Netgedichten

netgedicht (nr. 38.409):

Iets dat me duint

er is iets dat me duint
naar het Wad, de tocht
door het vlakke land
pluimt nog na, na deze
langgerekte dag

toch telkens als ik staar
over het water valt het
me op dat het me eigenlijk
niet meer boeit, alleen
de emotie spreekt nog
uit een andere tijd

maar steeds is er die drang
om weer die kraag te beklimmen
en de witte punten in de lucht
te lengen aan het land
dat mijn zicht tot
staan weet te brengen