebt ge niet beproefd mijn hert, Heer, het onderzocht bij nacht, Toen er niets gevonden werd, Heb ik op uw recht gewacht. Loutrend mij door reine gloed, Daar Ge in mij niets bozes…

AAN DE ONBEKENDE LEZER Hoe zoet is 't om te peizen dat, terwijl ik rust misschien, een ander, ver van hier, mij on- bekend en nooit gezien, u lezen kan, mijn dichten, mijn geliefde, en niet en weet van al de droeve falen van uw vader de Poëet! Hoe blij en is 't gedacht niet, als ik neerzitte ende peis, u volgend waar gij loopt op uw…

Janneke mijn manneke, Mijn hart- en hemeldief, kander, wel een ander, neen geen ander! - zijn zo lief?…

Uren, dagen, maanden, jaren, Vliegen als een schaduw heen. Ach! wij vinden, waar wij staren, Niets bestendigs hier beneên! Op de weg, die wij betreden, Staat geen voetstap, die beklijft: Al het heden wordt verleden, Schoon 't ons toegerekend blijft! Voorgeslachten kwijnden henen, En wij bloeien op hun graf; Ras zal 't nakroost…

Heer, mijn hart is boos en schuldig, Maar Gij zijt barmhartig en duizendmalen meer verduldig als dat ik boosaardig ben: geef mij dan, o Heer, ik vraag het, geef mij hulp en sta mij bij; 'k heb gezondigd, ik beklaag het, help mij, God! Vergeef het mij!…

Aan de onbekende lezer Hoe zoet is 't om te peinzen dat, terwijl ik rust misschien, Een ander, ver van hier, mij on- bekend en nooit gezien, U lezen kan mijn dichten, mijn geliefde, en niet en weet Van al de droeve fouten van uw vader de poëet! Hoe blij en is 't gedacht niet, als ik neerzitte ende peis, U volgend waar gij loopt op uw…

Zo spreke en zo denke en zo dichte en zo doe'k! 1879-80…

In de echo van de stilte Zit veel meer stilte dan in stilte alleen Die echo is niet kil, niet koel, maar ‘cool’ De nagalm, echo van die stilte Verzilten je zout in zoet Versterkt je dijken tegen overstromingen Van emoties, kwellingen, opwellingen Ben ik soms toch bang, heb ik angst Dan stort ik mij in die stilte en met name In de echo van…

Verbreek het zegel bij het etiket En haal de lichtslang dan uit de verpakking Bevestig 'm dan onder de bedakking Van uw gloedjenieuwe minaret En probeer door op het AAN-knopje te duwen 't Volk met lichtsignalen waar te schuwen…

zijn zo langzaamaan vergeten en de echo's zijn verstild ik rook wierook als een lang verdwenen geur de zon scheen kleur in gebrandschilderde ramen van broeders zonder namen je wijdde met met water in stilte zonder prater heden is hier eeuwigheid want gisteren en morgen gebeuren in een andere tijd…

Toen het stil Geworden was Buiten en de Vrieskou alles Dat leven ademde In zich had opgenomen, De knorrende beesten Zonder een mens erin Alleen geluidloos Nog voortbewogen, En ook de gierende Onrust in mijn Zorg'lijk hart Was gaan liggen En zich overgaf Aan de strengende Vorst, was het In dit verstilde Landschap…

Wit papier wordt volgeklad, echo's worden bewaard, zinnen worden vergaard op een schreeuwend spiegel-blad.…

Klank blik Woord dood Lachen om angst Leven om Help.…

Een wonder in wording Als een plantenzaadje dat ontkiemt Als uit het niets ontstaan Ben jij het die leegte verving Het bloeden van de drager blijft uit Een onzekere tijd breekt aan Toch zal alles voorspoedig gaan Jij bent het ware levensfruit Ineens verschijn je uit de duisternis Een piepklein mensje ergens daar onder Hoe je het ook bekijkt…

dromen over het dal van Hebron tot aan Athene weerklonk haar stem oogvijvers verzonken in het smalle waterlint ook dat bezat een brede bron van geesten fluisterend tussen de rotsoevers door maar geen blik op haar porseleinen gelaat voor altijd sluipt ze nog achter ons aan -------------------------------------------------------- Echo…