Alle inzendingen over Klaart

Nuchter spant het licht de kleurbogen van druppels dauw en klaart de stilte een tranend bezinnen. Het nachtgemijmer bidt een tempel van geduld, het kranig gestut van zorgeloze zuilen wordt geplet door de zon.…

zij wikt en weegt de pro, het contra alles in haar hand wijst recht vooruit door alle bochten heen uit het kluwen van het leven spint zij onvoorwaardelijkheid een bezigheid sinds heugenis die haar nog nooit heeft vermoeid of even moedeloos deed versagen blind als een bovengrondse mol ziet zij alles slechts in klaarte woorden en daden…

Het licht klaart mijn vermoeid gezicht op, vermengt met gevoelens van goede voornemens. de gekte van toen werk ik weg uit mijn geest stapels gedachten worden geordend goede behouden slechte verbannen. Had het al eerder moeten doen. Het is net een tere zoen. Willen, maar schrik hebben van het onbekende.…

In eenzaamheid is het verdriet voelbaar tussen het netwerken van mensen lijkt de ziel een frivole schim achter het vitragegordijn schemert een egocentrische wereld vol schijnbeweging en bedrog en wanneer werkelijkheid klaart is wat er overblijft: Bezinning, niet los te krijgen van de ziel die in eenzaamheid verlossing zoekt ver…

het dodelijke licht van de dagen het klaart niet op het hart de holle spier die hetzelfde bloed in het donker doet stromen de ene lettergreep na de andere het ene woord dat slechts het andere met zich meetrekt gevangen in het duister zwerft de solitaire stervenswens hij gaat verder luister!…

De liefde is een rare lamp waar al het donker zacht in glimt en glooit rondom: schaduw maakt in haar klaarte vrije val en waar de liefde liefde plooit rondom de wantrouw als verzinsel wijkt alom.…

De klaarte groeit, de wanden worden grijs, Mijn kamer leeft weer in de tijd. Mijn droom is uit, ik word weer wijs, O leven, lieve ellendigheid.…

De lucht is donker Het klaart nooit meer op De zon is onder Alles staat op z'n kop.. Nergens ben ik meer thuis Al is de wereld nog zo groot Zonder jou kan ik niet leven Dan ben ik liever dood.. Alleen in mijn dromen Kan ik me nog geven Enkel in mijn dromen kom jij weer tot leven..!…

Ik speel met dronken gedachten, por in vergeten as terwijl een beverige vinger doelloos levenslijnen brailleert in een poging klaarte te voelen. Door het dakraam drukt een blauwe waas me dieper het bed in en tegelijkertijd richting hemel waar een kalme wind me mee laat voeren tot er weer helderheid heerst.…

bossen klotsen een riviertje over rotsen ontvouwen houten lommer boven waar echo's op stilten botsen in kruinen schuilende schaduwen fluisteren schrikverhalen van wezens die klaarte schuwen alsof bij het tijdloos verblijven onder een hemel van blaren wolven sluipend thrillers schrijven in een mantel van fruitig kruid loop ik de boomtunnels…

jouw oog was ik met warme weemoed nog uit mijn zomerende blik bezie gisteren kloek vandaag en draag verleden vragen naar morgen van argwaan ontdaan klaart de zee van zorgen zie er vaste bodem dagen en wiek erheen met kalmere slagen kan op geluchte vleugels gaan naar waar ik mijn stilte vind mijn hart en tong ontsprongen aan brekende…

Wie leeft in de wereld van de muziek leeft van tonen en klanken, wie woont in verf en tinten van licht en klaarte vindt geen gehoor bij de bankdirecteur en de centen, en niemand weet en verstaat alles, dus laat ons maar nederig wonen in de eigen wereld en openstaan naar de ander, zo verschillend en toch gelijk.…

Oh, ik weet het weer, haar gezicht klaart op. Er ligt een kaart van pappa in de gang.…

Het laat zich door haar leden leiden, scheidt hemel van aarde, water van hel, vuurt de tongen aan van elk bestaan: waarheid, kilte in klaarte, het spreekt tot het duurt.…

En mocht hij het ooit overdoen, wie klaart er dan zijn huiver? Nou, wie?…

Je zit te vaak in mijn hoofd En je wil er niet uit Onverwachts duik je op en kleurt mijn gedachten Dan weer ben je weg en laat me verwachten Je zit te vaak in mijn hoofd En je wil er niet uit Je zit te vaak in mijn hoofd En je wil er niet uit Je schuilt onder dromen en vlucht als het klaart Wat blijft is de stilte , de storm die bedaart…

de gespen van gedragen sandalen hebben het vlees verwond, het schoeisel terzijde gelegd het bloed gedept met liefde zo ook verpleegd met bloemen doch de lucht klaart ook vandaag en zoek ik naar passende stappers waarmee ik de gaard kan bezoeken waar de al gestorven bloeisels zich rijpen naar de aard van appels ergens voel ik het weer…

(negen zonnen zijn gegaan hun licht in bloedrood wenen aangezet opent grauwe velden) een vlinder stoeit er niet voor niets haar tijd van wederopstanding verjaart waar in jonge bomen lente klaart en snelle vogels nestelen; besef verongelukt in koude woorden ergens zwerft een marmeren maan tussen sterrenhemels en de nacht in die…

vergeet soms, waar hij woont, hij vergeet welke sleutel hij moet gebruiken, hij vergeet, welke etage hij moet zijn, en dus is de oplossing snel gevonden, hij stapt in de lift, wacht net zo lang tot iemand anders de lift nodig heeft en gaat met het ding op en neer, tot een buur hem aantreft, en zegt, hier moet je eruit hoor dan ineens klaart…

Tussen vier stenen muren worden tranen gewist het snikken verdwijnt en op klaart de mist. Tussen vier stenen muren schijnt door een kier weer de zon waar het stopte met huilen en waar 't leven weer begon. Een glimlach verschijnt weer en ogen die turen door kieren naar buiten van vier stenen muren.…

van puin, steen, stof Miljarden hemellijfjes Volgen de baan De kosmische wet In een samenhang tussen verte en vaart Door een massieve kluit aangezogen (Omgekeerd evenredig met het kwadraat) Zwier- en zwaartekracht houden elkaar in toom Dan scheurt een reuzekruimel los De maan die te dicht nadert lost op Grillige scherven Wisselend van klaarte…

Door de wolken zie je een gezicht dra klaart er weer een nieuwe morgen een zonnige dag met minder zorgen maar zijn ogen blijven voor altijd dicht Door de bomen zingt de wind zijn woorden zijn aftershave geurt nog in de kast je volgt hem blindelings, op de tast mist de geluiden die bij hem hoorden De radio drumt heel blij zijn lievelingslied…

op de lange zeedijk dicht ik mijn liefde voor jou ademt mijn adem de klaarte eerlijk open zonder woorden blozend, zoenend strelend voel ik jouw passie het zilte nat ligt sensueel als liefdesnectar zoet op mijn lippen vingertoppen herkennen het warme weten maakt de heuvels ongestoord vrij ik rust in jouw boezem zacht sluimerend…

te moeten rechten als de kruik dan leeg is, wankel in gestelde stromen vaart het droes van kleine ziel, op de tere vleugels van een bodemloze boodschap, waarin zo vaak de inhoud beschreven is door alle afgeworpen dromen, zichzelf relativeren in hun gare sop, waarin zoveel schipbreuk werd geleden, mogelijk achter in de kosmos klaart…

die licht over de wit bevroren aarde en klaart het ganse heelal. Het is die ster die vonken van liefde werpt naar de maan zodat huizen en straten en pleinen verlicht staan. Het is die ster die over alles en alles liefde ademt, die mensen doet gaan in het holst van een ijskoude nacht waar hen de warmte van Het Kindeke wacht.…

daar gaat ze, stappend in de sneeuw zie haar fluister in witte ademwolkjes verlangend naar de lente oh heerlijk voorjaar dat ijsbloemen om haar hart doet smelten ze wil meewiegen op de vleugels van de adelaar vrij zijn dartelen in de wind met klaarte op kinderlijke trant in de zonnegloed vloeit het lentegetij in een opwaartse…

stuifsneeuw tolt rond met een onbeschrijflijke snelheid buien hagel striemen met geweld vanuit een kudde razende wolken de weinige meeuwen ineengedoken hun neus in de wind altijd maar de wind die huilt tot oren tuiten die golven doet wentelen en uiteenspatten die sneeuw in 't zand laat happen het wordt nu toch stilaan tijd voor wat klaarte…

ik hou niet van klaprozen en watermeloen de dag weet niet wat de nacht nu gaat doen ik hou van de lach in je stralende ogen je twinkel behaagt, dat is niet gelogen het donker laat zien wat de klaarte niet kan je neemt me goed vast, wat is dan je plan de maan beslist in naam van de zon bedeesdheid ging falen en durf overwon mijn hand reikte…

Het is die ster die licht over de wit bevroren aarde en klaart het ganse heelal. Het is die ster die vonken van liefde werpt naar de maan zodat huizen en straten en pleinen verlicht staan.…

Wat klaart nu ik verlost van mij wegen moet zonder woordgewicht, naakt van daad: nu ik sta aan water bedekt met kroos, gras waarin ik niet geloof, maar waarover ik ga om een horizon waar geen land. Zo uiterst kan bestaan.…