Alle inzendingen over Meetbaar lint van me

Als de dood Het hek uitrijdt En mij met zijn Wapperende linten Stervens alleen Achterlaat op deze Kale steppe Ben ik blij Dat het eindelijk Zo ver is - Dat hij nooit meer Naar mij hoeft Om te zien, Ik die van Mijn geboorte Af aan zijn Kind ben geweest…

Het asfalt was een grijs oneindig lint, Waar ruimte bleek voor andere geluiden, Het hoe en wat, dat kon ik nog niet duiden, Van oliecrisis wist ik niet als kind. Ik voelde najaarslucht, het koele niets, Genietend achterop mijn moeders fiets.…

De plooiing van de duinen meetbaar naar de hoogste top het landschap glooit zich in staccato tussen eb en vloed zonder zich te roeren. Elke distel, helm of doorn, elke zandkorrel met een afzonderlijke klank, het verschil ligt in de teerste tinten tegen de eenzaamheid bestand.…

De weg -als 'n lint- heb ik afgelegd bochten en slingers ik ken ze Vergis me niet als ik achter het stuur zit De weg die me voert naar jou waar je thuis bent Je woonstee me onbekend nog niet... bemind.…

Schepen gaan voorbij aan je voorbij in de stroom Als in een droom nooit bewaarheid in de te korte tijd van leven Soms zijn de schepen geladen met klein geluk en blaast wind het lint op in je haar ik zie het ben gelukkig.…

is je op 't lijf geschreven Jij schrijft het nu en het verleden op elke bloem die steel met aarde bindt Je maakt een lint van capriolen De lucht lijkt, door je dagtocht, blauwer Het is dat wat me in zomers zint.…

Geef mij de schubben van het gulden vlies, deken van visionairs, meer meetbaar dan voorheen, vooruit te lopen in de schreden van kwetsbaarheid, omgord ik het zwaard van woorden als botte bijl, als ik het vege lijf wil redden altijd in eigen vooroordeel?…

Rutger Kopland doet niet mee aan het lintjes circus slechts een simpel lint- gedicht als eervol gebaar wilde hij na lang aandringen wel boven zijn bed hangen bij deze Rutger en... graag gedaan…

een vrolijk, dartel kind uit lint door iedereen als 't zonneke bemind, werd op weg naar school overreden is in coma drie dagen nadien in middelheim overleden. ik hoop dat de familie lijfelijke troost ondervindt…

De vierendeler heeft de vijf verwekt Hij denkt wellicht te vroeg bof ik nu heus Wat is die ander toch een stomme kneus Maar och de ander heeft het wel ontdekt Zo gaat die stomme kerel door het lint Terwijl hij zich juist zo geweldig vindt…

Rijpend aan de stengel hangt een hemels lint getekend franje van overrijp zaad dicht aan een gegroeid natte dauw druppels spiegels van je liefdesdaad verrukking zaait geen kleur zo warm zo mooi je opengaande bloem.…

Hoevele malen ging-ie door het lint? Tenslotte werd de man gepensioneerd. Een gouden handdruk kreeg de hooggeplaatste. Hij vond het juist, aldus te zijn vereerd. In rust genieten leek hem aangenaam. Na vele eerste stenen kwam de laatste. Een tweetal data stond er bij z'n naam.…

Zinnen, geef mij je woorden terug, witte huid van perkament, een lege windbuil op de rug, om inzichtelijk te blijven als de blindheid op papier, het is me aangepraat misschien, geblinddoekt naar het einde, streven naar de juiste strofen waarvan ik de inhoud nog niet zie. Me op de private tekst verlaat, het ene dicht de ander toe in…

lijvig in het koorgestoelte op bladzijde honderd en tien links Latijn verstaanbaar rechts het rode lint geeft de indruk dat ik weet waar ik ben een leeuwenkop staart me aan terwijl Maria fenomenaal de hemel in wordt gezongen rond zessen…

Zij plukt het eerste uur van die dag en schikt tijd in nog te doen en nog te laten het lijstje, steeds korter verhaalt van ooit en nooit wanneer zij rode en witte rozen met een prachtig lint samenbindt schrijft de laatste regel zichzelf…

Er is vannacht geschoten en gestoken Wat handen weg, 'n aantal mensen blind Er gingen hele stráten door het lint Brand gesticht, gevochten, ingebroken Het was kortom weer 'n wáánzinnig feest Dat 'ordentelijk' en 'behéérsbaar' is geweest!…

meer dan een nacht ijs met ijzige wind als een lint door een kil Hollands landschap de lange afstand-schaatsers tot gerief? Zal zijn regeerperiode kort of lang van duur zijn?…

Vanuit de Grote Beer en de Pleiaden Wordt de mens gevormd door zeven stralen Door in het stoffelijke af te dalen Worden plus en min goeden en kwaden Wij zijn de vruchten van kosmische zaden Meetbaar op louter dichterlijke schalen Langs de lat gelegd door het vertalen Van een begrip als helen en als schaden Het midden houdend tussen droom…

In deze snelheidscultuur wijst elke klok uur na uur op cijfers van winst en verlies Vicieuze cirkel rond ‘hebzucht als devies’ In ‘t leven onder strenge heerschappij van economische dwingelandij wordt stille tijd ons ontzegd en het meetbare opgelegd We laten ons sturen en jagen ook al willen we onthaasten, of vertragen We vragen om geluk…

Er zijn er meer die het kregen, zonder waarschuwing vooraf, zonder er erg in te hebben, niet ingepakt, geen mooie linten, geen mooi papier, geen mooie wensen Ook zij kregen het, net als ik.…

Ze heeft linten in het haar, linten op de schouders en een kleurig corsage... Men heeft haar geen uitgeleide gedaan, geen heeft haar bij haar tooi geholpen... Waar gaat ze heen?...…

Als witte duiven eens vlogen overtuigt geïnspireerd rond de aarde in grote bogen in de vredesvlucht witte veren lieten vallen op ieder land en continent als godenoffer mensen flora fauna had verbonden met een gevlochten lint van vredesveren…

er hangen gedichten als fleurige linten in mijn poëzieboom zwarte draden zie ik die droevig zwaaien in mist van melancholie tinkelende klanken hoor ik met lichte humortonen zij sprankelen zo blij mijn poëzieboom ontvangt in stilte wat zich aandient vanuit geworteld zijn…

binnen in mijn hart herhaal je maar hoe kan dat je herkent niet eens het inpakpapier en het lint dat je achteloos laat vallen elk woord dat ons bezighield gooi jij op een letterhoop van roze strikken een gokje misschien omdat mijn glimlach nog steeds een droom opwekt telkens ik in jou sterf…

Als een jonge wind die zijn weg verslindt verdreef hij het wolkendek prikte de verwarring lek en onthulde het strakblauwe lint Zo vol binnenvallend licht dat thans zijn wonderen verricht zich adagio laat verspreiden om vele levens te verblijden in het hemels aangezicht…

Wanneer ogenblikken kilte ijzig stil warme lentestralen willen omarmen spreekt jouw laatste woord nog geen zonnentaal haperend vormen zinnen een klein lint van ontwaken trosselen de eerste uren na gisteren toen licht nog niet zo duister was…

Wanneer ogenblikken kilte ijzig stil warme lentestralen willen omarmen spreekt jouw laatste woord nog geen zonnentaal haperend vormen zinnen een klein lint van ontwaken trosselen de eerste uren na gisteren toen licht nog niet zo duister was…

Ze dansen met vriendjes over de nieuwe straat met kleurige linten in hun blonde haar.…

Wat kan bollen zal ze rollen, rukken lappen uit en lint. Poes-poes-poes is thuis. Poes-poes-poes is thuis. Voor de krauwkens van haar klauwkens, vreest alleen een heel klein kind en een oude muis.…

een lint van wachtenden kilometers lang lange rijen eilandjes bewoners opgesloten  in hun ruimte stilstaande momenten van bezinning en onrust onontkoombaar gevangen  in de wachtrij voor de eindbestemming  een enkeling  in de stilte van de nacht waant zich voor even alleen in een lege wereld …