Alle inzendingen over krop/bnn

Toch kroop je Samsoms rotte appel in.…

Onder mijn huid kroop jij niet zacht en teder maar woest en wild nachten scheurden lieten dagen rauw naar adem happen de lucht licht bezwangerd verdonkeremaande het eerste voorjaarszonnetje…

Een pijn heeft zich in mij gezeteld een pijn zo onbeschrijfelijk diep kroop in mij terwijl ik sliep Een pijn heeft zich aan mij geketend hij heeft zijn plaats gevonden en slaat diepe wonden Een pijn heeft mijn huis gekraakt en zich meester van mij gemaakt.…

Kroop de mist tussen de bomen? Dan is het herfst. Vloog de bonte kraai over het dak? Dan is het herfst. Zaten de blaren als vanen aan de takken? Dan is het herfst. -------------------------------- uit: Verzamelde Gedichten G.A. van Oorschot, Amsterdam…

nog altijd ruik ik de angst van onze jonge lijven zo klein als wij waren luisterend naar haat wij kropen in de verste hoeken en door het raam leek de maan ons te zoeken om wat verlichting te geven aan ons bestaan…

Wat schuilt er in de donkremaneveer waar is het alziend oog der microscoop waar eco in de biomassa kroop... zijn of niet te zijn trekt fel van leer van onder dermastreken waart de geest als zeven duistere plagen van het beest…

Lang nadat mijn ziel langs de vingertoppen van het hiernamaals kroop, ontdek ik dat achter de kinderen van ons wakker bestaan bloed doorzet en onder ons vredig komt van ‘s morgen goud tot schaduw’s laat.…

stilte was lucht, was morgen en avondregen werd zee in het openvouwen van flarden mist ik tastte naar duinen en ouderdom terwijl mijn navelstreng onder stenen kroop samen met het meisje van zes en niemand zei nee…

Een koude rilling kroop langs m'n rug De maan schetst jou en ik kaats terug Ik moet jou hier niet meer, nooit Je hebt me verlaten je taak voltooid Je bent nu weg voor altijd Ik ben alleen ben je kwijt…

als sluitstuk van het leven gleed je in de dood stil kroop ik even in je hart je nam me mee naar de ondergaande zon de nieuwe dag zal de stad bedekken met nevel hoog gezeten zullen wij licht verstrooien…

Eenzame loop, het grote kroop. Het sluipt erin, zonder enig beding.…

Een krop in je keel Omdat je weet Wij zijn nu minder compleet Jijzelf misschien ook Je bent nodig Op een andere plaats Je keuze heeft respect Maar ook verdriet Wij missen ons geweten In daad en woord Dag gids, je bent nu Dichter bij ons vandaan…

Daar kroop men knusjes bij elkaar. Begint het inzicht te ontkiemen? We spreken hier van synoniemen: een heiden en een Edenaar.…

In de hooiberg van hoop Zoekend naar de speld van het spinnewiel Waar het bloed van droop Dat de muur van doornen liet bloeien Daar doorheen hakt zich de held Zijn weg subtiel Om met flair te groeien Als visionair Met het oog van de naald Waardoor hij kroop…

Mijn wil leek gebroken Voor even Soms lang Al jaren weer Werk ik Met soms nog Die hang Die lust De waarheid van Boven Die heldere ogen Zij spraken en Zeiden Jij hebt het gehaald Terwijl ik toen kroop Door het Oog van De naald…

Ging je vroeger met de schoolreisbus naar huis Dan kroop je met je klas onder de stoelen Om op te springen en je gek te joelen Zo kwam je dan weer opgetogen thuis Nu sta jij als ouder trillend bij de poort Heeft je kind misschien een eigen kind aan boord?…

Toen ik klein was leek mijn vader als een reus zo groot en als hij ging vertellen kroop ik op zijn schoot. Dan was hij politieman, bij de brandweer of piloot, was in het leger, politicus, ja, voor mij was hij héél groot! Ook was hij knap en sterk, zo wilde ik ook later zijn..…

Hoe het is een vel papier te zijn je zuigt er het harde bruin uit zucht jezelf een azuren hemel beslaat de gewelven met ranke houten planken en speelt er koning over een zelfverzonnen rijk en als je een dagje ouder wordt veeg je alles weer uit zoals de krop in je keel…

Zij keken elkaar aan betastten elkaar spraken geen woord liefde heeft zo weinig nodig een aanraking een glimlach zij vonden troost in een harde tijd ze konden een wereld en nog meer aan ze kropen in elkaars lichaam teder, zonder dwang en sloten zich voor buiten af.…

Ik kroop door hete vuren voor ieder wel nooit voor mezelf Genoeg! En rot op. ............................... wat was ik maf.....…

De politiek zou moeten onderzoeken Waarom wij burgers lachen om de spot Die graag gedreven wordt met vorst en god Op radio, tv en ook in boeken Want wat is er in feite aan de hand? Wij hebben hier aan ego’s vaak het land.…

Wat zeg je Femke? Sta je in de tram meid? Praat harder joh! Ik kan je niet verstaan! Ik spreek toch wel met Femke, neem ik aan? Maar wat zeg je me nu? Je bent je stém kwijt? Ach meisje toch, dat wist ik toch al lang! Plus die van half jouw aanhang, ben ik bang...…

Interviewer; opgeprikte vent; Het was toch vroeger geeuwspiersamentrekkend Formeel, voorspelbaar, duffigheid verwekkend; 't Gesprek met de minister-president. Maar nu scoort, mist, wikt, wint de jeune premier Met de shortlist (Katja! Bridget!) van JP!…

(voor Ken Boogers) Je reisde over grote delen van de wereld, je zag de mooiste natuur en in Golden Bay stond je tent afgezonderd van de rest. Je straalde liefde uit, je was een engel en je had een groot respect voor de natuur. Het liefdeslicht in jou was buitenaards en daarom ademde je het beste in eenzaamheid, al had je een boezemvriend…

Ze zag verbeelding aan voor feit - dacht dat hij vuil geworden was en liet hem op de vloer alleen Afgewend van hem wist ze dat huismijt langs zijn oren kroop en plinten polsen open schaafden Voor dood lag hij in haar toilet Ze hoorde niets ze hoopte niets … maar stilletjes toch dat hij stierf…

En toen braakte hij plots alles uit, nam de benen, smeet met de deur vloekte tierend Gewraakte woorden kropen onder zijn huid. De muren trilden, schalden echo’s van dit naargeestige geluid. Daarna sprak de stilte ongemakkelijk, ongebreideld het was duidelijk ze sprak luid.…

verstoten van huis en haard dwaalde ze onbegrepen door de velden van isolement waarin het rijk der schimmen de hare werd, zich ontpoppend tot 'n schaamteloze gebruiker kropen stemmen uit pakken melk overal afluister apparatuur de wereld was krankjorum geworden zij verdronk..…

ze kropen bij elkaar in bange oorlogsjaren gaven elkaar wat warmte een beetje veiligheid een kind werd hen geboren in derde gruwel Lente ik voelde hun angst en honger tot de bevrijding kwam in elke cel ken ik de rouwvlag van 4 mei…

In Lucaswolde kroop een rat langs telefoondraad door een gat dat door een omgewaaide beuk hem toegang gaf tot kabelbreuk. Hij luisterde, kreeg snel gehoor, drie boeren riepen in zijn oor: Den Háág moest eens verstoken zijn, die heeft men zó weer aan de lijn!…

Op een zondagmiddag zag ik de herfst komen aarzelend kroop het geel in het groen van de bomen het leven klonk gedempt met de wolken laag voor het eerst na maanden was de verte vaag een moment van stilte zomaar in een laan ik kon het zien en horen de herfst kwam eraan…