Alle inzendingen over de echtheid Het Jood

Onder een onverlicht bestaan met gruwelijke schaduwkanten nietige wanklanken van liefde baan ik mij een voorzichtige weg naar waar ik de intense echtheid nog kan voelen de pure noodzaak steeds kan proeven om te communiceren met het licht in het gedicht.…

zag golven draaien vleugels zwaaien in een stemmig zeegezicht maar de bonkende geluiden van het overslaan zijn aan mij voorbijgegaan ook het schreeuwen van de meeuwen was niet in de lucht mis echtheid in het schilderij de gloedvolle bezieling verwaterde helaas bij mij…

Gedragen door de Zon in het oosten Toegelachen door De maan in het westen Probeer ik jouw Kattebelletje te Ontcijferen En zijn het niet Zo zeer de woorden Die mij raken Maar de punten Die dwars door Het papier heen Over de echtheid Van onze liefde waken…

Terwijl ik af en toe mijn euro's streel, Onwennig, maar met groeiende gehechtheid, Behoud ik toch mij twijfel aan hun echtheid: Die nieuwe munten glimmen mij te veel. En ook zijn ze heel slecht voor mijn gebit: Ik denk steeds dat er chocola in zit.…

dagen tellen niet meer de stukjes ontbreken waarmee zij tot weken worden geregen niemand puzzelt er nog foto’s verkleuren de echtheid van het gebeuren is slechts herinnering toch schrijnt het gemis huilt het alleen zijn nog bittere tranen om de hand die er niet meer is…

Op het strand Waar hemel en aarde Elkaar raken En waar de vloedlijn Zich in eindeloos Herhalen verplaatst Ben jij er met Trippelende pasjes bij Om over de echtheid Van dit leven te waken En elke strandgast zicht te Bieden op de oneindigheid…

ik zag ze nog zitten op het perron beiden in zwart gekleed de joodse met het donkere kopje en zij met het koperen haar…

bertha lispelt: laat een jood mij slachten, drammedarissen! meer achtergrond: http://schrijven.wikidot.com/berta-lispelt…

Nog leeft de dag dat de soldaten kwamen, ze noemden bars de joodse kindernamen, ook die van Sara, Bram en Raphaël. Hij had ‘geluk’, want hij mocht overleven en staart nu naar het nieuwe monument, ze hebben het een mooie naam gegeven: ‘de Trappen naar de Hemel’.…

Christus, die 't absolute van de liefde leerde, Spinoza 't absolute van 't heelal. Marx, die het relatieve van 't gevoel En van de geest des mensen leerde, - Einstein van het heelal... Welk een ras, welk een stam!…

Ahasveros was De Wandelaar De jood, van wie ik het verhaal nog mis Maar godzijdank komt Adriaan van Dis Nu met een gratis OB-exemplaar…

Inktzwarte tekening, van boeg boven water aan de muur, bij het bed met de gitaar wijnrode bloemen getuigen van waarheid teleurstelling raakt gevoelige snaar 't zinkende schip verbeeldt hevig in echtheid de angst om te leven is met de nacht nog niet klaar.…

haar naam was Sanderina ja schonk haar fiets aan een vluchtende Joodse man hoera bracht verzetskrantjes rond met haar oudste kind slepend in de kinderwagen 40/45 mijn DNA was werkend als kindermeisje Joods echtpaar en enig kind Maud vader hiervan sloot angstvallig vlug de overgordijnen dicht vanwege het kletteren…

En zo deden de nazi's tegen de Joden op exact dezelfde manier hebben zij de Joden vernederd, vertrapt, verwoest. Men is het verleerd om tussen de regels door te lezen. Ook dat is een crimineel feit. Als roofvogels domineren zij vanuit de hoogte. Toch zit ik op de openbare banken waar en hoelang ik wil.…

Als laatste traan biggelt Carmiggelt over de wangen van het woord zijn melancholieke stem kronkelt en probeer als de traan van Carmiggelt echtheid weer te geven van zeer gewone dingen er biggelt een traan over Carmiggelt maakt alle woorden nat er biggelt werkelijk een traan over Carmiggelt.…

Atheïst En Agnost En Boeddhist En Christen En Hindoe En Jood En Islamiet En Alle varianten Het boeit niet Maar Verdraagzaamheid verbindt ‘Heb uw naaste boeiend lief ’…

Het is een gruwelijk spel ruk het masker af op het liggende masker ligt een ander masker ruk het af - kijk het volgende en volgende, tot in het oneindige men is helemaal masker in deze vreemde komedie De beschaving moeder! (Want ik had lust naakt over straat te gaan. Maar in Parijs?) ---------------------------------------- uit…

Je hebt een verre vriend, hij zag je gaan met lange rokken en de klompen waarvoor hier zelfs geen woorden zijn. Nu loop je aan de hand van beschrijving, bescherming van niks. Ze vragen je nu en later nooit meer terug maar jij, jij timmert lekker aan de weg naar nergens. Dat had je gedacht dat als bedacht verleden er ook een toekomst te spelen…

de beste gedichten zijn ontstoken door mensen die dood hadden kunnen zijn uit heldendom zij zijn icoon in ons aanschijn hun bedoeling is een infectie op te lopen wij zijn dan rillende en ontheemd en zeer van eigenheid verstoken wij verwijten hen het dedain zo wereldvreemd maar eerder is de mondaine wereld vervreemd van de mens…

Als de maatschappij zijn route niet tegen de triniteit stoot kan men hem eens zijn in het zicht van de behouden haven; dan aangekomen in leer ons maat met de langjarige jood, brengt de boodschaptoast aan een half verheven enclave.…

met een gele ster op hun hart gebrand liepen ze in lange rijen hand in hand door nutteloos geweld langs sadistische hoofden naar de kamers die ongerechtigd hun bestaan uitdoofden…

Je hoorde hoe zij aan kwam lopen Haar ene schoen was rood van kleur De ander blauw, inferieur Zij die zich niet wou laten dopen Met aan haar schoenen rinkelbellen -Als was ze eerder dier dan mens- Voldeed zij braaf aan heersers wens Zich als een Joodse op te stellen Geschift, de dwazen die bedachten Hoe een bevolkingsgroep te merken Met…

de waarheid kan zij verdraaien tot de echtheid die ik zie duizend woorden kan ze fluisteren tegen de maan maar wie, zeg me wie zal er luisteren naar haar pijn als zinnen vervliegen woorden versterven en sterren verwaaien over de golven van onze dode zee de wind neemt ze mee wie voelt nog de pijn als al haar gedachten onder zand…

je fluistert vreemde woorden in mijn oren woorden die vervliegen over nooit eerder betreden wegen je toont vreemde beelden zonder schroom gezien door onbekende ogen ik luister ik kijk en schrijf twijfelend aan de echtheid van deze droom de beelden de woorden van deze tijd meisje, wat is er mis er is geen betekenis het is…

Flip Slokop uit Aldeblas die wonder wel in het eten was kwam eens door Den Haag gegaan en zag een Jood met kersen staan die riep vijf centen maar een pond Flip die wou passeren gaan maar kijk de jood die hield hem dadelijk staan en zei koop ook een pond daarvan maar Flip die zei een pond wel man ik kan je hele wagen wel aan top riep de Jood…

het gevoel dat je op het randje van de afgrond staat en ieder moment neer kan storten Terwijl je juist zo goed ging dacht je Ik zoek dan houvast In mijn Zijn In mijn diepste wezen Mijn diepste kern waar alles goed is Hoe mijn stemming ook is daar is alles vredig en goed Daar zit mijn kracht en puurheid echtheid…

He jood, gaat het goed? Zijn de doden het nog waard? is terreur de wet? God is overal hij kijkt, jij moet dat weten Toen, ster op je borst Zal allah ook zo schijnen?…

Je zult nog in de Gaza Voor Joden, Grieken, Palestijn Mohammed, Boeddha, Paladijn Je Jezus dromen op Java Als je in olie, bloed en wijn God’s nieuwe president wil zijn…

De Joden schrikken zich een keppel.…

de stenen hebben gesproken zij hebben de spoken gezien die mij bedrogen ik wist de muren maakte contact sprak met de vingers over alle emoties die ik in me had zij warmden mijn handen ieder op eigen manier bekenden hun afkomst uit klei van de rivier kennen de echtheid van leven waar onbegrip spookt verwijzen standvastig naar…