Alle inzendingen over Had ik geleefd

Toen ik nog als schandknaap aan zijn hek kwam Had ik toen maar niet zo onbewust geleefd En alle sms'jes maar gesaved Van "'Duvel op, verdwijn!' signed: David Beckham" Van alle premiejagers scoorde ik 't meest Wanneer ik Beckhams Spice Boy was geweest…

Probeer mijn aandacht Er bij te houden Ceremonie in een Aula die al voor De zoveelste keer Afscheid neemt van Een mens die bestaan Heeft, geleefd heeft Op deze aarde - en is Het niet de toespraak Van hem die haar lief Was die mij in vervoering Brengt, maar de scheefzittende Kous van haar die voor Mij zit die me totaal Van…

Altijd aan deze Kant geleefd In volstrekte eenzaamheid Gewoond in mijn Cel van drie bij vier Ben er ook wel Aan gehecht geraakt Opgesloten te zijn Binnen de kaders Van mijn leven En toch trekt De overkant Hoewel donker En ongewis Wil ik ontdekken Wat ik in dit leven mis…

Die deel van ons waren, In ons geleefd hebben, In lichaam en gedachten Gestalten waren die wij Konden zien, die ons eigen waren, Hartslag die zich met het onze verweefde, Zullen er altijd zijn In wat wij voelen, In hoe wij denken, Openlijk tekort aan kinderen Dat zich dagelijks voelen laat…

Hij durft te springen en te landen en zijn mooiste lach te tonen het leven mag geleefd worden "of er niks aan de hand is"!…

De spiegel van de tijd weerkaatst met factor 10 de rimpels van mijn geleefde leven. Het lichaam soms wat stram, de spieren stijf Ik zou er wat voor geven, om nog te dartelen in het bos inmiddels is mijn leeftijd echter al de som van tien maal zeven.…

niet versteend maar geopend meer geleefd en minder overleefd? schrijver: Simon K.…

nog een keer vrolijk zijn kan dit nu nog bestaan nog een keer lachen en wat lol is dit nog toegestaan het lachen is de laan nu uit en is nu van de baan van dag tot dag nu leven geen lach nu, maar een traan een dag niet gelachen is een dag niet geleefd maar niemand kan lachen als de ander het bijna begeeft…

De zeldzame parel die alles beter maakt laat zich niet zomaar vinden Je moet naakt in de regen hebben gestaan, ziende zijn in een wereld vol blinden Je moet geluisterd hebben naar de stilte Berusting tonen in je verdriet Je moet geleefd hebben in de stilte voor je ware schoonheid ziet…

Ik besef in zestien miljoen kleuren dat ik niet leef, dat ik nooit geleefd heb.…

Terugkijkend op het leven en de tranen die hij liet in zijn zee van wanhoop Zij vielen in het niet Bij die ene traan Die viel Op het sterfbed Van de dromer Bespot en veracht Eenzaam en verguisd Een illusie armer en dan... de dood Een laatste traan En het besef Dat hij niet geleefd had Maar gedroomd…

Ik vraag me af hoe je er nu uit zou zien als je nog geleefd had, ik zou je knuffelen en alles geven, mijn schat.…

Wat leeft beweegt zo vaag… ‘t Is of geleefd niet wordt. Een ondoorzicht’ge hang… Een leeftijd arm en kort… Maar ‘t ogenbliks-leven is lang En stilkens eindeloos wordt. December 1900…

Mijn verloren jongentjes Ik heb geleefd, beleefd, ervaren Gekend de pijn, verdriet en vreugd. Ik heb wat wijsheid, algemene kennis, Ik weet lief te hebben en mild te zijn. Ik groei in mijn kennis De kennis over wie ik ben Mijn doel in het leven Is te geven en te weten een weerzien met hen…

Als een mysterie om geleefd te worden.…

Zal ik antwoorden: ‘ik heb geleefd als zoeker naar de waarheid.’ Hij zal doorvragen met: ‘zullen de mensen bijvoorbeeld je gedichten blijven lezen?’ Dan zal ik zeggen: ‘dat weet ik niet, maar toen ik ze schreef vond ik mijn eeuwigheid’.…

Hij die door stoffig zand, terwijl hij heeft geleefd, ‘t Verloop van ieder uur in 't glas gewezen heeft, Wijst in zijn eigen stof, aan d'ogen daar toe open, Nu 't aller uren uur, dat niemand kan ontlopen.…

Eenzaam gebogen schuifelt de oude man door het verstrijken van de tijd getekend Het lichaam is een oude versleten jas geworden gevuld met vergeelde dromen Het sprankelende kind dat ooit was is vergeten gehuld in de nevelen van het geleefde leven…

Het blijft een herinnering Als een stralende ster Ik zag nooit die afstand Zo dichtbij, toch zo ver Je ogen als parels Waar ik in wegsmelten kon Je hart als de oester Waarvan ik het gevecht niet won Geleefd in een illusie Dit is realiteit Liefde op afstand Ik wil je nooit kwijt.…

Al mijn bewegingen gezichten van de niet-waarheid afgepelde gezichten als de kronkels van een weg geliefd, geleefd en toch totaal klaar als een mislukte ode waarvan de kern is blijven hangen wat overblijft is de stam een diepe sympatie iets vol van leven in mij en jou iets wat stroomt…

hoe zwaar is de rugzak die hij tillen moet torsend tot in lengte van dagen loopt hij meer gebogen daar het geduchter weegt dan voorheen totdat dagen gaan korten bladeren verschieten wordt het besluit genomen ik heb genoeg geleefd ~* Antonie Kamerling hij werd maar 44 jaar † *~…

Misschien verloren voor de toekomst vergeet ik het geleefde verleden en zoek mijn weg naar de overkant daar waar het licht op mij wacht en mij zal begeleiden naar mijn eeuwig zijn, vrij van gedachten over liefde en haat, zonder pijn en verdriet, begeleid geven maar ook ontvangen mijn eerste stap naar vrijheid…

zonder liefde geleefd, daar alles moest doorgaan…

Fluisteren zij, over het leven, dat zij ooit hebben geleefd. © avriends - 2007…

het afscheid zal ik schrijven in herhalend zwart met gordijnen dicht als getuigen van de taal die ik opraap uit de nachtvlakte van de kamer en de duizend jaren die ik heb geleefd in mijn woorden zoals de minnaar de vlinderkoning voorheen, met ziel en zinnen in het weggegleden landschap, dicht begroeid ik heb geen angst…

in mijn spiegel leeft een vrouw ik lach naar haar ze lacht terug de vrouw zegt dat ze wordt geleefd ze wil zo graag zichzelf zijn ik wil de vrouw in de spiegel beter leren kennen wil haar helpen om zichzelf te vinden ik wil haar leren om lief te zijn voor zichzelf en zeg zachtjes: ik hou van jou…

je bent overleden je bent er niet meer ik mis je meer en meer hoe moet ik nou verder zonder jou leven ik had je nodig voor mijn hele leven je hebt niet eens geleefd je bent nu alleen nog maar een geest die hopelijk mij kan horen ik hoop dat je nu je rust hebt gevonden en daar boven verder leeft kus van mij…

Zie hier het verhaal van mijn ontstaan, van mijn bestaan, Zo heb ik geleefd, met een hart van steen - Nu het einde in zicht komt, is er van mijn innerlijk gesteente niet veel meer over, Het werd uitgebikt met woorden als beitels, en aangevreten door de tand van de tijd.…

Vergeef mij Heer, voor al mijn aardse zonden U had met mij een heel speciale band U weet, triomf en leed gaan hand in hand Ik wèrd geleefd, mijn last was aardgebonden In het jongleren tijdens warming-ups Was ik mezelf, daarin vond ik pas rust…

De spanning geleefd. In ziel en hart. Dit moment beleefd. Door vlammen en vuur. Huid tegen huid. Tussen tong en lippen. Een zuchtend geluid. Ik bibber en beef. Ik neem en ik geef. Tussen passie en strijd. Ik voel dat ik leef.…