Alle inzendingen over schrijven OR handschrift OR ontelbaar

De koekoek is een dwangneurotische vogel als 'ie in een klok woont.…

krullen volkomen kwijt ik schrok want wat bleef was een hakig en hoekig geheel kaal zonder versiersel als boogjes en andere tierelantijntjes schreeuwen woorden hun armoe in emoties en andere affecties hakken humeuren de kleine muziek van mooi lopende zinnen tot wegwerpmelodie nog heb ik geprobeerd met fantasieletters te schrijven…

je schreef me maar de letters dansten niet de krullen in je schrift kleurden geen passie waren hoekig in de tegendraadse vorm zwart op wit je tekst vol dissonanten in een vlakke symfonie door de laatste zin vaarwel het is voorbij doofde voor mij jouw melodie…

Vandaag zou ik je een brief schrijven een brief waarin ik iets wilde begrijpen maar ik deed dat niet, het ging te langzaam ik schreef en keek naar mijn hand hoe die langzaam woorden tekende er ontstond in dat handschrift iets als een huis - ik wilde weten waarin we woonden om dat te begrijpen zou ik een brief schrijven maar ik zag alleen…

om eender welk contact maar woorden kunnen bij een handschrift achterblijven…

laat maar ik wil niets meer bezitten dan de kiezels die ik uit eenzaamheid raap langs een veelvoud van rivieren, onzichtbaar voor hen met dode gezichten niet dichter dan jij al weg voor stilte in mij vloeit en dichtklapt tot gevels met luiken gesloten zoals mijn woorden die ik tel en bevochtig wanneer uit de dakgoot…

om eender welk contact maar woorden kunnen bij een handschrift achter blijven…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

Zij schrijft de dingen op en vangt ze in woorden die niet hoeven rijmen of volmaakt in klank en betekenis horen. Zij laat ze vallen in een glas en voegt ijsblokjes toe herschept de tijd en geheugen. Zo is het niet geweest, zo zal het ook nooit zijn het lied van verloren woorden verdwaald in vele wegen die aarde zijn ontstegen uiteindelijk…

zoals ik jou had beloofd heb ik opnieuw mijn pen gepakt je bent vereeuwigd in mijn handschrift gegoten in een vorm van verdriet het was slechts voor even want weet je deze wereld past mij niet…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

Een zien van een handschrift, dat aan een ander doet denken, lang terug, naar een communicatie, die niet meer, dat terug verlangen Gewoon door het zien van een handschrift en dan wat daarna opborrelt andere handschriften, meer verlangens Als diepe putten zijn we met veel opborrelends Zulke oude dingen Of zomaar ineens in een nieuwe jas…

Als ik ontwaak zie ik nog dat vel papier daar liggen beschreven met mijn handschrift een waar gebeurd verhaal, ik hoef het niet meer te lezen.…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

Zij spaart handschriften en neen niet van iedereen, maar van hen die proberen het heden te bezweren met woorden van vroeger en later soms tussenin. De handschriften kijken naar haar geven antwoord zodra zij de boeken openslaat en sparen haar.…

we tellen de daden de dagen de doden de sporen de wonden in het landschap tot mouches volantes zich als zwarte dansende sneeuwvlokken ontvouwen en het uitzicht verblinden we tellen tot tien en terug werpen een kleurrijke lap over het land zwijgend bedekken we het ontelbare…

Ik telde mijn zegeningen en ergens halverwege raakte ik de tel al kwijt Ik telde mijn uitdagingen pas toen ik klaar was zag ik dapperheid De uitkomst was gigantisch Ik telde mijn aandeel en mijn vlijt Mijn zegeningen groeien Ik ben gestopt met tellen bij zoveel wijsheid…

Sommigen schrijven gedichten. Over fijne, lieve supermensen, die zo BIOecht als dieren zijn. Vele dieren leven in hokken. Ontelbare mensen in kooien, die ze zelf niet durven zien.…

Rustig en geconcentreerd Met een vulpen schrijven Zo mooi als ik ‘t heb geleerd Papier en inkt beklijven Gedachten raken graag op drift Soms is er te veel praats In kladblok en op schrift gelukkig Krijgt het vorm en plaats Ambachtelijk handschrift is verdwenen Vergaan de tijden van weleer De projectieve penpunt vloeit helaas niet meer…

Handen, bezitten niet doch raken aan zijn gezichtloos kunnen zonder naam bestaan werken hard getuige knoestig eelt strelen teder zacht zodat een lichaam heelt hoeven in samenspraak niets meer te zeggen omdat zij zich op gekrenkte schouders leggen lezen louter wat tussen regels is gehoord omdat zij spreken zonder een overbodig woord…

De apotheker las zijn hanepoten En ging er onvervaard mee aan de slag, Wat goddank in de toekomst niet meer mag: Het handschrift van de arts wordt uitgesloten. Opdat het niet geschiedt dat u beleeft Dat elke arts zijn eigen kerkhof heeft.…

Met elk woord voel ik jouw aanwezigheid de poëzie symboliseert jouw drijfveer de verhalen beschrijven jouw schittering mijn handschrift illustreert mijn droom weer.…

we verdronken water uit een vluchtig slapen verdrongen bewolking uit onverwachte hoek we werkten, tot verder voorbij, tot werkbaar lieten namen achter in beschreven tijd sindsdien aangetekend, zodat onze brieven niet verjaarden in woorden, met handen gemaakt, onbesproken…

Wat Omtzigt schrijft is aardig relevant, Maar als politicus moet je nooit lekken. Een hacker hoeft bij Pieter nooit te hacken, Zijn memo's lees je aan de buitenkant. Was Pieter mij dan viel er niks te vrezen, Ondoenlijk om mijn spijkerschrift te lezen.…

Ontelbaar is heel vreemd. Zal ik het bewijzen? Twee plus een is drie, Ben je toch mee eens? Maar ontelbaar plus een Blijft ontelbaar, vreemd toch? Ontelbaar betekent Dat je halverwege min of plus iets stopt met tellen, Omdat je er geen zin meer in hebt.…