9648 resultaten.
Het eilandgevoel van Schier
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 91 Waar vind je nog , ver van het stadsgewoel,
De rust aan zee en ruimte rond de duinen,
De kwelders, wad en strand om lang te struinen
Het eenzaam-niet-alleen eilandgevoel?
Niet op de Waag van Alkmaar of in Koog
Maar buitengaats, in zee: Schiermonnikoog…
Het weer
snelsonnet
3.0 met 16 stemmen 150 Het is de junimaand nog niet ontstegen
Het grasveld zompt en voelt haast als het wad
De naaktslak viert massaal io vivat
En onkruid tiert als dank voor bakken regen
Het is dus flink genieten, echt en puur,
Van deze zomerpracht van de natuur…
Veerboot
snelsonnet
3.0 met 15 stemmen 972 Misschien, zo denk ik bang, loopt ook ons schip
Wel midden in de Wadden op een klip.…
jouw rivier
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 511 jouw rivier ontsprong in de mijne
een twinkeling van stroming
puur en onbevangen
van inéénvloeiende voorjaarssneeuw
vol van leven met vaste drang
we rijpen, we groeien
de bedding waardoor we waden
is voor langer dan even…
Veerboot (H)
snelsonnet
3.0 met 10 stemmen 917 Misschien, zo denk ik bang, loopt ook ons schip
Wel midden in de Wadden op een klip.…
Waddentrek
snelsonnet
3.0 met 3 stemmen 252 Een internetfraudeur is heus geen held
Maar hoe grijp je zo’n kerel in de kladden
Als hij je bij hem thuis vraagt op de Wadden
Voor een nieuwe telefoon voor weinig geld
De lijst voor nieuwe woorden is net klaar
Maar de ‘Waddensmoes’ gaat mee voor volgend jaar…
Wadden
gedicht
3.0 met 1 stemmen 2.834 Ik was met een vriend
op de Wadden, in het
hotel waar we dat voorjaar
samen ook geweest waren.
Je wist toen al dat de pijn
in je rug geen rugpijn was
maar gaf geen millimeter
toe aan dat weten.
Je weigerde de gifbeker
tot de laatste druppel.…
een open plek
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 750 ik waad door dag en dauw en derde dennen
naar een open plek met trillend zonnestof
geen dier geen mens geen god is hier te kennen
de stilte staat en zingt het morgenlof
----------------------------------------------------------
woensdag 12 december 2001
zonneleen 11
weblog: www.abelstaring.tk…
Stoet
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 393 In de wade van het water
twee zwanen.…
Vergeult in droogval
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 263 een lage zon
spat kleuren
op het wad
prijst in
lange slierten rood
de avond aan
de einder kruipt
snel dichterbij
in onontkoombaarheid
donker vlijt
de schoot van leven
met zijn nachtgezicht
vergeult in
droogval wachtend
op het eerste ochtendlicht…
Week 1
snelsonnet
3.0 met 3 stemmen 172 Een vonkenvuur bedreigde Scheveningen
De Wadden vormen bijna piepschuimbaden
Met oud en nieuw weer tig miljoenen schade
Veel Groningers zijn nóg aan ‘t handenwringen
Een breekbaar vaasje? Er is veel meer loos:
De inhoud lijkt erg op Pandora’s doos…
het ongeschonden Wad
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 653 Verwachtingsvol zijn de ogen
die naar me staren
als ongeletterdheid
de dorst is van trouw
laat me dan maar zwijgen
om slechts met denkbeelden
te zeggen dat de avondzon
zich laat verzinken in de diepte
van mijn Wad
en in de wolken lees ik
de spiedende nacht
die met hun witte rook
de bazuinen vullen
met adem van
het eindeloze tij…
Zonderling
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 514 Hoewel de zon scheen
werd ik geleid
door een maan
die me wegen wees
die niet te gaan
maar slechts te
waden waren.
Nochtans was ik gelukkig
en prees de dag.…
Orang Petani
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 453 Waar sawa’s nattig liggen te drogen
In alles verzengend zonlicht
Oogsten zij pijnlijk voorover gebogen
Verschroeide ogen op zuigend slijk gericht
Vermoeid verlangend naar de dis
Waden zij moede naar bamboehuisjes
Waar hun wacht rijst met zoute vis…
zeezicht
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 146 ik zit graag op het duin
helm beschermend, uit de wind
ik volg de zon weerkaatsend
de ondergang is kleurrijk gezwind
dan wordt het langzaam donker
en doe ik mijn ogen even dicht
dat moment zie ik de zee
het water, de golven, het wad
ik draai om
naar de lichten van de stad…
In leunende schoven
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 245 de storm beweegt in leunende schoven
over het Wad, het licht dat als een viool
het water bespeelt markeert mijn geweten
met gezette passen,
passen die het opgeworpen zand kruien in de maat
van herfst
de kwelder, leeg van ontboezeming draagt
het naakt in schorren zeewier dat als een raster
het land lijkt te beschermen,
hoe innemend het…
Het Wad.
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 25 mijn vergezicht vertaalt het blauw
in vergevingsgezindheid, loyaal te zijn
waarmee de wolken zijn doortrokken
het vult de geest om witter te zijn, het
zelf waarmee het weinig wordt omhult,
mijn wad wordt zacht en lispelt voort,
de geest in passe-partout zodat het
moment wordt ingelijst, tot het tij mij
naar de lippen rijst, vereist meer…
LEVENSBRON
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 50 ik pluk de sterren
van de hemel
aai de maan over haar bol
vang de schijn van
de alles verwarmende zon
misschien wou ik dat dit
alles in werkelijkheid kon
maar zo lang ik het
tòch probeer
en me daardoor nog realiseer
waar alles ooit begon
waad ik nog steeds
op m’n blote voeten
door ons aller levensbron…
Toekomsdbeelt
snelsonnet
3.0 met 27 stemmen 1.875 Dosenten zauden beiles moeten nemen
Daar de leesvaardighijt van menig kint
Zig op een veel te laach nievoo bevint
En dad zorchd later voor volop problemen
Waar bleifd straks dad zjenie, die sgerpe cheesd
Die alles wad hier staad probleemloos leesd?…
Fijne korrel
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 221 Een eindeloos luieren
op watergekoeld schuurpapier
met gesloten ogen verdampen
op het wad de grenzen
water en zand slikken de kim
voor even weg
De wind etst beelden
in strandgeel en zeehondengrijs
schuren hoeken rond
stormvrees is een mensenkwaal
niet voor hen die in golven huizen
of in het water dat goden draagt.…
Wad, jij verzoent
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 348 ik zag je, jouw polder in 't hoogelaand
drijvend op het gras de voet gebeend
tot weke klei het oor gericht naar
de reling van het Wad
wie jij bent, tja wat opgeworpen aarde met de
bolling van een oud huzaar, je nagelriem verankerd
waar het water lestig vele monden voedt, je armen die
de vleugels vangen van een vers gesmede slagpin
ik ken…
In het grijze ochtendlicht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 160 de nacht
was koud het graf
gesloten met een steen
nog waakten zij
de vrouwen uit
zijn groep discipelen
maar in het grijze
ochtendlicht ontwaarden
zij een lege tombe
witte waden
toonden vormen
van zijn gehavend lijf
maar hij was
opgestaan en
naar de mens gegaan
zijn boodschap
sprak in alle talen
bemin elkander in genade…
ver is mijn Wad
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 82 het land naar zee grenst
oevers over de wrakke
kwelder die met water
lijkt besprenkeld
morgen is de zee weer
haalbaar dichtbij
en draaien kolken onbemand
de wisseling van wacht, eb naar
vloed in tijden nooit gekeerd, onhebbelijk
staar ik naar het Wad dat steeds opnieuw
in dromen aanlandig mij verrast
zij is als een viool ter hand…
Vlieland
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 365 Betreedt de veerboot
Ruikt het Wad
Verlaat de haven
Ziet het eiland
Je….
Beleeft het dorp
Ziet de duinen
Hoort de wind
Ruikt de bossen
Je….
Proeft de zilte zee
Beleeft het strand
Voelt het zand
Je….
Betreedt de boot
Voelt de golven
Nadert de kust
Verlaat de rust….…
OVERBRUGGEN
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 653 Tijd
willen we overbruggen
afstand tussen jou en mij
Uren te lang
een dagreis te veel
rivieren te diep
Om doorheen
te waden en zee...?
een lig-in-de-weg
Altijd is er branding
in minuut en uur
golfslag van seconden
Wij willen afstand
overbruggen & tijd
een dagelijkse strijd
blijkbaar...tegen windmolens.…
Ontembaar is mijn Wad
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 133 Het vuur vouwt kussens
in je ogen, geslachtsrijp
maar onvermogend daal je
af om de pijn te ontlopen
striemen die sprekend jouw taal
verslaan lijken op de duizend
doden die het zand hebben beschilderd
met kleuren die niet eens bestaan
toch drink ik van de rode wijn
die mijn Wad me heeft geschonken
en zal mijn pijn jouw innerlijk gaan
bevruchten…
wolkeriaans
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 1.035 naar een ander wad met wolken
ruisend met een dode langs
de zeereep, langs de kustlijn
strepen trekkend als een rob
naakt en geil in het licht van
vuur, glasscherven werpen
awel, dit weekend lees ik nog
eens terug naar oegstgeest, om
het af te leren, wolken krabben…
Rode draad
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 539 Na mijn dood zal je begrijpen
hoe het is om jong te zijn
dit besef zal langzaam rijpen
in kalenders van karmijn
ver voorbij de blauwe luchten
die ik voor jou achterlaat
hoor ik je in tijd verzuchten
dat het leven lijzig gaat
eer je toekomt aan beleven
van de dood als hoogverraad
is jouw wade al geweven
vanuit onze rode draad.…
Iets dat me duint
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 195 er is iets dat me duint
naar het Wad, de tocht
door het vlakke land
pluimt nog na, na deze
langgerekte dag
toch telkens als ik staar
over het water valt het
me op dat het me eigenlijk
niet meer boeit, alleen
de emotie spreekt nog
uit een andere tijd
maar steeds is er die drang
om weer die kraag te beklimmen
en de witte punten in de…
Vervoegen
snelsonnet
4.0 met 5 stemmen 302 Hij knapte uiltje en floot blok, las lip
Klom touw, vloog stunt en zeilde ook nog plank
Liep wad, trok stuip en zei vervolgens dank
Schoot schijf, sprak buik en streamde nog wat slip
‘Ik heb’, zei hij, ‘helaas geen enkel sjoege
hoe al die gekke woorden te vervoege’…