Alle inzendingen over verpakt in plastic f

Naar ik tot mijn verwondering verneem, Is er een rups die knaagt aan plastic zakken, Om dan iets anders van dat spul te bakken, Waardoor een eind komt aan een taai probleem. Maar als die rups gaat wisselen van huid, Dan vliegt er vast een plastic vlinder uit.…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

Door woorden verpakt in onmacht met strijd tegen je onwetendheid gevolgd door de stilte in het donker van jaren zichtbaar te zijn in de tijd. Nu de dagen jouw voorbij gaan in een huis zonder fundament typeert jouw gezicht in onrust waar in jezelf niet meer herkent.…

mag ik een pondje palindromen niet verpakt consumeer ze hier…

gevat We hijgen en stikken in de combinatie van microplastics en fijnstof en gruis we moeten proberen hier weg te komen misschien met een vlot van Pvc-buis we moeten op zoek naar iets om te eten in plastic verpakte vleeswaar of sla maar de enige organische verbinding alhier is hoogstwaarschijnlijk Bisfenol A…

Ik moest zuchten ik moest verzuchten ik moest puffen vooral puffen...pf, pf, pf een p ragmatisch f ilosoof was van ons heengegaan een doordenkertje die Denker des Vaderlands…

afvalscheiding - zijn dop bij het plastic hijzelf bij het glas…

De oceanen liggen vol met troep En microdeeltjes drijven in hun maag Het leven wordt verdrongen, laag na laag Wij maken van de zeeën plastic soep Ons kunststof-dna vervormt de cellen Straks zwemmen er slechts plastic schaalmodellen…

P rettige R ozengeur O mhuift herinneringen F ijne gesprekken I ntiem en eerlijk C oncentreren I ntens : A mour T oujours…

Wat een gotspe, welk' verkeerd gerichte lef… ’t is kunde wat me nog ontbreekt – heb slechts geduld met deze ‘F’.…

Bedoeling is dat men met jamben werkt als men heel graag een snelsonnet wil bouwen? De actualiteit nogmaals herkauwen? Wat sluikreclame? Sluw, onopgemerkt? Meer vragen resten mij: wat moet men doen indien men geen teevee heeft en geen poen?…

Puur Nederlands bestaat niet meer. De anglicismen dringen door. ’t Is iets waar ik me vaak aan stoor: ontkomt geen mens aan die invloedssfeer? Men heeft het over specials, floodlights, spotlights. En deadlines, headlines, baselines en de lunchtime. En kid en shit en teamspirit en acid. Maar anyway, ik hoop wel op een limit. Ach Vondel…

Het thuisland van de zeehond is de noordpool. Maar nu is er zo’n zoogdier per abuis ver weggeraakt van zijn natuurlijk thuis. Voor onderzoekers is ’t een kluif, een leerschool. Voorlopig zwemt het diertje in de Seine. ’t Vangt fijn veel vis; verdomd dat beest heeft veine!…

Laatst vroeg ik aan mijn boezemvriend: ‘Wil jij iets voor me doen?’ ‘Dat ligt eraan,’ klonk ’t nietsontziend, ‘ik kén jouw fratsen, oen!’ ‘Maar dit keer ben ik serieus, neem eventjes de tijd. Mijn plan is echt miraculeus, ’t is pure listigheid! Ook kwaaie zin, ‘k ontken het niet, maar ’t is een grof schandaal! Op ‘t Nederlands En El gebied…

De tijden van de fabels zijn voorbij. Geen weerwolf of vampier ziet men verschijnen. Geen griezelvlucht in fantasie, geen deinen in heerlijk toeven bij die hekserij. Toch, en dat zult u nauwelijks geloven, ben ik, een heel gewone jongeman, een gruwelijke weerwolf nu en dan. Mijn zelfhaat raak ik nimmer meer te boven. Maar mijn vriendin,…

Het spannendst aan het leuren met een vers is niet zozeer het wel of niet geplaatst zien maar meer nog of men het nog eens wil aanzien of het een prentje krijgt; dat blijkt divers. Toch, snelsonnetten heb ik wel begrepen die maken verreweg de meeste kans. Dus wiebelend en wankel van cadans schreef ik er massa’s; sluw en slim – geslepen!…

Zij zat zich te vervelen in de kerk. Een kind nog, onervaren en blijmoedig. Ik wil hier echt niet zijn, dacht zij mismoedig. En door de vensters tuurde zij naar ’t zwerk. Zij voelde zich verloren; waar was zusje? ’t Was stomvervelend hier zo zonder haar. Jessica, haar voorbeeld, steeds met grollen klaar en een afleidend, snel gegeven kusje.…

Voor basisscholen wordt het een lang jaar. Want in de zomer van tweeduizend zeven, beginnen de vakanties, voorgeschreven, twee weken later, naar maar waar en zwaar. Maar toch, ook deze ramp valt wel te keren - Leuk! Pinkster geeft een weekje vrij van ’t leren!…

Voorlopig hul ik mij in landsbelang in nevelen, mijn ‘F’ een prima schuilhoek. Een alias, want soms ben ik best bang. Want eerlijk waar, die jamben zonder rijmboek, die gaan mij nooit af zonder plaatsingsdwang – wat ik ook zie bij jullie, zonder lulkoek!…

Waar gaat de wind koud, triest en baldadig alsof de reis pas net begint en dan terugkerend en ongenadig waar de wolken zo grijs geen licht door laten zo wreed doch wijs verandert liefde in haten hoop in weemoed die kaarsen doen uitdoven en veranderen tranen in bloed die wanhoop beloven tot de aanvaarding toe pas dan, zal de storm zijn…

Er moeten veel meer vrouwen in het leger Te land, ter zee en boven in de lucht Straks in een tank en een F-16 vlucht Of navigeren op een mijnenveger Een vrouwenquotum: dapper en heel stoer Geschikt bevonden als kanonnenvoer…

Magistraal verpakt de innemende stilte kraakt bij elke stap…

In het avondrood onbreekbaar verliefd verpakt doet het tij keren.…

Toen het stil Geworden was Buiten en de Vrieskou alles Dat leven ademde In zich had opgenomen, De knorrende beesten Zonder een mens erin Alleen geluidloos Nog voortbewogen, En ook de gierende Onrust in mijn Zorg'lijk hart Was gaan liggen En zich overgaf Aan de strengende Vorst, was het In dit verstilde Landschap…

Lichamelijk ter wereld komen Duurt een uurtje of acht, Soms meer, soms minder, Maar als je er dan bent Leer je puur spontaan Te ademen, te drinken En te leven van het moederhart Dat je dagelijks omringt - Voordat ook je mentale geboorte Afgerond is ben je al gauw Een jaar of twee en half verder Je weet nog niet wie je bent Maar…

zwart van de koeien en plastic balen kuilgras het groene hart…

Wie verlost mij van 4 plastic oranje voetballers met magnetische balletjes?…

plastic onttrekt hooi hier aan het felle daglicht straks geen hongerklop…

van plastic met hebzucht…

Er was gras gegroeid Over dat heilloze Dat maanden, wie Weet al jaren niet Lag weg te rotten In wat we de bermkant Van het leven noemen - Kunststof die eeuwen Liggen kan zonder Ooit in zichzelf op Te lossen - door gras Overgroeid en aan het oog Onttrokken alsof het niet Meer bestaat - wij weten Wel beter, ' t is juist De…