34807 resultaten.
Jaargetijde
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 495 Het wordt weer lentegroen
en zelfs het stoplicht in de straat
staat minder vaak op rood dan toen
het winter was.
Ondanks die vrolijkheid
is dit seizoen het meest geschikt
voor elke tijd die het vertikt
tussen jouw klok en de mijne
tot wij gaan winteren
en spoorloos verdwijnen.…
Eva
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 997 Zo ligt zij daar, haar handen in de schoot,
over haar zinloos moederschap te mokken:
haar ene, de zachtmoedige is dood,
en Kaïn, die het teken draagt, vertrokken.
Zonder gezicht is de haat tegen haar god
wiens plan als vonnis aan haar werd voltrokken
en zonder mond vervloekt zij fel het lot
dat baren degradeert tot domweg fokken
van…
Geen schepping
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 1.304 Ze kunnen worden afgeschreven
als feitelijk irrelevant,
maar alles groeit uit hun verleden
en alle jaren komen uit hun hand:
Vaders en moeders blijven heel een leven
als goden over iemands chaos zweven
zonder te komen tot het scheiden van
water en land.…
Grootmoeder
gedicht
2.0 met 82 stemmen 41.245 Haar hoofd een stad te vol
om er weer kind te kunnen zijn.
Maar in dat labyrint stond nog gegrift
een vaderhuis met vele woningen;
toen raakte zij op drift.
Alle dimensies werden in haar wit,
getallen cijferden zich weg uit reeksen
en elke volzin weigerde te zijn.
Zij werd een interlinie tussen dit
en dit terwijl haar ogen keken…
As
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 1.524 Mijn vader is alleen nog jas;
mijn opa nog alleen het dragen.
De eerste nog het ijs,
de tweede slechts het dooien.
Ach ja, mijn vader en mijn vaders vader:
de één van vuur de as
de ander het verstrooien.…
Gezusters Pax
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 918 De onvrede op de straathoek
roept rood rijdt door rem af.
De onvrede van de buren
is veel groter en met meer.
De onvrede op het scherm
is een onwaarschijnlijk lage
resolutie
Onvrede vooral op
maandagmorgen
goed uit te tekenen in
rood en zwart…
…en waar ik de vrede zoek is vrede zoek
en komt de zoeker altijd ongelegen.…
Toen jonger hadden we ...
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 335 Toen we jonger waren
hadden we in nachten als deze
elkaar bemind naar de mate
van onze dronkenschap
en geilheid.
Toen we jonger waren
was het leven bloed
en adrenaline.
Toen we jonger waren:
elke morgen een handvol ijs
elke middag een parasol
elke avond een paarse sjaal
Ach ja, zo was het
toen we jonger waren
en nachten…
no title (and still)
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 655 Was jij een bloem ik had je
in een oud boek verzameld
tussen bladen, gedroogd
tot een kantwerk van
transparant voortduren.
Maar boeken zijn gedoemd
tot stof en pulver,
en wat dan nog van jou?
Was jij een liefdeswoord ik had je
op mijn schrijftafel
lettergreep voor lettergreep ont-
rafeld om de wezenseigen
kern te vinden.…
ff fukken
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 1.492 Vroeger neukten we op de Bolero van M. Ravel,
in lekker langzaam ritme onszelf een climax,
hoogtepunt, je kent dat wel.
Mijn buurmeisje intussen draait house
van zoveel bpm door bonken begeleid
van heimachines in de nieuwbouwwijk.
Je kunt maar beter ff iets gaan doen
met bollen en breipennen: moeiteloos
sokken op maak van wol of…
even onderduik
hartenkreet
1.0 met 3 stemmen 326 De verf die aarzelt in de kwast,
het doek dat droog blijft,
omdat iemand dreigt te kijken.
De hand die boven de toetsen
hangen blijft omdat de speler
weet dat muren horen.
De pen die letters absorbeert
om het verhaal onleesbaar te doen zijn
voor een geheime dienst.
We moeten onze woorden doven
en onze handen zwijgzaam maken…
Buiten beeld
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 2.107 Alles even buiten beeld geraakt
toen jij daar vóór kwam staan:
de tuin, het dagelijkse huis,
de avondkamer nakijkwerk.
Niets zal ook ooit nog eender zijn,
of liggen in hetzelfde licht,
zelfs bij een stap opzij:
het verre dorp, de wagen met de os.
Ik zit er niet zo mee, zolang jij
blijft mijn uitzicht
op het verre sprookjesbos…
Ik weet dat jij er bent
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 623 Ik weet dat jij er bent
wanneer de tocht mij overvalt,
het dal mij opslokt,
het pad steil afloopt
en stenen zeer doen aan mijn voeten.
Jij zegt: kop op, als je
eens omhoog keek, jongen:
pijnbomen staan weer in bloei
en uit de rotsen groeit een plant
die hen in spleten breekt,
alles zal vlak worden, ooit.
Ooit alles vlak: het…
Zingen, hoe de donkre wereld
poëzie
3.0 met 24 stemmen 3.505 Zingen, hoe de donkre wereld
zijne ronde reize gaat;
zingen 'lijk de merel merelt
'lijk de nachtegaal, die slaat;
Zingen, blind, 'lijk vóór alle eeuwen
't laaien van 't onnozel licht;
zinge' als zon en maan, flambeeuwen
aan het duisterst aangezicht;
zingen: vreugde en smart, gesmeten,
al wat gloeit en al wat rijt
aan de gapend-geer…
LIEFSTE
gedicht
3.0 met 265 stemmen 65.164 Als ik er niet meer ben
deel me dan uit als brood
onder de levenden
en weet...
tussen de klaproos
en de korenbloem
stond ik te wuiven
als graan
gedenk mij
wanneer de halmen rijpen
of als de leeuwerik
ten hoogsten hemel stijgt
aanhoor de elegie
van pijnboom en plataan
denk hoe ik was genegen
het zachte oeverlis
onthou de vuurdoorn…
oud het mens de mens
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 1.653 Langzaam de trechter vergetelheid
binnengezogen bleef zij houden
van haring met uitjes voorgeschotelde
hapjes bij beetjes met een gebit
klepperend genoegen genoeg nooit
genoeg en altijd geholpen bij happende
hahap ja zo zo goedzo
hahap.
Zo wordt van ieder
het laatste het eerste
en is elk menselijk eind
een bijna mensloos begin…
Scheppingsdroom
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 1.449 Mijn kind, dít droomde ik:
je schamele geboorte
en je open blik…
En dat je spreken ging
en ik je vóór kwam zingen:
Zeg ken jij wel de mosselman,
die woont in Scheveningen…?
Maar ook vertelde ik je in de tuin
over de dwergen van Svart Alfa Heim,
bewaarders van de schat der Nibelungen.
Zo schiep ik als vanzelf in jouw bestaan
besef…
Oud Nieuws
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 1.634 Dit is een ironieuwsbericht.
Mijn moeder zat destijds in een gesticht.
Ze is er ongewenst niet overleden. Ze
heeft er weinig schade aangericht en de
geboden therapie aanbeden. Toen werd zij
naar een dof bejaardenhuis gebracht.
Tot dusver het journaal van ooit een nacht
en over naar de weerman van het heden:
Er wordt een handvol najaarsweer…
In de puntjes
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 644 Soms vallen hele stukken weg uit verzen,
soms zijn het een paar letters hi.. en da..
die puntje puntje pijnigen je hersens,
totdat je zoekend zoekend vindend vindt,
verdubbelt wat je ooit eens had als kind
en schrijft de ware poëzie
hihi dada…
helder (1)
netgedicht
1.0 met 6 stemmen 508 iets willen schrijven dat
is niets dan tijd
verdoen doorstrepend
wat je schreef opnieuw
schrijven en ook dat weer
schrappen aangezien wat je
gedacht had slecht bleek
maar bij nader inzien
nog zo gek niet was misschien
zelfs bij benadering het beste hoe-
wel uiteindelijk toch ook
alleen maar bij benadering
en dus zo ongeveer precies
niet…
Helder (2)
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 497 Helder
is iets willen schrijven
wat is en
dat is iets willen
schrijven over wat is
dat dat is dat of
wat is wat en intussen
nog veel meer onna-
volgbare volgzinnen
die geen volzinnen zijn of
wilen zijn of misschien wel
kunnen zijn
Helder is dus
zeer diffuus
maar toch duidelijk
ontelbaar…
toen ze belde
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 463 ik las een lijvig boek het zei me niets
het ging over de oorlog lang voorbij,
maar nergens woorden over roepen
in een waterput zonder echo of antwoord.
ik kreeg een document in handen over kruiend ijs en
hoe de tijd kan kruipen wanneer angst
de schotsen zichtbaar maakt,
maar nergens iets te vinden
over liefde tot de lippen.
ik opende…
blue eyes
hartenkreet
0.0 met 4 stemmen 890 Zoveel weemoed in het vergezicht
waarop jij lijkt blue eyes, zoveel
blue sky dat er stapels wolken
aan onderdoor gaan.
Zoveel zomermelodie in
de speler rond je oren en
in je hoofd: pijn zingt rond
Zoveel weemoed in de wereld
lief, zoveel, takken van bomen
kraken onder dat gewicht
bij wijze van winter
en liefde wordt heilige pijn,
een…
webcam 1
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 548 Filmfragmentjes
met jou, compact en
5 seconden:
de schepping van een
godsoogdoosje
Met aanzien van jouw open
blond en blauw moet er
gedacht zijn dat het
zo wel goed was.
Het wordt een lied:
hoe mooi is het bewegen
van jouw lief gezicht dat
oefent op een schuchter
blooslachje.
Vangen, denk ik,
vangen jongen,
in een gedicht.…
heb ik je ooit teleurgesteld...
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 437 Heb ik je ooit teleurgesteld,
het moet geweest zijn
als een bosrand grenzend
aan weiden, een versomberen
van licht en geurend gras.
Heb ik je ooit teleurgesteld,
het moet geweest zijn
in de scherpte van een strandwal
of een waterkering,
dorstige vloek van de najaden.
Heb ik je ooit teleurgesteld?
Ik kan mij slechts herinneren
het…
ik weet van jou
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 1.012 Ik weet:
noch van jouw leven
noch ook later van je dood
blijft er een stoffig huis
achter in de herinnering
die dan door de hemel waait.
Nee,
hoe ook de seizoenen over elkaar
uitgebuiteld zullen zijn,
en de jaren voor altijd zwijgen,
alles zal buiten zijn
van zon en liefdestuin
een nooit verdwijnen
van vlinders in struiken.…
Boekarest en de goot
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 518 ...Want in Roemenië
goddelijk apathisch
waar al meer dan tien jaar
geleden een god werd
weggezonden omdat de mens
hem niet meer moest
draaien steden langzaam
om de as van de inflatie
draaien de nek om dragen
vrouwen het hoofd in
doekjes voor het bloeden
de jaren vijftig
wederopbouw
veegt men straten
die nog vol bladeren waaien zullen…
van lente en zomer
netgedicht
0.0 met 1 stemmen 653 Eerst laat zij als kind
de koude moeder achter,
wrijft zich wat eerstelingslicht
uit de ogen: er komen klokjes,
er aarzelt groen.
Dan gaat zij voorzichtig lopen
met het vermoeden
van een feest verderop en
later en bloost het veld,
waar haar voeten gaan.
Maar dan bevangt haar een hals-
over-kop van levensliefde
en buitelt zij over…
van lente en zomer (revisited)
netgedicht
0.0 met 2 stemmen 475 Zij laat als kind een witte moeder achter,
wrijft zich wat eerstelingslicht uit de ogen:
er komen klokjes, er verzamelt groen
zich in eentonig groene regenbogen.
Zij gaat aarzelend lopen en vermoeden
dat er een feest broedt verderop, of later.
En heel het veld bloost waar haar voeten gaan,
want twee, drie tinten dragen haar op handen.…
1964, een gedurfd jaar
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 444 Dat jaar, The Beatles bloeiden,
moet er heel veel zonlicht zijn geweest.
Dat jaar, mijn vader sloeg een hoek om,
moeten er onaardse luchten zijn verwaaid.
Dat jaar, in jou wakker geworden,
moet zacht geritsel te horen zijn geweest
in bomen waar al fruit kwam rijpen.
Dat jaar was dus vol onbestendigheid,
en ik die week na week maar sliep…
KEW
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 1.038 Het meisje opgezweept,
muzikaal paard van een
gedegen stal: ja mijn moeder
en mijn vader ook jazeker als
het raam open stond en
de geuren van de klanken
als grashalmen binnen kwamen
zweven zo einde zomer…
Het meisje moet van alles,
om iedereen om kijkers en vooral
om ouders die zo rusten op haar schouders.
Het meisje moet en weet dat…