Netgedichten

netgedicht (nr. 12.133):

Het kind en de dood

Zij zat zich te vervelen in de kerk.
Een kind nog, onervaren en blijmoedig.
Ik wil hier echt niet zijn, dacht zij mismoedig.
En door de vensters tuurde zij naar ’t zwerk.

Zij voelde zich verloren; waar was zusje?
’t Was stomvervelend hier zo zonder haar.
Jessica, haar voorbeeld, steeds met grollen klaar
en een afleidend, snel gegeven kusje.

Tersluiks keek zij vlug even naar haar oom.
Die zat daar maar, het voorhoofd in de handen.
Waar waren pa en ma, dacht zij vreemd loom.

Zij zag iets bij de preekstoel aanbelanden –
een kleine kist waarin zij wist haar droom...
zij voelde zich in droefenis verzanden.