Alle inzendingen over Afdalen

zon op de kademuur verbindt een schaduw kort van oponthoud in lichte schalen de trap afdalend zonder bepaalde tijd wiegt het water blinde lichtvlekken zeilen op een zucht over ronde bogen van de brug hoe ver kun je doordringen in de zon een zwervend leven vol warmte voor een ogenblik verzadigd weven glinsterende draden passanten rusten…

Moet ik, zoals Christus, niet nederig afdalen en naast de hulpelozen knielen op de aarde, dezelfde bittere armoe dragen? Hielpen zij, die mij gaven aan deze kerk van Sint-Maarten, in glas gebrand, in hout gebeiteld, ook de naakten in de straten, de hongerigen op de pleinen?…

over rotsen ligt de wankele afdaling met zicht op verhalende cipressen: hugenoten begraven zonder steen of voortvluchtig terug klimmend, de spieren verzuurd in de verte het terracotta dak de oude deur, schietgaten in de wanden laaghangend mist, rook, geur van hout de oeroude rank levert nog wijn in harsachtige herinnering: samen met kaas…

te bereiken zag de overhang die moest worden genomen voor het planten van de vlag jij gaf mij richels aan als voetensteun opende je rots voor grepen ik pickelde en hamerde luste dubbel en ook dwars om vooral niet op te geven samen hebben we de top genomen het uitzicht bleek nog mooier dan in onze stoutste dromen en tot een afdaling…

Ik ken de filosoof die zijn profeet liet afdalen uit de bergen naar beneden en hij riep 'God is dood' Nietzsche, Zarathustra zoiets heeft nu iets grappigs maar het trof me als de bliksem toen ik het las ik was zestien als de waarheid waar je lang over nadacht alles wat ik geloofde was opeens vernietigd omgekomen in de gedachtenstorm…

semantisch systeem van individu [ ] niet gelijk aan dat wil zeggen anders dan vroeger liep men op straat bananenschil rond [zijn knie en kamde zijn borstkas met behulp van speeksel stond voor aap lijk heden op de trap [ ] anonimiteit plus het meisje met de pretentieuze ampersand men heeft gedicht is de boodschap die [dringend onder het afdalen…

Stil dragen we je weg Gisteren het afscheid Vandaag stilte Je leven hier is ten einde Stil dragen we je weg Gevochten heb je Tussen hoop angst misschien Het onvermijdelijke De schaduw kwam je ophalen Geruisloos zonder woorden Stil dragen we je weg Je lied zingen we Zacht en gedragen Precies zoals jij dat wilde Stil laten we je afdalen…

wees mijn bruid als de avond valt en de zon van mijn ogen neerdaalt in mijn hart wees mijn gade als ik afdaal in de vergankelijkheid van geschapen smart rust je hand op mijn schouder en stuur mij zacht naar beminde wouden waar de ruis van vele zielen mij zullen dragen in voorbijgaande koude wees mijn bruid al is het voor even…

Levensecht maar toch ook weer niet lag je daar Slapend onder witte lakens Overal slangen en meetapparatuur om je heen Een zelf niets vermoedend gevecht Minuten werden uren En jij lag daar maar Uren werden dagen Maar jij gaf het nog niet op Weer een schokkend telefonische mededeling Ze konden niets meer voor je doen Het zou een langdurige afdaling…

Afdalend in diepte van zijn eigen geest. Trok hij door het woud van woorden waar de wind vrij spel had. Sommige woorden waren aan flarden gescheurd, anderen stonden in brand. Verbijsterend passeerde hij ze, zag ze zwijgend aan. Sommige had hij lief, anderen vermeed hij als de pest. Maar dat alles woonde ook in hem.…

liefste kind je smalle flankje laat het afdalen naar de bedding in die richting zo ja het wringt wel maar mama houd je vast mama is hier. Vertaald door Robert Dorsman ----------------------------------- uit: 'Om te kan asemhaal', 1999.…

het bestijgt de keel, reanimeert de eerdere teksten die van binnen weer naar buiten zijn gekeerd, Onderga de aderlating die het ademhalen insemineert, ik belicht de kleuren van zwartgalligheid in een schater, door tranen gestold in kleinschaligheid, ik nummer de kiezels een voor een als een levend bewijs, onvermoeid voor ik afdaal…

tegenstelling tot Holland Met zijn zakelijke georakel Geloofde Vincent van Gogh In moederlijkheid en mirakels Aan de bedrand veertig dagen Bij een verbrande man uit de mijnen Zat hij in navolging van de Heiland Zorgdragend voor diens medicijnen "Zag je hem met de littekenhalen Als een Lazarus wonderdadig monter Opgewekt de schacht weer afdalen…

Met fles en glas de trap afdalend, loop ik langzaam de verwaarloosde tuin in, ga zitten in de verweerde stoel, vaag zichtbaar in de schemering. Een zoele wind houdt zijn adem in, ritselend klimop bedekt bemoste muren, donkere struiken voeren weemoed aan, zacht klinken de stemmen van de buren.…

Hun laatste dans zullen zij dansen voordat de nacht hun zal beminnen Langzaam schrijden zij door de balzaal samen gekleed in het mooiste linnen De jonge ridder laat haar zweven over heuvelen van ongekend genot Nog even dan zullen zij zich warmen aan het passievuur totdat het morgen wordt Dansend verlaten zij de balzaal laten zich afdalen…

Geruisloos loop je om mij heen Achter mijn rug sta je stil Je armen buigen zich langzaam Om mij zachtjes te omsluiten Intens strelen je handen Mijn roomwitte huid Vingers sluiten om mijn borsten De passie rilt in mijn lijf Je vingers voelen zacht Steeds dieper afdalend Tasten in puurheid Vol sensuele aanrakingen Geruisloos neem je mij…

druppels, flarden roes versterkend, vleugels en ik dans omhoog met volgezogen benen bovenop ben ik verloren vast gegrepen glijd ik door tussen resten sneeuw de muren van de wolken in los van alles lijkt me terwijl ik alles zie als in een droom te voelen waarvan ik het recept niet ken wakker en met spijt weer nuchter snijdt de afdaling…

Ik zoek toegang door de deur van nieuwe dromen, tevergeefs want ik word niet aangenomen waarna ik afdaal in spelonken waar de zon en maan hun vingers op hebben gelegd, stromen zilveren vonken door het duister in geluidloos licht van kindervleugels, illustraties van gewichtloze gedichten, verschijnt de kleur op de lippen van de zee…

Maar ook mannen en vrouwen die zijn moeten afdalen tot de bodem weten veel. Natuurlijk gaan we positief blijven. Die tweede Lock down is er gekomen. Jullie die winkelen of in de rij van de supermarkt staan. Jullie hebben iets in zichzelf gevonden waarmee je verder kon. Komaan druk jullie uit de modder.…

'k Bekeek een Iraanse gemeenschap die afdalend langs ravijnen, dan weer klom, wild kolkend water overstak, springend van kei naar kei met etenswaar, knapzak, geweer, elkaar de hand reikend Toen werd er aangebeld twee getuigen van Jehova Hoe ik de toekomst van de wereld zag Als die sterke Iraanse vrouwen en mannen de westerse verzwakte…

sturen in een stroming die sterker is dan jij of afdalen in een waterval, meegenomen worden op een reis waar je peddels plots breken met een daverende knal, maakt angstig, je raakt van de wijs de horizon lijkt versmald gedachten raken vaak het spoor bijster het is alsof je enkel valt, je hoort niet meer het gezang van een lijster…

Geen arm die me begeleidt bij het afdalen tree voor tree, de trap laat zijn einde niet zien een eindeloze reis naar benee. Maaiend met de armen om wat was vast te houden, grijp ik in de leegte. Mijn handen vullen zich met lucht en met de trapleuning, als enige metgezel bij mijn eindeloze stappen. Ben ik al halverwege?…

Geen arm die me begeleidt bij het afdalen tree voor tree, de trap laat zijn einde niet zien een eindeloze reis naar benee. Maaiend met de armen om wat was vast te houden, grijp ik in de leegte. Mijn handen vullen zich met lucht en met de trapleuning, als enige metgezel bij mijn eindeloze stappen. Ben ik al halverwege?…

aanvaardend dat het buiten mijn kunnen ligt beter en mooier te dichten dan ik dicht, ving ik afdalend de terugreis aan. pas na een lang en struikelend gaan merkte ik dat ik mijn bloem had verloren, zodat dit gedicht gedoemd was dood te worden geboren.…

daar hoor ik ze niet stuiven over het parket plassend in 't bad het kindergewas onder het plafond een ruisen het kiemen van wasdom wijl ik afdaal tot de onderbuik wortelend in de kille keukenvloer de pit een want van warm aardappelvocht pompen van schuim tijd en dampende dis het broeden op doorknede sloffen sjokkend met aarden klompen…

ik kijk omhoog er hangt een boog avondrood in de lucht zo zoel en zacht, o wat een pracht deze stille vredige avondschemering waar hooggezeten de zangvogels afdalen langs twijgen glanzend in de avondzon de hemelkleuren zichtbaar voor 't oog in ziekte en gevaar van het in nood verkerend leven, en het voelt alsof alle troost is weggenomen…

trekt aan voor allerlaatste jump finishfoto eerste plek met banddikte 'net aan' gered Mont Ventoux aux Pyrenées Alpendrieluik Galibier twee van de cols een steile slotklim alle top- categorie een ware monster bergetappe is de koninginnerit de hartslag stijgt met 't percentage en een plaagstoot demarrage de afdaling…

Maar ook mannen en vrouwen die zijn moeten afdalen tot de bodem weten veel. Natuurlijk gaan we positief blijven. Die tweede lockdown is er gekomen. Ik hoop mij aan jullie allemaal mijn kennissen kunnen verwarmen. Jullie die gewoon schilderen of boetseren of in de rij van de supermarkt staan.…

Omtrekkend kwamen wij uiteindelijk bij puinhellingen, woest en ledig; afdalen had ons de benen gebroken. Uren versleten in dwalen, regen lispelde in bodemloos gras, wij werden grijzer en grijzer. 2 Laat! Wij stuitten op oude muren; hier had ooit vale boosaardigheid een onderkomen.…

Bij avondzoelte afdalen naar Granada: we zien een zwart dal vol vuurvliegjes, staan spoedig onder heersende lantaarns. Zigeunerdansen: voeten gaan daverend hard: muziek wordt versmoord. Struiken vol bloemen hangen over balkons heen, brengen frisse geur en opbeurende stemming in smalle schaduwstraatjes. De kathedraal...…