1341 resultaten.
HETE NACHT.
poëzie
3.0 met 50 stemmen 3.886 Op 't heilloos bed woelen mijn doffe leden.
De hartstocht moordt en martelt mij.
Daar klinkt een zilver klinglen van beneden
Een karavaan kamelen vaart voorbij.
--------------------------------
uit: Kwatrijnen (1924)…
Langzaam verliezen
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 653 Doffe woorden verlies ik
aan de stenen ogen die
niet kijken maar vermalen
wat ik wil antwoorden
in het moment dat naar stof en minachting
smaakt
en me achterlaat
met gedachten
die langzaam versplinteren
maar geen geluid
durven te maken.…
Verlies
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 223 Het schitterende licht
is nu verstoft
tot doffe onverschilligheid.
Het vrolijke gefluit
is nu gesmoord
in somber zwart gemoed.
Want ik,
ik ben niet meer
die ik nog gister was.…
Langzaam sterven...
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 1.633 Elke stap
Is een aardverschuiving te veel
Iedere beweging
Metst kloven in het landschap
Jouw spoor vervaagt na de zandstorm
Je voetstappen verdwijnen
Maar de doffe dreunen trillen na
Je spoor verdampt
je blijft bij mij…
Terreur
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 141 Het slaat in als een bom
in duizenden levens
Ze worden genomen
of diep geraakt
De doffe klappen
hoort heel Europa
Afschuw en paniek
liefde en troost
Dit samenspel van gevoelens
is krachtiger dan haat…
Oud
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 253 Mijn onderrug
één doffe pijn.
Opstaan
een moeizaam proces.
Onzeker op mijn benen
loop ik naar de badkamer.
Wat ik voel in mijn knoken
zie ik aan mijn gezicht:
ik word snel oud.
Sneller en sneller.…
Elk licht verliest aan glans
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 992 Elk licht verliest aan glans
breekt de zon in twee
koelt de hitte in de cel
werpt een schaduw vooruit
Elk licht verliest aan glans
zet mijn ogen in traanstand
trilt je lippen tot een kus
heft mijn handen ten hemel
Elk licht verliest aan glans
bleekt de sterren in de nacht
loopt dood in wolkenstraten
verdampt hoop in mistflarden
Elk…
Mohgreb
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 348 Het licht maakt geen schijn
in doffe holten
de duisternis vloeit
in schaduwen van adem
waar ritme
klanken vormt
haar woorden
afglijden
van gekreukte lippen
verkalkte nagels
bekrassen de treeplank…
vlakte
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 859 het gekerm van versplinterend hout
en de doffe dreunen van zelfmoordbeton
snijden als glas in mijn ijsbevroren gelaat
ze kerven diepe groeven door mijn huid
ik staar de vlakte in
terwijl verkreukte foto’s
door mijn vingers wegsijpelen…
Zonneschil
hartenkreet
0.0 met 1 stemmen 675 Lege woorden
Levenloze gedachten
Doffe vonken
In lege nachten
Glinsteringen boven
Vormen in donker
Vrij van blaam
Vrij van zonde
Zonder zonde
Zonder vragen
Zo zonde
Zonder nachten
en
Zonder dagen…
Aanslagen Brussel
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 275 Geen woorden vinden
en toch willen troosten;
geen ogen die schreien,
alleen maar een doffe blik.
Onbegrijpelijk wat hier gebeurt
en toch moet het leven verder.
Is dit de eerste dag na het begin
van de lente? Is dit een nachtmerrie?
Dona eis requiem.…
Luctor et emergo
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 675 In het ochtendgloren
trekken nevelsluiers
van gedachten
door het kreupelhout
van mijn herinneringen
waar doffe ellende
hoogtij viert.
Wind en water
zwelgen gulzig
graaiend mijn leven
naar oneindige diepten.
Luctor et emergo!…
opgegeven
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 402 in doffe ogen
huilt zijn verleden
verloren dromen
eens beleefd
een blik vol vragen
toekomstgericht
zijn er nog dagen
die pijn verlicht
waar vindt hij hoop
de lach in het leven
wil hij zijn dromen
nog toekomst geven…
Jongerencultuur
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 685 De jongeren
Van heden ten dage
Blowen als bezetenen
Met een manische blik
In de doffe ogen
Maar intussen wel genietend
Van flikkerende lichtjes
Uitgevoerd in rood en blow
Sorry, dat moet zijn blauw
Ik ben ook zo'n jongere…
Statue of Liberty
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 446 Een tweehonderd jaar
Door revolutie een en twee
no way back
welkom, dit is vrijheid
vlam rechts verklaring links
nu, doffe ogen
arm gestrekt in leegte
Katarakt over het grote meer
welkom, hier was vrijheid…
Over-spannen
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 1.259 Doffe ogen,
spanning
in je hoofd,
emotieloos
zeg je woorden
die je niet meent.
Uit de grijze
diepte
van je wezen
komt
een traan,
als een
sprankje hoop.
Weifelend,
stap
voor stap,
kom je terug
van de
dood
lopende weg.…
Zilveren cirkels
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 136 Het kalme water schrikt met een doffe kuch.
De rimpels vluchten in alle richtingen uiteen.
Weldra keert de rust weer terug.
Water is geduldig.…
Dans van glans
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 458 Koel en donker is de avond.
Vanuit het niets komen ze tevoorschijn
de naakten en behuisden.
Een voor een
glijden zij hun trage dans
schijnbaar zonder maat,
zonder doel.
Voor het eerste zonlicht
weer opgegaan in de natuur,
slechts glinstersporen achterlatend
als teken van bestaan.…
Glans van de dag
netgedicht
1.0 met 7 stemmen 1.581 je hart gaat
kaalgespeeld
rondzwerven
van het verdriet
overreden
kampmens
overhangende
familiefoto
op
kaneelbruine
kleerkast
met bamboe-
boeken
scheefgegroeid…
prille glans
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 627 ik zie het dons
zweven in de ochtendzon
wanneer het licht zich
over je huid verspreidt
ik wil je minnelijk raken,
voel al warmte opkomen
in mijn lijf
samen met jou
zal ik de eerste
lentezuchten slaken
de winternacht
met mijn ogen
bevechten
als ik de schaduw
nog sluimerend aanwezig
uit jou verdrijf…
Overzilverd glans
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 309 regentranen paraderen
strelend langs jouw wang
in de kille lentewind
heel bijzonder
net zoals toentertijd
dit daagt uit tussen wilde zanden
loop je weer door de regen
in de spiegel van nat
overzilverd glans
geen geweeklaag stijgt op
als de adem vrij en natuurlijk vloeit
op moeder aarde…
Een warme glans
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 232 Zijdezacht golft over de heuvel
in een wolk van satijn
haar warmte
de wind speels
blaast lokkend
krullen in haar
donkere haren
zou je haar ontmoeten
geef haar dan een kus
van hem
die ooit haar lippen dronk
gulzig en gretig
wijl ze hem haar liefde schonk…
Geen mooier glans
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 202 Er is geen mooier
glans te rapen kastanjes
vallen bij de vleet…
In een verloren glans
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 119 afgesleten
kunnen zij geen vorm meer geven
aan mijn voorgenomen ideaal
waar vroeger met joyeuze zwier
en snelle streken op het linnen
creaties kwamen en weer gingen
uit een licht en speels palet
schuif ik nu met mes wat dikke lijnen
mijn kleuren donkeren
bewegen in een vaag ballet
houterig zijn de figuren neergezet
in een verloren glans…
Een gouden glans
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 208 hoog vloog een vogel
langzaam wiekend
op de koude wind
soms een gouden glans
als de zon scheen
op een schuine vleugelkam
een verre schreeuw
markeerde nog gebied
een mededinger was er niet
wit in blauwe lucht
oranje rood het licht
op stille vlucht na drukke dagen
nooit meer die
verantwoordelijkheden dragen
in de eindelijk ondergaande…
Je sprankelende glans
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 255 zie je glinsteren
zonnetjes spiegelen
tegen de kant
in het voorbijgaan
koel je de hand die ik
naar jou heb uitgestoken
jij watert af
van grote hoogte
helder als een beek betaamt
maar in je gaan
langs stad en land
dooft je sprankelende glans
ondoorzichtig en vervuild
stroomt het menselijk visitekaartje
schaamteloos het zeegat…
Jouw Glans
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 612 het is lust
als ik je plagend streel
wanneer wij
gevoelig
onze lippen hun weg laten bevaren
over golven van genot
zie ik vrijelijk en trots jouw glans verschijnen
langzaam
met tedere aanraking van borst en tepels
glijdend
jouw vingertoppen rond mijn mond
langs de kier
van innerlijk welbehagen
ogen verraden intense broeierigheid
gevoelig…
De glans van edelsteen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 249 Ze reeg ons tot
haar mooiste stralenkrans
we fonkelden rondom haar
maar bij het dragen
zag zij ons nooit zelf
een lumineus idee ontstond,
in een maatje kleiner
kwam er een soortgelijke
nu schittert niet
alleen haar hals
in onze nieuwe vrienden
zien wij haar ogen spiegelen
ze glinsteren ons tegemoet
wanneer ze in hen ziet
wat…
LATE GLANS
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 78 Ondergaande zon
verspreidt brede bundels licht
door zwarte wolken;
bomen gaan bescheiden schuil
in voortglijdende schaduw.…
gouden glans
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 195 als de nacht de dageraad
ontmoet
ontwaakt ze uit een diepe
slaap
de klok wijst tien voor zeven
ze verzamelt haar nog broze
krachten
en stapt uit bed
verlangend hoort ze reeds de
uren wachten
die ze zichzelf heeft
beloofd
een gouden glans te geven
nieuwsgierig zonlicht door een
kier in de gordijnen
fluistert:
wees gerust,…