Alle inzendingen over Neuzen

kijken lopen naar den kimme verleggen van den horizont steeds wijkend dichterbij weer verderaf moeders baren schepen varen bergen komen af en aan soms staat men stille rarekieks het fotootje minne in een autootje ’s anderen daags heel al in kanteling na donkerte zonneschijn volgt bemanteling in nevels achter neuzen koud traag niet…

Pastelstippels regenen overvloedig chaos van inspiratie verwekt actie op doek Eén voor één met duizend tegelijk vegen spatten met ’n nostalgische pennenstreek een verslagen parasol de zwalpende beek in Dames speculazen ogen besterven ‘t wak accessoire smelt voor opgehaalde neuzen van neerbuigende elite Afgestorven traan treurt…

Hij poedert neuzen aan de kom en mengt zich met een klutselkwast wie moeite neemt die klopt hem vast voelt zich al roerend minder dom Want Doktor Oetker is niet zwaar `t is zuivel, water en een zakje smijt het tezamen in een bakje een ei erbij, schudden en klaar Wel jammer is als fout gespeld recepten onverklaarbaar lijken afvalligen tegen…

nevel graast en rijmt op de verlaten velden omheiningen worden er ijzig uitgelijnd het gras schijnt als verzilverd takken en struiken lijken van kristal stil de witte huizen in de blauwe vrieskou de wind bijt rode neuzen overvalt de zuchtend adem behalve de kraaien die zichzelf weerspiegeld zien in de bevroren sloot lijkt het hier zo stil…

aangekeken warm is deze stek Rijkelijk vloeit de wijn Gesprekken zijn gaande dit moet voor eeuwig zijn Ik houd me nog staande Oh…groene olijf met rode piment ‘k word een aangeschoten wijf die de weg niet meer kent Kaarsen in de luchter brandden gestaag door ik wil niet meer nuchter ‘k zie engelen in een koor De ober heeft 4 ogen en 2 neuzen…

Maar minnen wat niet schoon is, is van Lotje, niemand woont graag in een smerig krotje of neemt verheugd een koeienvlaai ter hand, wie wordt verliefd op neuzen met een snotje? Houden van zit dieper dan je denkt.…

Van ongewervelden wist jij veel naaktslakken van hooguit 15 cm lang zij komen voor in zuidelijk Zwitserland in noordelijk Italië, stroomgebied van de Po hoe zij hun lid kunnen uitklappen tot wel een 90 cm lang en toch nog elkaar kunnen vinden als spelers uit een comedia del arte als maskers met lange neuzen Pinocchio´s met hun reukorgaan…

ben weer teruggegaan heb eeuwen van vooruitgang van de hand gedaan uit de gouden driehoek mayaat de cultuur in het zacht glooien van hun heuvels helaas nog maar van korte duur ik azteek hun geniale bouw in schitterende tempels daar waar wij middeleeuwden bleven zij beschavingstrouw matte riet tot boten met hun ronde neuzen paasde…

De koppen vet, de neuzen groot en dikke lijven. Het eilandvolk kon eerst slechts gapen maar weldra kwamen tongen los. Ze lijken sterk op onze apen. Verdraaid! De neusaap uit het bos. Arm dier, het zou van toen af aan als “Hollander" door 't leven gaan.…

Zolang al geen ‘Je maintiendrai’ Maar houten Klazen, lange neuzen Bij open wonden helpt geen pleister U bent beschermd niet tegen zee Een vlootvoogd mist u, watergeuzen!…

In de nacht zijn we vloeibaar borrelen onze gassen vrijuit loopt er lava uit onze neuzen en slikken we slijm tot moes. De maan is het ventiel van al wat dan ten hemel stijgt daar drogen allengs onze dromen op in zore, weidse maren.…

hagelstenendans op het betonpad doffe klanken op de hoog geheven paraplu voeten elkaar in eindeloos ritme volgend neuzen natter dan nat eenden vliegen op uit de slootwal kieviten buitelen tussen de spatten door kikkers zwijgen in alle talen bozige koeien verlangen naar de stal de hofhond blaft aan de erfrand grommend houdt hij mij op afstand…

Daar, achter die rode geraniums zoekt zij het goede vertrouwen in haar rechterhand prijkt een grote stopnaald die het laatste gat in de zwarte sokken dicht hetzelfde paar dat ooit de voeten warm hield van haar overleden man plots herinnert zij zich ook de schoenen met de stalen neuzen op weg naar de dagelijkse strijd tegen onrecht…

Kantelt nu de zomer naar een roestbruine herfst ouderdomsvlekken kruipen door een sproetengezicht purperrode neuzen, kil-rilgevoelens. Gorgelende radiatorgeluiden schemerlampenromantiek op een vroeg aanvangsuur een rappe vleermuisvlucht dringt door het laatste avondlicht.…

‘t Is alles foetsie tot aan het ontwaken Voorlopig is het Winterwonderland Zijn pandemie en wanbeleid bevroren Vanuit zijn werkplek in de Catshuistoren Ziet een premier met ogen roodomrand Een regiment van sneeuwpoppen verrijzen Oranje neuzen die één kant op wijzen!…

hier in Holland is er soms mist zo van de noordzee het maakt de harten kil doet molens twijfelen en stilaan wachten we wachten tot jij jij ontwaakt en in het prille gras met blote voeten boe roept tot de koeien en de natte neuzen zoent zomaar de liefde rond strooit als kruimels voor de mussen je lach in de ochtend waar de leeuwerik op…

'k Wil door alle zeeën sturen, Oost en West, het loop' zo 't loop', Ga 'ris neuzen bij de buren Wat daar zoal is te koop. 'k Wil met eigen ogen dit en Alles zien wat dienen kan; Wie bij moeders pappot zitten Daar groeit nooit een kerel van.…

Ik zie het voor me: ieder kijkt beteuterd, terwijl massaal in neuzen wordt gepeuterd bij eindeloos gewacht op stille wielen. Zelfs met de vliegmachines gaat het mis, hetgeen voor mij beslist een raadsel is, want in de lucht zie ik geen enk'le file.…

Er was het meisje met de rode laarzen de neuzen waren versleten maar de maantjes van haar vingers waren gaaf En later zat ik aan haar bed en lepelde vermoeide wijsheden binnen.. een frêle bosnimf op ziekenhuiswit haar handen roerloos in haar schoot Het badwater wordt koud nu Billy loom heupwiegend de kamer binnendanst...…

witte kandelaars door de nacht ik zie hen op de weg naar Thebe ver van de blinde massa Het bovenaards ivoor van engelen draagt mij en gouden meeuwen krijsen onze naam zij hekelen de getergde gnomen die met hun waanzin de aarde vermoorden die niet net als ons op blote voeten door de kasteelgangen stampen bezaaid met glasscherven en lange neuzen…

Snot pegelde aan neuzen, terwijl de dapperen het eerste ijs, onheilspellend hoorden kraken en of 't zou begeven.…

Noem het verwerken weet u, ik vind u een schat altijd die warmte in uw ogen ook al was uw boodschap aan mij minder vrolijk maar goed, het is niet anders vanaf volgende week kijk ik beslist weer blijer de wereld in maar dan door een andere bril wees positief klinkt het in het fluisteren van de wind en zo is het minder struikelen scheelt…

Hoe het wintert En kraakt zo helder Strakblauwe luchten Boven witte daken De vogels, zij vluchten Weg van nog flinter Dun ijs op 't water Mensen verzuchten En de zucht Die zij slaken Spreekt verlangen Naar behaaglijk Ooit, ja en later Zij wetten de schaats Een blij verheugen Op wolkig dampende adem Rode neuzen en oren Blozend warme…

Bleke neuzen en dunne schenen, Stijve boord en lange jas, Sluike haren, witte das, Kwijnende ogen, spillebenen, Hoge hoed en lange stok, Vale wangen, hoge kragen, Diepe zuchten, mensbeklagen, Vrome blikken, zwarte rok, Erfzonde en predicatie, Kerkbezoeker, kostersmaat, Bijbelworm en tekstenvraat, Satanas, predestinatie, Openbaring, eeuwig…

En hoe zit het met de ruiker bloemen geurt die net zo aromatisch en bedwelmend als er geen snuffende neuzen zijn om hun reukvermogen mee te plezieren…?.…

Pas als we met onze neuzen bovenop de spiegel staan Zien we hoe stil en ondiep het water is. De rotsen van de bodem hangen boven onze hoofden. We scheuren ons los. We keren terug naar het licht.…

Het woord is onverwoestbaar gestort, aangeveegd en bewaakt het heeft puisten en poliepen van keien en bomen geëffend neuzen rechtgezet en oren gewassen met regels en schaamte want niemand mag verdwalen daar is geen plaats meer voor in de Straat van het Volk want het Boek der Veranderingen leert dat er niets valt te ondernemen bij verdeeldheid…

de zomer vangt de spelende kinderen en propt ze vol met zijn liefde tot hun huidjes langzaam overlopen van het als maar groeiend plezier hij vult het landschap met zijn kleuren lustig hier een stipje, en één daar de bloemen wekt hij uit hun slaap wrijft zachtjes over hun neuzen met de gouden vingers van zijn zon het water schenkt…

Gij steekt er uwe neuze in en als het kon uw' tonge gij bent bijna gestoken maar dat laat gij onbezongen daarom, daaruit, daarover, met de helften van één hert, ik denk niet dat een bie u de weg tot menig blomme verspert!…

overleggend Johannes toont vaderlijke liefde Petrus oordeelt de wereld bedachtzaam deze bekende boodschappers vullen dankzij krachtige brieven menselijk denken met vorsend geloof zijn tezamen een grote bijenkorf vol zware honingraten waar het krioelende volk streng keurend en arbeidend over waakt die zoete spijsgeuren bezoeken vrome neuzen…