Alle inzendingen over Langzaam worden de s

onder een luifel van bamboebladeren rekt de tijd zich uit als elastiek vanuit het schemerduister vindt zij het bleke licht daarbuiten ze gist naar diffuse geuren in de koele ochtendlucht een mens verzamelt verhalen de arend tekent cirkels in de lucht…

Zo langzaam als een slak. Wandel ik over straat. Ik loop op mijn gemak. En niets dat mij ontgaat. Iedereen raast mij voorbij. Druk met de dingen van de dag. Kijkend naar hen voel ik mij vrij. En blij dat ik iets langzamer lopen mag. Want ik wandel als een slak. Ik kijk om mij heen en geniet. Ik wandel op mij gemak.…

heeft gered En stilte ons meer waard is dan oekazen Poetsen straks de plaat als bange hazen Onze geest onthoudt nooit wat we lazen Glazen bol - het lot zal ons verbazen We doen het even heel erg kallem aan We doen zo rustig dat je niks meer voelt Doen praktisch niks, al raak je onderkoeld Het lijkt eenvoudig - maar zo 's…

Terwijl de ochtend moeizaam Geboren wordt uit een te Donkere nacht die hoogzwanger is Van het nieuwe morgenlicht, Een amorfe massa zich gapend Een weg door de file baant, Begint de hemel in het oosten Langzaam blauw en rood te kleuren Een geweldig schouwspel dat tot leven komt En dat alle somberte overstijgt - Leven is er, leven…

Maleisische moslim-mannen kunnen tegenwoordig scheiden met spoed door 3 sms-jes te sturen, mits genoeg beltegoed, mogen zij hun vrouw voor eeuwig verbannen Het verstoten via sms is nu erkend, dus legaal 't lezen van sms-jes is opeens 'n héél ander verhaal !…

Het leven gaat mij langzaam verlaten al het mooie wat ik eens zag is nu in de schaduw verdwenen uit het zicht van mijn hart verloren gegaan door eigen schuld kon niet wachten, geen geduld mijn dagen worden somber van 's morgens tot 's avonds laat door melancholie gevuld teneergeslagen door wat ik verloor zijn mijn dagen nu doelloos en leeg…

bloed Dat stroomt door regels, ongestoord Door bloed en zweet geschreven gedicht Dat een tipje van de sluier licht Schromelijk echt veel te veel bloed Als ervaringsdeskundige Net als een ieder weet, is niet goed Daarom slik ik pillen, preventief Daar 'k van leven houd, heb het lief Tijd zal leren wie uiteind'lijk wint 't Maken van illusies 's…

Bij oma 's graf zijn sporen van hazen, vogels en kleindochtertjes. Zachtoranje rook verlaat langzaam de fabriek. Avondrust nadert.…

Het zijn de bladeren in de wind en de geur van bloemen Het is het eerste ochtendlicht en een zachte regen in het gras Het zijn de wolken, een langzame schaduw en het tikken van leeg horloge Het is de glimlach als ‘s avond weer de zon gaat dalen…

‘s ochtends vroeg ‘s avonds laat als de dag overgaat in de nacht de donkere nacht nooit te snel voorbij alleen op mijn zij wakker op mijn kussen zo zacht zoveel gedachten liever droom ik dromen, zo zacht iemand die op mij wacht over mij waakt mijn dromen en gedachten kust me zacht ik word langzaam wakker een traan op mijn…

We moesten al die coffeeshops maar sluiten. Geen godsdienst noch tv, wat krom is recht. De doodstraf moet weer worden opgelegd en niemand gaat zijn boekje meer te buiten. ‘k Heb altijd al verlangd naar het verleden toen nog voor vrouwenkiesrecht werd gestreden.…

's Avonds als de zon langzaam de hemel verlaat verzamelen ze in grote troepen en kwetteren uit de maat om wie het hardst kan roepen dan bespreken ze de dag in de hoogste bomen met meer ophef en verhaal dan politici en economen tot het donker is dan stopt het kabaal.…

het tekenschrift van vogel en vlinder een eindeloze tranteldans geen pen die het beschrijven kan het lichte schrift zwevend opgelicht aan nest en cocon ontstegen als een rozenblad in vertraagde val vederlicht opgepikt stukgehamerde woorden leggen mijn taal in de schaal een starend stom verlangen van een dolend dichtershart…

’s Morgens bij het zeer langzaam ontwaken Zie ik ’n lijst van onvoltooide werken ‘k Geef de schuld aan de winkels die staken En ook aan de slome stadhuisklerken ’s Middags kook ik ’n heerlijk noenepotje Soms lekker maar veelal wat aangebrand Een kippenbout of een gerookt sprotje Geen nood ik zet ’t boeltje dan aan de kant ’s Avonds denk…

Terwijl men om de vele doden treurt Verliest de overheid steeds meer vertrouwen Zou men niet schokbestendiger gaan bouwen? Dat is, naar nu blijkt, nauwelijks gebeurd Voor Erdogan komt dit zeer ongelegen Dit werkt hem bij verkiezingen straks tegen…

toen de glazen glazig bleven de borrelnootjes weggehapt kruitdampen moeizaam weggedreven peuken waren uitgetrapt appelflappen, oliebollen in magen waren weggepropt kinderhoofdjes zachtjes tolden gapen werden weggestopt honden, katten weer verschenen opa's, oma's langzaam waren weggezakt voornemens al weer verdwenen nog voordat ze waren…

Terug in het bewuste, ontdek ik dat ik niet spreken kan Ik sein commando's naar mijn lippen maar mijn mond wil niet gehoorzamen Ik zie de mensen om mij heen ik hoor ze vragen en ik zie ze mijn antwoorden niet begrijpen Langzaam begrijpen ze dat ik.....…

Impressies van vertrouwde geluiden ebben langzaam weg.. in de verte verwelkomen hun echo's nieuwe klanken die zich mild bruisend laten schonen. Bruuskerend de werkelijkheid in de voortzetting van hun dromen.…

Alles wat ze schrijven heb ik al gelezen alles wat men zegt heb ik al gehoord, ’t is ongekend ik vierde mijn victories, mijn never-to-be-forgotten story's ik ben dus wat je noemt, wel het e.e.a. gewend Peterdw. Liever geen bloemen en ook geen langzame polka maar schenk rode wijn, en vele liters bier.…

M’n hoofd loopt vol, ik snotter, snuif en snuit, als ik die klachten richting farmacie fax bereikt de kriebel in mijn neus een climax en woest en onbeheerst proest ik het uit: “Hatsjiep, hatsjiep, hatsjiep-tsjiep tsjiep, tsjiep tsjiep !” Mijn God, ik heb waarschijnlijk vogelgriep.…

- Nu glijden de tijden zo langzaam aan, de dagen, de tragen, ze willen niet gaan en lang - lang - lang zijn de uren der nachten. Eens hield ik de goudene uren te goed voor klachten, eens vulde ik de levende, heldere dag met bloemen en blijheid en liederen zoet - maar ach! - maar ach!…

Nog steeds als een herinnering die elke schaduw koud en vreemd maakt ben jij mijn dood die wacht en kijkt hoe langzaam de angst mijn ziel opeet…

langzaam opkomend of ineens plotseling daar al dan niet gepaard gaande met warmte en kou een gelukzalige golf maakt zich van je meester en stijgt langzaam op het laatste restje lucht is er uit vacuum getrokken alleen op de wereld in een zoemende wereld groene velden bloemenzee aan zon geen gebrek eens spat die bel uiteen het…

Langzaam glijdt jouw vinger naar binnen... In slow motion bewogen, terwijl gedachten bezinnen. De glazen klinken, en het eten gegeten. Zes mensen aan tafel, alleen ik moet het weten.. Want jouw vinger met slagroom, vanuit mijn ooghoek bekeken.. Staat symbool voor mijn wensdroom, met gedachten die smeken...…

De tijd ging hemeltergend langzaam, tot hij met een stoelgang rende naar 't toilet; hij deed z'n geldbehoefte op de pot. De vrouw dacht opgelucht: 'Ik kan weer dokken.' Ze stond verheugd al klaar met haar pincet. Hij had helaas de flapdrol doorgetrokken.…

denkt aan mij en hoewel we elkaar nog steeds veel vertellen zal het in ons niets herstellen er gaat geen week voorbij zonder dat ik enigerlei een moment slagzij maak en zinkend in verdriet denk aan de dag dat zij mij verliet er gaat geen maand voorbij zonder een herinnerende bladzij omdat zij daarop soms nog beschreven staat maar langzaam…

ik ben zonder geld langzaam aan het spelen -dat eeuwige gezeur van de allerrijksten- het is eetbaar en in werking aan adrenaline verwant. anders dan men had verwacht ligt iedereen door elkaar achter de mouw van een kleine groep voorname mensen wordt kunstmatig gekiemd graan weer gedroogd en op de schouder van een bisschop gelegd…

De weg is de tijd die begint en voorbij gaat waar ik jou volg en weet dat we elkaar weer zullen zien met de vragende ogen die bij onverwachte ontmoetingen horen. In het dal kijk je om en kijk ik weg om de illusie vast te houden dat de berg die wacht dezelfde belofte is waar deze droom weer iets langzamer…

Langzaam door de bomen Zie ik heel mooi licht Het blijken maar mijn dromen Dus hou ik mijn ogen dicht Langzaam droom ik toekomst Over dingen die ik mis Ik vind het nog het stomst Dat die gedachte er niet is Langzaam zie ik verleden Zwevend door de lucht Concentrerend op het heden Sluit ik af met een zucht Langzaam komen alle dingen…

Langzaam staan wij op. Eten dan op ons gemak en gaan rustig weg.…