Alle inzendingen over William Blake

Met momenten is het soms zo duister, In mijn hart, in mijn leven. Gedachtes die aan me kleven, Stilte, mijn ademhaling waarnaar ik luister. Soms komt dan alles op je af, Voelt het als een strenge straf. Komt er angst, een beknellend gevoel, Val ik weg, mis ik mijn doel. Een donkere weg, een duister pad, Wind door de bomen, een donker…

Ze hebben het op kaarten kunnen lezen, In symboliek van logo en van licht: Op deze Spelen wordt een stad gesticht, Nog even en dan is het Plan bewezen. Op twaalf augustus is het weer gedaan. Geduldig hoop ik dat het goed blijft gaan.…

wit van trots te paard of hangend aan de rots blaak je van pracht spierwit van gebalde kracht ik heb je weergaloos in steegjes en op pleintjes openhartig en oprecht ontdekt je oude kern ijzersterk gesmeed keihard geplaveid krijtwit gekneed op een pleintje tasten mijn handen verliefd naar de milde stilte van de wind.…

Is dit de wereld van fysiek strijdend om tijdelijke zaken die middels dienen van repliek slechts ego’s laat blaken? Met zelfingenomenheid trekkende naar het front Goede bedoelingen ten spijt ontsteken wij het lont. Zo klinkt de duizendklapper herhaalt zich alsmaar rapper zijn gillende keukenmeiden niet meer te vermijden.…

aan b omdat zij meekijkt niets is zoals het lijkt geen blik zo rijk zo diep en lang zo slim maar o zo bang jij begrijpt het blake enzo pope en dood steeg en het rood de zon en jeugd mijn lichaam en ziel staan bloot maar nooit meer jong zoals het ooit was nooit meer terug jij en ik kijken soms even om…

Het is stil langs de landweg, het bos houdt de adem in. De laatste vogels zijn allang vertrokken, als door een klok gedreven. Vraag mij niet het uit te leggen. Een late haan kraait naar de nieuwe dag en die komt als op goud gedragen. Strooit uit zijn paarlen van geluk over het nat gebladerte. Brengt rust en vrede op deze plek. Hulp ‘loos…

Het is fijn om pagan te zijn; gevoed door een oud geloof zie ik Proteus rijzen uit zee en hoor ik Tritons hoorn. Ik leef in een bezielde wereld met een goddelijke natuur bewoond door satyrs en nimfen. Boven mijn hoofd, hoog aan de hemel zwerven de goden. Ik ontmoet ze ook hieronder aan de voet van Olympus. Zeus regeert met ferme hand…

Dit is het veld waar de strijd niet heeft plaatsgevonden, waar geen onbekende soldaat stierf. Waar gras de handen ineen sloeg, waar geen monument staat, en de lucht het enige heroïsche is Vogels vliegen geluidloos, ontvouwen hun vleugels in de open lucht. Er zijn geen gedode mensen noch vermoordden in dit gebied, geheiligd door ontkenning…

Mijn hart verstijft, mijn geest wordt loom Zou niets in mij meer blaken?... Mij drukt als lood een kille schroom, Ach, zou de dood genaken?...…

Bean John Cleese Robin Williams dankten hem om zijn great performance koninklijk voor zijn verjaardag Of hij straks nog wel compos mentis is droeg Charles eerder voor te ongewis heel wijs over aan het hoogste gezag…

ik verzamel vergezichten en bouw een horizon waarin ik kan verdwijnen als jij dicht bij me komt de stappen zijn geteld als strand en veld zon overgoten blaken en jij weer je entree komt maken woorden dragen slechts verlaten omdat elkaars nabijheid niet tot naderen zal geraken wij leven met het nemen van wat we ooit elkaar hebben…

De jokers maken grappen bij het leven; 'Geblaat' en 'veel geschreeuw en weinig wol' De schapen hebben echt niet minder lol En kunnen hun produkt bestemming geven Een dekbed bovenop een superster Waar je naast mag liggen (dat gaat míj weer ver)…

Zag je Kate’s fotootje voor moederdag? Ik dacht al bij mezelf: dit kan niet kloppen, Ze heeft opzichtig zitten fotoshoppen, ’t Is onbegrijpelijk dat zoiets mag. Het zat ‘m niet in handen of in huid, Ze zagen er gewoon te happy uit.…

Il nome della Rosa is Umberto Eco's magnum opus De naam klinkt als barokmuziek Hij was auteur, mediëvist En hooggeleerd in semiotiek De hoofdfiguur schreef wat hij wist En legde 't vast in een kroniek In Noord-Italië trad hij In de Benedictijner Orde Als jong novice in een abdij Aan de hand van 'n oude frater, William…

Wat een pracht en praal Wat een prachtig stel Alleen de joie de vivre miste ik een beetje wel…

23 april 1564. 1 Geen poëzie als die van 't moederharte, Wanneer ze bij de wieg haars eerstlings zit, Niet zalig door vergetelheid van smarte, Gelukkig wijl zij mijmrend dankt en bidt! Hoe was ze uw deel voor lange reeks van jaren, Aan Avon's boord, gij bleke jonge vrouw! Die 't venster uit het landschap in mocht staren, Die droomde…

Geen tijd! In deze snelheidscultuur wijst elke klok uur na uur op cijfers van winst en verlies Vicieuze cirkel rond ‘hebzucht als devies’ In ‘t leven onder strenge heerschappij van economische dwingelandij wordt stille tijd ons ontzegd en het meetbare opgelegd We laten ons sturen en jagen ook al willen we onthaasten, of vertragen We vragen…

Geschreven door de schrijver aller toneelschrijvers William Shakespeare. Tijdens een of andere slag viel Richard van z’n paard en deed hij de beroemde uitspraak, waarbij hij dus zijn, door onbegrensde ambitie (moord,doodslag en verraad) verkregen, koninkrijk wel wil ruilen tegen een paard om te kunnen ontsnappen.…

we hangen aan dezelfde boom jouw blaadjes fris en appelgroen beschut door grote sterke takken blaken nog van levenslust, terwijl mijn bladeren geel met rood omrand zich eerdaags zullen voegen bij het bladerdek, dat als een warme zachte deken nestelt rondom de witgevlekte stam van mijn ziel graag zou ik jou beschermen, beschutten en behoeden…

we hangen aan dezelfde boom jouw blaadjes fris en appelgroen beschut door grote sterke takken blaken nog van levenslust, terwijl mijn bladeren geel met rood omrand zich eerdaags zullen voegen bij het bladerdek, dat als een warme zachte deken nestelt rondom de witgevlekte stam van mijn ziel graag zou ik jou beschermen, beschutten en behoeden…

Olympia afbeelding: John William Waterhouse: the chrystal ball 1902…

De pioenrozen zijn gestolen uit de tuin -- Heel de dag is leeg.…

haren voor de ogen buitenwereld dichtgeplakt gesluierd onvermogen ’t koffer vol verlangen al gepakt een sluik gordijn van koperdraad je eigen koudeoorlogstaal gepantserd schromen over straat wattendot in roestvrij staal wanneer zal de bloem ontwaken die sluimert onder glimmend ijs wanneer de rozenknop ooit blaken wanneer zaad in plaats…

Als ik mijn nachthemd uittrok na ontwaken En met de spiegel werd geconfronteerd Kon ik volledig in vervoering raken Sneeuwde ik vlokken, leek geobsedeerd De rode vegen op katoen en laken- Schandvlekken die dat razendsnel bemorsten Waarom kon ik niet van gezondheid blaken Moest ik aan schilfers pulken en aan korsten?…

er is geen water, alleen maar dorst en aan die anderhalve cactus is ook geen eer te behalen   en in de verte blaken twee kleine heuveltjes in de zon   En dan ineens springt die oase mij in het oog, liggend op een heuvel, zacht glooiend met fijne sprietjes gras begroeid en met prille dauw bedekt   daar leg ik mij neer…

En zo vaak zij elkander genaken, zie ik - hoe duidlijk - twee vlammen, hartsvormig verschijnen, en blaken met rozig opkrullende kammen.... Uw kusjes hippen en springen als vogeltjes op mijn lippen: ik hoor ze er hun wijsjes zingen, ik laat ze er zich laven en nippen.…

* vertaling van het gedicht 'When you are old' van William Butler Yeats…

de leden gelaten. het hart is blind en weet zich door het ziende onbemind. Oetoen plukt de bloem. huilen kan ze niet maar voel het droeve dreunen, hoor in het witte kronkelen van honderden larven de bodem van git waarop zij valt, waarop zij viel, waarop zij vallen zal, en adem het weeïge ritselen, het slurpen en glijden van…

Je kunt het proeven Het geeft je alle troeven Je kunt het zelf maken Voorzichtig schreeuw je het van de daken In gezondheid kun je blaken In tevredenheid kun je goed vertoeven Gun het anderen die je raken Bied hulp aan hen die het behoeven Waardeer meer in het klein Leer je geest te verbreden Haal kracht uit je pijn De trap des levens…

Laat hen in een lange smart Op een ijzren vaderhart Langzaam trekken tot ze blaken. Neem een heks of anderhalf Met een dosis toverzalf En een paddestoel of veertien. Smeer ze op Hem en 't Maagdelijn, Tot ze broer en zuster zijn, En malkaêr niet willen weerzien.…