118 resultaten.
Nazomer
gedicht
4.0 met 1 stemmen 5.332 Lang voor ’t verdorrende seizoen beginnen moet,
speuren haar scherpe ogen naar de onderhuid.
De bloemen van haar bloed schreeuwen haar kleuren uit.
Ze gaat uitdagender dan ooit van hoofd tot voet.
Er is een leven dat zij in den spiegel voedt.
Haar ogen drinken het tot zij ze topzwaar sluit:
dronk zó een ander haar nu tot den bodem uit,
of doofde…
Nazomer
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 96 In een witte sloep in de haven lig
ik te soezen in de lome stilte van
het late zonlicht, de nazomer legt
haar vermeende onschuld af, trilt
in mij na, de zoele wind die boven
het brakke water waait, kleeft mijn
gedachten aan de vlindervleugels
van een langsfietsend meisje vast…
Nazomer
poëzie
4.0 met 5 stemmen 606 Vaag drijft door de open deur
De bleke avondwind
Een bitter kille geur -
Alsof de herfst begint.
Vaag, als een vallend blad,
Daalt door mijn lege geest
Herinnering aan wat
Wel eenmaal is geweest.
't Is of mijn hart verstomt
En of ik stil verga,
't Is of de herfst al komt -
Hij komt weldra - weldra!…
Nazomer
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 403 Het leven heeft zijn gewone ritme terug gekregen
de luiken aan de ramen zijn niet langer gesloten
bij de bakker en de slager hangt het bordje "open"
ook het verkeer wordt steeds drukker op de wegen
de mensen naar het werk,de kinderen aan school afgezet
iedereen heeft zijn taak met vernieuwde energie hernomen
mooie zomerdagen laten nog even…
Nazomer
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 100 Behalve de seizoenen die wij kennen
Kwam er een vijfde bij ons aangewaaid
Dat heeft de andere vier voorgoed verfraaid
Het was voor de bevolking even wennen
De indertijd inheemse Indianen
Waren met het verschijnsel opgegroeid
De landverhuizer werd erdoor geboeid
En droomde al van roodgeelgouden lanen
De Indian Summer, langzaam dringt het…
Nazomer
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 99 iemand vroeg om ademruimte, vloedlijn en
grensvlak tussen voorbij en toekomend
naar vlechtpatroon van het absolute nu en
het ultieme ter plekke, naijlend als nulpunt
doorschijnend als middaguur, met een
zachtheid die woorden vloeiend maakt
in verlengde van voorbode, sluitstuk van
voorbijgaande aard, zolang het nog kan…
Nazomeren
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 78 De bomen vertellen het
ze laten los wat bloeiend nat werd
ze hebben tijd nodig voor rust
De ondergaande zon weet het
ze gaat eerder weg
ze verlaat onze mooie zeekust
De frisse ochtenddauw
doet spinnenwebben glinsteren
het voelt vochtig en klam
De zomer kan niet eindeloos duren
zoals ze gaf in onvoorspelbaarheid
zo vleugellam
laat…
NAZOMER
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 166 maïs wordt geoogst
de bloeiende aardperen reiken
nog even wuivend richting hemel
sommige vogels dreigen al te vertrekken
hierover vergaderend met
hun jaarlijkse gezemel
iedereen probeert deze nazomer
zo mogelijk nog even te rekken
dit jaar is ze weer zo mooi
maar toch vormt ze al voorzichtig
haar kleurrijke hoofdtooi
op het bankje…
PRACHT EN VUIL VAN DE ZOMER
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 106 Hete nazomer:
dicht loof verbergt nog een bloem
van de magnolia.
In al zijn pracht rust de pauw
tevreden op een mesthoop.…
Erasmus' Moria
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 73 Waarde Morus, 't was laatst in
mijn dromen dat ik zag
Het noorden van het nieuw ontdekte land, Amerika
De herfst was zacht en warm
en ging de zomer achterna
Zo laat in 't jaar, het was een oudewijvenzomerdag
Gij weet, ik had mijn muze Moria
op 't strand ontmoet
In Genua, in pronkgewaad,
ik had haar stil aanbeden
Gij weet…
een vlinder in de nazomer
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 529 Hij zoekt nog
naar honing
in de late nazomer.
Hij zoekt tevergeefs
alle bloemen
zijn leeggezogen.
De herfst komt eraan...
Dan is het met
hem gedaan...
En kan hij niet
verder leven.
Heb met zo'n vlinder
veel medeleven.…
Herfst(d)achtig
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 368 Nu de wereld toch is afgestript
van ondergang tot ondergang
begrijp ik noch de waarheid
en de leugen noch waarom
oude slaap het gepelde
mimosablaadje mijn vinger
kan verdragen en violen
werken op het verbeelde
zo droomt het geen buiten
daar stript nazomer even nog…
Naspel
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 216 in de nazomer ruik ik
de geur van dahlia's
herfstdraden weven zich
tussen planten in potten
de zonnekracht is mild
verdampt langzaam ochtendnevel
kikkers zwijgen in de vijver
eten nog hun buikjes rond
op mijn terras gloeit nu
het weelderige kleurpalet…
onvoorspelbaar
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 181 je woorden druipen langzaam af
de stortvloed is geweken
nazomer brengt een stille
koelte over land
we zullen niet meer spreken
wat blijft is slechts
het onvoorspelbaar heden
zoals de kaarten in mijn hand
waarmee ik als zo vaak
mijn beurt niet uit kan spelen…
ijsbeentje
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 119 ik denk dat ik een nazomer ben
een slome rivier
water zonder ijsgang
misschien een bovenbeen
of een onzalige botsing
een kneuzing
door direct contact
een val van de fiets
een dip in het grondwaterpeil
ik denk dat ik een stille plek zoek
een blauwe plek
hard en beurs…
Wens
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 124 Altijd vroege lentes en nazomer in september
Binnen de contouren van tijd
En herinnering aan iets
Voor straks en later.
Maar altijd, altijd ook een hand
Die door je haren strijkt
En zegt:het is niets.…
knarsgenot
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 459 kiezels zijn te gek
om bloemrijk vervuld
nazomers te betreden
niets gaat er
werkelijk niets
boven zwijgen
en dan wandelen
over het slingerpad
langs de amstel
elke stap die je zet
hoor je jezelf knarsen
niets hoef je te doen
dan het in lucht verheffen
en laten dalen van je schoen…
Een ogenblik van geluk
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 1.162 Die bladstille avond
in het tanende licht
van de nazomer
dook ze op uit het niets
schitterde in mijn ogen
even maar…
heel even…
Toch scheen het mij toe
als was het moment
dat ik haar aura omhelsde
haar glimlach mijn hart verrukte
even intens zalig
als eeuwigheden van tijd
melkwegen van schoonheid…
Een ogenblik van geluk
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 821 Die bladstille avond
in het tanende licht
van de nazomer
dook ze op uit het niets
schitterde in mijn ogen
even maar…
heel even…
Toch scheen het mij toe
als was het moment
dat ik haar aura omhelsde
haar glimlach mijn hart verrukte
even intens zalig
als eeuwigheden van tijd
melkwegen van schoonheid…
Tussentijds
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 289 in tussentijd van doen en denken
blijf ik stilstaand nazomeren
aan woorden geen gebrek
maar toch moeilijk te uiten
waarheden op zich
zijn de herinneringen als droom
vragenstellend en ruimtezoekend
was de openstaande keus bij mij
zo kwamen antwoorden op de pers
en aan het einde van de seizoenen
is de balans opgemaakt
gedrukt in dankbaarheid…
Een zomerse dag.
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 295 Een nazomer om je vingers
bij af te likken
een zon die schijnt,
alsof ze dat alleen maar doet,
een temperatuur
die je lijf en bloed
verwarmd kortom een dag,
die tovert op je gezicht
een brede glimlach,
een zomerse dag,
wat wil een mens nog meer?
Precies, morgen graag een portie
van hetzelfde!…
Verhevigd bewustzijn
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 121 Op afstand keken wij
elkaar plotseling in d'ogen
Een heel mooie tijd van
nazomeren onderweg naar
Binnenkort in de maand mei, leggen
verliefde vogels in meervoud hun ei
Ook al was het toen eerder
op afstand
Het maakte mij blij…
de verwachting
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 486 mijn raam
verschuilt zich achter
zachte groene tinten
van bossen en bomen
ik voel al
wat gaat komen
van najaarskleuren
droom ik
van nevelgeuren die
allengs verkondigen
dat de zomer
verouderd raakt
ik pluk de laatste vruchten
eer de natuur
het zichtbaar groeien staakt
zo drijven mijn gedachten
naar het veld van verwachten…
Herfstspleen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 161 Laat in augustus.
Gekabbel en geflikker
door een zacht briesje,
door een bleke zon,
in een zwaarbewolkte lucht,
op het watervlak,
waarlangs ik rust
na een stevige wandeling,
genietend van een trappist,
een Westmalle Tripel nog wel,
en nog een...
Me langzaam beroezend
in een vergeefse poging
de nazomerspleen te bezweren.
De herfst komt…
stekelig gedichtje
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 127 pootjes bloot
eendjes snateren
over de wateren
van de Kromme Rijn
diffuus licht
vocht in de lucht
mensen genieten nog even
volop
nazomers genieten
met een voorzichtig
zonnetje op je kop
fietsen fietsen
allemaal fietsen
en dan een klaphek
hooo.…
DIEP SNUIVEN
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 59 Met dichte ogen
door bloeiende hei gaan:
zoetste honingsmaak.…
Geen winter
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 342 ik wou dat deze
prachtige nazomer
kon blijven duren
tot de vroege lente
voor een keertje
de koude kille winter
overslaan
ik wou dat die laatste
vergeten appel
aan de boom bleef hangen
tot de volgende lentebloesems
geen handschoenen
of dikke winterjas
een pull is meer dan genoeg
maar waar blijf je dan
met sneeuw en ijs…
herfstdame
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 719 in de vlam van honger
ben je nu geveld aan
koperen geuren
je haren wapperen als een vlag
je borsten half ontbloot
en ik jouw jongen
die jou gedurfd kuste
in een hunkering van nazomer
ik heb je nooit gekend, maar
getroffen in een liefdevolle wind
een vrouw van liefde
het donker legt nu licht in onze handen…
hij gaat geloven...
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 661 nazomer alles plast
verwaaide terrassen
groene tafelpoten
stuifzand op hopen
golfbrekers palen
meeuwen hangen in winden
mensen dralen
wel of niet afdalen
aan het strand
buldert de zee
bij strandpaal
zeven-honderd-zeven
kwam er het besef
van zijn geloof
de aarde was niet rond
maar plat
hij kon er van
af kukelen…
tijdelijk sterven
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 448 draag met mij bakstenen
in de mist van de ochtend
de nazomer lijkt te wenen
als ik kniel in het zand
een pad wil ik bedenken
naar het naderend
kale bomenland
ik herken het jaargetij
dat over een zwoele grens
de zon dieper laat dalen
en licht vooruit schijnt
op tijdelijke sterven
zo vreemd
maar toch weer
mijn innige wens;
stilte…