Alle inzendingen over Kleine ontdekking

ik schrijf in de ochtend, middag, avond en zelfs 's nachts en nimmer bereik ik de voorpagina, want Kerima, Julius en Driek dringen voor, zelfs Wil heeft dat streepje eigenlijk vind ik het best, zo ontdek mij maar in de marge…

Geinspireerd worden geklapwiekt zijn afgestompt raken ik ben mijn verliefdheid kwijt.…

DE PUPIL, SIEGFRIED, studeerde en sliep lang in DE KAMER Na een VOORVAL, eigenlijk niet eens heel erg lang geleden volgde DE PROCEDURE beslist geen sinecure De jongen, beschouwd als DE DIAMANT belandde heel spontaan TUSSEN HAMER EN AAMBEELD De klap dreunt nóg na tot in de eerder ontdekte hemel…

De ontdekkingstocht in je leven, je mag het zelf bepalen, maar er valt zoveel moois te beleven. Ieder mens heeft een doel en dat mag je invullen zoals je het zelf wilt. Het leven is zo waardevol, dat is nou wat ik bedoel. Geniet en maak er wat moois van. Foto Dick Voogd…

bouillon voor die stam gekookt eerst moest een ketel met water worden gevuld Het vuur eronder werd extra heet opgestookt; straks werd er zeker verrukkelijk van gesmuld Na een tijdje moest het vlees er nog bijgevoegd ‘t tweetal ontdekkingsreizigers protesteerde fel De hele stam grijnsde hongerig en vergenoegd waarna elkeen smulde van ons ontdekking…

Geef je hand aan een hand om je eigen hand te ontdekken geef je hart aan een hart om je eigen hart te ontdekken geef je ziel aan een ziel om je eigen ziel te ontdekken geef je geest aan een geest om je eigen geest te ontdekken eigenlijk is dit geven van liefde aan een ander om te ontdekken, dat dit kan met elk/ander…

Dat kleine handje in mijn hand, Het wordt steeds groter, laat soms los. Zoekt opnieuw steun, vol liefde houd ik het vast, Soms heel even, soms een hele poos. De wereld zo groot, zo veel te ontdekken, Mijn hand zal er altijd in liefde zijn.…

Ik ben jouw grote held Groot en sterk En zelfs dapper Werpen je ogen me toe Maar als ik je daar zo Zie lopen Je schrille levenslust In haast te grote sprongen gegoten Hou ik m’n pas in Weet ik wat moed is Een sluwe poging Om het leven bij te benen…

je eet een haring en neemt er drie mee of vier of twee je eet een haring je hoofd in je nek ik val op je, vindt je het gek? je vergeet te betalen ik hol je achterna je lust me wel, ja!! 't zijn jouw woorden niet de mijne maar jij bent getrouwd niet de mijne een haring en twee lekkerbekken da's wat ik wilde: even lekker bekken…

Met handen nog ragfijn gebonden in onschuld Met lichamen tesamen gevangen, bevangen in een oogverblindend verlangen Naderen we worden we schepper van een mysterieus web wederzijds verankerd met een zoet gefluister om als één enkele hartslag ritmisch elkaars lichaam te doorkruisen wij, volgens tastbare dimensies zintuiglijk bestempeld…

Even geen zin in woorden té lang op vragen gewacht die niet kwamen enkel zin in niets zittend in mijn nood naar woorden kijkend naar de zee omdat zij me misschien kan helpen zij laat elke keer moeiteloos alle korrels los krassend wrijf ik het zand uit m'n ogen…

De maan weerspiegelt een stille traan en toont hoe koud de nacht kan zijn…

Wederzijds zoeken van tranen naar échte troost zachte omhelzing In verbondenheid vloeit enge hopeloosheid zóveel sneller weg…

De winter regent, stuurt tranen over m'n gezicht. In de lente vele druppels zout, weerspiegeld door het licht. De winter sneeuwt, dwarrelt de pijn in mijn hart. Maar pijn dooit niet zómaar, omdat het warmer wordt.…

Hier sta ik breekbaar als glas je trapt op me breekt me in duizend stukken waarom heb ik je verteld dat ik om je geef? Hoe kon ik zo dom zijn? Je blijft terugkomen keer op keer je trapt op mijn glazen hart en ik ga kapot je weet dat glas scherp is zeker als het stuk is en auw....het doet zeer…

met het hart op de tong en de angst in de maag zie ik je komen en spreek ik je aan met het woord in de mond en de brief in mijn hand kijk ik je verwachtingsvol aan met een hart dat hard slaat en mijn knieen die knikken denk ik: mijn hemel wat heb ik gedaan met het vuur in de sloffen en de tong op de grond ben ik heel hard naar…

met het volle verstand wil ik in de mallemolen waarvan ik al weet hoe de rit eindigen zal het is een keuze die ik maak een keuze die niet iedereen mij in dank zal afnemen en toch maak ik hem Een keuze die anderen pijn doet die jou blij maakt en mij gelukkig maar toch......... Met mijn volle verstand dat slechts op halve kracht werkt…

Ik kijk terug en ja, alles ging vlug opgroeien, studeren, het belangrijkste, door het leven leren waarheen te gaan weten wanneer stil te staan en dan je vleugels uitslaan ontdekken dat de wereld veel te klein is in zijn grootsheid waanzin vinden in de snelheid van de dingen en rust in het zingen van de vogels.…

Bij het raam ontdekken dat de verte groter is de hemel je eigen kathedraal is de luchten je kasteel Bij het raam ontdekken: de rivier dat ben jij opkomend en afgaand tij alles gaat voorbij Bij het raam ontdekken woeste wind steigerende storm flitsend vuur Bij het raam ontdekken de rivier stroomt door het land en door de tijd…

Verderop staat een jonge vrouw, met een klein kind aan de hand. Ogen priemen in mijn rug, maar ik kan niet ontdekken wie me gadeslaat. Waarschijnlijk is het slechts mijn verbeelding, die me parten speelt. Plots ontdek ik een kleine rozenstruik, de uitgebloeide bloemen, nat van de regen.…

ik verkende zachtjes de spanning van je huid en voelde onderliggende spieren verstrakken in reactie zag in lichaamstaal jouw ontvangen naar acceptatie gaan ik kende je lieve ontvankelijkheid uit het strelen zonder elkaar te vervelen in het creatief ontdekken van nog zo veel nieuw te ontdekken plekjes in een wereld die opengaat pas…

buiten fluit een verborgen vogeltje wel tien verschillende wijsjes door elkaar zodra ik regelmaat ontdek begint het weer in een andere volgorde naar willekeur even laat het zich zien zo klein te kort om uitgebreid waar te nemen te classificeren, vogelgids in de hand onzichtbaar zingt het rollertjes voort…

liefde ongekend is ontdekken wie je bent ontdek waar liefde is anders grijp je mis in liefde ondergaan is onderdeel van je bestaan…

Ik dacht vroeger dat ik al volwassen was, al was ik toen nog zo klein, groeide net uit de kleuterklas, en wilde zo graag zelfstandig zijn. Men denkt nu dat ik groot geworden ben, al is dat alleen maar schijn, 't verschil is dat ik mezelf nu ken, maar ik blijf nog altijd even klein..…

te laten bestaan Met alle veiligheid hebben we het gedaan En blijkt toch een kindje te zijn ontstaan Daar zit je dan met je goede gedrag Je gedachten bij de geboortedag Maar je bent pas 14 jaar Zo'n kindje is voor jou niet betaalbaar Straks moet je een abortus laten plegen Zelf ben je daar hevig tegen Helaas zit er niks anders op Het kleine…

Kleiner dan klein Minuscuul behept Met simpele woorden Spring ik over horden Mag, neen, moet ik er zijn Want de groten der aarde Zijn helemaal niets Zonder mij En u, mijn waarde…

Zo klein, zo teer, zo mooi, Vol liefde, Ben jij gekomen en gegaan!…

mag ik alsjeblieft van jou houden…

Vannacht was ik opeens weer klein, een verjaardag met wat kleinen dingen, de school , eerst psalmen zingen. Een trommeltje met snoepjes drie dozijn, Toffees om heel tevreden mee te zijn, kinderen die vol verwachting zingen.…

Ik zou als in dat liedje Margootje willen zijn, zo miniem zo iel, zo ongelooflijk klein, in een lucifers doosje willen zitten, zo klein, zo iel, zo zonder ziekte, zo zonder dat waardeloze woord, wat bij die afgrijselijke ziekte hoort.…