Alle inzendingen over ranke hand

- maar lijdend gaaft uw laatsten ademtocht; zo schrei ik ook niet, 'schoon mijn klein geloven wou dat uw hand de taaie rank besnoeit die enger, hoger, om mijn lenden gloeit: ‘genoeg! ik deed genoeg uw Naam te loven!’ - maar zwijgend dulden tot volgroeide pijn zal kroon van doornen, kroon van glorie zijn.…

De kerk wordt heel licht en kijk eens hoe dan zélfs stenen vergroeien tot volrijpe ranken.…

volgroeide velden onder trilling van de zon het groen was rijper dan de dag die hij met volle teugen drinken kon ranken tilden hem omhoog zijn plek, zijn graf dat hij gewon zo vol en zo verfijnd dat hij er stierf totaal verwijnd…

Mijn ziele is in mijn zangen, Mijn zang is mijne ziel: Mijn lied is 't zoet verlangen, Dat in mijn harte viel. Dat groeit daar stil verholen, En groeit straks wonderhoog, En rankt in duizend bloemen Der wereld uit het oog.…

de nacht haar melkwitte huid plooit in het alsmaar wegvallend licht luister mijn koninklijke bruid; uw zomer is niet meer, de rek is uit u lendenen – wat u nog rest zijn de uitgesproken woorden te beletteren op het ranke papier…

waar vroeger lente binnen kwam tocht nu de kou trekt langs onze warme plekjes verkilt wat ik vertrouw zacht streel ik je bloemen op het raam de ranke stelen maar snel valt er een traan daarna nog velen de kristallen in je ogen zijn gedoofd je hart bevroren ons lieve samenzijn is voorgoed verloren…

er is veel hooggeëerd publiek maar het circus speelt voor ons alleen warmbloedig dansen paarden met hun ranke benen een figuur acrobaten voltigeren en aan de trapeze lijken salto’s moeiteloos te leren het wildebeestenspul laat alle tanden zien in de dressuur van de dompteur toch heeft een kleine clown op het eind de show gestolen…

ik heb je zien groeien rank gesteeld alleen in de vaas die jouw lentekleuren in water en glas al lichtjes geurend subtiel spreiden pas later voltooiden de andere bloemen het boeket voorjaar nog druipend van regen en glinsterend van zon in een grote platte kom ieder reikend zover zij komt het rank is lang en slank geworden ogen…

Warme handen vlechten gedraaide krullen bloedend gestrikt mijn ogen omhelzen jouw ranke gestalte rijgen jaren aaneen huid op huid straalde leven wandelde hand in hand ooit vol van liefde ik voel schrijnend jouw lach terwijl ik de stilte vandaag zo hoorbaar goed versta staand achter jou lijk ik groter maar voel me oh zo klein…

Ik wil niet klagen Maar dankbaar genieten van de dagen Dat we samen hand in hand Wandelen over het strand We durven niet te hopen, Hebben te veel gezien Maar toch......mischien? Zoekend naar schelpen in het zand, Voel ik boven ons Gods hand Als dan ieder van ons zich blij en gelukkig voelt, Dan denk ik, ja zo heeft God het bedoeld.…

Hand in hand Met een ondergaande zon Lopen we op het strand Geen mensen om ons heen Behalve het zachte zand en de zee Zijn we niet helemaal alleen. Ik loop in de zee Jij blijft staan Je gaat niet mee Ik duik naar beneden en lach Dat ging wel over Toen ik je niet meer zag Ik zat vast met mijn voet en kwam niet meer boven.…

in hand bij mij.…

hoort stil het zachte ruisen van het ranke riet aan de waterboord…

Vaak denk ik aan haar schoonheid die ze uitstraalde heel nonchalant Een paar vluchtige ontmoetingen verder niet veel aan de hand Prachtige ogen en dito lach hielden me ongemerkt bezig Haar ranke lichaam echt perfect niet te rond en niet te pezig Helaas niet meer gezien daarna tot binnenkort dan misschien Dit is een vrouw zo lief en mooi…

je ligt er zo stil een glans op je gelaat lijntjes, fijntjes kunstig besnaard de handen rank en wit rustend op je tooi je oogt zo vredig verheven mooi en och, ik kan het niet beredeneren waarom een leven een fonkelend kristallen glas brak in talloze scherven de schaduw zijn best deed zich deze zonneplek op aarde te verwerven…

koele woorden maar diep van binnen 'n fluistering van liefde strelend als een parelsnoer om een ranke hals dat zijden draadje dat warme hart de parelsnoer de ranke hals vertrouwen alles is liefde…

onschuld ontmoedigt de spiegel onder de koude kraan wast de man de geliefde van zijn handen - tevergeefs - wanneer zijn hoofd thuis zal komen hij weet het niet in haar omgewoelde bed sudderen zijn hersenen na zijn gezicht stroef van ranke vingers hij pakt zijn scheermes en hakt ze af zijn dunne huid wijkt uiteen het geheim…

Karig is de stok rank de twijgen waar de roos modieus op prijkt…

We weten, het einde nadert pijn We pakken je hand klam We zijn niet zover je te laten gaan Maar mogen je niet stoppen. We weten, dat je gaat op je laatste reis Waarheen weet niemand dus pak ik weer je steeds klammer wordende hand.…

Als ik ranke stappen door vier jaar tijd zie gaan moet ik altijd denken even blijven staan bij jouw zusje wat goed gedaan ranke stappen veranderen in flink en dapper gaan ‘graag iedereen een roos’ jij, als samen aanwezig in haar lachende foto aan de doorgegeven roos.…

Haar huid was net satijn, haar ranke hals was uitdagend. De film in mijn hoofd legde haar op de gevoelige plaat. Mijn handen deden de rest, mijn brein werd getest.…

Van Vlinders, Met mijn ogen gesloten Je hand op mijn buik. Zie ik de witte vleugels van het gevoel. Niets dan woorden hoor ik je zeggen. Maar gezegd heb jij alles wat ik zie. Het zijn niet je ranke vingers die prikken in mijn vlees. Maar de zoete spanning van de zinnen.…

Aan de ranke rechte rug, de glimmend opgepoetste iets te hoge herenfiets, de ijsmuts op de ebbenhouten kop? Ik glimlachte; dat hij geen Nederlander was zag ik meteen toen hij - geheel onaangepast - zijn hand uitstak!…

Het is niet meer wat het was, vaak ben je er niet, niet bij mij liefste, dat is niet goed want je houdt van mij Jouw ranken groeien dicht op mij tralies om mijn vrijheid, liefste dat is niet goed voor mij niet goed voor jou Jij wilt wel aan mijn hand de wereld ontdekken, trots de prinses laten zien die jij leidt aan jouw vaste hand,…

't ruisen van het ranke riet! o wist ik toch uw droevig lied! wanneer de wind voorbij u voert en buigend uwe halmen roert, gij buigt, ootmoedig nijgend, neer, staat op en buigt ootmoedig weer, en zingt al buigen 't droevig lied, dat ik beminne, o ranke riet! O! 't ruisen van het ranke riet!…

of ogen als je lichaam in warme uitnodiging is gebogen handen in vrede gespreid…

Nooit laat de ranke hinde haar waakzaamheid verslappen want je zit zo in de hoek waar de vallen klappen…

Vijf ranke rozen en het bloemstalletje sloot net op de valreep en zij had het toch zo koud daarom koos hij ze vuurrood…

O,ranke bloem van licht zo stralend als de zon je groeit maar en je klimt hoopvol... de wijde wereld in!…

De zon en het blauw herscheppen ranke stammen tot een kathedraal. De weerspiegeling van eikenboom en wolken: bron van mijmering.…