Alle inzendingen over Licht belegen

"Beleg in olie, voordat het te laat is!" "Geniet in ons casino deze week!" Men lijkt nu wel zo'n beetje uitgegraaid. Dus wordt de klok maar snel weer teruggedraaid.…

Men vierde in de kaasstad weer victorie Waar zij na 't Spaans beleg toen werd ontzet Zo ook de bus met Polen bij AZ Bevrijd na veel verzet, ontdaan van glorie Doch in verdraagzaam- en verscheidenheid Viert Alkmaar 't grote Lichfeest: de Vrijheid…

Een vrolijke god, genaamd Bacchus Orakelde in amfibrachus: "De mens loopt te mokken En noemt dat betrokken Mijn raad: drink in godsnaam, en lach eens"…

Troost is als warme toast verrassend opspringend elke nieuwe dag uit de broodrooster van je leven waarvan je blijft eten ook al is het dagelijks beleg veelal minimaal Je voorziet uiteindelijk in je eigen beleg en door goed beslag leer je je eigen brood bakken jouw volkoren levensbrood ook al blijven ze je "koekenbakker…

Knagend snijdende gaten borend als in een kaas die rijpende ouder word Op smaak komt maar soms iets te scherp en dan is het te laat voor mooie randjes De extra plus verbrokkelt is moeilijk te belegen voor een hongerig man die zijn woordenliefde even niet meer vinden kan…

Het wordt een hele koude koningsdag Dus blijf ik liever warm en lekker binnen Om nieuwe snelsonnetjes te verzinnen Zelfs zeer belegen grappen bakken mag Ik hoor nog wel hoe erg u deze vond: 'Vanochtend zit de vorst ook aan de grond.'…

de man boetseerde holle gesprekken en vervormde belegen grappen dorheid en droogte bevolkten zijn mentale landschap ‘s nachts dacht hij aan oude wijn in nieuwe zakken het was hem nog niet opgevallen dat er steeds minder mensen bij de koffieautomaat stonden…

met een ontsmette kar in oorlogsgebied raadzaam verdraagzaam “ gaat u maar hoor” de kaas wordt belegen er zijn vast omwegen ingesloten om de hoek met glimlachende vloek snel de verkeerde chocola pure tijden van Corona de koek is op het klopt voor geen meter doe nog maar een halfje…

de ziel dat is zo'n oud belegen woord ik weet haar niet te vinden tenzij men aan haar komt dan doet zij zeer betrapt 30 november a.d. 2014 dominicus prima adventus begint met 'ad te levavi animam meam': tot u hef ik mijn ziel op…

Vingertoppen wandelen kreunend Liefdevolle dansen zwetend in beleg Zij zoeken prangende naar ontlading Zwijg zij slaafs er wordt niets gezegd Aarzelend tussen haar trillende dijen Daar in de gevoelige maagdelijke vallei Dringt zijn verdwaasd gezwollen roede Ruw stotend niets ontziend in mij mij mij…

In gans verduisterd woud droomde ik van sterren… en een maanlicht pad, naar lichte verten voerend, zag ik mijn geest. Heb ik niet altijd op uw komst vertrouwd? Mijn hart kent u, gij kent mijns harten schat, en samen gaan wij verder, onbevreesd.…

eten met enkel hoop als beleg de deur open laten en vertrouwen op windstilte de dag bewonderen als een schilderij van een onbekende meester de eenzaamheid herkennen en in het gezicht uitlachen het vlees aansnijden met telkens een nieuw mes ouder worden is een kwestie van ontwaken…

dode ogen spreken boekdelen in hoofdstukken gesneden kost voor kenners, brood ontzettend Leids komijnen kazematten ik beleg heel weids voed de korsten aan mijn katten nodig uit, heel blood melkwit gesneden dicht ter lijk kan het niet bevatten…

In Licht is Waarheid. In Waarheid is Wijsheid. In Wijsheid is Licht.…

hij gaf zijn broeder weg voor brood; beleg met vette spijzen haar gezicht kwam voorbij; geen korreltje bleef over de rover nam het mee ze rilde en beefde; in de geplunderde boom kwam ze tevoorschijn als de late rozen uitgebloeid; haar takken gesnoeid; in een nieuw stralend leven…

verguld zag ik dat jaar een herfst die deuren openliet als van een opgeluchte lente over belegen beddegoed de avonden die wij toen deelden hielden het smeulend hout van fonkelnieuwe woorden aarzelend genoeg maar met zijn zoete zucht stookte ik het vlammen op te gretig van dichtbij in een felle kou is het tintelen nog voelbaar…

Van alles wat bestaat, ben jij graag bereid te vertellen: die onvoorspelbaarheid, geen onderdeel van een systeem te zijn; dat zal ook meegeteld hebben: onder beleg zal het zijn weg vinden, zullen wij onvermoeibaar lering trekken en elkaar versterken.…

Voldoende brood, fruit en beleg. Het geheel gecompleteerd met thee en eitjes in hun dop. En altijd eet ik ook het jouwe op, behalve die lekkere eitjes. Waarvan ik er maar ééntje eet. De tweede is jouw lege kop; die plet ik op het tafelkleed.…

Met de verrassende ontreddering van een najaarswind is de herfst zijn beleg begonnen. Populieren kaal als borstelstelen houden hun fierheid staande. Een seizoen op rand van verscheiden, alsof zonder bladeren de vrijdenkerij weer ruimte krijgt. Met de wiekende lafheid van een duif stijgt de dodenkou op uit de diepte van het leven.…

ik zag je dansen op de zwarte lijn die de gouden glans als schaduw had alleen je ogen twinkelden in weerkaats het ongeziene priemden stralen zonder eind met jouw pirouettes bouwde licht zijn cirkels in piramides tot de hemel waar zij in ontmoeten het sterrenlicht begroetten in de blauw- gouden kleur die zonder zwarte…

Woorden lijken te breken, op de barricades van terreur, lijken te verdwijnen, in de vuurmonden van semi-automatische geweren. Woorden dreigen te vervallen, tot een allesvernietigende kracht, klaar om de aarde verschroeid te maken, onbruikbaar voor verder leven. Waarom? Had Hij aan Zijn Vader gevraagd? maar Die had enkel gezwegen, slechts…

komt nadert mij met liefdevolle aandacht wie lezen kan en wil 't zingend hart in vreugd en smart dat schone druppels vangen mag och zie de sombere bossen waarom de ranke bomen zwiepen de vijver bedekt met mos en waterlelies in koele gouden dagen van juichend welbehagen de stille ongerepte plekken dat mij rukt uit bange overheersing…

de boterlampen verbannen de duisternis enig in haar soort…

Een kleurrijk afscheid van de dag. Kaal de bomen, het zicht steeds meer. De wind houdt nog steeds aan er lijkt geen einde aan te komen.…

Kwam een vage kennis tegen het was 'gezellig' met haar ge-ik na een uur was ik zó belegen en dacht, mens hou op, ik stik. Het merendeel is egocentrisch alleen zìj zijn de moeite waard of ik ben niet realistisch en ingetogener van aard.…

in licht gehuld alwaar een strak opgemaakt bed samen 30 vierkante meter geluk als uitzicht binnen Een hek in een heg langs een rommelige parkeerplaats waar achter een versteende boulevard tegen een gouden zandstrand geplakt voor een immer blauwe zee de noodlottige drempel naar ons geluk als uitzicht achter…

ik bouw een brug over een vluchtig dal ondersteund door broos gesteente een verbinding scheppend tussen deze en gene wal mistig is nog de overzijde schoorvoetend ga ik vooruit niet wetend wat te verwachten: een menselijk beleg, uitstekende handen of donkere krachten aarzelend is mijn tred heeft het zin die weg te gaan…

met dank aan Léo Ferré een belegen porseleinen wasbak aan de straat gezet voorzien van nikkelen kranen waardoor geen water meer zal stromen...…

Als je wat ouder wordt Ga je meer letten Op hoe mooi het vroeger was Voor je gevoel gaat de tijd sneller Dat realiseer je je pas Als je de leeftijd bent ontstegen Van broekie, puber, jongeman Je bent nog fief maar al belegen Realiseer je dat steeds minder kan Niet bij de politie of in het leger Een ommezwaai gaat niet meer zo vlug Het is…

hoe kwaadaardig spreidt de avond zijn zwarte lokken en besmeurt de deurmat met oud belegen woorden de nacht onpartijdig van geest toch aanwezig met voorbereide zetten die mat maar wel opmerkend zijn want geen duisternis kent zijn gelijke onzedig en samenzwerend scharniert de slaap op lustige momenten, het laken herkent de melodie en figureert…