Netgedichten

netgedicht (nr. 81.030):

Nazomeren

De bomen vertellen het
ze laten los wat bloeiend nat werd
ze hebben tijd nodig voor rust

De ondergaande zon weet het
ze gaat eerder weg
ze verlaat onze mooie zeekust

De frisse ochtenddauw
doet spinnenwebben glinsteren
het voelt vochtig en klam

De zomer kan niet eindeloos duren
zoals ze gaf in onvoorspelbaarheid
zo vleugellam

laat ze ons achter
om te schuilen voor aankomende stormen
grote hoogtes zijn genoten

om met eerbied te vertrekken
nou vooruit nog even dan
een laatste keer ontbloten

omdat de bomen nog zo groen zijn
omdat de vogels nog graag zingen
omdat spinnen kunnen wachten

nog even met blote voeten in het zand
hoop en warmte op onze blote huid
om aankomende kou te verzachten

De bomen weten het
wij steken de kop in het zand
en verdwijnen liever hand in hand

met een eeuwigdurende zomer