Alle inzendingen over Eeuwige

Ik leen mijn vader van de eeuwigheid. Mag ik hem even houden? vraag ik elke dag. Het leengeld -ophijsen, neerlaten aanspreken, instoppen toedienen, afvoeren - betalen wij graag.…

Door de vrede aangeraakt Door verdraagzaamheid gekust Word ik stilaan in slaap gesust Nadat jij me voor de laatste Keer welterusten hebt gekust Nu dat voorgoed lijkt te zijn Nu dat eeuwig is…

Met een gespleten geest, probeerde 'k destijds de draad weer op te pakken Koesterde het leven, maar 't leven was niet weg van mij. 'k Stond op, om niet voorgoed te verdwijnen Vervolgens groet' ik jou in stilte nauwelijks hoorbaar reso- nerend Fietste ik de lange dijk dan was de wind tegen mij. Steeds trap ik door om niet weg te kwijnen…

De klok tikt dof en ratelt zacht: "dit is jouw uur, dit is jouw nacht" ook ik besef, en neem mijn veer de nieuwe dag keert nimmer weer met stramme hand in flikk'rend licht een laatste woord het boek kan dicht. en dan het Niets, buiten hoop... dat jij ooit eens dit boek zal lezen en voelt de liefde in woorden geweven hoe…

Een kleine engelenziel omarmde liefde met twee werelden lijk in eeuwigheid straalt de lichte dag vulde geest het huis met kinderlach sprookjesachtige mooiste regenboogkleuren ruiken naar bloemen wolken wenen weldoordacht vullen dimensionen eeuwigheid er komt nooit een eind aan het verdict wegglijden in een andere mooiere wereld…

Mooier kon 't niet in de vakantietijd: een man en vrouw, uit hun jeugd weggegrist, voor eenmalige liefde kiezend, die hen dan bijblijft tot in eeuwigheid, hij haar als Zon ziend in zijn land vol mist, zij hem nooit meer van haar netvlies verliezend.…

Een hond blaft op het erf van een klein huisje vlakbij het panbos daarin zit een ritme waar ik u tegen zeg meegenomen bagage pleur het ergens neer in hoek van mijn part dat deel waar deelnemers steeds meer lichtere vormen aannemen doe het maar wel op je eigen manier er bestaat geen zin Zonder lucht tussen letters materie van het…

Nog torenen kerken uit verheffen zich boven dorp en stad Gaan ze prat op hun God 't kerkvolk -tezamen- knielt en knikt Er is gemikt op aards geluk en 'ín de eeuwigheid' Rest nog: een Amen.…

Verder van de sterren Verder in de reis Verder van de eeuwigheid De traan Rukt voort Dodenrit Je bezit Het leven En laat dan weer los Dat is de kosmos…

Het tikken van de klok zo hard met een zachte g glijdt de tijd uit stille uren soms verhaalt hij van vroeger zij kijkt hem vragend aan en wacht nog wat op later dat niet komen gaat…

Je bent met zijn tweeën niemand weet voor hoelang want de enige zekerheid is: alles is tijdelijk, niets is voor eeuwig, want het KAN ME TOCH SNEL GAAN!…

Van jouw aards bestaan Ongeschikt verklaar ik mij Voor een nieuw liefdesleven 'k Heb mijn kruit verschoten Al mijn kusjes weggegeven Er zijn er geen meer over Kijk maar in de blikken doos Die is tot op de bodem leeg En al een hele poos Nou goed dan, zei de dapp're vrouw Ik zal het accepteren Maar in mijn dromen blijf je mij Voor eeuwig…

Ik teken jouw gezicht in mijn hart dierbaar dicht bij me je bent nooit weggegaan je blijft altijd voor mij bestaan want ik lees je in de ochtendlucht zie je boodschap in de sterren zie je lach breeduit in mijn droom je bent me nooit ontvlucht.…

Alles is eeuwig, behalve de tijd, die volgt -- vanzelf op zichzelf.…

Wat eeuwig is zal eeuwig bij ons blijven.…

Waaruit alles is ontstaan Verloopt volgens een kringloop Om mettertijd weer te vergaan Elke fase in het leven Begint met een kleine baring Blijft soms maar voor even Voorziet het bestaan van een opklaring Elke fase in het leven Eindigt met een kleine dood De pijn blijft soms maar voor even Die men in laat voelen wat een geluk het bood…

Tijd bestaat niet in de eeuwigheid. Daar zit niets op slot. De eeuwigheid, ooit door God afgevuurd, voelt als taal. Niet als rekenen. De vreemdste kostganger transformeert, verandert in het tegendeel. De chaos wordt gekeerd op eenzelfde manier. Er valt geen woord verkeerd. De eeuwigheid blijft ons bevragen over wat wij niet weten.…

in diepe spleten of kromme hoeken, ja, zelfs tot in de eeuwige eeuwigheid!…

in strak blauw klaren gedachten verdwijnen schimmen langs heldere lijnen scherp tekent de horizon hemel contrasteert vandaag filosofeert over morgen toekomst is kristallijn in haar kleuren in het bouquet van haar geuren proef je hoe eeuwig moet zijn…

Maar om je te vergeten duurt een eeuwigheid. In de stroom van de tijd hebben wij samen geleefd. Een moment in het bestaan van het universum. Kijkend op de eeuwigheid was het niet meer dan een zucht. Een nevel die even verscheen en zomaar verdween. Is alles nu verloren, is alles nu voorbij?…

voor eeuwig naast elkaar van links naar rechts ik wil niet naast hem moet echt naast haar omdat ik op haar ben hij is slechts eentje achter uit de klas en zij is blond met een lieve stem hij gedraagt zich echt waar als een gestoorde freak en met haar wil ik vereeuwigd worden en lukt dat niet dan sta ik toch maar mooi voor altijd in…

Der Lothar geeft voor Nederland geen cent Het zou de harde waarheid kunnen wezen Maar dat is niet echt van belang in deze Wat hier telt is een oeroud sentiment De strijd kan op papier alweer beginnen Al valt ook daar -wie immer- niks te winnen…

Vooral belijdende christenen gedragen zich als haantje de voorste maar vergeten maar wat al te vaak dat juist 'de haan kraaide' en 'vele laatsten de eersten zullen zijn'!…

de momenten die ik kreeg van jou zijn toen en nu deel van mijn leven die ik voor altijd dichtbij mij houdt zodat zij eeuwig blijven duren ik heb ze in een kluis gelegd in de woonplaats van mijn hart waar ik ze steeds weer openen kan met de code van onze liefde zo kan ik naast tijden van verdriet de tijd van samen lachen kiezen de dagen…

het onbekende de overgang naar de overkant leer jij ons kent geen juist moment is geen afscheid ook een overstap is het naar de oneindige reis van jou horen en zien naar jou kijken en luisteren van het hoofd naar het hart het is een startpunt slechts waar jou het pad van leven ons zichtveld voorbij voorbij de einder voert naar eeuwig…

En voel mij ontzettend moe, Toch kan ik niet slapen, Het maalt maar in mijn hoofd, Af en toe zit ik te gapen, Hij had mij toch eeuwige liefde beloofd? Maar na 3,5 jaar is er al een gigantisch gat, Waar ik steeds dieper in val Niets dat de pijn nog verzacht, Dus zit ik te wachten op de knal, Die onvermijdelijk komen zal.…

was volmaakt en kon niet uiteen Maar hij spatte kapot en daar was ik totaal niet op voorbereid De dreiging van een zware onweersbui hing boven mijn hoofd Jij liet het toe om verliefd te worden op een andere vrouw Je ging bij me weg en het voelde alsof ik van mijn hart was beroofd Is het nu raar dat ik door deze ervaring niet meer geloof in eeuwige…

Is het gepraat van kaarsen, laag over het arduin van kathedralen, het paars van de waakvlam om een aangebroken lichaam. De slagtand van de koplamp in het melkvlees van de nacht? Op woorden, in een kamer, de vlek die het ineens verstaanbaar maakt? Is het over sneeuwland de vonk die alles doet ontbranden? Over mijn dorp van kometen de regen…

Vandaag ontving ik een geschenk toen ik langzaamaan het plein wilde gaan verlaten voldaan maar zonder vondst. De stevige vrouw was niet knap volgens de regels volgens welke ik had gekeken dwars door haar aanbod heen. Vastberaden gaf ze me het beeld en ik keek op en zag de vrouw weer verdwijnen in een meisje op het schilderij. die zei…

Ik fladder als vlinder over goudgeel strand met mijn admiraal hand in hand. Ik dartel als veulen vrolijk in de wei voel me gelukkig met m'n hengst aan m'n zij. Ik dans als hinde tussen dennen in 't bos een mooie reebok maakt liefde in me los. Ik ontwaak in een waas 't was een droom, helaas.…