Alle inzendingen over ziel OR gij

Ik sta op de rand der wereld en roep: 'Waar zijt Gij?' De echo antwoordt: ' Zijt gij? Gij?' --------------------------------- uit: Verzamelde Gedichten, 1986…

Als ge nooit schrijft Hebt gij Nooit geen lezers…

Mij, eenzame, hebt gij uw eenzaam leven, De teerheid uwer kranke ziel gewijd: Gij draaldet niet, gij wilder pijnlijk sneven Om één kort uur van stille tweezaamheid.…

wie beschrijft mij 'tgeen gij zijt, Gevoel van 't kloppend harte! Wiens werking vaak de ziel verblijdt, Maar meer nog klemt in smarte! Gij, mijner dichtkunst ziel en doel! Gij zijt de bron mijns levens! Maar, overweldigend gevoel! Die van mijn sterven tevens! Gij zijt de onwederstaanbre gloed, Die mij tot dichter maakte!…

Werpe de eerste steen, gij die zonder zonde is, pak ook de tweede erachteraan en weet je: ga door met trappen, ga door met slaan. Gij die zonder zonde is, blijf vooral werpen met alles wat je tegenkomt, gooi de woede van je af, gooi de verwerpelijkheid in het graf.…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

Toen kwaamt gij, enige, en gij waart het, maar, O, dat de golf, die van mij uit zou breken, Terug moest slaan op ’t hart mijn, slaand het stom Juist in die stond, toen gij met trots gebaar Zeidet: ‘k wil zó. Wee mij, ik kon niet spreken En gij gingt heen en keert u niet meer om.…

Mijn ziel is nog niet uitgezeid, Mijn mond heeft niet genoeg gekust... Zie, in mijn kijkers fonkelen nog Te lang verkropte, jonge lusten... Gij, die me hunkeren hebt geleerd, God, leer me rusten... Onder mijn voeten reuzelen stil Verdroogd' en bruin oktoberblaân Neem Gij mijn handen, God, Ik kàn, Ik durf er haast niet overgaan...…

Want komt gij, van wijd nog Erken ik uw stap; En 't hart wil mij breken Beklimt gij de trap; En zie 'k u verschijnen Ik beef als een riet; En lacht ge mij groetend, De ziel mij ontvliedt.…

Waai stout, mijn eik, alover 't blode, uw hoge vreugd en smart, gij levende onder de dode, gij, boom van mijn hart! Het ruist te nacht door mijne ziele, wanneer gij zingt en sart. Val op mijn hoofd als ik kniele, o boom van mijn hart!…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

Wanneer het eind van uw dagen nadert, ‘t licht in uw ogen wordt gedoofd, slaat gij ze in een andere wereld op of ge op aard nu wel of niet gelooft. Wat baat het u hen die in Zeus geloven te overladen met uw ruwe zangen? Als uw ziel wordt gevaren over de Styx zijt ge voorgoed in Hades’ rijk gevangen.…

Ogen, in wier diepte helle nacht Droomt en lokt, als er de rust uit lacht - Grondelozen, gij, die smeekt en smacht, Al wie oogt naar u, droomt met u mede... Voor uw toverende wonder-macht Wordt de ziel van mannen zonder kracht, En wiens kracht ùw kracht ten onder bracht, Diens gehele ziel wordt éne bede.…

Van ál de tranen, die mijn wanhoop schreide, Zijn de allerdroefste voor mijzelve niet, Doch voor uw ziel, die gij zo laf misleidde, Uw arme ziel, die gij zo vals verried.…

Zwijg stil, gij stugge Wijsgeer, Natuur gaf u geen harte, Geen tedervoelend harte, Gij kent geen zoete liefde. U heeft geen jonge schoonheid, Met tederlachende oogjes, De boezem ooit doen gloeien. Van de allerzoetste vreugde: Beminnen en bemind te zijn, Had nooit uw ziel een denkbeeld.…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Gij, die in alle dingen Slechts zonde vindt en schuld... Van lelijke gedachten Is vast uw ziel vervuld.…

Schemering der verdwaalde zielen, ronddolend op deze aarde, gevangen in de kleurenpracht van de hemel; hoe groot is de liefde die ons allen overheerst? Vraag het aan de bomen, aan de natuur. Zij zijn wijs genoeg om dit te weten. Doch spreken zullen ze niet.…

Zoudt gij niet welkom zijn! Brengt gij niet, brengt gij niet Zoele lucht en zonneschijn? Lente, zinnebeeld der jeugd, Hoe kunt gij mij behagen, Hoe kunt gij mij behagen, Mijn gehele ziel is vreugd! Wat geeft gij lieve dagen! Waar gij uwe ogen slaat, Pronkt de grond, pronkt de grond Met bevallig bloemsieraad.…

Vriend, als gij door de wouden dwaalt, Zingend Uzelf in 't groen vergetend, Zingend Uzelf in 't groen vergetend, Dat mederuisend rijst en daalt Die broederblijheid welkom hetend, En gij Uw ziel verliest, verdeelt In 't duizendvoud gelede leven Zo gans, dat zelfs de dood een beeld Uit dromen lijkt, met loof omgeven, Mocht…

Gij verscheurt, en gij geneest De oude breuk met verse wonden, Gij ontfermt u over de geschonden Zielen met een wreder pijn het eerst en ’t meest. Zie dan mij: ik ben gegaan Achter uw ellendige verkoornen. Ai, de rode wonden uwer doornen Hebt ge, een kroon van rozen, om mijn hoofd gedaan.…

O, Zee was Ik als Gij in àl uw onbewustheid, Dàn zou ik eerst gehéél en gróót gelukkig zijn; Dán had ik eerst geen lust naar menselijke belustheid Op menselijke vreugd en menselijke pijn; Dan wàs mijn Ziel een Zee, en hare zelfgerustheid Zou, wijl Zij groter is dan Gij, nóg groter zijn.…

zegt gij. - Neen voorwaar! Veel moge aan dit schoon ontbreken: De adel van een ziel is daar, Die van 't schoonste weet te spreken, En de liefde van een hart, Dat nooit moe van weldoen werd. ‘Mooi!’ verklaart gij. - Waarlijk niet!…

Zodra het ‘Effatha’ weerklinkt, lost de ziel in een lichtende nevel op, van ’t lichaam bevrijd, en stijgt naar de sfeer die ginder bij haar past ook gij, die uw hart aan lage lusten wijdt!…

In de oudste lagen van mijn ziel, waar hij van stenen is gemaakt, bloeit als een gaaf, ontkleurd fossiel, de stenen bloem van uw gelaat. Ik kan mij niet van u bevrijden, er bloeit niets in mijn steen dan gij. De oude weelden zijn voorbij Maar niets kan mij meer van u scheiden.…

En zielen, die Gij komt verrassen, Laaien als vlammen uit haar assen En voelen zich met U vereend.…

Gij trapte, jonk, op Moeders schoot, Nu trapt ge haar op 't harte! Boos kind!... haar liefde en trouw was groot, Maar groter is haar smarte. o! Zéker, zij had diep getreurd, Had zij u jong verloren; Maar leed, dat zó de ziel verscheurt, Dat waar' haar niet beschoren! Nog zijt gij kind!...…

Hebt gij Tinel, Edgar Tinel gezien, gezien, gehoord, gesproken? En heeft hij u dat overstoflijk brood van zang en spel gebroken, op zijn klavier? En heeft hij dit klavier, bij felle meesterstreken, schier levend doen zijn woord, zijn hart, zijn ziel en zijn gedacht uitspreken?…

O, laat mij tot uw voeten komen, Omdat gij niet uw boezem biedt, O laat mij met uw woorden spelen, Omdat gij mij uw mond ontzegt, En 't lieve, dat uw mond mij zegt Als kussen van uw lippen stelen, Als kussen, die uw ziel mij zegt, O laat mij met uw woorden spelen.…