Alle inzendingen over Mijn ondeelbaar deel

dan deel je me je zorgen mee... dan zeg je me, wat je benauwd... De last wordt lichter als je hem deelt... probeer 't maar.... Je zult voelen, zien en merken... dat het scheelt...…

laat me rusten in je bron van nachtelijke stilte laat me drijven in je bron van stille liefde laat me zuchten in je bron van lief geluk laat ons leven zachtjes stromen en meeschommelen met de wind laat ons een hemel verzinnen zoals alleen maar kan, een lentekind maar laten we vooral onze tranen delen onze pijn zal niet meer ontwaken…

Niet meer in de leegte van het eindeloze denken en hopen dat de slaap alles verandert in gedachten die niets achterlaten, die niets verwachten. Ben ik de dode die ontwaakt en spreekt met spreuken en echo´s die alleen wanhopige schaduwen wakker maken? Maken en veranderen Vragen en veranderen. Ben ik de naam…

Langzaam maar zeker zijn wij bezig om terug te keren huiswaarts zonder herinnering, Van donker naar langer licht vanuit open ruimtes gevlogen een horizon wijst de weg met op onze rug een windroos geschilderd, Zouden wij niet liever vergeten en verder dwalen zonder diepe verhalenstof met een dagelijks zweven langs maskers die ons van alles…

ben weer terug maar hopeloos verdwaald tussen twee werelden daar ging alles met het hart van generaties lang geleden ook links en rechts apart vol retoriek en kerkse gebeden heb alles opgeschreven ben met ze gaan leven in delen van wat er was ben nu terug geschrokken van de hardheid en het egoïsme hier wat viel dat tegen…

We hebben te delen we zijn met velen wat zou het zijn als we met velen delen in liefde.…

De kanis spleet in twee gelijke delen; als kleuter was hij al een sterke knaap.…

Altijd al graag willen delen, te lachen, graag met velen, altijd graag geluk willen zien, bij jou bij hem, bij haar ook misschien? Altijd het goede in mensen vinden, zoeken soms, maar het is er!…

Veel liefde delen heeft alleen maar voordelen minder plaats voor haat…

Lof voor het openlijk delen van emoties kan iets dwingends hebben. Wie het niet doet of durft 'faalt'?…

worden doodgezwegenå water voor de dorstigen bedden voor vermoeiden brood voor hen die hongeren welkom voor hen die vluchtten maar ook begrip voor hen die bang zijn vergeving voor hen die wreed waren liefde voor de grote monden niets is wat het lijkt niets is wat het lijkt we willen allemaal het goede allemaal het mooie maar willen we ook delen…

in een lange verbintenis delen we duizend rituelen veelal zonder woorden meer dan eens hebben we alles gezegd gemaakt geplakt geknipt en verzwegen en op de achtergrond een weemoedig zingen over de dwaze dingen die we deden…

Vroeger stalde men een fiets er voor een bakkie soep Maar al een eeuw lang serveert men in stijl het eten Niet aan aparte tafels gewoon gezellig naast elkaar En uit respect liet men de das hangen.…

. ----------------------------------------- Uit: Recht onder de merels, 1971 van Tom van Deel (1945)…

Nu het nog licht is zou ik graag een ander willen zijn, een haas die zich een hoed opzet en man wordt. Door spiegel wil ik gaan, raadsels van aangezicht tot aangezicht bezien, en weten dat ik niet alleen een haas ben maar in 't licht van deze spiegeling een man met hoed, een ander dan men kent, niet bang voor jagers of voor strikken, mijn…

Hoe plezierig is het niet om iets in het vooruitzicht te hebben, een veldje met pas begonnen bloemen, of een berg die naar behoren de lucht in steekt. Het is alsof de wereld met zulke gunstbewijzen aan het tijdelijke zich verontschuldigt voor het wrede dat haar eigen is. Want meestal zien we weinig, is het donker, nacht. Er is zeker durf, en…

Twee schelpen wordt er wel gezegd die ooit aaneen ooit vanelkaar maar nu ten slotte. Of zou het eigenste, het duplicaat, nu juist geen ring, geen nest of huis, geen woning zijn, alleen verveelde spiegeling. Wat heel niet past maar toch gelijkt, aantrekt, vervoert is waard om goed bezegeld, bestreden en bemind, in eindeloze aandacht beslist…

De vogelnesten die hij gretig binnenhaalde, dertig op voorraad in een hoek van het atelier, uit hun natuur heeft hij ze omgeschapen tot stilleven en tegen zwarte achtergrond lichtend vertoond, zoals ook aardappel, pompoen of peer. Studies in gebruik van kleur, schreef hij z'n broer: begin met slaafs natuur te volgen, eindig dan met uit palet…

Er is niets voor te stellen mooier dan een vrouw die in het strijkend avondlicht een tuin in loopt, het waait, ze zoekt naar bloemen, snoeiend, alles als weleer. Daar bukt ze, rustig buiten elke tijd, verbonden met haar wereld, ook de mijne. Ik zie het aan in dit moment en wens dat ondanks ons vertrijken het beklijft. -----------------------…

Gefietst naar Holysloot, om in de wei het kussentje te zien vol bloemen, dat Joke geborduurd heeft. Wilde eindelijk wel eens weten waar we de hele winter op hadden gezeten. Het klopte aardig, alleen nooit zoveel verschillende bijeen. Dat is nu juist de kunst ervan. ------------------------------------ uit: 'Gedichten 1969-1986', 1988.…

Op zoek naar een gebeurtenis genoeg voor dit gedicht kwam ik een koolmees tegen Ik bukte en bekeek hem van dichtbij wat nader en zag dat hij ging sterven Zijn oog liet mij dat weten Hij beefde in zijn veertjes en kon niet meer bewegen Iets in hem was fel bezig de overhand te nemen Ik heb hem daar gelaten boven de koude steen ---------…

Soms zie ik de Bosweg voor me, vijvers bruine bladeren, als 's avonds in de boom voor huis houtduiven zitten en met veel geraas verspringen door het groen. Verband bestaat er niet. Toch loop ik dan als toen naar donker water toe. het ruikt. Op de bodem aan de kant weerspiegelt tak en blad. Wat dreef ligt onder, hangt erboven. Dekt wat geweest…

Ik ben Charlottes papegaai en zit hier in gouache gekooid voor iedereen die mij al jaren kent van de fietsenmakerij achter haar atelier. Ik heb een naam, die doet er nu niet toe, ik buig mij voor mijn kooi en denk aan wat ik heb gehoord, de pech van lekke band of remdefect, wat mensen overkomt. Mijn baas doet 's nachts de doek om mij wat…

Vlinder ziet een speld staan vindt hem mooi want streng niet doelloos doch standvastig. Zij wil hem aan zich binden dit eenzaam puntig wezen en zegt me zoete aandrang 'doe ik mijn vleugels dicht bekijk mij dan van voren ben ik een speld op poten.' Bang om zich te bezeren aan zoiets kleurig breekbaars met ogen fijn dooraderd volhardt de…

Er is niets voor te stellen mooier dan een vrouw die in het strijkend avondlicht een tuin inloopt, het waait, het blad van de kastanje gaat tekeer, ze zoekt naar bloemen, snoeiend, alles als weleer. Daar bukt ze, rustig buiten elke tijd, verbonden met haar wereld, ook de mijne. Ik zie het aan in dit moment en wens dat ondanks ons verstrijken…

Het is weer helemaal genieten. Zo zou het altijd moeten zijn: licht en vredig dus, alsof alles ineens voor altijd en nooit weer is. Geen lengte van dagen, geen gevoel van weg te moeten en te huilen. Nooit gaat meer iets voorbij. ------------------------------- Uit: 'Klein Diorama', 1974.…

wij zitten radicaal aan tafel zoals onze flessen zich ledigen in klanken tot woorden van platgeslagen schuim tijdens vetgerande glazen waarmee taal onhoudbaar is die eenmaal gesproken monden heeft verlaten zich nestelt in geheugen en plooien van moleculen verzadigd van onbegrip in morfemen ondeelbaar wij verlaten stellingen…

Er is een boom gevallen, zomaar zonder storm. Een schok ging door ons allen, want zijn takken waren nog enorm. Elk jaar gaf hij zijn bladeren, met veel plezier en vlijt. Toch zag je ‘t einde naderen, hij stond er al, een hele lange tijd. De takken kraakten van de pijn, zijn bladeren dof en vaal. Waaien in de wind was echt niet fijn, z…

enkele vragen onbeantwoord en toch een goed gevoel want soort zoekt nu eenmaal soort dat scheelt een heleboel…

En plotseling hoorde ik mijn naam mijn visioen was opeens voorbij ik was weer in de werkelijkheid maar het is en blijft een heel mooi deel van mij.…